La mariée était en noir, Francois Truffaut, 1968

 «Η Νύφη φορούσε μαύρα», ο ελληνικός τίτλος ("The Bride wore black" ο διεθνής) αυτής της ταινίας από τον πολύ σπουδαίο κινηματογραφιστή, Francois Truffaut και το 1967, με την αξέχαστη Jeanne Moreau στο πρωταγωνιστικό ρόλο.
 Προσωπικά μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος του Truffaut και ίσως να τον τοποθετούσα μέσα στους πέντε αγαπημένους μου σκηνοθέτες!

  Η υπόθεση της ταινίας:
  Την ημέρα του γάμου της, βγαίνοντας από την εκκλησία, μια γυναίκα βλέπει τον άντρα της να πέφτει κάτω από πυροβολισμούς. Ενα και μόνο πράγμα θα την απασχολήσει πια: να ανακαλύψει τους πέντε δολοφόνους για να πάρει εκδίκηση. Και διαλέγει πέντε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης και εκτέλεσης. Χιτσκοκικός Τρυφώ πάνω στο μοτίβο της γυναίκας - αράχνης. Ταινία βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Αϊρις.

  Βασισμένος στο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Αϊρις (William Irish) και το διασκευασμένο σενάριο του Ζαν Λουί Ρισάρ, ο Φρανσουά Τρυφώ σκηνοθετεί με κυνισμό μία εντυπωσιακή ιστορία που ξεχειλίζει από πάθος για εκδίκηση με έντονες Χιτσκοκικές αποχρώσεις και μία εκπληκτική Ζαν Μορώ στο ρόλο της γυναίκας-αράχνης.

 Η Ζυλί Κολέρ λοιπόν (Ζαν Μορώ) έχοντας μόλις βγει από την εκκλησία ευτυχισμένη αφού παντρεύτηκε με τον παιδικό της έρωτα, εκεί, στα σκαλιά της εκκλησίας θα γίνει μάρτυρας ενός τρομερού εφιάλτη. Ο σύζυγός της θα σωριαστεί νεκρός μπροστά στην έντρομη νύφη, από σφαίρα. Ποιος και γιατί τον σκότωσε;
 Ερώτημα που φαίνεται πως δεν απασχολεί καθόλου την Ζυλί που βάζει σκοπό της ζωής της να ψάξει να βρει τον δολοφόνο του άντρα της και να πάρει την εκδίκησή της...

 Κρατάει ένα μπλοκάκι όπου έχει σημειωμένα 5 αντρικά ονόματα. Μετά από πολύ ψάξιμο κατέληξε στο ότι αυτοί οι πέντε ευθύνονταν για τον θάνατο του συζύγου της. Δεν θα αργήσουμε να πληροφορηθούμε για το τί έγινε εκείνη την αποτρόπαια μέρα. Τουλάχιστον σύμφωνα με την εκδοχή ενός εξ' αυτών, που θα τα αφηγηθεί λίγο πριν τεθεί στα δίχτυα της μαυροφορούσας γυναίκας - αράχνης. Οι πέντε βρίσκονταν σε ένα δωμάτιο, ψηλά, απέναντι από την εκκλησία. Δεν ήταν καν φίλοι, αλλά απλοί γνωστοί που είχαν κοινό πάθος τα χαρτιά. Μόλις είχε τελειώσει η παρτίδα τους και άρχισαν να κάνουν αστεία με μία καραμπίνα. Ο ένας δεν ξέρει ότι είναι γεμάτη και πλησιάζει στο παράθυρο. Οι υπόλοιποι τρέχουν να τον σταματήσουν. Το όπλο θα εκπυρσοκροτήσει. Η σφαίρα θα πετύχει θανάσιμα τον άτυχο άντρα...
 «... ήταν ατύχημα» φωνάζει το παγιδευμένο, στον ιστό της παθιασμένης για εκδίκηση γυναίκας, θύμα. Αλλά είπαμε, μάταια... Ατύχημα ξεατύχημα, η ουσία για την Ζυλί είναι η ίδια. Ο άντρας της δολοφονήθηκε άδικα. Και δεν την ενδιαφέρει αν ένας πάτησε την σκανδάλη. Ήταν άλλοι τέσσερις εκεί. Και είναι όλοι φταίχτες. Και πρέπει όλοι να πληρώσουν...

 Τυφλωμένη για εκδίκηση και διαλυμένη ψυχολογικά, η Ζυλί θα ψάξει έναν έναν τους "υπαίτιους". Μεθοδικά, με ψυχρότητα και απόλυτη προσοχή θα βάλει σε εφαρμογή ένα μακάβριο σχέδιο εκδίκησης που θα το ολοκληρώσει ακόμη κι αν είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνει..
 Εντελώς προσηλωμένη στον σκοπό της και μην αφήνοντας τίποτα και κανέναν να της αποσπάσει την προσοχή, ο απόλυτος θηλυκός «άγγελος εκδίκησης» με αν μη τι άλλο εντυπωσιακό στυλ, γοητευτική ευφυία, αλλά και όντας ψυχρή και συναισθηματικά και σεξουαλικά απρόσιτη, θα πάρει το νόμο στα χέρια της και θα αποκαταστήσει μόνη της δικαιοσύνη. Οι μέθοδοί της είναι από απλά αμφιλεγόμενες μέχρι τρομακτικά βίαιες και απάνθρωπες.
 Όμως ποιος αλήθεια δεν την κατανοεί, δεν μπαίνει στην θέση της και εν τέλει δεν την «συγχωρεί»;

 Η μοναδική ίσως "σκοτεινή" ταινία του Φρανσουά Τρυφώ, ενός ανθρωπιστή σκηνοθέτη, που όταν προβλήθηκε στη Γαλλία είχε αποσπάσει αρνητικές κριτικές, για να παραδεχτεί κι ο ίδιος ο Τρυφώ λίγα χρόνια αργότερα πως δεν του άρεσε. Ωστόσο, «Η Νύφη φορούσε μαύρα» ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1969, ενώ προσωπικά νομίζω ότι είναι απ' τις πολύ καλές ταινίες του μεγάλου Γάλλου κινηματογραφιστή.

 Ένα 100% διασκεδαστικό φιλμ, που νομίζω ότι λανθασμένα κατατάσσεται στα θρίλερ. Περισσότερο θα έλεγα πως πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία εκδίκησης με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας.

 Βαθμολογία: 7/10