El Greco, Γιάννης Σμαραγδής, 2007

Το θέμα της πολυσυζητημένης και διαφισμένης αυτής ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή, είναι η ζωή του Κρητικού αναγεννησιακού ζωγράφου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (Νικ Άσντον), που έγινε γνωστός με το όνομα Έλ Γκρέκο (Ο Έλληνας). Η ιστορία της ταινίας ξεκινάει από την Κρήτη, όταν ο νεαρός ζωγράφος γνωρίζει και ερωτεύεται την Φραντζέσκα ντα Ρίμι (Δ. Ματσούκα), κόρη του Ενετού κυβερνήτη της Κρήτης και την ακολουθεί στη Βενετία μαζί με τον σύντροφο και φύλακά του Νικολό (Λ. Λαζόπουλος). Μετά από τη μαθητεία στα εργαστήρια του Τιτσιάνο (Σ. Μουστάκας), ο Θεοτοκόπουλος θα φύγει για το Τολέδο της Ισπανίας όπου θα γίνει διάσημος στους καλλιτεχνικούς και θρησκευτικούς κύκλους για την ικανότητά του να φωτίζει τα πρόσωπα απλών ανθρώπων, οι οποίοι μέσα από τους πίνακές του μεταμορφώνονται σε Αγίους. Αυτό θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον μεγάλο ιεροεξεταστή Νίνιο ντε Γκεβάρα (Χουάν Ντιέγο Μπότο), που τον κατηγορεί για βλασφημία, κατηγορία που εκείνη την εποχή έφερε την ποινή του θανάτου στην πυρά.


Η ταινία είναι μέτρια. Και είναι μέτρια από τη στιγμή που δεν αγγίζει τα κινηματογραφικά standards του θέματος με το οποίο καταπιάνεται (σ.σ. βιογραφία). {Προσωπικά θα αγνοούσα την ταινία εάν δεν αφορούσε στον αγαπημένο μου ζωγράφο}.
Κινηματογραφικά λοιπόν, το "El Greco" υστερεί στα κάτωθεν: 

* Στα βιογραφικά έργα πρωτεύοντα ρόλο ΠΡΕΠΕΙ να έχει ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρονται. Και ο -κατά τ' άλλα πολύ καλός- ηθοποιός του Σμαραγδή δεν "καπελώνει" την ταινία με την προσωπικότητα και τη ζωή του ζωγράφου που υποδύεται, παρά αποτελεί ένα -ακόμη- μέρος της! 
* Εξίσου σημαντικό ρόλο σε οποιαδήποτε βιογραφία αποτελεί η ακριβής καταγραφή-περιγραφή των γεγονότων -αλλά και της ίδιας- της εποχής. Κάτι στο οποίο η δουλειά του σκηνοθέτη μάλλον κρίνεται ως πρόχειρη. 
* Η Ματσούκα κρίνεται -επιεικώς- ανεκδιήγητη! Ο Λαζόπουλος απλά αδιάφορος.
* Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν αντικατοπτρίζει την προαναγγελία από πλευράς συντελεστών και -ορισμένων- κριτικών για μία εκπληκτική βιογραφική ταινία του σπουδαιότερου -ίσως- Έλληνα ζωγράφου. Απλά δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ να πει. Δεν δίνει στον μέσο θεατή, που δε γνωρίζει περί ζωγραφικής ή ιστορίας να καταλάβει γιατί ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος υπήρξε ένας σπουδαίος ζωγράφος αλλά και να απορροφήσει στοιχεία του χαρακτήρα και της πολυτάραχης ζωής του καλλιτέχνη. Επί της ουσίας δεν παρουσιάζει το "προφίλ" ούτε του ανθρώπου Θεοτοκόπουλου ούτε του καλλιτέχνη "Ελ Γκρέκο".

Βέβαια, η ταινία έχει και θετικά σημεία, τα εξής:
* Την καλή σκηνοθεσία, τα συμπαθητικά σκηνικά και την όμορφη φωτογραφία.
* Την καλή ερμηνεία του Νικ 'Ασντον ως "Δομήνικος Θεοτοκόπουλος" και την ακόμη καλύτερη του Χουάν Ντιέκο Μπότο ως "Νίνο Ντε Γκεβάρα".
* Το κύκνειο άσμα του αείμνηστου και Μεγάλου Σωτήρη Μουστάκα, ο οποίος κάνει τη διαφορά εμφανιζόμενος 2 λεπτά!
* Την ενδιαφέρουσα μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
 
Σύνοψη:

Η ταινία ΔΕΝ μπορεί να σταθεί σαν βιογραφία, γιατί απουσιάζουν στοιχεία του χαρακτήρα και της ζωής του Θεοτοκόπουλου, ενώ κάποια άλλα δίνονται πρόχειρα. 'Αρα ελειπέστατο σενάριο. Έχει δυο βασικές καλές ερμηνείες και αρκετές κακές και αδιάφορες. Καλή σκηνοθεσία, όμορφη φωτογραφία και μουσική. Πολύς θόρυβος για μία ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ. Ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει να επιδείξει ΤΑΙΝΙΑΡΕΣ, αλλά από παλαιότερα χρόνια.

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για τον αξέχαστο Σωτήρη Μουστάκα:
Κάποτε ο ίδιος ο John Kassavetes, εκτιμώντας το ταλέντο του από την εμφάνισή του στο 'Ζορμπά', απέστειλε αεροπορικά εισιτήρια στο ζεύγος Μουστάκα ώστε να μεταναστεύσει στην Αμερική. Δεν πήγε ποτέ...

Βαθμολογία: 4/10