Wilbur Wants To Kill Himself, Lone Scherfig, 2002

 Μία ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ταινία από την διακεκριμένη Δανή σκηνοθέτιδα Lone Scherfig («Ιταλικά για αρχάριους») και το 2002 με τον ελληνικό τίτλο «Ο Γουίλμπουρ δεν θέλει τη ζωή του». Είναι η πρώτη αγγλόφωνη ταινία της, η οποία κέρδισε το βραβείο FIPRESCI και μια σειρά από άλλα διεθνή βραβεία. Το σενάριο είναι της ιδίας μαζί με τον συγγραφέα - σεναριογράφο Anders Thomas Jensen.

 Η υπόθεση της ταινίας:
 Ο Γουίλμπουρ μετά το θάνατο των γονιών του αποπειράται διαρκώς να αυτοκτονήσει. Όμως, ο αδελφός του, Χάρμπουρ, τον σώζει κάθε φορά. Η Άλις, μια ανύπαντρη μητέρα, πουλάει στο βιβλιοπωλείο τους τα βιβλία που βρίσκει στο νοσοκομείο που εργάζεται ως καθαρίστρια. Ο Χάρμπουρ την παντρεύεται. Οι τρεις τους γίνονται αχώριστοι. Η απειλή του θανάτου φεύγει οριστικά από τον Γουίλμπουρ, όχι όμως από τη ζωή τους... Ο Χάρμπουρ κρατά ένα μυστικό που απειλεί να ταράξει τη φαινομενικά ήρεμη επιφάνεια...

  Ο ήρωάς μας λοιπόν, ο Γουίλμπουρ είναι ένας Σκωτσέτζος, ο οποίος διαθέτει εξυπνάδα και ασκεί εμφανή γοητεία στις γυναίκες. Παρ' όλα αυτά, εξαιτίας της απαισιοδοξίας που έχει προσπαθεί συνεχώς, επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στη ζωή του.
 Πάντοτε δίπλα του βρίσκεται ο μικρότερος αδερφός του και πολύ αισιόδοξος, Χάρμπουρ. Ο οποίος όμως υποφέρει από μία ανίατη ασθένεια. Τι ειρωνική αυτή η αντίθεση ανάμεσα στα αδέρφια!
 Από τη στιγμή που ο Χάρμπουρ θα πείσει τον Γουίλμπουρ να πάει ζήσουν μαζί (μετά από ακόμη μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας) θα παρακολουθήσουμε τη σχέση μεταξύ των δύο αδερφών που δείχνει να πηγαίνει προς το καλύτερο. Μέχρι που, κι ενώ ο Χάρμπουρ πίστευε ότι μία γυναίκα θα ήταν ότι πρέπει για τον μεγάλο του αδερφό (ιδέα που υποστηρίζει o κυνικός ψυχολόγος του νοσοκομείου, Χορστ, και ενθαρρύνει η εμφατική προϊσταμένη νοσοκόμα, Μόιρα, η οποία ελπίζει ότι μπορεί και να αποτελεί την γυναίκα αυτή), ο μικρότερος αδερφός θα είναι εκείνος που θα βρει γυναίκα. Και μάλιστα τη γυναίκα που γοήτευσε τον Γουίλμπουρ, την Άλις, που δουλεύει ως καθαρίστρια στο νοσοκομείο, μαζεύει τα βιβλία που αφήνουν οι ασθενείς και τα πουλά στο βιβλιοπωλείο ως μεταχειρισμένα.
Πλέον θα παρακολουθούμε τις σχέσεις των τριών με φόντο πάντα το βιβλιοπωλείο που τα αδέρφια κληρονόμησαν από τον πατέρα τους. Ή μάλλον των τεσσάρων, μαζί με τη μικρή κόρη της Άλις. Η οποία νιώθει υπέροχα αφού βρήκε μία οικογένεια, η Άλις από την πλευρά της απελευθερώνεται, ενώ ο Γουίλμπουρ βρίσκει επιτέλους το χαμένο νόημα που έψαχνε για τη ζωή του. Όλα φαινομενικά βαίνουν καλώς, όμως το επτασρφράγιστο μυστικό του Χάρμπουρ, όταν ανακαλυφθεί θα φέρει ανακατατάξεις...

 Και εδώ είναι ένα μεγάλο στοίχημα που κερδίζει η σκηνοθέτιδα. Η Scherfig δεν πέφτει στην παγίδα του μελοδραματισμού, ούτε εκμαιεύει τη συγκίνηση. Αντίθετα, χρησιμοποιώντυας το -απαραίτητο- μαύρο, πικρό χιούμορ δημιουργεί μία πολύ όμορφη και ανθρώπινη ταινία, αναπτύσσει έξοχα τους συμπαθητικούς χαρακτήρες και ισορροπεί επιτυχώς ανάμεσα στις κωμικές και δραματικές στιγμές.

 Και κάπου εδώ, ας πάμε και στον τίτλο της ταινίας. Ο οποίος είναι ημιτελής. Και το λέω αυτό με βάση τα όσα παρακολουθούμε. «Ο Γουίλμπουρ δεν θέλει τη ζωή του» λοιπόν. Σύμφωνοι. Όμως αυτό συμβαίνει επειδή ο ήρωας δεν βρίσκει κάτι διαφορετικό. Όντας εκ φύσεως απαισιόδοξος θεωρεί ότι η ζωή του είναι άδεια, κενή, ότι κάτι λείπει από αυτήν. Ότι δεν υπάρχει κάτι να περιμένει, να προσδοκά, να επιθυμεί, να σκοπεύει. Μόλις όμως το βρει όλα αλλάζουν μεμιάς! Τότε ο Γουίλμπουρ όχι μόνο θα ξεχάσει κάθε σκέψη περί αυτοκτονίας, αλλά θα κάνει τα πάντα για να ζήσει. Και όχι απλά να ζήσει, αλλά να το κάνει με τις καλύτερες των συνθηκών!
 Μια ανατροπή που δείχνει ότι μπορεί ο Γουίλμπουρ να μην θέλει τη ζωή του, αλλά η Ζωή θέλει αυτόν!

 Και επίσης μπορεί η ατμόσφαιρα της ταινίας να είναι μουντή, οι ήρωες να ασφυκτιούν σε μία μεγαλούπολη όπως η Γλασκώβη, και η μελαγχολία που βγάζει διάχυτη, όμως το τελικό μήνυμά της είναι πέρα για πέρα αισιόδοξο. Κι όταν οι πέντε χαρακτήρες συναντηθούν και ζήσουν μαζί ο καθένας θα κάνει ότι μπορεί για να περνάει καλά, αφήνοντας πίσω τα προσωπικά προβλήματα με γνώμονα το κοινό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, και μία γενικά αισιόδοξη νότα θα αιωρείται μέχρι την αποκάλυψη του καταραμένου μυστικού...

 Μία πολύ όμορφη και ανθρώπινη ταινία, η οποία αναδεικνύει το γνήσιο και αληθινό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, τον φίλο, το μέλος αυτής της ιδιότυπης οικογένειας. Αυτό το καθημερινό ενδιαφέρον που γεννά συναισθήματα όπως το θάρρος και την ψυχική δύναμη!

 Βαθμολογία: 8/10