Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Mon Oncle, Jacques Tati, 1958



 "Ο Θείος μου", του Jacques Tati και του 1958. Αυτού του τρομερού Γάλλου που δημιουργώντας τον Monsieur Hulot μας χάρισε έναν απ' τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες στην ιστορία του σινεμά!
  Εδώ, με το "Mon Oncle", λίγα χρόνια πριν το αριστουργηματικό "Playtime", υπογράφει την πιο αστεία ταινία του, κάνοντας παράλληλα ένα αιχμηρό, καυστικό σχόλιο για τη "μοντέρνα" ζωή και την τεχνολογική "πρόοδο". Πριν από 50 χρόνια παρακαλώ!
 Ο Ζακ Τατί, ο εμπνευστής του κυρίου Ιλό, του χαρακτήρα που χρησιμοποίησε σε όλες -τις λίγες- ταινίες που έκανε, ήταν παράλληλα ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος και φυσικά ο πρωταγωνιστής, αυτός που έδινε σάρκα και οστά στον κύριο Ιλό, που ποτέ δεν μάθαμε το όνομά του!

  
Η υπόθεση της ταινίας:
 Ο κύριος Ιλό, που ζει ως γνήσιος μποέμ σε μια λαϊκή συνοικία, έρχεται να μείνει στο υπερμοντέρνο σπίτι της αδερφής του, όπου νιώθει άβολα μέσα σε αυτό το τεχνητό περιβάλλον του αλλοτριωτικού μοντερνισμού. Μια ταινία γεμάτη τρυφερότητα και όμορφα συναισθήματα, που υμνεί την απλή ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και την αναρχία του ρεμπελιού.
 Ειδικό βραβείο στις Κάννες, πολλές διακρίσεις καθώς και το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας.

 Ο Ζακ Τατί λοιπόν τα βάζει με την τεχνολογία και τον μοντερνισμό. Θυμίζει τους "Μοντέρνους Καιρούς" του μέγα Chaplin με τη διαφορά που σε αντίθεση με τον Τσάπλιν που παρουσιάζει τα μηχανήματα σαν...  τέρατα που καταβροχθίζουν τους... κατασκευαστές τους, τους ανθρώπους, ο Γάλλος κωμικός επιτίθεται στους ίδιους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν αυτά τα μηχανήματα για να "καλυτερεύσουν" τη ζωή τους. "Αμ δε!", τους λέει ειρωνικά ο Τατί / Ιλό. Όλα αυτά είναι άσκοπα και άχρηστα!


 Ο κύριος Ιλό λοιπόν θα επισκεφτεί το σπίτι της αδερφής του. Ένα μοντέρνο σπίτι, γεμάτο από καινούρια, αυτόματα μηχανήματα, διάφορα κουμπιά και τεχνολογικές διευκολύνσεις. Ξεκάθαρα πρόκειται για ένα περιβάλλον στο οποίο ο λαϊκός, μποέμ ήρωάς μας νιώθει άβολα, ασφυκτιά. Όλα του φαίνονται τόσο ξένα, τόσο παράταιρα, τόσο άχαρα και άχρηστα!

 Ένα σπίτι που βρίσκεται σε μία... ανώνυμη πόλη, σε μία φουτουριστική πόλη έτσι όπως την (προ)έβλεπε ο Τατί. Μία πόλη χαοτική, την οποία σκεπάζουν οι ενοχλητικοί θόρυβοι που προέρχονται από τί άλλο; Από τα μηχανήματα που την έχουν κατακλύσει!

 Στην όλη αυτή "γκρίζα" ατμόσφαιρα, εάν προσθέσουμε τα μουσικά κομμάτια απ' τον ακορντεόν, την εκπληκτική φωτογραφία, την ήδη υπάρχουσα νοσταλγική ατμόσφαιρα να αιωρείται πάνω από μια "θλιμένη", λαϊκή (φτωχο)περιοχή που ζει ο κ. Ιλό, με πολλούς κατοίκους να αντιμετωπίζουν φρικτές καθημερινές καταστάσεις, και απ' την άλλη τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν στην έπαυλη της αδερφής του Ιλό, σε μία φουτουριστική γειτονιά, έναν "εξελιγμένο" κόσμο τότε θα έχουμε ως αποτέλεσμα αυτό που ήθελε ο Ζακ Τατί να περάσει μέσα απ΄ τον "Θείο": Μια νοσταλγική, χιουμοριστική ματιά πάνω στην μπουρζουαζία και τον μοντερνισμό.



 Η δεκαετία του 1950 ήταν εκείνη που "έδειχνε" την δομική σύνθεση των Παριζιάνικων προαστίων. Και την αντίθεσή του εξέφρασε μέσα από αυτό το φιλμ ο Τατί.

 Σύμμαχο στην αντίσταση και απαξίωση της "εξελιγμένης" από τεχνολογικής άποψης ζωής, ο κύριος Ιλό θα έχει τον μικρό του ανηψιό, Gerard. Ο μικρός, επίσης νιώθει άβολα στο μοντέρνο, πολυτελές περιβάλλον το οποίο ζει, δεν δείχνει κανένα απολύτως ενδιαφέρον στα χρήματα και τις ανέσεις που του προσφέρει η μητέρα του, αλλά αντίθετα, εκείνο που τον ευχαριστεί είναι να περνάει ώρες μαζί με τον αγαπημένο του θείο. Που τον κάνει να γελάει, που τον γεμίζει με ανθρωπιά, ζεστασιά και αγάπη! Συναισθήματα που δεν μπορούν να του προσφέρουν οι πολυτέλειες που θαυμάζουν οι γονείς του και οι φαντασμένοι φίλοι τους! Στο πρόσωπο του θείου Ιλό, ο πιτσιρικάς θα συναντήσει επίσης, τον μοναδικό φίλο του. Τον μοναδικό άνθρωπο που τον καταλαβαίνει και τον αισθάνεται.

 Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι εξυπηρετώντας έτσι την ξεκάθαρα μινιμαλιστική διάθεση με την οποία ο Τατί στέκεται απέναντι στην κατάσταση που μας περιγράφει. Δεν χριεάζονται κιόλας. Είναι τόσο σπουδαίος κωμικός του σώματος ο Γάλλος, που τα "λέει" όλα με τις κινήσεις του!

 Όπως σωματικά, εγκεφαλικά είναι και τα αστεία του. Μην περιμένετε ξεκαρδιστικές ατάκες με τις οποίες θα χτυπιέστε απ' τα γέλια. Το χιούμορ του Τατί είναι ειρωνικό, υπόγειο, πανέξυπνο, διακριτικό, εκπλεπτυσμένο, απολαυστικό!

 Ο Jacques Tati μας παρουσιάζει μια ξεχωριστή πρόταση στην κωμωδία όσο και στο σινεμά γενικότερα. Και είναι πανέμορφη, πανέξυπνη, γοητευτική, ιδιοφυής!


 Βαθμολογία: 9/10

13 σχόλια:

  1. ΦΙΛΕ ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαμάντι! Λατρεύω τον ναϊφ αλλά διαποτισμένο με τόση ανθρωπιά κόσμο του κου. Ιλό!
    Μού κάνει εντύπωση που ακόμα και σήμερα οι ταινίες του Ζακ Τατί δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ξεπερασμένες. Το αντίθετο, παραμένουν αστείες και κυρίως τόσο εύστοχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. crispy καλησπερα,
    χαιρομαι να βλεπω ανθρωπους που αντιλαμβανονται το λεπτο και εξαιρετο χιουμορ του Τατι, και που μαλιστα τους αρεσει πολυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια ταινία γεμάτη τρυφερότητα και όμορφα συναισθήματα, που υμνεί την απλή ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και την αναρχία του ρεμπελιού. Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
    Βάθμος:4,5/5

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανωνυμε, που καλο θα ηταν να εβαζες ενα nickname προς χαριν της προσφωνησης και του διαλογου, συμφωνουμε απολυτα, σε σχολια και βαθμολογηση. Μεγας ο Τατι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε ακουσα και εβαλα nickname και συμφωνω με αυτα που λες.Κορυφαιος ο Τατι.Κριμα που εκανε τοσο λιγες ταινιες.Εγω εχω δει ολες τις μεγαλου μηκους ταινιες του, εκτος απο την τελευταια του, το "Parade".
    Με σειρα προτιμησης:
    1.Play time (5:Αριστουργημα η 10/10)
    2.Les Vacances de Monsieur Hylot (4:Πολυ καλη η 8/10)
    3.Mon Oncle (4:Πολυ καλη η 8/10)
    4.Jour de Fete (4:Πολυ καλη η 8/10)
    5.Trafic (3,5:Καλη + η 7,5/10)

    ΥΓ:Πολυ τρυφερος, αλλα και υποτιμημενος δημιουργος.Οι ταινιες του, πλεον, δεν υπαρχουν στην Ελλαδα.Αλλα, πριν απο καποια χρονια ειχε βγει μια συλλογη με ολες τις ταινιες του, εκτος απο το Trafic το οποιο το ειδα με αγγλικους υποτιτλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημερα φιλε, ναι κριμα που εκανε τοσες λιγες ταινιες, αλλα με το αριστουργηματικο "Playtime" καταστραφηκε οικονομικα..

