Plein Soleil, Rene Clement, 1960

To "Γυμνοί στον ήλιο" είναι ένα Ευρωπαϊκού στιλ "φιλμ νουάρ", που όμως περιστρέφεται γύρω από την πλευρά του... δολοφόνου. Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ρενέ Κλεμάν (Rene Clement) μεταφέρει καλύτερα από κάθε άλλον το εξαιρετικό best seller μυθιστόρημα της Patricia Highsmith στον κινηματογράφο (για πρώτη φορά), παρά το γεγονός ότι δεν μένει απόλυτα πιστός σε αυτό, αλλά προχωράει σε ορισμένες αλλαγές. Καταρχήν η Patricia Highsmith θέλει τον αμοραλιστή ήρωα της, Τομ Ρίπλεϊ κρυφά ομοφυλόφιλο. Ο Κλεμάν όμως είχε άλλη άποψη. Στο πρόσωπο του Allain Delon βρίσκει τον ψυχρό αλλά παράλληλα γοητευτικό δολοφόνο που ήθελε για τον ρόλο του Ρίπλεϊ και με την έκτη παρουσία του Ντελόν στη μεγάλη οθόνη τον ανάγει σε θρύλο του cinema, σε ένα ρόλο που του ταιριάζει γάντι και τον κάνει μεμιάς αποδεχτό και αγαπημένο απ΄ το κοινό: σε εκείνον του δολοφόνου με το αγγελικό πρόσωπο!
Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο Κλεμάν παίρνει ξεκάθαρα το μέρος του δολοφόνου. Του θύτη δηλαδή και όχι του θύματος. Μας παρουσιάζει το Ντελόν εκτός από γοητευτικό, έναν χαριτωμένο
Επίσης, η Μάρτζι (πολύ καλή στο ρόλο η Marie Laforet) εμφανίζεται στην ταινία σαν αληθινός έρωτας του Φιλίπ Γκρίνλιφ, τη στιγμή που η συγγραφέας την ήθελε εφήμερη σχέση.
Η πιο σημαντική αλλαγή όμως είναι στο φινάλε..., όπου αυτό που μας δείχνει ο σκηνοθέτης είναι ακριβώς το αντίθετο από το τέλος του βιβλίου.

Η υπόθεση της ταινίας: Ο Τομ Ρίπλεϊ, απένταρος τυχοδιώκτης και ταλαντούχος πλαστογράφος, αναλαμβάνει να προσεγγίσει τον Φίλιπ Γκρίνλιφ, έναν πλούσιο και γοητευτικό Αμερικανό playboy που παραθερίζει στην Ιταλία παρέα με την αρραβωνιαστικιά του Μαρτζ, και να τον πείσει να επιστρέψει στην οικογενειακή εστία στο Σαν Φραντσίσκο, καθώς τότε θα λάβει ως αμοιβή $5.000 από τον πατέρα του. Οι δυο νέοι συνάπτουν μια ιδιαίτερη φιλία, στην πορεία ωστόσο ο Τομ αρχίζει να καλοβλέπει την ανέμελη ζωή του Φίλιπ και αποφασίζει να βάλει μπρος το σατανικό του σχέδιο – να τον δολοφονήσει και να πάρει τη θέση του!

Γυρισμένο πριν από 50 χρόνια(!), το καλοκαίρι του 1959 στην Ιταλία, πέρα από ένα αστυνομικό θρίλερ είναι ταυτόχρονα και η καταγραφή μιας εποχής και των κοινωνικών συμπεριφορών που ολοένα χάνονται πια από μια Ευρώπη που δείχνει να αντιδρά στον αμερικάνικο τρόπο ζωής . Και αυτό ακριβώς είναι που σκοτώνει ο ιδιότυπος δολοφόνος, Τομ Ρίπλεϊ. Σκοτώνοντας τον Φιλίπ Γκρίνφλιν ουσιαστικά σκοτώνει τη νέα τάξη του καπιταλισμού που στέκεται εμπόδιο στην προσωπική του (αλλά και γενικά) ελευθερία στο να κάνει τα πράγματα που θέλει.

Ο διευθυντής φωτογραφίας Ανρί Ντεκά μας ξεναγεί στα πανέμορφα τοπία της Ρώμης και της Νάπολης, τα οποία βρίσκουν άξιους ανταγωνιστές τα ημίγυμνα κορμιά των πρωταγωνιστών, και ο μοναδικός Νίνο Ρότα υπογράφει τη μουσική επένδυση!

Μοιραία θα γίνει η σύγκριση ανάμεσα στην ταινία του Clement και εκείνη του προσφάτως εκλιπόντος Antony Minghella με τίτλο "Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ".
Νομίζω ότι αν και δεν είναι άσχημη, η ταινία του Μινγκέλα υστερεί συγκρίσει με αυτή του Κλεμάν για τον λόγο ότι δεν έχει Αλέν Ντελόν...

Στα αρνητικά της ταινίας θα μπορούσα να βάλω την αρκετά αργή εξέλιξη της. Η πλοκή ξεδιπλώνεται με πραγματικά αργούς ρυθμούς και ίσως σε ορισμένα σημεία να κουράζει τον ανυποψίαστο θεατή. Οι σινεφίλ θα τη λατρέψουν όμως, καθώς το χρώμα της δεν έχει ξεθωριάσει στο ελάχιστο παρά τα 50 χρόνια που τη "βαραίνουν". Σε όσους δεν έχουν δει την ταινία θα πρότεινα να τη δουν και όχι για αποκλειστικά ιστορικούς-κινηματογραφικούς λόγους. Είναι πράγματι ένα σπουδαίο φιλμ.
Τώρα σε σχέση με τον "Ταλαντούχο κύριο Ρίπλεϊ", το "Γυμνοί στον ήλιο" είναι σίγουρα προτιμότερο και προτεινόμενο. Αλλά υπάρχει και μία εκπληκτική Γερμανική(!) διασκευή του βιβλίου της Πατρίσια Χάισμιθμ, σκηνοθετημένη από τον Βίμ Βέντερς με τίτλο "Ένας Αμερικανός φίλος". Πάρα πολύ δυνατό φιλμ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως τα βιβλία της Χάισμιθ (5 συνολικά) που δηλώνουν μέσα από μία σειρά ετών τη λατρεία της συγγραφέως με τον ήρωά της είναι πανέμορφα αστυνομικά μυθυστορήματα που οι λάτρεις του είδους θα βρουν συναρπαστικά!

Βαθμολογία: 6,5/10