Seppuku, Masaki Kobayashi, 1962

 Από τον αγαπημένο Ιαπωνικό κινηματογράφο και το 1962 προέρχεται αυτό το αριστουργηματικό φιλμ με τίτλο "Χαρακίρι" (Seppuku ή Hara kiri). Επειδή ο σπουδαιότερος κινηματογραφιστής της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου είναι ο μέγιστος Akira Kurosawa, και μαζί με τους Ozu, Mizoguchi αποτελούν το "μαγικό τρίο" του Ιαπωνικού Σινεμά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλοι σημαντικοί Ιάπωνες σκηνοθέτες. Σε επόμενα post μου μάλιστα θα αναφερθώ εκτενέστερα.
 Εδώ, ο σκηνοθέτης ονομάζεται Masaki Kobayashi και με το "Χαρακίρι" μας χαρίζει μία σπουδαία, αριστουργηματική ταινία για τους Σαμουράι.

 Η υπόθεση της ταινίας:
 Στη φεδουαρχική Ιαπωνία του 17ου αιώνα, ένας περιπλανώμενος σαμουράι πηγαίνει στον οίκο ενός μεγάλου αφέντη της περιοχής για βρει την κατάλληλη τοποθεσία ώστε να πράξει το τελετουργικό για το χαρακίρι. 
 Εκεί μαθαίνει την ιστορία του γαμπρού του που οδηγήθηκε από τρεις πολεμιστές σε ατιμωτική αυτοκτονία με σπαθί φτιαγμένο από μπαμπού. Λίγο πριν πράξει αυτός χαρακίρι, διηγείται την ιστορία και συμπληρώνει την ιστορία με την εκδίκηση που έχει ήδη πάρει το δρόμο της..

 Ο Masaki Kobayashi λοιπόν με το "Seppuku" ασκεί δριμύ κατηγορώ στο φεουδαρχικό σύστημα της Ιαπωνίας του 17ου αιώνα αλλά και συγκεκριμένα στον "κώδικα τιμής" των Σαμουράι.
 Ένας Σαμουράι Ρόνιν* θα φτάσει στην αυλή ενός φεουδάρχη και τον εκληπαρεί να του δώσει ελεημοσύνη. Ο "άρχοντας" όμως θα ξεγελάσει τον φτωχό Σαμουράι και θα τον αναγκάσει να κάνει χαρακίρι. Ο Ρόνιν Σαμουράι θαρραλέος ως είναι, θα υποστεί ολόκληρο το βάναυσο και εξευτελιστικό τελετουργικό του "χαρακίρι" και τουλάχιστον στο τέλος θα παρακαλέσει να αποκεφαλιστεί "τιμητικά" όπως ορίζει ο κώδικας των Σαμουράι. Αλλά ούτε και τότε θα εισακουστεί και ο φεουδάρχης χωρίς να δείξει έλεος θα δώσει εντολή για έναν αποτρόπαιο και βασανιστικό θάνατο...

( * Στην Ιαπωνία, γύρω στα 1630 πολλοί Σαμουράι, λόγω της ειρήνης που επικράτησε ανάμεσα στα Σογκουνάτα, είχαν μείνει άνεργοι, στερήθηκαν τον κώδικα τιμής τους και έφτασαν στην επαιτεία για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
Έγιναν Ρόνιν.)
 Το σχέδιο εκδίκησης όμως έχει τεθεί σε λειτουργία. Ο... κανονικός Σαμουράι θα καταφτάσει στο φέουδο ζητώντας (παριστάνοντας ότι ζητάει) ελεημοσύνη. Ο Σαμουράι Ρόνιν που μόλις πριν από λίγο δολοφονήθηκε αποτρόπαια, ήταν ο άνδρας της μοναχοκόρης του!
 Θα καταφέρει να ξεγελάσει τους πάντες, να μην παραδώσει το σπαθί του και να αφηγηθεί με μοναδικό τρόπο την ιστορία του. Οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Δεν κάνει πια ο φεουδάρχης-αφέντης-σαδιστής ότι θέλει, αλλά τον απόλυτο έλεγχο τον έχει ο ήρωάς μας (τον υποδύεται ένας εκπληκτικός Nakadai Tatsuya!), μέχρι να οδηγηθούμε με εκπληκτική σκηνοθετική μαεστρία απ' τον Κομπαγιάσι στην τελευταία πράξη της ταινίας, που αποτελεί ένα πραγματικό υπερθέαμα!
 Ο ήρωά μας ξεσπάει. Και θα παρασύρει τα πάντα και τους πάντες στο διάβα του. Ή καλύτερα, στην κατά μέτωπο επίθεση που εξαπολύει κατά πάντων! Αποφασισμένος να αποτινάξει τον ζυγό της καταπίεσης, της αδικίας, της δουλείας, της καταπάτησης, του εξευτελισμού, σηκώνει το σπαθί ψηλά και, στην κυριολεξία, μόνος εναντίων όλων θα γράψει τον επίλογο της τραγωδίας. Ένας επίλογος που φυσικά είναι προδιαγεγραμένος και που θέλει τον Σαμουράι -σύμβολο του ηρωισμού- να πεθαίνει. Αλλά να πεθαίνει με τρομερά τίμιο τρόπο, με το κεφάλι ψηλά και αφού πρώτα κατέλυσε και ξέσκισε κάθε σύμβολο και θεσμό ενός συστήματος ολότελα σάπιου.

  Απομυθοποίηση του κώδικα των Σαμουράι από τον Κομπαγιάσει, έναν μαρξιστή σκηνοθέτη που ξεσκίζει οποιαδήποτε συστήματα και παραδόσεις που υποστηρίζουν απαράδεκτους, μισάνθρωπους θεσμούς και κώδικες καθώς και τις κοινωνικές τάξεις που τα συντηρούν και δημιουργεί ένα θρυλικό αντιπολεμικό έπος. 

 Μία απ' τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του Ιαπωνικού κινηματογράφου.

 Βαθμολογία: 9,5/10