Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Fight Club, David Fincher, 1999


 Ακόμη μία μεταφορά από το άλλο blog με το "Fight Club" του David Fincher:

 Μία πολύ καλή ταινία από τον David Fincher (Se7en, The Game, Panic Room, Zodiac) και το 1999.
 Κατά πολλούς, ότι σπουδαιότερο έχει υπογράψει ο σημαντικός αυτός Αμερικανός σκηνοθέτης, ο οποίος βέβαια σκηνοθέτησε λίγες ταινίες συγκριτικά με τα μουσικά βίντεο που γύρισε κατά κόρον!

 Η υπόθεση της ταινίας, γνωστή:
Ένας νεαρός γιάπης, που υποφέρει από επίμονες αϋπνίες, γνωρίζεται με τον εκκεντρικό Tyler Durden. Ιδρύουν το Fight Club, μια λέσχη στην οποία για να γίνει κάποιος δεκτός ως μέλος, πρέπει να λάβει μέρος σε αγώνες πυγμαχίας με γυμνά χέρια και να αναπτύξει μια στενή, ιδιόμορφη σχέση με τον πόνο.

 Ο David Fincher λοιπόν σκηνοθετεί μαεστρικά, με υπέροχο στυλ. Μεγάλο ατού του "Fight Club" η σκηνοθεσία!
  Αλλά φυσικά δε μένει εκεί. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης (απλά) καταφέρνει χρησιμοποιώντας τις -αποδεδειγμένα μεγάλες- δυνατότητες που διαθέτει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το εξαιρετικό σενάριο που έχει στα χέρια του και που ανήκει στον Chuck Palahniuk, από το μυθιστόρημα του οποίου εμπνεύστηκε ο Fincher τη δημιουργία του φιλμ. Και φυσικά, δεύτερη σημαντική βοήθεια παίρνει απλόχερα απ' τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Καταρχήν ο Edward Norton, ηθοποιάρα, έχει δώσει διαπιστευτήρια και παλαιότερα και εδώ δίνει ακόμη μία μεγάλη ερμηνεία. Εν συνεχεία ο Brad Pitt. Νομίζω ότι -και- εδώ δίνει απαντήσεις. Έχει σχολιαστεί πολύ άσχημα, έχει (κατα)κριθεί άδικα και νομίζω ότι στο "Fight Club" αφήνει τα διαπιστευτήρια ενός ηθοποιού, με τα όλα του. Και φυσικά η Helena Bonham-Carter, που προσωπικά την έχω απολαύσει σε όλες τις ταινίες της που έχει τύχει να παρακολουθήσω. Πολύ ταλαντούχα και... μυστυριωδώς σέξι!

  Ο ανώνυμος αφηγητής λοιπόν (Edward Norton) πάσχει από χρόνια αϋπνία ενώ εργάζεται βοηθώντας ετοιμοθάνατους, κάτι που του δίνει ψυχική δύναμη αλλά και ένα νόημα στην κατά τον ίδιο άδεια ζωή του. Τυχαία θα γνωρίσει τον Τάιλερ (Brad Pitt), ο οποίος θα του συστηθεί ως "επαναστάτης ενάντια στην τρομοκρατία της βιομηχανικής καταπίεσης". Οι δυο τους θα ιδρύσουν το "Fight Club", μία λέσχη όπου διεξάγονται αγώνες πυγμαχίας με γυμνά χέρια μέχρι τελικής πτώσης!
 Χωρίς να το καταλάβουν οι δύο «συνέταιροι», παράνομες λέσχες όμοιες με αυτήν που ίδρυσαν θα ανοίγουν ασταμάτητα, σε κάθε γωνιά της πόλης. Ο "γιάπης" θα τρομοκρατηθεί, θα σκεφτεί να κάνει πίσω. Αλλά είναι ήδη αργά! Χωρίς να το ήθελε, έχει παγιδευτεί σε έναν κόσμο απομακρυσμένο, τρομακτικό, εφιαλτικό...

 Μέχρι να φτάσουμε στο εντυπωσιακά ανατρεπτικό φινάλε, από τα καλύτερα που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ στον κινηματογράφο!

 Ο Fincher δεν παίρνει θέση. Δεν "ονομάζει", δεν προτείνει λύσεις, δεν εξηγεί... Για αυτό τον λόγο άλλωστε η ταινία αυτή χαρακτηρίστηκε ως μία εκ των πλέον αμφιλεγόμενων ταινιών των τελευταίων χρόνων!
 Ταινία επαναστατική και ταυτόχρονα φασιστική, αναρχική και παράλληλα μηδενιστική, βίαιη και ρομαντική, καινοτόμος σε κάθε περίπτωση, ξεχωριστική, έξυπνη ιδέα, αλλά προσωπικά μου αφήνει την εντύπωση ότι ήθελε να πει περισσότερα από όσα εν τέλει κατάφερε!

Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι βρήκε τεράστια ανταπόκριση στο νεανικό κοινό. Ένα κοινό το οποίο ένεκα της ηλικίας, είναι περισσότερο ενθουσιώδες, βράζει το αίμα του, αλλά και επίσης είναι πολιτικά αναποφάσιστο, μπερδεμένο στη δημιουργία συνειδήσεων και διαμόρφωση απόψεων, ή ακόμη και συγχυσμένο...
Για αυτό το λόγο είναι κατανοητό να του αρέσει οτιδήποτε "επιτηδευμένο", "πιασάρικο", "εξυπνακίστικο", όπως είναι το Fight Club!

ΥΓ.: Αφού δεν μας τα εξηγεί ο Fincher, ας πω κάτι όπως το είδα εγώ: Νομίζω ότι τα μηνύματα της ταινίας είναι περισσότερο φασιστικά από επαναστατικά. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι οι διάφορες «επαναστάσεις» στις οποίες καταφεύγουν οι ήρωες, είναι μάλλον περισσότερο κάποια ανώριμα ξεσπάσματα που μάλιστα συνοδεύονται από ανήκουστες πράξεις βίας και φασιστικής νοοτροπίας! 
Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να διεκδικήσει κανείς το δίκιο του και φυσικά σημαντικότεροι λόγοι για να επαναστατήσεις!!


 Με βάση λοιπόν τα νοήματα που περνάει ή ορθότερα τον τρόπο με τον οποίο το κάνει, το "Fight Club" είναι «λίγο». Κινηματογραφικά πάλι πρόκειται για αριστούργημα. Σενάριο, σκηνοθεσία, ερμηνείες, μουσική, και ένα μοναδικό, ανατρεπτικό φινάλε. Όλα top!


 Βαθμολογία: 7,5/10

17 σχόλια:

  1. 10/10 από μένα!

    Το ότι την ανέβασες στις 4 του Ιούλη, ημέρα της αμερικανικής ανεξαρτησίας, είναι τυχαίο; Δε νομίζω!
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλο καλοκαιρι SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ, καλα να περασεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. zisi οπως εγραψα, κινηματογραφικα πιθανως να παιρνει 10, αλλα ο τροπος με τον οποιο ο Fincher περναει τα οποια μηνυματα του μειωνει τη συνολικη αξια της ταινιας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ την βαθμολόγησα περισσότερο(9/10) αλλά τα περί αριστουργήματος που ακούω από πολλούς τα θεωρώ υπερβολές. Ας μην πω ξανά για τον Φιντσ,έχω καταντήσει κουραστικός!

    Faunt

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αριστουργημα με τιποτα φιλε, εδω συμφωνουμε!
    Εξαιρετικα γυρισμενη (σκηνοθεσια, μουσικη, ερμηνειες, φιναλε), αλλα τα "επαναστατικα" της μηνυματα βρισκουν ανταποκριση μονο στο ενθουσιωδες νεανικο κοινο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για μένα η καλύτερη ταινία των τελευταίων δύο δεκαετιών και το “Κουρδιστό πορτοκάλι” της δεκαετίας του ‘90. Είναι τόσο αμφιλεγόμενη όσο ήταν και η ταινία του Κιούμπρικ. Πιστεύω ότι δεν βρήκε μόνο ανταπόκριση στο κοινό αλλά και στους κριτικούς. Γενικά δίχασε, όπου για μένα αυτό ήθελε τα πράξει ο Φίντσερ: να ταράξει δηλαδή τα κινηματογραφικά δρώμενα. Τώρα όσον αφορά τα μηνύματα που βγάζει η ταινία, ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει όπως θέλει και να αποφασίσει αν τελικά τον ενοχλούν ή απλά να αφαιθεί στην κινηματογραφική ιδιοφυία αυτής της ταινίας: από την μοναδική και επίσης ιδιοφυής σκηνοθεσία του Φίντσερ όπου μπόρεσε να “τιθασεύσει” ένα τόσο δαιδαλώδες σενάριο δίνοντας προσοχή ακόμα και στις πιο μικρές λεπτομέρειες μέχρι το εξαιρετικό και σφιχτοδεμένο μοντάζ που επενέβαινε εκεί ακριβώς που έπρεπε, το έξοχο πρωταγωνιστικό δίδυμο + την μυστηριώδης Έλενα Μπόνα Κάρτερ όπου συνέβαλαν στο να την απογειώσουν, την καταπληκτική μουσική της, την “ψυχρή” φωτογραφία της που ταίριαζε γάντι στην όλη νοσηρότητα που απέπνεε η ταινία κτλ.

    Όσο για τον Φίντσερ (όπου τον θεωρώ τον καλύτερο σκηνοθέτη από αυτούς που έχουν κάνει το σκηνοθετικό τους ντεπούτο από το1990 κι έπειτα), τον υπερλατρεύω γιατί μου θυμίζει αρκετά τον Κιούμπρικ κυρίως για το γεγονός ότι και οι δύο σκηνοθέτες είναι γνωστοί για την τελειομανία τους, την μεγαλομανία τους και για την ιδιοφυία τους. Επίσης πιστεύω ότι το έχουν κάποια κοινά στοιχεία στο σκηνοθετικό τους στυλ, όπως επίσης κοινά στοιχεία έχουν και σε μερικές ταινίες που έχουν γυρίσει:
    1) σε είδος (και οι δύο έχουν σκηνοθετήσει μία και μοναδική ταινία επιστημονικής φαντασίας, ο ένας το “2001: A Space Odyssey” και ο άλλος το πολύ καλό και τόσο παρεξηγημένο “Alien 3”),
    2) σε θεματολογία (ο πρωταγωνιστής στο “A Clockwork Orange” αλλά και στο “Fight Club” είναι βουτηγμένος μέσα στην βία και στην αναρχία λόγω του καταπιεστικού συστήματος στην πρώτη και του καπιταλιστικού στην δεύτερη, με διαφορετικά όμως αποτελέσματα και μηνύματα). Επίσης και οι δύο ταινίες είναι αμφιλεγόμενες.
    3) στον τρόπο γυρίσματος μιας ταινίας (η αριστοτεχνική αφηγηματική δομή καθώς και οι χειρουργικής ακρίβειας ρυθμοί (αργοί, σταθεροί, βήμα, προς βήμα) των ταινιών “Barry Lyndon” και “Zodiac”)

    Εννοείται πως δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο αυτών σκηνοθετών διότι θα ήμουν τρελός αν το έκανα. Απλά ήθελα να πω την γνώμη μου για τον Φίντσερ, τα κοινά στοιχεία που εγώ βρίσκω μεταξύ τους, καθώς και να αιτιολογήσω γιατί μου αρέσει τόσο πολύ: Γιατί στο πρόσωπό του βρίσκω έναν άτυπο συνεχιστή του τεράστιου έργου του αγαπημένου μου όλων Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

    5: Αριστούργημα

    0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απλοικα και παραλογα μυνηματα, αφθονη ωμη βια, προχειρη σκηνοθεσια, απαραδεκτος Μπραντ Πιτ.Η ταινια θελει να φανει cool, επαναστατικη...Αλλα, τιποτα απο ολα αυτα.Εχει βασιστει σε παλια αριστουργηματα, οπως τα "A Clockwork Orange", "Taxi Driver" κ.α.

    0:Κακη

    0:Κακη/ 1:Μετριοτατη/ 2:Απλως ενδιαφερουσα/ 3:Καλη/ 4:Πολυ καλη/ 5:Αριστουργημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αργυρη εδω εχουμε αντιθετη αποψη, κατι που ειναι λογικο να συμβαινει σε ταινιες αμφιλεγομενες. Παντως η σκηνοθεσια του Φιντσερ μου αρεσε, οπως και η μουσικη, αλλα περισσοτερο κι απ' τα δυο, το φιναλε.
    Μου αρεσει ο Φιντσερ γενικα, αλλα δεν θα τον εβαζα μεσα στους κορυφαιους σκηνοθετες της γενιας του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φιλε Ανωνυμε ενταξει, νομιζω οτι με το 0/10 το αδικεις..
    Τα μηνυματα που περναει(;) ειναι παραλογα, συμφωνω με αυτο, αλλα διαφωνω με το "προχειρη σκηνοθεσια". Για μενα αποτελει το ατου της ταινιας και ακολουθουν η μουσικη και το φιναλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. " Νομίζω ότι τα μηνύματα της ταινίας είναι περισσότερο φασιστικά από επαναστατικά."

    Δεν ξερεις ποσο πολυ συμφωνω με αυτο.Ακριβως γι'αυτο το λογο βαζω 0/10.Μπορει τα τεχνικα της μερη να ηταν αψογα, αλλα αυτο τα ισοπεδωσε ολα.Δυο λεξεις, πιστευω, οτι εκφραζουν το "Fight Club":

    Ανωριμο και Φασιστικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι το καταλαβαινω αυτο.. Απλως ειναι τοσο καλογυρισμενη με ολα αυτα που εχουν ηδη αναφερθει που αδικειται με το 0.. Ενα 3-4 ας πουμε νομιζω θα ηταν πιο κοντα και θα καλυπτε και τους ενδοιασμους σου..

    Τεσπα, ετσι κιαλλιως προσωπικα εχω πει πολλακις οτι η βαθμολογια ειναι το τελευταιο σημειο αναφορας αυτων εδω των "συζητησεων" που αναπτυσσουμε περι ταινιων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και τι όσον αφορά τον παγιδευμένο 'διχασμένο' άνθρωπο των σύγχρονων υλιστικών κοινωνιών; Εγώ δεν θα επιμείνω στα μηνύματα περί επανάστασης ή φασισμού όπως θέλετε πείτε το...γιατί τελικά δεν μου έμεινε αυτό. Νομίζω ότι το εκπληκτικό τέλος έρχεται ως απάντηση για την αντίδραση του πρωταγωνιστή απέναντι σ'αυτή την καταναλωτική κοινωνία που τον πνίγει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. eskli δεν εχεις αδικο στην αναφορα των υλιστικων/καταναλωτικων κοινωνιων. Αλλωστε η αντιδραση του ανθρωπου απεναντι σε αυτες οι κοινωνιες απασχολει τον Φιντσερ. Το θεμα ειναι ο τροπος με τον οποιο περναει το μηνυμα του. Δεν ειναι επιθυμητος και αποδεκτος, τουλαχιστον οχι απο εμενα..
    Νασαι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλησπέρα.

    Νομίζω το βλέπεις εντελώς λάθος.

    Η δικιά μου προσωπική άποψη είναι ότι η ταινία ΔΕΝ έχει φασιστικά ή επαναστατικά μηνύματα. Ο Φίντσερ δεν προσπαθεί να υπερασπιστεί την μία ή την άλλη άποψη επειδή απλούστατα μάλλον δεν πιστεύει σε καμία. Δεν μας ενδιαφέρει όμως η γνώμη του. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει είναι πως το "Fight Club" είναι τελικά η πορεία ενός ανθρώπου ο οποίος έχοντας σιχαθεί τον υλισμό, την καταναγκαστική εργασία και τον αθέμιτο ανταγωνισμό του καπιταλισμού, παίρνει μια νέα στροφή στη ζωή του: αποφασίζει να γίνει "επαναστάτης". Η ανατροπή στο τελός (η οποία δεν είναι αυτο-σκοπός όπως σε άλλα κινηματογραφικά έργα) καταδεικνύει το "ξύπνημα" του βαθιά νυχτωμένου αγαπητού πρωταγωνιστή μας: οι "επαναστατικές" ιδέες του δεν απέχουν παρά ελάχιστα από τα εφαρμοσμένα φασιστικά ιδεώδη.

    Παράλληλα ο Φίντσερ όλοκληρώνει και μια μικρή σάτιρα πάνω στον σύγχρονο μέσο αστό : ανώτερη ονείρωξη του είναι να ξυπνήσει ένα ωραίο πρωί και να "μαμήσει" (ας μου συγχωρεθεί η έκφραση) το σύστημα που τον καταπιέζει, που του τρώει τη ζωή... Καλές οι επαναστάσεις αλλά δεν έχουν πάντα τα αναμενόμενα αποτελέσματα (βλ. Σταλινισμός, 17Νοέμβρη)

    Όσο για το "φασιστικό" μήνυμα, και καλά,της ταινίας, ας υπενθυμίσω στον κύριο Ανώνυμο/Cinefil πως την εποχή που βγήκαν, ο Ταξιτζής και το Κουρδιστό Πορτοκάλι έγιναν μανιφέστα της τότε ΝΕΟΛΑΙΑΣ. Αντίθετα, η απαρχιαωμένη κριτική της γερουσίας τα περιφρονούσε ως "φασιστικά" και "μισανθρωπικά"

    Ευχαριστώ για τον χώρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλησπερα Βασιλη,
    δε νομιζω να διαφωνει κανεις οτι το μηνυμα της ταινιας ειναι η αντιδραση ενος αγανακτισμενου ανθρωπου απεναντι στον υλισμο/καταναλωτισμο και κατ' επεκταση στον καπιταλισμο.
    Εκει που διαφωνω εγω ειναι στον τροπο αντιδρασης. Ο ηρωας επαναστατει κατα του καπιταλισμου υιοθετωντας φασιζουσα νοοτροπια/ιδεολογια! Δεν το βρισκεις οξυμωρο αυτο (γραφεις ο ιδιος αλλωστε: «οι "επαναστατικές" ιδέες του δεν απέχουν παρά ελάχιστα από τα εφαρμοσμένα φασιστικά ιδεώδη»);

    Και εν πασει περιπτωσει το οτι η ταινια «κλεινει» παραλληλα και ταυτοχρονα προς το φασισμο, την αναρχια, την επανασταση, την αντισταση, τον μηδενισμο δεν σου λεει κατι;
    Δεν σου λεει οτι το "Fight Club" ειναι απλως μια «εξυπνακιστηκη» ιδεα που απευθυνεται -κυριως- στην πιτσιρικαρια που ΔΕΝ ειναι κατατοπισμενη πολιτικα, ΔΕΝ σκεφτεται ολοκληρωμενα, ΔΕΝ εχει καθαρη συνειδηση/κριση και απλως ενεκα της νεαρης ηλικας «τραβιεται» προς οτιδηποτε «πιασαρικο», «δηθεν», «μοντερνο», «ψαγμενο», οπως ειναι το "Fight Club";
    Οσο για τη συγκριση με το υπεραριστουργημα του Κιουμπρικ, θεωρω πως ειναι αστοχη, μιας και στο «Κουρδιστο Πορτοκαλι» η -υπερβολικη- χρηση βιας ειναι ακρως απαραιτητη για να εκφρασει ο σκηνοθετης συνολικα τα νοηματα της ταινιας.

    Για Σταλινισμο/17 Νοεμβρη θα χρειαστουμε 1000 σελιδες για αναλυση και γι' αυτο θα περιοριστω στο να πω οτι θα μπορουσα να συμφωνησω για το πρωτο, οχι ομως για το δευτερο, γιατι ΤΟΤΕ δεν υπηρχε ΚΑΜΙΑ αλλη λυση και ΚΑΜΙΑ εθυνη των «επαναστατουντων».. Οι τραγικες συνεπειες ηταν απορροια φασιστικων ΤΕΡΑΤΩΝ, οχι ανθρωπων...

    Εγω ευχαριστω για το εκτενες σχολιο.
    Νασαι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για μένα Mike στον κινηματογράφο δεν υπάρχει “η δική μου άποψη ή δική σου άποψη είναι σωστή ή λάθος” αλλά “διαφορετικές απόψεις”. Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται μια ταινία σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά).

    Στην περίπτωση του “Fight Club” εγώ ξέρω ότι δίχασε (και εξακολουθεί να διχάζει) κοινό και κριτικούς, όπου υπήρχε η μια πλευρά που υποστηρίζει αυτά που λες εσύ αλλά και η άλλη που υποστηρίζει αυτά που λέει ο φίλος Βασίλης Ραφαηλίδης, ανεξαρτήτως ηλικίας. Δηλαδή όλοι εκείνοι που έχουν μια κάποια ηλικία και υποστηρίζουν τα αντίθετα από αυτά που λες εσύ (μαζί και οι κριτικοί φυσικά) “Κι αυτοί ΔΕΝ είναι κατατοπισμένοι πολιτικά, κι αυτοί ΔΕΝ σκέφτονται ολοκληρωμένα, κι αυτοί ΔΕΝ έχουνε καθαρή συνείδηση/κρίση”.

    Όσον αφορά για το θέμα της ηλικίας και ειδικότερα στην μεγαλύτερη απήχηση που είχε στις νεαρότερες ηλικίες, για μένα είναι μια καραμέλα, που έχω βαρεθεί να ακούω, με την οποία η απέναντι πλευρά (οι πάντα σωστά σκεπτόμενοι, συνειδητοποιημένοι, διανοούμενοι) προσπαθούν να στοχοποιήσουν το εύκολο (στα μάτια τους) θύμα την νεολαία, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να μειώσουν την δυναμική και καλλιτεχνική αξία του “Fight Club”. Χαίρομαι πολύ που έχει μεγάλη απήχηση στην νεολαία, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχει πολύ μέλλον μπροστά του σε αντίθεση με κάποιες άλλες ψευτό-κουλτουριάρικες ταινίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αργυρη ηδη το αναλυσαμε πολυ. Οπως σωστα λες, υπαρχουν δυο γνωμες για αυτη την ταινια και εσυ υιοθετεις τη μια κι εγω την αλλη.
    Να πω απλα οτι δεν κατηγορω γενικα τη νεολαια, αλλωστε πιτσιρικας ειμαι κιεγω, στην ιδια γενια ανηκουμε. Ειπα μονο οτι τετοιου ειδους ταινιες προσελκυουν τη συγκεκριμενη ηλικιακη ομαδα του κοινου.
    Νασαι καλα φιλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή