"Ο Ρόκο και τ΄ αδέρφια του" είναι ο ελληνικός τίτλος αυτού του ασπρόμαυρου μελοδράματος του Λουκίνο Βισκόντι και του 1960, με το οποίο ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης ολοκληρώνει την νεορεαλιστική του περίοδο. Είχαν προηγηθεί δύο ταινίες πολύ νωρίτερα: το «Οssesione» του 1942 και το «La Terra Trema» του 1948.
Υπόθεση:
Η χήρα Ροσάρια μετακομίζει στο Μιλάνο από το χωριό της, με τους 4 γιους της. Ο πέμπτος της γιος ο Βινσέντζο ζει ήδη στο Μιλάνο. Στην αρχή η οικογένεια έχει πολλά προβλήματα, αλλά στο τέλος καταφέρνουν να τακτοποιηθούν και θα βρεθεί μια δουλειά για τον καθένα. Ο Σιμόν παίζει μποξ, ο Ρόκο δουλεύει σε στεγνοκαθαριστήριο και ο Τσίρο πηγαίνει σχολείο.Ο Σιμόν, θα συναντηθεί με τη Νάντια, μια νεαρή πόρνη, με την οποία θα αναπτύξει ένα φλογερό ειδύλλιο. Μετά από λίγο καιρό όμως, ο Ρόκκο, αφού τελειώσει το στρατιωτικό, θα πέσει στα δίχτυα της, και θα αναπτύξει κι αυτός μια σχέση μαζί της.Η πίκρα και η ζήλια θα ανάψει τις φλόγες της ανάμεσα στα δύο αδέλφια και οι αψιμαχίες θα τους οδηγήσουν πολύ μακριά, τόσο μακριά, όσο ένας φόνος...
Πρόκειται για ένα μεταρεαλιστικό κοινωνικό και οικογενειακό έπος, εμπλουτισμένο με στοιχεία ελληνικής τραγωδίας. Η ιστορία ξετυλίγεται σε 5 μέρη -όσα είναι και τα παιδιά της οικογένειας- και βλέπουμε τις απεγνωσμένες προσπάθειες των πέντε νεαρών να εξελιχθούν κοινωνικά, ξεκινώντας από το να βρουν δουλειά. Επικεντρώνεται όμως στη σχέση των δύο εκ των πέντε αδερφών, του Ρόκο με τον Σιμόνε και τη ρίξη που θα επέλθει μεταξύ τους, όταν ο Ρόκο συνάψει σχέση με την πόρνη που λίγο καιρό πριν τα είχε με τον Σιμόνε.
Ο Αλέν Ντελόν υποδύεται το Ρόκο, τον "φύλακα άγγελο (επί γης) της οικογένειας", όπως ακριβώς τον θέλει ο Βισκόντι, στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας του, ενώ η Κατίνα Παξινού στο ρόλο της σπαρακτικής μάνας... διδάσκει υποκριτική. Αλήθεια, τι σπουδαία ηθοποιός! Αλλά και ο Σπύρος Φωκάς (υποδύεται τον Βιτσέντζο, το μεγαλύτερο γιο) συμπληρώνει το ελληνικό καστ με μία πολύ καλή ερμηνεία.
Το σενάριο είναι εκπληκτικό με την γραμμική αφήγηση, υπάρχουν πολλοί και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, όπως υπάρχουν και πολλές οικογενειακές εντάσεις και συγκρούσεις που δεν αφήνουν αμμέτοχο το θεατή. Μια ταινία που θεωρείται κλασική από την εποχή της και υπερκλασική σήμερα! Η μεγάλη διάρκεια της ταινίας (177΄) όχι μόνο δεν κουράζει καθόλου, αλλά βοηθάει στο να ξετυλιχτεί πιο άρτια το κουβάρι των σχέσεων της οικογένειας, βάζοντας ο Βισκόντι -ακόμη και- το μέσο θεατή να συμμετέχει στο μελόδραμα του!
Ένα ασπρόμαυρο, λυρικό αριστούργημα.
Βαθμολογία: 9,5/10
Η λεξη "αριστούργημα" δεν χαρακτηρίζει πλήρως αυτό το έπος του Βισκόντι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο αφιέρωμα πάντως! Τέλειο το blog σου!
Δες και το δικό μου αν θες!
http://eskli-myworld.blogspot.com/
Πραγματι αρκετες φορες τετοιες "βαρυγδουπες" λεξεις οπως το "αριστουργημα" δεν αρκουν για να περιγραψουν μεγαλειωδεις ταινιες σαν κι αυτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως ηρθες Eskli και σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Περασα μια βολτα απο τον χωρο σου και μπορω να πω με βεβαιοτητα οτι θα τα λεμε στο εξης!