"Ο χτύπος που έχασε η καρδιά μου" είναι ο ελληνικός τίτλος αυτού του πολύ όμορφου μεταμοντέρνου νουάρ από τον Γάλλο σκηνοθέτη Jacques Audiard (Un Prophete) και το 2005.
Η υπόθεση της ταινίας:
Ο Τομ είναι ένας κτημοτομεσίτης 28 ετών, πιστός στο σκληρό ηθικό πρότυπο του πατέρα του. Ο Τομ περνάει ένα κρίσιμο στάδιο στη ζωή του, εκείνο που θέλει τα παιδιά να γίνονται γονείς των γονιών τους....Μέχρι που μια τυχαία συνάντηση θα τον ενθαρρύνει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να γίνει ό,τι και η μητέρα του: επαγγελματίας πιανίστας. Μια νεοφερμένη στην πόλη ταλαντούχα πιανίστρια από την Κίνα θα γίνει η δασκάλα του και η μουσική θα είναι η μόνη γλώσσα επικοινωνίας τους, αφού εκείνη δεν μιλάει λέξη γαλλικά. Οι πιέσεις όμως από την καθημερινότητά του θα αποτελέσουν μεγαλύτερο εμπόδιο από ό,τι εκείνος φανταζόταν...
Η μουσική λοιπόν είναι αυτή που αλλάζει προς τα καλύτερο τη ζωή του νεαρού Τομ. Η μεγάλη του αγάπη για τη μουσική και το πιάνο είναι εκείνη που τον οδηγεί στο να βγάζει έναν καλύτερο εαυτό. Είναι εκείνη που τον κάνει καλύτερο άνθρωπο. Στη μουσική, ή καλύτερα μέσα απ' τη μουσική προσπαθεί να βρει το νόημα στη ζωή του.
Ο Τομ από μικρός έπαιζε πιάνο. Είχε ταλέντο που κληρονόμησε από την μητέρα του. Ο θάνατος της οποίας τον έκανε να αφήσει το αγαπημένο του πιάνο για δέκα ολόκληρα χρόνια. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει να ονειρεύεται ότι κάποια μέρα θα γίνει ένας καταξιωμένος πιανίστας!
Θα βρει την καινούρια δασκάλα για την μουσική αναγέννησή του στο πρόσωπο μιας νεαρής Κινέζας, άρτι αφιχθείσας στο Παρίσι, η οποία δεν μιλάει καθόλου Γαλλικά. Και η οποία θα του (ξανα)προσφέρει την σιγουριά και την ψυχική δύναμη που χρειάζεται. Οι δυο τους δεν έχουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Κι όμως θα έρθουν τόσο κοντά... με το κοινό τους πάθος, την μουσική!
Έτσι ακριβώς. Η μουσική θα είναι η γλώσσα που θα τους φέρει κοντά. Μέσω της μουσικής θα αναπτύξουν δίαυλο επικοινωνίας, με τη βοήθεια της μουσικής θα ζήσουν ένα έντονο ερωτικό πάθος!
Παράλληλα έχει να "αντιμετωπίσει" και τον πατέρα του, ο οποίος είναι ένας μεσίτης που διάφοροι του χρωστάνε λεφτά. Ο Τομ με φανερή αδυναμία στον πατέρα του (παρά την πίεση που εκείνος του ασκεί) θα αναλάβει να λύσει τις διαφορές του και συχνά θα μπλέκει σε καβγάδες, θα πλακώνεται με διαφόρων ειδών αλήτες, αλλά και θα "αναγκάζεται" να τα βάζει με αθώους, διώχνοντάς τους με τις κλωτσιές απ' τα σπίτια τους ως ανεπιθύμητους, ενώ θα εξυπηρετεί συμφέροντα που ανήκουν σε παράνομα κυκλώματα που κινούν κάποιοι υποτιθέμενοι φίλοι του και οι οποίοι τον αναγκάζουν να τους βοηθάει.
Και έχοντας να αντιμετωπίσει όλα αυτά, ο Τομ έχει στο μυαλό του το μόνο πράγμα που τον κρατάει ζωντανό, που του δίνει κουράγιο και ελπίδα. Το μόνο πράγμα που κάνει την καρδιά του να χτυπάει... Τη μεγάλη οντισιόν που δίνει σε λίγες μέρες.
Όλες οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, με τον πρωταγωνιστή ωστόσο, Romain Duris να κλέβει την παράσταση. Η σκηνοθεσία του Audiard είναι εξαιρετική, με την κάμερα να είναι καρφωμένη στο πρόσωπο του Ντουρί, και φυσικά η μουσική, που αποτελεί το σημείο αναφοράς της ταινίας, ντύνει υπέροχα κάθε σεκάνς του φιλμ.
Να πω ότι το "De battre mon coeur s'est arrêté" αποτελεί κάτι σαν ριμέικ του Αμερικανικού φιλμ "The Fingers" του James Toback, του 1977 και τον Harvey Keitel στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Κέρδισε οκτώ Σεζάρ: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής, β' ανδρικού ρόλου (Νιλς Αρεστρούπ), γυναικείας ελπίδας (Λιν-Νταν Παμ), διασκευής, φωτογραφίας και μοντάζ.
Μία πανέμορφη ταινία, για την μουσική και την πορεία προς την ατομική λύτρωση!
Βαθμολογία: 8/10
Η αυτογνωσία και η προσωπική ολοκλήρηση στο επίκεντρο. Πράγματι πολύ καλή ταινία και σπουδάια ερμηνεία αλλά και πολύ ωραία μουσική όπως σωστά αναφέρεις
ΑπάντησηΔιαγραφή