"Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν" (Mies vailla menneisyytta, ο πρωτότυπος τίτλος), είναι η σημαντικότερη ίσως στιγμή του Aki Kaurismaki, του σπουδαίου Φινλανδού κινηματογραφιστή.
Η υπόθεση της ταινίας:
Ένας άνδρας φτάνοντας στο Ελσίνκι για να αναζητήσει δουλειά, πέφτει θύμα ληστείας που καταλήγει στον βίαιο ξυλοδαρμό του. Όταν συνέρχεται βρίσκεται στο νοσοκομείο και ανακαλύπτει πως έχει χάσει τη μνήμη του. Αποφασίζει έτσι να ξεκινήσει την περιπλάνησή του σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζει πια, όπου όμως θα γίνει δεκτός από μια ομάδα απόκληρων, οι οποίοι του φέρονται με μεγάλη κατανόηση και καλοσύνη. Θα καταφέρει να φτιάξει σιγά-σιγά μια καινούρια ζωή και να (ξανά) γνωρίσει τον έρωτα. Όταν η αστυνομία θα καταφέρει να ανακαλύψει το χαμένο του παρελθόν, θα είναι το τελευταίο θέμα που τον απασχολεί...
Ο Φινλανδός σκηνοθέτης, Άκι Καουρισμάκι, από τους αγαπημένους κινηματογραφιστές του ανεξάρτητου Σινεμά, μας δίνει εδώ, μία υπέροχη ταινία για την απώλεια της μνήμης.
Πολύ καλή σκηνοθεσία, με λεπτό, ωραίο χιούμορ να "σπάει" τις έντονες δραματικές στιγμές, εξαιρετικοί διάλογοι, αργοί ρυθμοί σε αντιδιαστολή με τους γρήγορους ρυθμούς του υλικού δυτικού κόσμου, και μία μεγαλειώδης και βραβευμένη ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια Kati Outine. Και φυσικά, αυτό που ξεχωρίζει, όπως άλλωστε και σε όλες τις ταινίες του συμπαθούς αυτού δημιουργού, είναι η λιτότητα.
Τόσο στο τρόπο κινηματογράφισης (αποθέωση του μινιμαλισμού!), όσο και στο τρόπο της ζωής των ηρώων. Ο οποίος μπορεί να είναι "απλός", όμως η ζωή τους κάθε άλλο παρά απλή είναι, αφού είναι γεμάτη από αγάπη, αισιοδοξία, και έννοια για τους συνανθρώπους τους, ανεξαρτήτως ποιοι ή τί είναι!
Δηλαδή, μια ζωή πλημμυρισμένη από "χριστιανικά", πανανθρώπινα συναισθήματα!
«Ένας άνθρωπος χωρίς όνομα φτάνει στην πόλη και από την πρώτη στιγμή τον χτυπούν θανάσιμα. Εδώ αρχίζει αυτό το επικό δράμα, φιλμ ή καλύτερα όνειρο μοναχικών καρδιών με άδειες τσέπες ή καλύτερα πουλιών, κάτω από τον μεγάλο ουρανό του Κυρίου μας.» και συμπληρώνει: «Οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές απόψεις μου για την κατάσταση της κοινωνίας, την ηθική και τον έρωτα μπορούν να βρεθούν μέσα στην ίδια την ταινία».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον ίδιο τον Άκι Καουρισμάκι, με τα οποία ο σκηνοθέτης περιέγραψε πώς ο ίδιος "είδε" την ταινία του!
Μία υπέροχη ταινία, λυρική, ποιητική, πανέμορφη. Απ' τις σημαντικότερες στιγμές ολόκληρου του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου της δεκαετίας που μας πέρασε.
Μία αποθέωση της ελπίδας, του ουμανισμού, της ανθρωπιάς!
Πολύ μεγάλη ταινία, ίσως η σημαντικότερη του αγαπημένου μου Άκι Καουρισμάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ποίημα ουμανισμού και ελπίδας διαποτισμένο με το ιδιαίτερο χιούμορ του σκηνοθέτη. Ψυχρό, παγωμένο το φόντο, αλλά αθεράπευτα ζεστός και ανθρώπινος ο ρομαντισμός του Φιλανδού! Ένα αριστούργημα στον συγκινητικό κόσμο του Καουρισμάκι και του «ρεαλισμού του Βορρά» με άψογη οικονομία, στυλ, μικρές λυρικές πινελιές, λιτότητα και έναν κεντρικό ήρωα που ξεχνά το παρελθόν του και ξαναγεννιέται!
9,5/10
Αρκετά ωραία και η επόμενη ταινία του Άκι, τα "Φώτα στο Σούρουπο" (7,5/10).
Άλλες αγαπημένες: Leningrad Cowboys Go America (9/10 ~ εκαρδιστικό!), Η Γυναίκα με τα Σπίρτα (6,5/10 ~ κοψοβλεβικό!) και Μποέμικη Ζωή (7,5/10).
Πολλές καλές κριτικές στις Κάννες πήρε και η νέα του ταινία.
Κύριος Ιλό.
Γεια σου φιλε Ιλο,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρεσει το σινεμα του Καουρισμακι, αυτη εδω πρεπει να ειναι η κορυφαια στιγμη του, αλλα δυστυχως δεν εχω δει ακομη το "Leningrad Cowboys Go America", ενω σιγουρα θελω να δω το καινουργιο φιλμ, που οπως λες εκλεψε τις εντυπωσεις στις Καννες!