    Το "Parade" (τηλεοπτικη παραγωγη) δεν το εχω δει ουτε 'γω. Εχω δει ομως και καποιες μικρου μηκους που ειχαν βγει στη συλλογη που αναφερεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Tελικα ειδα το "Parade":
    Πολυ απλη η σεναριακη ιδεα: η παρασταση ενος τσιρκου.Πολυ λιτα λαι λιγα τα σκηνικα και τα κολπα του τσιρκου.Η τηλεοπτικη αισθητικη με αποστρεφει.Αλλα, η σκηνοθετικη ματια του Τατι παραμενει φρεσκια και δεν φερνει καθολου σε τηλεοπτικη ταινια.Επισης το καλυτερο σ' αυτη την ταινια ειναι οι μιμησεις του Τατι.Ξεκαρδιστικος.Αλλα, κατα τ'αλλα το κυκνειο ασμα αυτου του μεγαλου δημιουργου ειναι απεριττα απλο και απογυμνωμενο απο τις στυλιστικες ακροβασιες των ταινιων του κ.Ιλο.Ειναι φανερο πως ο Τατι εκανε αυτη την ταινια μονο για τα λεφτα, γιατι οντως τα αριστουργηματικα "Play Time" και "Trafic" οδηγουσαν με μαθηματικη ακριβεια την καριερα του στο τελος... :(
    Βαθμος:7/10
    -Ισως αξιζει λιγο πιο κατω (6-6.5/10), αλλα δεν μπορω να βαλω τοσο χαμηλο βαθμο σε ταινια του Τατι.

    -Απο μικρου μηκους εχω δει μονο το διασκεδαστικο "L'école des facteurs" (7.5/10).Το οποιο εμπνευσε τον Τατι να κανει το "Jour de fête".Εγω εχω αγορασει το "Τhe Jacques Tati Collection" απο την εταιρεια BFI.Στη συλλογη αυτη περιλαμβανονται ολες οι μεγαλου μηκους ταινιες του Τατι, εκτος απο το "Trafic" που το πηρα απο την Criterion Collection.

    Ολοκληρωσα τη φιλμογραφια του Τατι:
    1.Play Time (10/10)
    2.Les vacances de Monsieur Hulot (10/10)
    3.Mon Oncle (10/10)
    4.Jour de fête (10/10)
    5.Trafic (8/10)
    6.Parade (7/10)

    -L'école des facteurs (7.5/10)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δυστυχως φιλε μου το αριστουργηματικο "Playtime" σχεδον τον κατεστρεψε οικονομικα... Τουλαχιστον «αναγνωριστηκε» απ' τους «φωστηρες» πολλα χρονια μετα.. Παλι καλα...
    10αρι θα εβαζα σιγουρα στο "Playtime" και το "Les vacances de Monsieur Hulot". Στα υπολοιπα κατατι λιγοτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στο "Play Time" εχτισε μια ολοκληρη πολη με δικα του λεφτα.Πηρε καλες κριτικες, αλλα στα ταμεια πατωσε.Ετσι αρχισε η παρακμη του Τατι και με πολυ λιγα λεφτα γυρισε το "Trafic", οπου ο συμπαθεστατος κυριος Ιλο εκανε την τελευταια του εμφανιση, και το "Parade".To "Play Time" θεωρειτε αριστουργημα απο τους ειδικους, αλλα μεγαλο μερος του κοινου δεν συγκινηθηκε και τοσο.Το "Οι Διακοπες του κ.Ιλο" ειναι η ταινια του Τατι που εχω δει τις περισσοτερες φορες (4).Σατιριζει τους κοινωνικους ρολους που παιζουμε ακομα και στον ελευθερο χρονο μας.Τρομερα ξεκαρδιστικα γκαγκ, αλλα και μελαγχολια και ποιηση.Ενας υμνος στη ζωη (αισιοδοξη μουσικη, τα πουλια κελαηδουν, τα παιδια παιζουν χαρουμενα, η ομορφια της θαλασσας κτλπ).Ειναι η πιο αγαπημενη μου καλοκαιρινη κωμωδια.Το "Μon Oncle" πιστευω οτι αξιζει το 10αρι γιατι ειναι μια ευφυεστατη σατιρα για τον συγχρονο τροπο ζωης.Κατηγορει τους ανθρωπους που χρησιμοποιουν τα αχρηστα μηχανηματα.Η σκηνη με τον Ιλο στην κουζινα φοβερη!!Το "Jour de fête" αξιζει το 10αρι γιατι εχει απιστευτα αστεια γκαγκς, στο στυλ των "Διακοπων".Μονο που εδω ο Τατι ερμηνευει εναν γραφικο ταχυδρομο με το ονομα Φρανσουα και οχι τον κυριο Ιλο.Οι σκηνες, ομως, που οι κατοικοι του χωριου εκμεταλλευονται την αφελεια του κεντρικου ηρωα ειναι καπως λυπητερες.Στο "Τrafic" καπως εχασε την πρωτοτυπια του, αλλα και παλι μου αρεσε.΄
    Θα ηθελα να σου προτεινω το φοβερο www.tativille.com.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το ηξερα το tativille φιλε μου, ειναι πραγματι υπεροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν εχει και παρα πολλες φωτογραφιες, ομως :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή