Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

The Life of Oharu, Kenji Mizoguchi, 1952


 "Η Ζωή της Οχάρου" στα ελληνικά ("Saikaku Ichidai Onna" ο πρωτότυπος τίτλος), από τον πολύ σπουδαίο Ιάπωνα σκηνοθέτη Kenji Mizoguchi και το 1952. Σε σχέση με τα γνωστότερα αριστουργήματα του Μιζογκούτσι (Σταυρωμένοι Εραστές, Ουγκέτσου Μονογκατάρι, Επιστάτης Σάνσο) η Ζωή της Οχάρου είναι αδίκως υποτιμημένη, καθώς πολλά χρόνια μετά την προβολή της αναγνωρίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην Ευρώπη, αν και ήταν η ταινία που προσέδωσε στον Μιζογκούτσι παγκόσμια φήμη κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ είναι και η πιο ισορροπημένη του και επίσης αποτελεί και την αγαπημένη ταινία του Ιάπωνα δημιουργού!

 Η υπόθεση της ταινίας:
 Μία πενηντάχρονη πόρνη, αδυνατώντας πλέον να θέλξει άντρες, αφήνει τις αναμνήσεις της θλιβερής της ζωής να την πλημμυρίσουν. Η Οχάρου, όταν ήταν νέα, στην αυτοκρατορική αυλή ερωτεύτηκε και έγινε η ερωμένη ενός άντρα πολύ πέραν της κοινωνικής της τάξης: ενός Σαμουράι. Όταν η σχέση τους αποκαλύφθηκε, η Οχάρου και η οικογένειά της εξορίστηκαν. Η ζωή της από τότε, δεν ήταν παρά μια συνεχής εναλλαγή θλίψης και ταπείνωσης.

 Η Οχάρου λοιπόν είναι η όμορφη καμαριέρα μιας πριγκίπισσας στο αρχαίο Κιότο. Ο Κατσουμοσάκε ένας χαμηλόβαθμος Σαμουράι την ερωτεύεται και την οδηγεί σε ένα πανδοχείο όπου περνούν μαζί τη νύχτα. Η αστυνομία που ψάχνει για πόρνες και απόκληρους τους συλλαμβάνει και μολονότι η Οχάρου είναι αθώα καταδικάζονται ότι έχουν παράνομες ερωτικές σχέσεις. Η Οχάρου και οι γονείς της εξορίζονται από την πόλη και ο Κατσουμουσάκε αποκεφαλίζεται. Στην εξορία που ζει η Οχάρου η ομορφιά της δεν περνάει απαρατήρητη. Έτσι ο Σασάγια ένας πλούσιος έμπορος θέλοντας να προσφέρει εξυπηρέτηση στον τοπικό φεουδάρχη του γνωρίζει την Οχάρου σαν μια ερωμένη που πιθανόν να του χάριζε τον διάδοχο που λαχταρούσε. Ο άρχοντας εγκρίνει την Οχάρου που γρήγορα του χαρίζει ένα αγοράκι. Όμως μετά τη γέννηση του παιδιού, φαίνεται ότι δεν είναι απαραίτητη πλέον και το ζηλόφθονο χαρέμι του την διώχνει. Ο Πατέρας της Οχάρου που σχεδίαζε να ζήσει μια άνετη και ήσυχη ζωή με τη βοήθεια του άρχοντα, ξαφνιάζεται με την επιστροφή της και γρήγορα την εξωθεί στο να γίνει εταίρα πολυτελείας...

 Ο Μιζογκούτσι, αυτός ο πραγματικά μοντερνιστής δημιουργός του ιαπωνικού σινεμά, βασισμένος στο μυθιστόρημα του Σαϊκάκου Κοτσόκου Ιτσιντάι Όνα η ζωή μιας γυναίκας ελευθερίων ηθών και μη ξεφεύγοντας από το ύφος του συγγραφέα κάνει μια δραματική ταινία πάθους και βρίσκει ιδανική συγκυρία για να ασκήσει δριμύτατη κριτική στη Μεσαιωνική ιαπωνική κοινωνία.
 Με διάρκεια που ξεπερνάει τις 2 ώρες, ρεαλιστική αφήγηση, όμορφα χαρακτηριστικά και κοστούμια της εποχής και υπέροχα μακρόσυρτα πλάνα, ο Μιζογκούτσι μας παρουσιάζει τη ζωή της Οχάρου όπου τα βάσανα δεν έχουν τελειωμό για την ομώνυμη πρωταγωνίστρια, ενώ και οι απανωτοί εξευτελισμοί θα συμπληρώσουν αυτό το τραγικό πορτρέτο μιας γυναίκας που ναι μεν μπορεί να παραβίασε το νόμο, αλλά που όμως εξαιτίας ενός μόνο ανθρώπινου λάθους (κι ας είναι ευγενούς καταγωγής) είναι καταδικασμένη εξαιτίας της απίστευτα αυστηρής νομοθεσίας να το πληρώνει για μια ολόκληρη ζωή..
 Ο ίδιος ο Μιζογκούτσι είχε συναντήσει σε μικρή ηλικία ένα μέρος της τραγικότητας της Οχάρου στα πρόσωπα των δύο του αδερφών και της μητέρας του. Η μεγάλη του αδερφή είχε πουληθεί για γκέισα, ενώ η άλλη μαζί με τη μητέρα του κακομεταχειρίζονταν από τον πατέρα του.

Η Οχάρου (την υποδύεται μία συγκλονιστική Κινίγιο Τανάκα, η μούσα του Μιζογκούτσι) αφού της δολοφονήσουν τον μεγάλο της έρωτα (τον υποδύεται ο Toshiro Mifune στον μοναδικό του ρόλο σε φιλμ του Μιζογκούτσι!) θα αρχίσει να περιπλανιέται αδίκως, ψάχνοντας απεγνωσμένα λίγη χαρά.
 Μαζί με το κουρασμένο και ταλαιπωρημένο σώμα της "σέρνει" και την αλλαβάστρινη ομορφιά της που τραβάει τους άνδρες τον έναν μετά τον άλλο. Σε κάποιους θα ενδώσει ερωτικά, αλλά με κανέναν δεν θα δείξει να το ευχαριστιέται.
 Αφού θα περιπλανιέται για καιρό μέσα στη δυστυχία και την κακοτυχία, κάποια στιγμή η μητέρα της θα την ειδοποιήσει πως τη ζήτησε ο πατέρας του παιδιού της και άρχοντας φεουδάρχης πλέον. Η Οχάρου θα χαμογελάσει μετά από πολύ καιρό μιας και θα σκεφτεί ότι μπορεί να ξαναδεί το παιδί της. Όμως ο άρχοντας θα την διατάξει να εξαφανιστεί απ' την πόλη για να μη βγει προς τα έξω η απαίσια και ντροπιαστική ζωή της..
 Και η ηρωίδα μας θα κινήσει για το τελευταίο στάδιο του ταξιδιού της. Ξεπερνώντας τα τελευταία εμπόδια θα κατορθώσει να φτάσει σε ένα μοναστήρι. Και εκεί πια θα βρει την ηρεμία της. Εκεί θα βρει ότι δεν μπόρεσε όλα αυτά τα χρόνια κυνηγώντας την επίγεια χαρά.

 Και ο Μιζογκούτσι σκηνοθετεί μία από τις πιο άρτια δομημένες ταινίες του όπου ο θυμός για την κακομεταχείριση της γυναίκας στην τότε ιαπωνική κοινωνία ισορροπεί εκπληκτικά με την άψογη αίσθηση του σκηνοθέτη για εκείνη την περίοδο. Και ενώ θεματικά το φιλμ θα μπορούσε να είναι ένα κοινό μελόδραμα ο τεράστιος αυτός κινηματογραφιστής καταρρίπτει κάθε τέτοια υποψία με έναν απίθανο χειρισμό της κάμερας, αλλά και βοηθούμενος από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Κινίγο Τανάκα, για να αφηγηθεί τελικά μία σκοτεινή, δραματική ιστορία και να κάνει μία από τις πιο φεμινιστικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ!

Μία υπέροχη απεικόνιση από τον Μιζογκούτσι για τη γυναικεία δουλεία και την υποβάθμιση στη Μεσαιωνική Ιαπωνία του 17ου αιώνα.

 Βαθμολογία: 8,5/10

11 σχόλια:

  1. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Η ΦΙΛΕ ΜΟΥ.
    ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η γυναικεία δουλεία είναι πραγματικά ένα μείζον θέμα που σίγουρα απασχολεί έντονα ακόμη και την εποχή μας.
    Είμαι σίγουρη πως θα έχει πολλά να μας "δείξει" η ταινία αυτή.
    Θα παραβλέψω το γεγονός ότι οι περισσότερες Ιαπωνικές ταινίες έχουν άσχημο φινάλε γιατί στην συγκεκριμένη ταινία το θέμα είναι τέτοιο που κατά πάσα πιθανότητα το τέλος δεν θα είναι καλό :))

    Χρόνια πολλά είπαμε;
    Κι αν είπαμε θα ξανά πούμε :)
    Χριστός Ανέστη!!

    Σε φιλώ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αρκετά καλή ταινία και με καλούς αφηγητικούς ρυθμούς. Είναι πράγματι συγκλονιστικά τα συνεχή χτυπήματα της μοίρας που δέχεται η πρωταγωνίστρια της ταινίας όπου είναι σκληρά και άδικα. Και ο Mizoguchi εστιάζει λεπτομερώς με το φακό του σε αυτήν την ψυχική και σωματική οδύσσεια της πρωταγωνίστριας όπου όμως, σε συνδυασμό με την λίγο μεγάλη διάρκεια της, αυτή η λεπτομερής καταγραφή της καταστροφικής πορείας της ίσως να φθείρει την ταινία με αποτέλεσμα να είναι λίγο επίπονη για τον θεατή. Κάτι τέτοιο περίπου ένιωσα εγώ, αλλά ανεξάρτητα από αυτό η ταινία μου άρεσε αρκετά.
    Το “Ουγκέτσου Μονογκατάρι” είναι ένα αξεπέραστο αριστούργημα, τόσο μαγευτικό, τόσο ονειρικό και τόσο γοητευτικό που όταν το είχα δει, είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Από τις ταινίες του που ανέφερες μόνο τον “Επιστάτη Σάνσο” δεν έχω δει όπου έχω διαβάσει εξαιρετικές κριτικές. Γενικά ο ιαπωνικός κινηματογράφος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 βρισκόταν σε πολύ μεγάλη άνθιση.

    3,5: Καλή (+)

    0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χρονια πολλα
    δυσκολος σαν ανθρωπος ο σκηνοθετης αυτος εχω ακουσει αλλα παντα στα εργα του δινει ρεστα ( διαβαζοντας την υποθεση θεωρω οτι προκειται για καλο εργο και θελω με την πρωτη ευκαιρια να το δω )
    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ χρονια πολλα, νασαι καλα.
    Η ταινια θεματικα ειναι οντως πολυ δυνατη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σταλαγματια χρονια πολλα, αντευχομαι.
    Ειναι ενα "καυτο" θεμα που δε νομιζω να σταματησει να απασχολει ουτε και τις επομενες γενιες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. argiri ναι η διαρκεια και οι αργοι ρυθμοι κουραζουν λιγο, αλλα νομιζω οτι συνολικα ο Mizoguchi μας αποζημιωνει.
    Το "Ουγκετσου Μονογκαταρι" αδερφε ειναι τοσο ονειρικο, τοσο μαγικο...!

    Να δεις και τον "Επιστατη Σανσο", ειναι συγκλονιστικος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ωραίο το κείμενό σου και με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο σ'ό,τι λες για την αξία της ταινίας. Τρέφω μεγάλη λατρεία για τον Kenji και πολύ χαίρομαι όταν βρίσκω ομοϊδεάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Skouliki χρονια πολλα, καλα εχεις ακουσει, ηταν πολυ δυσκολος ανθρωπος αλλα και πολυ μεγαλος σκηνοθετης. Τουτη εδω ειναι μια απο τις 3-4 σπουδαιοτερες ταινιες του. Αμα το βρεις καπου αξιζει να αφιερωσεις 2 ωρες να το δεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. King Ink νασαι καλα, μου αρεσε πολυ αυτη η ταινια οπως και οι υπολοιπες που αναφερω του Μιζογκουτσι. Φυσικα και αναγνωριζω την μεγαλη του αξια, αν και απο Ιαπωνια (αυτη την πολυ μεγαλη κινηματογραφικη σχολη) ο δικος μου αγαπημενος σκηνοθετης ειναι ο Κουροσαβα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Α καλά εννοείται. Και ο Yasujiro Ozu μπορώ να πω με ενθουσιάζει λίγο παραπάνω από τον Kenji. Σαν τον Κουροσάβα όμως δεν είναι κανείς

    ΑπάντησηΔιαγραφή