Η δεκαετία που διανύουμε οδεύει προς το τέλος και όσον αφορά στον κινηματογράφο, έχουν ήδη διεξαχθεί κάποιες ψηφοφορίες με σκοπό να αναδειχθούν οι καλύτερες ταινίες των '00s.
Και θα ακολουθήσουν κι άλλες, με τα παιδιά στο http://seagazing.blogspot.com/2009/11/20.html να διεξάγουν αυτές τις μέρες μια σχετική ψηφοφορία και η οποία μάλιστα έχει βρει πολλούς ανταποκριτές.
Με αφορμή λοιπόν τα προαναφερθέντα γεγονότα, από σήμερα και τις επόμενες μέρες θα γράψω για ταινίες -αποκλειστικά- της δεκαετίας 2.000-2.009.
Και για ξεκίνημα, θα αναφερθώ σε μία ταινία από τις αρχές της δεκαετίας και συγκεκριμένα από το 2001. Ένα φιλμ από τη Γαλλία, του παραμυθά Ζαν-Πιερ Ζενέ, την "Αμελί" που αγαπήθηκε από την πλειονότητα κριτικών και κοινού.
Η "Αμελί" λοιπόν, είναι μία πανέμορφη ταινία, που ξεχώρισε για την αισθητική της -και όχι μόνο- για το 2001 και σίγουρα αποτελεί μία από τις καλύτερες Ευρωπαϊκές ταινίες της δεκαετίας.
Η υπόθεση, λίγο πολύ γνωστή:
Η Amelie είναι σερβιτόρα στο bistrot "Δύο Ανεμόμυλοι" στη γραφική περιοχή της Μονμάρτης. Στην πολυκατοικία της δεν γνωρίζει κανένα αλλά αυτό σύντομα θα αλλάξει. Βρίσκει στο διαμέρισμά της ένα κρυμμένο κουτί με διάφορα αντικείμενα. Αντικείμενα που όπως φαίνεται είχε κρύψει κάποιο παιδί πριν από πολλά χρόνια. Αποφασίζει λοιπόν να βρει αυτόν τον άνθρωπο και να του επιστρέψει τις αναμνήσεις του. Μετά από αυτό η ζωή της θα αλλάξει για πάντα. Θα ξεκινήσει μια σειρά εφευρετικών σχεδίων για να δώσει ουσία στις ζωές άλλων ανθρώπων. Και σαν από θαύμα η Amelie, αλλάζει τις ζωές των γειτόνων της, συνήθως προς το καλύτερο. Πάντα όμως κρύβεται πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας και της μυστικότητας. Όταν όμως γνωρίζει, τον Nino τότε θα πρέπει να καταφέρει χρησιμοποιήσει λίγη από τη μαγεία της, στη δική της ζωή.
Η Audrey Tautou υποδύεται την Amelie, σε έναν ρόλο που της ταίριαξε γάντι, και μας ταξιδεύει στον πανέμορφο, παραμυθένιο κόσμο της, με φόντο το Παρίσι. Στο ταξίδι της, η γλυκιά, χαριτωμένη, "καρτουνίστικη" Αμελί έχει έναν σκοπό. Να δώσει ουσία και να προσφέρει λίγη μαγεία στις ζωές άλλων ανθρώπων. Μέχρι να αντιληφθεί ότι πρέπει να δώσει και λίγες στιγμές μαγείας στη δική της ζωή...
Όσο για την ίδια την Amelie:
Είναι μια κοπέλα τόσο φυσιολογική και συνηθισμένη αλλά παράλληλα τόσο διαφορετική, τόσο παράξενη... Μια κοπέλα που φαινομενικά ζει μία απολύτως φυσιολογική ζωή, μία ζωή που ζουν οι περισσότεροι από εμάς και που αυτή η ζωή της αλλάζει ολόκληρη με ένα πράγμα, έναν παιδικό θησαυρό που ανακαλύπτει στο δωμάτιό της.
Αμέσως αναζητά τον ιδιοκτήτη του θησαυρού και σιγά σιγά ανακαλύπτει ότι δίνοντας λίγη απ΄ την αγάπη της στους διπλανούς της θα γίνεται η ίδια ευτυχισμένη. Και θα το πράξει, προσφέροντας μαγικές θεραπείες στους ανθρώπους. Όλα αυτά μέχρι να αντιληφθεί ότι χρειάζεται και λίγη αγάπη, πραγματική αγάπη, για την ίδια..
Μπορεί ορισμένα από τα παραπάνω να ακούγονται τετριμμένα, αλλά πρόκειται για ουσιαστικά πρωτότυπη ταινία, ρεαλιστική, πλούσια σε οπτική και αισθητική, με πολύ καλή σκηνοθεσία, με όμορφη φωτογραφία, καλές ερμηνείες, ένα εξαιρετικό soundrack, μία ταινία που αποπνέει αισιοδοξία, γλυκιά, τρυφερή, ανθρώπινη, ποιητική, πλούσια σε φαντασία και διαλεγμένο χιούμορ, η οποία βλέπεται ευχάριστα ξανά και ξανά.
Μία ξεχωριστή και αρκετά όμορφη στιγμή στην ιστορία του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Το Χόλιγουντ δεν θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει τη δική του "Amelie". Το υπογράφω με σθένος και το υποστηρίζω με πάθος!
Βαθμολογία: 7/10
Και θα ακολουθήσουν κι άλλες, με τα παιδιά στο http://seagazing.blogspot.com/2009/11/20.html να διεξάγουν αυτές τις μέρες μια σχετική ψηφοφορία και η οποία μάλιστα έχει βρει πολλούς ανταποκριτές.
Με αφορμή λοιπόν τα προαναφερθέντα γεγονότα, από σήμερα και τις επόμενες μέρες θα γράψω για ταινίες -αποκλειστικά- της δεκαετίας 2.000-2.009.
Και για ξεκίνημα, θα αναφερθώ σε μία ταινία από τις αρχές της δεκαετίας και συγκεκριμένα από το 2001. Ένα φιλμ από τη Γαλλία, του παραμυθά Ζαν-Πιερ Ζενέ, την "Αμελί" που αγαπήθηκε από την πλειονότητα κριτικών και κοινού.
Η "Αμελί" λοιπόν, είναι μία πανέμορφη ταινία, που ξεχώρισε για την αισθητική της -και όχι μόνο- για το 2001 και σίγουρα αποτελεί μία από τις καλύτερες Ευρωπαϊκές ταινίες της δεκαετίας.
Η υπόθεση, λίγο πολύ γνωστή:
Η Amelie είναι σερβιτόρα στο bistrot "Δύο Ανεμόμυλοι" στη γραφική περιοχή της Μονμάρτης. Στην πολυκατοικία της δεν γνωρίζει κανένα αλλά αυτό σύντομα θα αλλάξει. Βρίσκει στο διαμέρισμά της ένα κρυμμένο κουτί με διάφορα αντικείμενα. Αντικείμενα που όπως φαίνεται είχε κρύψει κάποιο παιδί πριν από πολλά χρόνια. Αποφασίζει λοιπόν να βρει αυτόν τον άνθρωπο και να του επιστρέψει τις αναμνήσεις του. Μετά από αυτό η ζωή της θα αλλάξει για πάντα. Θα ξεκινήσει μια σειρά εφευρετικών σχεδίων για να δώσει ουσία στις ζωές άλλων ανθρώπων. Και σαν από θαύμα η Amelie, αλλάζει τις ζωές των γειτόνων της, συνήθως προς το καλύτερο. Πάντα όμως κρύβεται πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας και της μυστικότητας. Όταν όμως γνωρίζει, τον Nino τότε θα πρέπει να καταφέρει χρησιμοποιήσει λίγη από τη μαγεία της, στη δική της ζωή.
Η Audrey Tautou υποδύεται την Amelie, σε έναν ρόλο που της ταίριαξε γάντι, και μας ταξιδεύει στον πανέμορφο, παραμυθένιο κόσμο της, με φόντο το Παρίσι. Στο ταξίδι της, η γλυκιά, χαριτωμένη, "καρτουνίστικη" Αμελί έχει έναν σκοπό. Να δώσει ουσία και να προσφέρει λίγη μαγεία στις ζωές άλλων ανθρώπων. Μέχρι να αντιληφθεί ότι πρέπει να δώσει και λίγες στιγμές μαγείας στη δική της ζωή...
Όσο για την ίδια την Amelie:
Είναι μια κοπέλα τόσο φυσιολογική και συνηθισμένη αλλά παράλληλα τόσο διαφορετική, τόσο παράξενη... Μια κοπέλα που φαινομενικά ζει μία απολύτως φυσιολογική ζωή, μία ζωή που ζουν οι περισσότεροι από εμάς και που αυτή η ζωή της αλλάζει ολόκληρη με ένα πράγμα, έναν παιδικό θησαυρό που ανακαλύπτει στο δωμάτιό της.
Αμέσως αναζητά τον ιδιοκτήτη του θησαυρού και σιγά σιγά ανακαλύπτει ότι δίνοντας λίγη απ΄ την αγάπη της στους διπλανούς της θα γίνεται η ίδια ευτυχισμένη. Και θα το πράξει, προσφέροντας μαγικές θεραπείες στους ανθρώπους. Όλα αυτά μέχρι να αντιληφθεί ότι χρειάζεται και λίγη αγάπη, πραγματική αγάπη, για την ίδια..
Μπορεί ορισμένα από τα παραπάνω να ακούγονται τετριμμένα, αλλά πρόκειται για ουσιαστικά πρωτότυπη ταινία, ρεαλιστική, πλούσια σε οπτική και αισθητική, με πολύ καλή σκηνοθεσία, με όμορφη φωτογραφία, καλές ερμηνείες, ένα εξαιρετικό soundrack, μία ταινία που αποπνέει αισιοδοξία, γλυκιά, τρυφερή, ανθρώπινη, ποιητική, πλούσια σε φαντασία και διαλεγμένο χιούμορ, η οποία βλέπεται ευχάριστα ξανά και ξανά.
Μία ξεχωριστή και αρκετά όμορφη στιγμή στην ιστορία του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Το Χόλιγουντ δεν θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει τη δική του "Amelie". Το υπογράφω με σθένος και το υποστηρίζω με πάθος!
Βαθμολογία: 7/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου