Η υπόθεση της ταινίας:
Μια μητέρα, που πενθεί για τον χαμό της κόρης της, μεταμορφώνεται σε αιματηρή εκδικήτρια που σχεδιάζει να βρει τους δολοφόνους του παιδιού της.
Ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ για γερά νεύρα, μία ιστορία εκδίκησης της μητέρας - εκδικήτριας, η οποία βάζει σκοπό της ζωής της να εκδικηθεί για τον άδικο χαμό της κόρης της, που δολοφονήθηκε.
Αυτή ήταν η ιαπωνική πρόταση για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 2010 και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς «κόπηκε» από τις αρχικές υποψηφιότητες, για να προκριθούν τελικά κάτω του μετρίου ταινίες, με εξαίρεση τον δικό μας «Κυνόδοντα» και το δανέζικο "In a Better World", που τελικά καρπώθηκε τη διάκριση.
Η νεαρή καθηγήτρια (Τακάκο Μάτσου) όπως αποκαλύπτεται νωρίς στο φιλμ έχει ανακαλύψει ποιοι κρύβονται πίσω από το θάνατο της μικρής της κόρης. Πρόκειται για δύο μαθητές της, οι οποίοι τη δολοφόνησαν χωρίς κάποιο ουσιαστικό κίνητρο, καλυμμένοι μάλιστα πίσω από το νόμο προστασίας ανηλίκων, κατά τον οποίο δεν ευθύνονται για τις πράξεις τους και επομένως δεν μπορούν να τιμωρηθούν. Τουλάχιστον όχι ποινικά, όχι μέσω της νόμιμης οδού, γιατί η μητέρα εκδικήτρια είναι αποφασισμένη να πάρει το νόμο στα χέρια της και να επιβάλει η ίδια την τιμωρία των δολοφόνων του παιδιού της. Έχοντας καταλήξει με απόλυτη βεβαιότητα στους δολοφόνους, μετά από διεξοδική μελέτη, μη θέλοντας να προδοθεί παραμένει ψύχραιμη εξακολουθώντας να κάνει μαθήματα μέχρι το τέλος της χρονιάς, κατόπιν αποσύρεται και θέτει σε λειτουργία ένα μεθοδικό και ευφυέστατο σχέδιο εκδίκησης.
Ο Τετσούα Νακασίμα εξερευνά τους λόγους που ώθησαν δύο μικρά παιδιά στη δολοφονία, αλλά εστιάζει στις σχέσεις των δολοφόνων με τις δικές τους οικογένειες, σε μία πολύ σκοτεινή και διόλου αισιόδοξη ταινία, που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις πιο «ενοχλητικές» του σύγχρονου ιαπωνικού κινηματογράφου. Χμμ, τελικά μάλλον καταλαβαίνω γιατί κόπηκε από τον θείο Όσκαρ!
Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης από τη αρχή μας προδιαθέτει για μία εξαιρετική εμπειρία. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λένε, πολύ σωστά, με το Νακασίμα να το επιβεβαιώνει από την πρώτη σεκάνς: η δασκάλα μέσα στη γεμάτη με μαθητές τάξη «παρεκκλίνει» από την παράδοση του μαθήματος, για να ανακοινώσει ότι ανάμεσά τους βρίσκονται οι δύο δολοφόνοι της κόρης της. Αυτό ήταν!
Οι αντιδράσεις των... δραστών θα τους προδώσουν και θα τους αποκαλύψουν μπροστά στους εμβρόντητους συμμαθητές τους. Η συνέχεια τραγική για τους πρωταγωνιστές και συνάμα καθηλωτική για τους θεατές. Οι ανήλικοι δολοφόνοι θα αναπτύξουν ο καθένας τη δική του αυτοάμυνα απέναντι στις πράξεις του αλλά και τον περίγυρό του (συμμαθητές, οικογένεια, εαυτόν). Πάνω εκεί παίζει όλο το παιχνίδι ο Νακασίμα, ο οποίος λέει ξεκάθαρα ότι η παιδική βία, ακόμη και όταν ξεπεράσει τα όρια και φτάσει στην αφαίρεση ζωής, από ανηλίκους δεν προέρχεται από κρίση παραφροσύνης, τρέλας, ψυχολογικής κατάρρευσης, αλλά οφείλεται σε αίτια κοινωνικά, πολιτικά, οικογενειακά.
Από κει και πέρα καλή χωρίς κάτι ιδιαίτερο η σκηνοθεσία, απολύτως ταιριαστή η φωτογραφία, όμως η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι λίγο βαριά και ανά σημεία κουραστική, κάτι που ενδεχομένως αποθαρρύνει τους όχι τόσο μυημένους θεατές. Ωστόσο έρχεται ένα υπέροχο φινάλε, που ξεχειλίζει από λυρισμό και αποζημιώνει για τη μουνταμάρα που επικρατεί -σε μεγάλο βαθμό- στο φιλμ.
Βαθμολογία: 7,5/10
Θα συμφωνήσω, και θεωρώ αρκετά εύστοχο το σχόλιο με το "πλάκωμα" στην ατμόσφαιρα της ταινίας που σε αρκετά σημεία την κάνει κάπως... μπουκωμένη! Παρ'όλα αυτά όμως είναι θαυμάσιο έργο, με το σενάριο να πάει σε απρόβλεπτα και πρωτότυπα μονοπάτια και έξυπνους προβληματισμούς σχετικά με την εκδίκηση και τη φύση της. Η ατάκα του φινάλε δε ο ορισμός του διφορούμενου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ όμως με το κάτω του μετρίου ταινίες! Δηλαδή έτσι θα χαρακτήριζες το INCENDIES που είναι από τα καλύτερα φετινά φιλμ κατά τη γνώμη μου; Εκτός αν δεν το έχεις δει και προτρέχω! Αν μιλάς για το BIUTIFUL πάλι αυτή η ταινία έχει φάει του κόσμου το θάψιμο και είμαι περίεργος να τη δω για να μάθω το γιατί!
Υ.Γ.: Μου φαίνεται, τελικά, το KOKUHAKU όλοι από τον Άλντο το μάθαμε :Ρ
Εμένα αντιθέτως Mike όχι μόνο δεν μου άρεσε αλλά την θεωρώ ως μία από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ στην ζωή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως είπα και στο μπλογκ του Aldo:
"Μου φαίνεται πως οι Ιάπωνες ήθελαν να κάνουν το δικό τους “Oldboy” και την δικιά τους ανεπανάληπτη ιστορία εκδίκησης αλλά απέτυχαν οικτρά. Εκνευριστικά κακόγουστη σκηνοθεσία (και καλά εξεζητημένη-λυρική) όπου όλη σχεδόν η ταινία ήταν γυρισμένη σε αργή κίνηση (έλεος) όπου σε συνδυασμό με την υπερβολική κι εκβιαστική χρήση λυρικών σκηνών έκαναν το όλο αποτέλεσμα ιδιαίτερα επιτηδευμένο, βαρύ, κουραστικό, υπερβολικό. Για να μην μιλήσω για το άνευ προηγουμένου παραλήρημα του εξωφρενικού σεναρίου του, με τις αναληθοφανής καταστάσεις της, τις ”μεθοδευμένες” ανατροπές της και τις καθόλου πειστικές και αβαντορίδικες εξομολογήσεις των πρωταγωνιστών της. Και φυσικά όσο προχώραγε προς το τέλος της, τα πράγματα ξέφευγαν ακόμη περισσότερο με ένα φινάλε τραγικό. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι η ταινία πλασάρεται ως σοβαροφανής όπου πρωταγωνιστές είναι 13άχρονα παιδάκια-στυγεροί δολοφόνοι. Πραγματικά την θεωρώ ανεκδιήγητη ταινία"
Τώρα όσον αφορά για την πεντάδα των ξενόγλωσσων ταινιών, για μένα καλά κάναν και την αποκλείσαν. Μόνο το "In a Better World" έχω δει όπου ήταν αρκετά καλό ενώ για το INCENDIES έχω ακούσει πολύ καλές κριτικές.
0: Κακή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Εύχομαι σε όλους μας μια ευτυχισμενη και τυχερη εβδομάδα με τα λιγότερα προβλήματα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερα W.,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτοι οι προβληματισμοι που θετει το φιλμ και που ειναι εξυπνοι οπως λες, ειναι εκεινοι που το κανουν ενοχλητικο για ορισμενους.
Οσο για τον χαρακτηρισμο "μετριες" απο μερους μου, να ξεκαθαρισω οτι αφορουσε περισσοτερο στον Ιναριτου, ο οποιος ειναι φλυαρος και κουραστικος. Κριμα για τον Μπαρδεμ!
Το καναδεζικο δεν το εχω δει..
ΥΓ: Ο Αλντο ειναι πολυ μπροστα :p
Αργυρη οι σκεψεις μας για την ταινια ειναι ακρως διαφορετικες και ως εκ τουτου δεν εχω να προσθεσω κατι αλλο. Ωστοσο χαιρομαι οταν γινεται σωστος διαλογος με επιχειρηματα που στηριζουν την καθε αποψη. Νασαι καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήSΚΡΟΥΤΖΑΚΟ νασαι καλα, επισης φιλε μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ψήνει η ταινία (σίγουρα, η ιστορία "βρωμοκοπάει" Old-Boy-ίλα, αλλά η ματιά μετράει), και σε συνδυασμό με τις τόσο αντίθετες κριτικές, το πράγμα αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον. Θα τη δώ και θα επιστρέψω με σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι έτσι είναι Mike. Σημασία έχει να γίνεται σωστός διάλογος και ας έχουμε, όπως είπες κι εσύ, “άκρως διαφορετικές σκέψεις”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης θα ήθελα να πω και κάτι άλλο σχετικά με τους προβληματισμούς και τα μηνύματα που περνάει η ταινία, μιας και που ειπώθηκε.
Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι όποιοι προβληματισμοί και τα όποια μηνύματα ήθελε να περάσει ο Nakashima, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΓΜΗ που το αμιγώς κινηματογραφικό κομμάτι της ταινίας και ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να διηγηθεί την ιστορία της, ήταν για μένα επιεικώς απαράδεκτος. Το μόνο πράγμα που μου άρεσε ήταν η φωτογραφία της.
Το ότι μια ταινία περνάει κάποιους προβληματισμούς και μηνύματα δεν σημαίνει ότι είναι κι εξαιρετική. Για μένα μεγάλη σημασία έχει και ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να τα περάσει ο σκηνοθέτης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση προφανώς εμένα δεν μου άρεσε.
curious_ape009,
ΑπάντησηΔιαγραφήκατα τη γνωμη μου το φιλμ αξιζει. Ο Αργυρης εχει ενα point στα λεγομενα του, απλως εμενα δεν σταθηκαν ως αρνητικα απεναντι στη συνολικα θετικη εικονα που αποκομισα βλεποντας την ταινια. Περιμενω το σχολιο σου μετα τη θεαση.
Αργυρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικα φιλε μου δε σημαινει οτι η υπαρξη μηνυματων συνεπαγεται εξαιρετικη ταινια.
Παντως ο τροπος που περναει εδω τα μηνηματα του ο Νακασιμα και σε ενοχλησε, εμενα δεν με απωθησαν σε βαθμο τουλαχιστον, που να χαρακτηρισω την ταινια πολυ δυνατη.
εξεραιτικά ... βαρετό !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνωνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήοκ, ειναι μια αποψη που συνανταται σε μεγαλο βαθμο για το φιλμ. Εν μερει συμφωνω, αλλωστε το αναφερω στο κειμενο. Απλως, κατ' εμε ειναι βαρετο ανα σημεια, οχι συνολικα.