Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Hero, Zhang Yimou, 2002



Ο "Ήρωας" του Ζανγκ Γιμού, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος αυτού του επικού φιλμ,  (英雄 ο αυθεντικός Κινεζικός), ή αλλιώς πολεμικές τέχνες made in China!

Μία πραγματικά εντυπωσιακή από κάθε άποψη ταινία, μια πλούσια υπερπαραγωγή που διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα budget στην κινηματογραφική ιστορία της Κίνας, με ένα λαμπρό καστ που περιλαμβάνει μερικά απ΄ τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας (Jet Li, Tony Leung Chiu Wai, Maggie Cheung, Donnie Yen, Daoming Chen, Ziyi Zhang ), μαγική, στυλιζαρισμένη, σουρεαλιστική, με πανδαισία χρωμάτων, φαντασμαγορική φωτογραφία, εναέριες πολεμικές τέχνες που κόβουν την ανάσα, υπέροχες χορογραφίες, καταπληκτική μουσική, αισθητική, ποίηση,  πανέμορφες εικόνες.
Γιατί ο κινηματογράφος είναι -πρωτίστως- εικόνες. Και σε αυτό παίρνει άριστα με τόνο ο σπουδαίος σκηνοθέτης από την Κίνα, δημιουργώντας αυτό το εξαιρετικό εικαστικό υπερθέαμα!

Αλλά δε μένει εκεί. Στηρίζεται σε ένα πολύ δυνατό σενάριο, το οποίο κακώς κατά τη γνώμη μου κρίθηκε από ορισμένους ως λίγο, ανεπαρκές, ή και... ανύπαρκτο! Έλεος...


 Λοιπόν, πάει κάπως έτσι:

Στο μακρινό παρελθόν, η αρχαία Κίνα είναι χωρισμένη σε επτά βασίλεια. Ο βασιλιάς του Qin φιλοδοξεί να υποτάξει όλα τα βασίλεια και να γίνει ο πρώτος αυτοκράτορας μιας ενιαίας Κίνας. Όπως είναι φυσικό οι αντίπαλες φατρίες θα προσπαθήσουν να τον εξουδετερώσουν στην προσπάθειά τους να επικρατήσουν στη θέση του. Για να αποφύγει τις απόπειρες δολοφονίας ο βασιλιάς παίρνει την απόφαση να εξοντώσει τους τρεις πιο φημισμένους πολεμιστές. Κανείς όμως δεν είναι τόσο γενναίος ώστε να το αναλάβει. Ένας μυστηριώδης ανώνυμος ήρωας καταφτάνει στο παλάτι φέρνει ως λάφυρα τα όπλα των τριών πολεμιστών και ζητά την αμοιβή του. Πρώτα όμως θα πρέπει να διηγηθεί στον βασιλιά του Qin τις λεπτομέρειες του κατορθώματός του. Ο δαιμόνιος μονάρχης αμφισβητεί τα λεγόμενά του. Θα μπορούσε ο ήρωας να είναι απλά ένας άπιστος προδότης που συνωμότησε μαζί με τα τρία υποτιθέμενα θύματά του με στόχο την επανάσταση... 

Με μία πρώτη ανάγνωση μόνο... με ανύπαρκτο δε μοιάζει. Ούτε καν με "λίγο"!  Πόσο μάλλον όταν η ανάγνωση δώσει τη θέση της στη θέαση της ταινίας. Αμέσως θα γίνει αντιληπτό ότι πρόκειται καθαρά για μια ιστορία χαμένης αγάπης, εκδίκησης και λύτρωσης. Και εξελίσσεται πολύ όμορφα, λεπτομερώς, ακολουθούμενη πάντα από τις απίστευτα τρομερές πολεμικές τέχνες και τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο τις παρουσιάζει ο Γιμού. Και φυσικά έχουμε την αφήγηση, ή καλύτερα τις αφηγήσεις, αφού γινόμαστε μάρτυρες τριών διαφορετικών εκδοχών της ιστορίας. Και μοιραία θα οδηγηθούμε στη σύγκριση με το αριστουργηματικό Rashomon, του Ακίρα Κουροσάβα, όπου τα κοινά σημεία είναι αρκετά.






 Κάτι λοιπόν ανάμεσα στο "Rashomon" και τον "Τίγρη και Δράκο" του Ang Lee. Λίγο από τα δύο ή και τα δύο μαζί ή την αισθητική του Λι και την δραματουργία του Κουροσάβα.
Και με την πανέμορφη φωτογραφία να εναλάσσεται διαρκώς στους τόνους του κόκκινου -για το πάθος-, του μπλε -για την συνομωσία και τις ίντριγκες- και του λευκού -φυσικά για την αγνότητα και την αλήθεια-. Ενδιάμεσα προβάλλεται και το πράσινο, της ελπίδας, της προοπτικής, της πίστης. Τί όμορφη αλληγορία, αλήθεια!

Ο Γιμού έλεγε ότι ήθελε να κάνει μία αντιπολεμική ταινία, που θα περιείχε πολεμικές τέχνες αλλά δεν θα περιοριζόταν σε αυτό ή δεν θα αποτελούσαν τον ομφαλό του θέματος. Και όντως, αυτό έκανε. Έβαλε δίπλα στις πολεμικές τέχνες το δράμα, το συναίσθημα, τον έρωτα. Απλό!

 Το αποτέλεσμα εν τέλει;
  Ένα εικαστικό αριστούργημα. Μία οπτασία, ένα πραγματικό έπος! Δείτε το και αφεθείτε στον τρομερό, παραμυθένιο, απολαυστικό, ιπτάμενο, μαγεμένο κόσμο του μέγα σκηνοθέτη, Ζανγκ Γιμού!

Βαθμολογία: 8,5/10

7 σχόλια:

  1. αν και ο ασιατικός κινηματογραφος είναι ο αγαπημένος μου...δεν έχω δει ποτε Ζανγκ Γιμού.
    θα κοιτάξω να δω κάποτε.

    το Rashomon... είναι αυτό που λένε στο χωριο μου υπεραριστούργημα:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπερα φιλε. Ο Γιμου ειναι σκηνοθεταρα. Να σου θυμισω οτι ειχε επιμεληθει τις μαγικες τελετες εναρξης και ληξης των Ολυμπιακων αγωνων του Πεκινου!

    Το Rashomon προσωπικα το εχω ξεχωρισει απο οσες εχω δει απο Κουροσαβα (κι εχω δει αρκετες). Ταινιαρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. raine τουλάχιστον τον ήρωα πρέπει να τον δεις.

    Σκηνοθετάρα ο Γιμού οκ αλλά να μας δείξει και τίποτα άλλο. Flying Daggers και Golden Flowers ωραία αλλά μία από τα ίδια. Όσο για τις τελετές των ολυμπιακών προσωπικά δεν με απασχολούν ιδιαίτερα

    Η πρώτη ταινία του που είχα δει ήταν προ δεκαετίας και βάλε το Keep Cool, καμία σχέση με πολεμικές τέχνες κτλ, ψιλοκωμικό, συμπαθητικό αλλά όχι κάτι σούπερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπερα zamuc, ουτε εμενα φιλε με απασχολουν οι ολυμπιακοι αγωνες, ποσο μαλλον οι τελετες. Απλα το σημειωσα ως δειγμα τρομερης σκηνοθετικης προσεγγισης!
    Μετρ των εικονων και του στυλιζαρισματος ο Γιμού!

    Keep Cool δεν εχω δει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με μεγάλη μου χαρά βλέπω,Μάικ,ότι εξελλήνισες τον τίτλο του μπλογκ και αναφέρεσαι και στον ασιατικό κινηματογράφο...ΕΥΓΕ!!!

    Προσωπικά,μου αρέσουν πιο πολύ τα Στιλέτα,αν και ο Ήρωας είναι κι αυτός υπέροχος!!!Χρώματα,χορογραφίες,τοπία...ειδικά η τελευταία σκηνή στα Στιλέτα,είναι ποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγγνώμη, ρε Μικέ...Δε σε απασχολούν οι Ολυμπιακοί;;!!Πώς γίνεται αυτό;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γινεται Fauntleroy. Οταν οι Ολυμπιακοι αγωνες που γεννηθηκαν στην αρχαια Ελλαδα ως συμβολο της αθλητικης συναδελφωσης και της ευγενους αμμιλας και που πρεσβευαν ιδεωδη για εναν ειρηνικο κοσμο, εχουν καταντησει ενα "συγχρονο" πανηγυρακι των χορηγων και της ντοπας, τοτε γινεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή