«Αγριόχορτα» ("Wild Grass"), απ' τον 87χρονο «έφηβο» του γαλλικού σινεμά Αλέν Ρενέ (Alains Resnais). Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα "L’ incident" του Κριστιάν Γκαγί. Ένα εξαιρετικά σκηνοθετημένο ιδιαίτερο ρομάντζο, που ακροβατεί μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας!
Η υπόθεση της ταινίας:
Ένα πορτοφόλι που χάθηκε και βρέθηκε, ανοίγει την πόρτα –μια χαραμάδα– για να ζήσουν ο Ζορζ και η Μαργκερίτ μια ρομαντική περιπέτεια. Αφού ο Ζορζ εξέτασε την ταυτότητα του ιδιοκτήτη του κόκκινου πορτοφολιού, δεν είναι απλή υπόθεση γι’ αυτόν να το παραδώσει στην αστυνομία. Απ’ την πλευρά της, η Μαργκερίτ δεν μπορεί να πάρει πίσω το πορτοφόλι της χωρίς να τη φάει η περιέργεια για το ποιος το βρήκε. Κι ενώ ασχολούνται με το πρωτόκολλο της απόδοσης και αποδοχής ευχαριστιών, η ταραχή γλιστρά μέσα από τη χαραμάδα και κατακλύζει την καθημερινότητά τους.
Μια εξαιρετική ταινία του 87χρονου Alain Resnais που τα πολλά του χρόνια το μόνο που του προσφέρουν είναι πείρα και μια πιο θαρραλέα ματιά απέναντι στη ζωή, στα θετικά και τα αρνητικά της.
Ο βετεράνος του Γαλλικού σινεμά, σπουδαίος σκηνοθέτης Αλέν Ρενέ (Alain Resnais), έχοντας χαράξει το δικό του δρόμο στην κινηματογραφική ιστορία και 50 ολόκληρα χρόνια μετά την εκπληκτική ταινία «Χιροσίμα Αγάπη μου», κάνει αυτό εδώ το ιδιαίτερο ρομάντζο, που ακροβατεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Τα «Αγριόχορτα», μία όμορφη ταινία, πλούσια σε συναισθήματα. Βέβαια πέρα απ' την καταπληκτική σκηνοθεσία, το στόρι του Ρενέ δεν έχει κάτι αξιοσημείωτο, με τον Γάλλο συχνά να επαναλαμβάνεται -ευτυχώς δίχως να κουράσει-, αλλά δεν παύει να μας εκπλήσσει με την δημιουργικότητά του, παρά το προχωρημένο της ηλικίας.
Καταρχήν ο τίτλος: «Αγριόχορτα». Με τα αγριόχορτα παρομοιάζει ο Ρενέ το θέμα της ιστορίας του, τον περίεργο έρωτα ανάμεσα σε δύο ώριμους ανθρώπους, που εκδηλώνεται και αναπτύσσεται τρόπον τινά «άγρια», με θράσος, αυθάδεια και επιμονή.
Και κατόπιν η ιστορία: Τα πάντα αρχίζουν από ένα εντελώς τυχαίο περιστατικό. Ένας πενηντάρης βρίσκει το πορτοφόλι μιας γυναίκας, που είναι περίπου συνομήλική του και έχει πάθος με τα αεροπλάνα. Το παραδίδει στην αστυνομία και στη συνέχεια πολιορκεί την κάτοχό του, ζητώντας μια συνάντηση για να γνωριστούν.
Η ανύπαντρη Μαργκερίτ (Σαμπίν Αζεμά), που είναι μέσης ηλικίας οδοντίατρος με πάθος για τα αεροπλάνα, βγαίνει από το μοναδικό κατάστημα υποδημάτων στο Παρίσι στο οποίο βρίσκει παπούτσια που να ταιριάζουν στα πόδια της και πέφτει θύμα κλοπής. Ένας τσαντάκιας θα της αρπάξει την τσάντα και θα χαθεί μέσα στο πλήθος. Ωστόσο το πορτοφόλι της θα καταλήξει σε ένα πάρκινγκ και μάλιστα πεταμένο μπροστά απ' το αυτοκίνητο του Ζορζ (Αντρέ Ντισολιέ). Ο τελευταίος, επίσης μέσης ηλικίας, αλλά παντρεμένος με δύο παιδιά και πάθος για το σινεμά θα το μαζέψει και θα εξετάσει λεπτομερώς την ταυτότητα και τις φωτογραφίες της γυναίκας στην οποία ανήκει, πριν αποφασίσει να το παραδώσει στην αστυνομία.
Αφού όμως κάνει την παράδοση θα επιχειρήσει με άξεστους τρόπους και απωθητική αυθάδεια να γνωρίσει τη μυστηριώδη γυναίκα. Αρχικά θα είναι απλώς ενοχλητικός, αλλά σύντομα θα γίνει εκνευριστικά φορτικός, με αποτέλεσμα να την αναγκάσει να τον καταγγείλει στην αστυνομία για παρενόχληση. Έτσι ο Ζορζ θα κάνει πίσω και το μπαλάκι θα πάει στη Μαργκερίτ, η οποία με τη σειρά της θα δείξει ενδιαφέρον και θα μπει εκείνη στη ζωή και την καθημερινότητα του Ζορζ.
Και ο Αλέν Ρενέ παρουσιάζει αυτό το ιδιαίτερο ερωτικό παιχνίδι, μεταπηδώντας απ' το ένα συναίσθημα στο άλλο και καταγράφοντας το ψυχολογικό δράμα των ηρώων του, απ' το οποίο ουσιαστικά απουσιάζει η ψυχολογία, μιας και το ζευγάρι της ιστορίας ότι κάνει το κάνει χωρίς το παραμικρό ψυχολογικό κίνητρο, αλλά με μοναδικό κινητήριο μοχλό την ερωτική επιθυμία και τη διάθεση για ζωή.
Τέλος η συνεχής περιγραφή των χαρακτήρων απ' τον αφηγητή και η όμορφη μουσική του Mark Snow συνθέτουν το παζλ του υπέροχου αυτού υπερβατικού και τρυφερού παραμυθιού για ενήλικες, του Γάλλου σκηνοθέτη.
Ειδικό βραβείο στο φεστιβάλ των Καννών και ειδικό βραβείο στον Alain Resnais για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Βαθμολογία: 6,5/10
Δεν το έχω δει ακόμα, πάντως νομίζω πως ο Ρενέ έχει κάνει ένα δυνατό comeback τα τελευταία χρόνια. Το "Coeurs" μου είχε αρέσει πάρα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήOυτε εγω το εχω δει.Γενικα ο Ρενε δε με ενθουσιαζει και τις ταινιες του τις βρισκω επιτυδευμενες και κουραστικες (βλ. "L'Année dernière à Marienbad").Το "Hiroshima mon amour" καλο, αλλα το "Nuit et brouillard" συγκλονιστικο!Πρεπει να παραδεχτω πως ως σκηνοθετης ειναι αψογος, παντως (η κινηση τηε καμερας, τα εντυπωσιακα πλανα κτλπ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βραδυ!! :-)
@ moody, M. Hulot
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω οτι ειναι απ' τις περιπτωσεις των ταινιων, που ειτε θα σου αρεσουν ειτε οχι, αναλογα με το αν σου αρεσει η οχι γενικα ο σκηνοθετης.
Επομενως λογικα η ταινια θα αρεσει σε σενα φιλε moody και δεν θα αρεσει στον κ. Ιλο...
Ωστοσο φιλε αφου παραδεχεσαι σκηνοθετικα το Ρενε -και αρκεισαι σε αυτο ωστε να δεις οποιαδηποτε ταινια- τοτε ισως αξιζει να ριξεις μια ματια..
Εξαιρετική ταινία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά το εξαιρετικό Coeurs έρχεται σε μια ελαφρώς αλλοπρόσαλη ιστορία. Που παραπλεύρως βρίσκει την ευκαιρία να στεγάσει τις εμμονές του σκηνοθέτη, αλλά και να κάνει, με ανάλαφρο τρόπο, τα κοινωνικά του σχόλια. Για μια ομάδα μεσηλίκων που δε συνηθίζουμε να πρωταγωνιστεί στο σινεμά. Πολύ χρώμα, σαν την παλιά εποχή, και πολύ φρεσκάδα -που ποιος θα την περίμενε και ποιος θα την επιζητούσε απ' τον μεγαλωμένο πλέον Ρενέ-.
καλημερα kioy,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραια χρωματα, οντως, οπου αναβιωνουν μνημες απ' τα παλια και συμφωνω επισης για την φρεσκαδα του... 87χρονου Ρενε. Δεν το περιμενα!