Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Les Quatre Cents Coups, Francois Truffaut, 1959



"Τα 400 Χτυπήματα", ενός μεγάλου δασκάλου του κινηματογράφου, του Φρανσουά Τρυφώ, πέρα από μία κλασική, αριστουργηματική ταινία, είναι ένα πολιτισμικό διαμάντι, κομμάτι της πλούσιας παρακαταθήκης που μας άφησε ο, πολύ νωρίς εκλιπών, μόλις 52 ετών, σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης.
Ένα πανέμορφο φιλμ, από τη χρυσή εποχή της Νouvelle Vague, γλυκόπικρο, για να μην πω πικρό, λυρικό, συγκινητικό, που μιλάει με ευαισθησία για την παιδική ηλικία και το πέρασμα στην εφηβεία, μέσα από τις περιπέτειες ενός ατίθασου 13χρονου αγοριού απ΄ το Παρίσι (πρώτη μιας σειράς ταινιών που, στα επόμενα χρόνια, θα γυρίσει ο Τρυφώ γύρω από τη ζωή του κινηματογραφικού του ήρωα με πρωταγωνιστή πάντα τον Ζαν-Πιερ Λεό). Και το κυριότερο; Παραμένει τόσο φρέσκια, μισό αιώνα μετά! 

Εδώ, στην σημαντικότερη ίσως στιγμή του, ο Τρυφώ προσφέρει μαθήματα κινηματογράφου, ακολουθώντας πιστά τον ρεαλισμό, αλλά δίχως να καταφεύγει σε υπερβολές ή ακρότητες, κάνοντας μια ταινία γεμάτη με προσωπικά βιώματα. 
Όπως ο ίδιος ο Τρυφώ έχει δηλώσει, ο κινηματογράφος τον έσωσε από μια εγκληματική ζωή, όταν ο κριτικός κινηματογράφου των περιβόητων «Καγιέ ντι σινεμά», Αντρέ Μπαζέν, τον ενθάρρυνε να γίνει κριτικός και να γυρίσει την πρώτη του ταινία, σε νεαρή ακόμη ηλικία. 
Και εμείς ευγνωμονούμε τον Μπαζέν από τα βάθη της καρδιάς μας!
Επίσης τα «Τα 400 χτυπήματα» είναι αφιερωμένα στον Μπαζέν.  
Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που κάνει τα "400 χτυπήματα" τόσο ξεχωριστό φιλμ. Η κατάθεση ψυχής από τον σκηνοθέτη.
Ο δε πιτσιρικάς που πρωταγωνιστεί, Αντουάν Ντουανέλ (Ζαν-Πιερ Λεό), είναι απολαυστικός, ιδιαίτερα εκφραστικός και πέρα για πέρα συμπαθής.



Η υπόθεση της ταινίας: Ο 13χρονος Αντουάν Ντουανέλ νιώθει να ασφυκτιά ανάμεσα στην αυταρχικότητα του σχολείου και την αδιαφορία των γονέων του. Κάνει κοπάνες για να πάει σινεμά ή να εκδράμει μέχρι τη θάλασσα, όμως η κλοπή μιας γραφομηχανής θα τον οδηγήσει στο αναμορφωτήριο. Από κει θα δραπετεύσει και τρέχοντας θα βρεθεί στην θάλασσα. Την οποία ονειρευόταν και θα αντικρύσει για πρώτη φορά. Και η οποία θα αποτελέσει τον παράδεισο του. Τον απεγκλωβισμό από τα βάσανα του.




Ο νεαρός λοιπόν ασφυκτιά. Στο σχολείο, ο καθηγητής τον αντιπαθεί. Στο σπίτι, η μητέρα του και ο πατριός του τον αντιμετωπίζουν μα αδιαφορία, τον θεωρούν ανεπρόκοπο. Ο Αντουάν για να εξοικονομήσει λίγα χρήματα και να πραγματοποιήσει το ταξίδι προς την ελευθερία του, κλέβει μια γραφομηχανή, αλλά δεν καταφέρνει να την πουλήσει. Επιστρέφοντάς την στο γραφείο του πατέρα του απ’ όπου την είχε πάρει, συλλαμβάνεται. Ο δικαστής θα τον κλείσει σε αναμορφωτήριο. Και τότε ο μικρός ήρωας θα το σκάσει και δίχως να κοιτάξει πίσω του, ύστερα από πολύ τρέξιμο θα κατορθώσει να φτάσει στη θάλασσα. Η θάλασσα συμβολίζει φυσικά την προσωπική κάθαρση του μικρού, που ισοδυναμεί με την απόλυτη ευτυχία, την αντάμωση της ελευθερίας.

Η τελευταία σεκάνς της ταινίας, είναι απλά μαγευτική, αξέχαστη. Η τελευταία λήψη απεικονίζει τον πιτσιρικά με ένα βαθύ βλέμμα του στην κάμερα, το οποίο ξορκίζει για πάντα το παρελθόν και ατενίζει άφοβα, με αισιοδοξία το μέλλον.



 Τα 400 χτυπήματα ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Τρυφώ και απέσπασε στις Κάννες -τη χρονιά που εμφανίστηκε- το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας.
  
Magnifique film!

Βαθμολογία: 10/10  

2 σχόλια:

  1. Καλησπερα φιλε μου Μιχαλη.
    Η πιο αγαπημενη μου ταινια του Τρυφω.Ρεαλιστικη, τρυφερη και ποιητικη.Ο Ζαν - Πιερ Λεο φαινοταν πως θα εξελιχθει σε σπουδαιο ηθοποιο.Με διαφορα η καλυτερη ταινια για την εφηβεια, οχι σαν κατι σκουπιδια του τυπου American Pie, με σκατολογικο και σεξιστικο χιουμορ, που βγαινουν σημερα...Κριμα.

    5/5

    Απο τις 6 ταινιες με τον Αντουαν Ντουανελ εχω παρακολουθησει τις εξης 3 (με σειρα προτιμησεως):
    1.Les quatre cents coups (1959) 5/5
    2.Baisers volés (1968) 4/5
    3.Domicile conjugal (1970) 3,5/5

    Ολες οι ταινιες του François Truffaut που εχω δει (με σειρα προτιμησεως):
    1.Les quatre cents coups (1959) 5/5
    2.Jules et Jim (1962) 4,5/5
    3.La nuit américaine (1973) 4/5
    4.La sirene du Mississipi (1969) 4/5
    5.Baisers volés (1968) 4/5
    6.Domicile conjugal (1970) 3,5/5
    7.Les deux Anglaises et le continent (1971) 3/5
    8.Fahrenheit 451 (1966) 3/5
    9.Le dernier métro (1980) 3/5
    10.La femme d'à côté (1981) 2,5/5

    Θα δω συντομα τα Vivement dimanche!, L'enfant sauvage και La mariée était en noir.

    Καλο βραδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημερα κ. Ιλο,
    ξερεις οτι λατρευω το σινεμα του Τρυφω και μαζι με τον Μπρεσον ειναι οι αγαπημενοι μου Γαλλοι σκηνοθετες. Ακολουθουν οι Τατι, Μαλ, Γκονταρ και μετα οι υπολοιποι..
    Μου λειπουν μολις 4 απ' τις -αν δεν κανω λαθος- 27 ταινιες του, για να συμπληρωσω τη φιλμογραφια του.
    Απο αυτες που γραφεις, νομιζω οτι αδικεις λιγο το "Fahrenheit 451", ενω μετα απο εκεινες που θα δεις, οπως λες, σου προτεινω σιγουρα και τις "L' Homme qui aimait les femmes", "L' Argent de poche", "Tirez sur le pianiste", "La Peau Douce"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή