"Μαζί Ποτέ" είναι ο μεταφρασμένος ελληνικός τίτλος ("Απέναντι στον τοίχο" η κατά λέξη μετάφραση) αυτής της ταινίας ("Head On" ο αγγλικός τίτλος) ενός ανερχόμενου και ιδιαίτερα ταλαντούχου σκηνοθέτη, του Fatih Akin (Soul Kitchen, The Edge οf Heaven), του Τούρκου σκηνοθέτη, που γεννήθηκε στο Αμβούργο, και του 2004. Χρυσή άρκτος στο φεστιβάλ Βερολίνου το 2004!
Η υπόθεση της ταινίας:
Στο σύγχρονο Αμβούργο μια Τουρκάλα παντρεύεται τυπικά έναν αλκοολικό ομοεθνή της, προκειμένου να ξεφύγει από το αυστηρό περιβάλλον της οικογένειάς της. Όμως, ο λευκός αυτός γάμος μετατρέπεται σταδιακά σε σχέση πάθους και ζήλιας.
O Καχίτ και η Σιμπέλ λοιπόν, Γερμανοί με ρίζες από την Τουρκία οργανώνουν ένα λευκό γάμο προκειμένου να καταφέρει η Σιμπέλ να αποδράσει από το ασφυκτικό περιβάλλον της παραδοσιακής οικογένειας της. Η συμφωνία είναι απλή: θα μοιράζονται μόνο το ίδιο διαμέρισμα και ο καθένας θα κάνει τη ζωή του. Πώς μπορείς όμως να εμποδίσεις τον έρωτα όταν τελικά είναι το ίδιο δύσκολο με το να προσπαθείς να εμποδίσεις τη ζωή; Κινηματογραφώντας μια πορεία από το θάνατο μέχρι τη ζωή, ο Φατίχ Ακίν ανακαλύπτει μαζί με τους ήρωες του τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, δίνει χώρο στο πάθος και τις αδυναμίες, κλείνει κάθε συζήτηση γύρω από το χάσμα των γενεών και παραδίδει το πρώτο μετά-μοντέρνο love story αυτής της δεκαετίας. Χρυσή Αρκτος στο Φεστιβάλ του Βερολίνου 2004.
Το πρώτο μεταμοντέρνο love story λοιπόν της περασμένης δεκαετίας και ίσως ένα εντυπωσιακό φιλμ εκ πρώτης άποψης. Σε δεύτερη ανάγνωση ωστόσο, πολλοί "είδαν" έναν φλύαρο εντυπωσιασμό ενός ταλαντούχου και κουλτουριάρη μεν, "απατεώνα" δε, σκηνοθέτη.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι λοιπόν φαινομενικά έχει σαν μοναδικό κοινό την Τούρκικη καταγωγή τους. Στην πορεία όμως θα ανακαλυφθεί ένα μυστικό που έχει να κάνει με το δεύτερο κοινό στοιχείο. Και οι δύο είχαν στο παρελθόν από μία απόπειρα αυτοκτονίας!
Ο Καχίτ, 40άρης, αλκοολικός, μετά από πτώση που προκάλεσε ο ίδιος με το αυτοκίνητό του σε έναν τοίχο κατέληξε στο ψυχιατρείο. Η Σιμπέλ απ' την άλλη, 20άρα, είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες τις, μην αντέχοντας το αυστηρό και αυταρχικό οικογενειακό της περιβάλλον.
Θα συναντηθούν στο ψυχιατρείο. Η Σιμπέλ θα προτείνει στο Τσαντ να πραγματοποιήσουν έναν "ψεύτικο" γάμο, για να μπορέσει επιτέλους να φύγει απ' το σπίτι της και να απαλλαχθεί από ένα περιβάλλον που δεν αντέχει. Ο Καχίτ στην αρχή θα διστάσει, αλλά θα πειστεί. Θα παντρευτούν, θα μένουν στο ίδιο σπίτι και ο καθένας θα "κάνει τη ζωή του". Η Σιμπέλ θα βλέπει πολλούς άνδρες και ο Καχίτ την πρώην γυναίκα του. Μέχρις εδώ καλά...
Γιατί τα πάντα θα αλλάξουν όταν θα αρχίσουν να ερωτεύονται. Τα πράγματα θα πάρουν μία απροσδόκητη τροπή με ολότελα τραγικές συνέπειες. Με αποκορύφωμα, το βίαιο φονικό που θα διαπράξει ο Καχίτ σε μία έξαρση ζήλιας, με θύμα τον μνηστήρα της Σιμπέλ, κάτι που θα οδηγήσει τον Καχίτ στη φυλακή και τη Σιμπέλ πίσω στην Τουρκία, με την σκέψη της ωστόσο να μην μπορεί να ξεφύγει απ' τον Καχίτ...
Μία δραματική ταινία, που όμως διαθέτει και ορισμένα κωμικά σημεία σε ένα ταιριαστό "μίγμα" από τον Τούρκο σκηνοθέτη. Εξαιρετική και η "ξεκάρφωτη" μουσική επένδυση, ενώ πολύ δυνατές είναι οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Να σημειωθεί εδώ, ότι ο ίδιος ο Ακίν επέλεξε την Sibel Kekilli για τον πρωταγωνιστικό ρόλο κυριολεκτικά απ' τον... δρόμο, αφού αυτή είναι η πρώτη της εμφάνιση σε κανονική ταινία, καθώς μεχρι προσφάτως πρωταγωνιστούσε σε Τούρκικες πορνοταινίες!
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι ερμηνείες στο "Μαζί Ποτέ" ξεπερνούν οποιοδήποτε άλλο καλό στοιχείο της ταινίας: σκηνοθεσία, σενάριο, φωτογραφία, μουσική.
Και φυσικά, μέσα απ' την ταινία, ο Φατίχ Ακίν θα διεισδύσει στα βάθη των θεσμών της Τούρκικης οικογένειας, θα μας δώσει μια άποψη για τη σημερινή Γερμανία, αλλά και θα κατακρίνει τον εθνικισμό των συμπατριωτών του, καθώς και τις σχέσεις της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Σιμπέλ ως σύμβολο της σημερινής Τουρκάλας, καταπιεσμένη από ένα αυταρχικό οικογενειακό περιβάλλον και υποχείριο του άντρα. Ο Καχίτ, χαμένος στον κόσμο του και τα δικά του αδιέξοδα, καταφεύγει στα ναρκωτικά και μέσα απ' τον "λευκό" γάμο θα βρει ένα νόημα στη ζωή του.
Οι δε, σινεφιλικές αναφορές είναι διάχυτες, αφού πάρα πολλοί βρήκαν κοινά σημεία με διάφορες Ευρωπαϊκές ταινίες και αρκετούς συναδέλφους του, σκηνοθέτες (Φασσμπίντερ, Τρίερ, Βέντερς, μεταξύ κι άλλων!).
Ένα συγκλονιστικό ερωτικό δράμα απ' τον Ακίν, διαφορετικό απ' τα τετριμμένα, το "Gegen die Wand" αποτελεί μία ενδιαφέρουσα Ευρωπαϊκή πρόταση και μας χαρίζει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του Τούρκου σκηνοθέτη.
Χρυσή άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2004, βραβείο FIPRESCI 2004, δύο Ευρωπαϊκά βραβεία κινηματογράφου, καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, 2004 και αρκετές άλλες βραβεύσεις.
Βαθμολογία: 6/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου