Μεταφορά απ' το άλλο μπλογκ με την «Υπόσχεση» του Sean Penn:
"Η Υπόσχεση" είναι μια πολύ όμορφη ταινία ενός νέου σκηνοθέτη (Sean Penn), που έχει δείξει εξαίρετα δείγματα στις λίγες έως τώρα ταινίες του. Ο συμπαθής και ταλαντούχος ηθοποιός δοκιμάζει τις ικανότητες του στη σκηνοθεσία με το "The Indian Runner"
(1991) για να ακολουθήσουν άλλες 3 ταινίες μέχρι σήμερα, "Crossing guard" (1995), "The Pledge" (2001) και το πολυβραβευμένο "Into the Wild" (2007).
"Η Υπόσχεση" βασισμένη στο πολύ καλό σενάριο των Τζέρι και Μέρι Όλσον Κρομολόφσκι, από τη νουβέλα του Φρίντριχ Ντίρενμα, είναι ένα πολύ δυνατό αστυνομικό θρίλερ, με καλό καστ: Βανέσα Ρεντγκρεϊβ, Έλεν Μίρεν, Μίκι Ρουρκ, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Ρόμπιν Ράιτ Πεν, Άαρον Έκχαρτ, Σαμ Σέπαρντ, Τζακ Νίκολσον.
"Ο Γκας Χάλμγκρεν, αρχηγός της τοπικής αστυνομίας (Τζακ Νίκολσον), κάπου στις μεσοδυτικές πολιτείες των Η.Π.Α., αναλαμβάνει την τελευταία του υπόθεση, πριν συνταξιοδοτηθεί... Πρόκειται για ένα διπλό έγκλημα: Βιασμός και άγρια δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού! Ο ίδιος αναλαμβάνει το δύσκολο καθήκον να ενημερώσει τους δύστυχους γονείς και δίνει, μόνος του, μια υπόσχεση στον εαυτό του: Να συλλάβει, πάση θυσία, το δολοφόνο! Μετά από κάποια μαρτυρία, συλλαμβάνεται ένας ιθαγενής Ινδιάνος, ο οποίος κάτω από τρομερές πιέσεις, ομολογεί και στη συνέχεια... αυτοκτονεί! Όλοι πιστεύουν ότι έχει αποδοθεί πλέον, δικαιοσύνη… Ο Αρχηγός όμως, έχει πολλούς λόγους να πιστεύει ότι πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος!"
Ο Τζακ Νίκολσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει ακόμη μία αξεπέραστη ερμηνεία, πέρα από κάθε κριτική. Άλλωστε αποτελεί το μεγάλο ατού αυτής της δραματικής αστυνομικής περιπέτειας με την σπονδυλωτή, αργόσυρτη αφήγηση και ένα φινάλε που σίγουρα σου μένει για καιρό, σπάνιας ερμηνευτικής δεινότητας από τον συγκλονιστικό Νίκολσον!
Κατηγορήθηκε (εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον) για μισανθρωπισμό. Αν αυτός είναι ο λόγος που "Η Υπόσχεση" πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από την χώρα μας... νομίζω ότι αδικείται κατάφωρα!
Βαθμολογία: 7/10
Πάνω κάτω συμφωνώ σε αυτά που λες για την ταινία. Είναι μια ιδιαίτερη και αρκετά δύσκολη ταινία κυρίως λόγω της υπόθεσης της ταινίας, που χωρίζεται σε μικρά (αόρατα) τμηματάκια όπου το κάθε ένα προσπαθεί να βγει από το δικό του αδιέξοδο (ψυχολογικό ή ηθικό) και της πολύ ενδιαφέρουσας και αντισυμβατικής σκηνοθεσίας του Σον Πεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως η ταινία πέρασε απαρατήρητη από την χώρα μας και σίγουρα άξιζε μεγαλύτερης προσοχής.
Αν και η ταινία μου άρεσε, ωστόσο με μπέρδεψε ως προς τις προθέσεις της και κυρίως με το ανοιχτό της φινάλε.
3: Καλή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Κι αυτό έχω αρκετά χρονάκια που το είδα (ούτε ο Αυτιάς να ήμουν:p), αλλά πριν κάτι μήνες έτυχε και ξαναείδα τη σκηνή του Mickey Rourke στο YouTube... Μιλάμε πως μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπιασε το τέλειο!!! Επίσης θυμάμαι και τον Manhunter Tom Noonan... αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι το φινάλε της ταινίας! :( Πάντως και γω κάπου εκεί γύρω στο 7-7.5 (μπορεί και 8) θα του έβαζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήargiri το φιναλε δεν ειναι καθολου ανοιχτο! Ξαναδες το, νομιζω ομως οτι ειναι ξεκαθαρο. Ολη η ουσια ειναι στο βλεμμα και στο υφος του Νικολσον....
ΑπάντησηΔιαγραφήbauer ωραια η σκηνη που λες, οσο για το τελος... δε γινεται να μην το θυμασαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' τις καλυτερες στιγμες του μεγα Νικολσον..
Κι όμως γίνεται και παραγίνεται!!! Έχω να το δω χρόνια (από τότε που βρήκε)... Άσε που δεν έχω και την καλύτερη μνήμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ τοτε αξιζει να ξαναδεις την ταινια, για το μεγαλειωδες φιναλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου το υπενθυμίζεις με 2 λόγια καλύτερα... :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ έχω πολλά χρόνια που το είδα και δεν θυμάμαι και πολύ καλά το φινάλε. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι με είχε αφήσει με κάποια ερωτηματικά. Ίσως κάτι να μου ξέφυγε οπότε είναι ένας πολύ καλός λόγος ωστε να την ξαναδώ κάποια στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήbauer δε λεει ρε.. ρωτα και τον Αργυρη, που θελει να το ξαναδει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορει καποιος να εξηγησει το φιναλε της ταινιας?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι, για να "διαβασουμε" σωστα την ταινια, πρεπει να κατανοησουμε οτι ο Σον Πεν χρησιμοποιει την αστυνομικη πλοκη μοναχα ως αφορμη για να ξεδιπλωσει τη μελετη του (πολυ ενδιαφεροντα) κεντρικου χαρακτηρα. Αν λοιπον η ταινια δε μας αφορα -νοηματικα- ως ενα κλασικο, συμβατικο φιλμ ντεντεκτιβ-αστυνομικο θριλερ, τοτε απλοποιειται αρκετα ως προς τις προθεσεις της, που δεν ειναι αλλες απο τους προσωπικους δαιμονες του Νικολσον, που τον κυριευουν κατα την προσπαθεια επιλυσης της υποθεσης. Ο Πεν λοιπον υφαινει μια δυνατη ιστορια για το αισθημα ενοχης και τυψεων, με προσχημα ενα καλογραμμενο αστυνομικο μυστηριο. Αυτο που, ακομη και υπο το αναφερθεν πρισμα, κανει τοσο μπερδευτικη την ταινια, ειναι η σκηνοθετικη πρωτοτυπια του Πεν να προσδωσει στο χαρακτηρα του εξισου την ιδιοτητα της λογικης και της τρελας. Ο Νικολσον την ιδια στιγμη εχει δικαιο για την υποθεση αλλα και τρελαινεται σταδιακα ασχολουμενος με αυτην...
ΔιαγραφήΜάλλον σκοτώνονται και ο δολοφόνος και το κοριτσάκι στο τρομερό αυτοκινητικό δυστύχημα. Δέ είμαι βέβαιος.
Διαγραφή