Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

The Isle, Kim Ki-duk, 2000


 "Το Νησί" είναι ο ελληνικός τίτλος ("Seom" ο πρωτότυπος) αυτής της ταινίας από τον ιδιαίτερο και εξαιρετικό Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Kim Ki-duk, ο οποίος αγαπήθηκε από το κινηματογραφόφιλο κοινό στη χώρα μας με το υπέροχο "Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και πάλι Άνοιξη", για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Στο "Νησί", μία εκ των πρώτων ταινιών του, με την οποία ο Kim Ki-duk έγινε παγκοσμίως γνωστός, ο Νοτιοκορεάτης σοκάρει με μερικές πραγματικά πολύ σκληρές σκηνές, ενώ με τη δεξιοτεχνική του σκηνοθεσία μας δίνει τα πρώτα -εξαιρετικά- δείγματα γραφής του, αλλά και των κύριων χαρακτηριστικών και εμμονών του, που τον ακολουθούν στην έως τώρα πορεία του.


 Η υπόθεση της ταινίας:
 Η Χι Τζιν, βουβή από αδυναμία ή από επιλογή, εξασφαλίζει τον επιούσιο από τους ψαράδες μιας λιμνοθάλασσας, πουλώντας τους τροφή την ημέρα και το κορμί της τη νύχτα. Οι πελάτες της την περιφρονούν, όμως η ίδια κρύβει έντονα συναισθήματα που εκρήγνυνται τις πιο ανύποπτες στιγμές. Ο ερχομός του παλιού αστυνομικού Χιον Σι βγάζει σιγά σιγά την Χι Τζιν από το καβούκι της. Τον εμποδίζει να αυτοκτονήσει μια φορά και τη δεύτερη προσπαθεί να γιατρέψει την πληγωμένη ψυχή του με το σεξ. Η έλξη τους μεταβάλλεται πια σε εμμονή και οι εξελίξεις στην εκτός τόπου και χρόνου λιμνοθάλασσα έχουν πάρει πλέον το δρόμο τους...

  Με την ταινία αυτή λοιπόν, αναγνωρίστηκε το πλούσιο ταλέντο και το μοναδικό στυλ του Kim Ki-duk σε παγκόσμιο επίπεδο. Χωρίς να έχω δει κάποια ταινία του πριν από το "Seom", αλλά... σχεδόν όλες μετά από αυτό, αφενός μπορώ με βεβαιότητα να αναγνωρίσω ένα πραγματικά ιδιαίτερο και εντυπωσιακό στυλ κινηματαγράφισης, αφετέρου να κατατάξω τον Νοτιοκορεάτη ανάμεσα στους κορυφαίους σύγχρονους σκηνοθέτες!


 Τί όμως είναι ακριβώς το "Νησί"; Με μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως μία ιδιόμορφη, παράταιρη περιπλάνηση στα απώτερα βάθη ενός ερωτικού πάθους με αυτοκαταστροφικές τάσεις και γεμάτο από σαδομαζοχιστικά "παιχίδια", που λαμβάνουν χώρα σε ένα πανέμορφο, ειδυλλιακό περιβάλλον, σε πλωτές καλύβες πάνω σε μία λίμνη, που βρίσκεται κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά (εδώ, το περιβάλλον θυμίζει εκείνο του "Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και πάλι Άνοιξη")!
 Το σεξ και η βία, δύο θέματα που απασχολούν -και- εδώ τον Kim Ki-duk (εμφανώς επηρεασμένος από την άσχημη, πολυτάραχη εφηβεία του) άλλωτε ως παράλληλες και άλλωτε πάλι ως αλληλένδετες έννοιες, αποτελούν τα μέσα "επικοινωνίας" ανάμεσα στους ήρωες.
 Και ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης ταιριάζει εντυπωσιακά αλλά και επικίνδυνα τις πανέμορφες, επιβλητικές εικόνες του τοπίου του με τις αρκετά σκληρές και άγριες σκηνές βίας. Που ως επί το πλείστον είναι απόρροια της ικανοποίησης των αρρωστημένων, σκοτεινών σεξουαλικών ορέξεων του Χιον Σι και της Χι Τζιν.

 Η Χι Τζιν δεν είναι κωφάλαλη. Παραταύτα δεν μιλάει, είτε επειδή δεν θέλει, είτε επειδή δυσκολεύεται να αρθρώσει λέξεις. "Μιλάει" όμως μέσω των πράξεών της. Εκδηλώνει έντονα και με ακραίο τρόπο τα συναισθήματά της και αντιτίθεται στην αδικία, που βιώνει απ' τους ψαράδες, ενώ δεν σταματά με τον τρόπο της να δηλώνει ερωτευμένη με τον Χιον Σι. Τον οποίο και θα σώσει δις από απόπειρα αυτοκτονίας.
 Απ' την πλευρά του ο Χιον Σι είναι εγκλωβισμένος στο παρελθόν του. Επιθυμεί διακαώς να ξεφύγει από αυτό και στο πρόσωπο της Χι Τζιν θα βρει μια σανίδα σωτηρίας και ελπίδας. Τα κοινά τους αρρωστημένα πάθη θα τους φέρουν κοντά. Θα αγαπηθούν και θα μισηθούν θανάσιμα. Θα επιδοθούν σε σαρκικά βίαιες και αηδιαστικά φετιχιστικές σεξουαλικές πράξεις. Και οι συνέπειες των συναισθημάτων και των πράξεων αυτών θα είναι άλλωτε λυτρωτικές, μα άλλωτε πάλι απόλυτα καταστροφικές και για τους δύο...

 Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές και ειδικά εκείνη της Χι Τζιν, συγκλονιστική. Και η λιτή σκηνοθεσία του Κιμ Κι-ντουκ, μαζί με την φωτογραφία φυσικά, θαυμάσιες.

 Σε καμία περίπτωση η ταινία δεν ενδείκνυται για θεατές με ευαίσθητα στομάχια, ενώ πρέπει να αναφέρω ότι πέρα από τις πολύ σκληρές σκηνές βίας, στις οποίες αναφέρθηκα, υπάρχουν και σκηνές βίας που αφορούν σε ανήμπορα να αντιδράσουν ζώα, όπως ο σκύλος, το καναρίνι, το οποίο θα βυθιστεί στον πάτο της θάλασσας εγκλωβισμένο μέσα στο κλουβί του και το ψάρι, που θα τεμαχιστεί άγρια πριν ξαναριχτεί στη θάλασσα για να συνεχίσει να κολυμπάει...

 Βαθμολογία: 8/10

18 σχόλια:

  1. Κοίτα πάλι τι κάνεις :))
    Εκεί που λέω αα ωραία love story θα είναι τσουπ να σου πάλι η βία :))
    Άκου εκεί το καναρίνι στον βυθό.
    Τελικά ξέρεις τι έχω συνειδητοποιήσει;
    Πως αυτοί οι Κορεάτες - Κινέζοι- Ιάπωνες κλπ μια διαστροφή γενικότερη την έχουν.
    Όσες ταινίες τους έχω δει σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγω.
    Και πάντα το τέλος ειναι φευγάτο :))

    Οκ θα κλείνω πάλι τα μάτια στις σκηνές βίας :)

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα!

    Λατρεύω αυτή την ταινία...

    Σκοτεινή ποίηση ο Kim Ki Duk. Βαθιά ταινία αισθαντική. Να προσθέσω ένα πρωταρχικό σύμβολο για την ταινία. Το Νησί: ορίζεται από τη θάλασσά. Η οποία αφήνει δυο κόσμους, έναν πάνω από τη στάθμη της, και έναν κρυφό υδρόγειο εντός της...

    Και αυτός ο διαχωρισμός γίνεται τρομερό εύρημα για τον Κορεάτη, για να καταδείξει τον "άγνωστο" ασυνείδητο κόσμο των ενστίκτων κόντρα σ' αυτών τον "γνωστό" της σύμβασης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σκεφτόμουν να γράψω και εγώ κείμενο για αυτό μιας και μπορείς να πιαστείς από ....οπουδήποτε και να ξεκινήσεις θέματα για ανάπτυξη.
    Πολύ καλή επιλογή..
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περίεργη ταινία ομολογώ,άκρως ενδιαφέρουσα όμως.Δεν θα την ξαναέβλεπα λίγο η εμμονή με την βία με ενόχλησε.Ο σκηνοθέτης βέβαια είναι φοβερός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σταλαγματια, ειναι αναλογα το πως παρουσιαζεται η βια. Μπορει να δεις βια ωμη και να σοκαριστεις και μπορει να δεις βια "στυλιζαρισμενη" και να την αποδεκτεις, ακομη και να σου αρεσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. kioy πολυ ενδιαφερουσα προσεγγιση. Το νερο, η επιφανεια του συγκεκριμενα ως διαχωριστικη γραμμη δυο κοσμων. Του επανω κοσμου, της ζωης δηλαδη και του κατω κοσμου, του σκοτεινου...
    Ωραιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Chris περιμενουμε το κειμενο σου :), σαφως και εχει πολλα να πεις και για το "Νησι" και για τις υπολοιπες ταινιες του τρομερου Νοτιοκορεατη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. academy μερικες απ' τις σκηνες βιας ειναι πραγματικα αποκρουστικες... Και εμενα με ενοχλησαν, οπως και πολλους θεατες.

    Για την σκηνοθετικη δεξιοτεχνια παντως του Κιμ Κι-ντουκ που επισημαινεις, ειναι πολυ σημαντικο το οτι ετυχε μεγαλης ανταποκρισης στην Ελλαδα και προσωπικα με χαροποιει το γεγονος οτι υπαρχει ενα αρκετα μεγαλο ποσοστο του κινηματογραφοφιλου κοινου της χωρας μας που αγκαλιαζει τετοιους δημιουργους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πρέπει να τη δω σύντομα.Έχω δει το 3-Iron και την Άνοιξη... και ήταν εξαιρετικά,κυρίως βέβαια το δεύτερο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να το δεις φιλε, με εξαιρεση 2-3 πραγματικα αποκρουστικες σκηνες, αξιζει!
    Η "Άνοιξη..." εχω την εντυπωση οτι αποτελει την κορυφαια στιγμη του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ωραια υποθεση φαινεται...
    παντως αν δω καμια ταινια θα ειναι καποια απο οσες εχεις ποσταρει εδω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Skouliki ξεκινα γρηγορα γιατι ειναι και πολλες...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραίο το κείμενό σου όπου τα λες πολύ καλά. Όντως είναι μια πολύ δυνατή και ιδιόμορφη ταινία όπου απευθύνεται κυρίως σε σινεφίλ κοινό και με γερά στομάχια. Παρότι έχω γερό στομάχι και γενικά μου αρέσουν οι ταινίες που είναι πεσιμιστικές, που σοκάρουν είτε σωματικά είτε ψυχικά ωστόσο η συγκεκριμένη ταινία μου φάνηκε λίγο υπερβολική και ως προς τις σκηνές βίας και ως προς την ιστορία της με αποτέλεσμα να με διχάσει. Ίσως ο Kim Ki-duk να ήθελε να δείξει με το δικό του τρόπο το πόσο ψυχικά διαταραγμένοι ήταν οι δυο πρωταγωνιστές και ότι οι πράξεις βίας και η τραγική κατάληξή τους ήταν ένα είδος αυτοκάθαρσης. Σίγουρα ο Kim Ki-duk είναι από τους πιο ενδιαφέροντες και καλύτερους σύγχρονους σκηνοθέτες και ο οποίος έχει ένα πολύ μεγάλο μερίδιο στην άνθηση του κινηματογράφου της Κορέας. Για μένα η καλύτερή του ταινία είναι το “3-Iron”.

    2,5: Απλώς ενδιαφέρον (+)

    0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τελικα αυτο που βλεπω ειναι οτι σε ολους (μας) αρεσει η ταινια αλλα επισης ολοι απωθουμαστε απο την βια του Kim Ki-duk. Απο τον τροπο που την παρουσιαζει...

    Το "3-Iron" ε;
    Εγω θα επιμεινω στην "Ανοιξη...".
    Νασαι καλα argiri.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. χαίρομαι που βλέπω ότι αρέσει τόσο!
    είναι ο αγαπημένος {ο ταραντίνο εξαιρείται} μου εν ζωή δημιουργός.
    προσωπικά δεν βρίσκω απωθητική την βία του...από την στιγμή που υπάρχει λόγος που υπάρχει.
    για καλύτερη του δεν θα πω γιατί τις λατρεύω όλες.

    ωραίο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σαφως και υπαρχει λογος για να δειξει βια. Το θεμα ειναι ο τροπος με τον οποιο την παρουσιαζει ο καθε σκηνοθετης. Και στον τροπο του Kim Ki-duk υπαρχει ενα προβληματακι..
    Μεγαλος δημιουργος φυσικα και οντως ειναι ωραιο το γεγονος οτι υπαρχει μεγαλη μεριδα του ελληνικου κοινου που αγκαλιασε το εργο του!
    Νασαι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αρκετά καλή,αν και δεν με εντυπωσίασε. Επίσης, οι σκηνές βίας δεν ήταν και τόσο τρομερές όσο περίμενα με αυτά που λέγατε!Μια απορία έχω:το ψάρι μπορεί να ζήσει έτσι κομμένο?!?

    Το τέλος,επίσης,ήταν συμβολικό πολύ σχηματικά και με δίχασε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. τα ψαρια, τα αμφιβια και τα ερπετα μπορει να κοπουν και να συνεχισουν να ζουν για λιγο ακομη. Αυτο βεβαια δεν ηταν κοψιματακι, αλλα τεμαχισμος(!), τεσπα..

    Στο φιναλε δειχνει ο Νοτιοκορεατης να μην ενδιαφερεται πως θα το δουμε και τι θα σκεφτουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή