Ακόμη μία μεταφορά από το άλλο μπλογκ που αφορά σε ένα υπέροχο road movie από τον Terrence Malick, "Badlands":
"Badlands", είναι ο τίτλος μίας πολύ όμορφης ταινίας, ενός road-movie απ' τα '70s και τον μεγάλο μάστορα του είδους, Τέρενς Μάλικ (Terrence Malick).
Ο Malick δημιούργησε μια υπέροχη ταινία βασισμενη σε αληθινά γεγονότα. Πιο συγκεκριμένα στην αληθινή ιστορία του Τσαρλς Σταρκγουέδερ, ενός παρανοϊκού που το 1958 κατηγορήθηκε για 11 ανθρωποκτονίες χωρίς κίνητρο, χωρίς λόγο...
Ο σκηνοθέτης όμως δεν αποδίδει τα πράγματα ακριβώς όπως συνέβησαν καθώς προσθέτει αρκετά δικά του στοιχεία, αποδίδοντας εν τέλει μια εντελώς προσωπική του εκδοχή στην ιστορία του παρανοϊκού δολοφόνου.
Η υπόθεση της ταινίας:
Όταν ο πατέρας τής 15χρονης Χόλι δεν συναινεί στο δεσμό της με τον Κιτ, εκείνος τον σκοτώνει. Οι δυο νέοι φεύγουν από τη Νότια Ντακότα με προορισμό τη Μοντάνα, αλλά η απελπισμένη τους φυγή θα σημαδευτεί από σωρεία φόνων.
Όσο τραγικό αν ακούγεται από πρώτης ανάγνωσης, να δολοφονήσει δηλαδή εν ψυχρώ ένας νεαρός τον πατέρα τη φίλης του, επειδή ο τελευταίος... δεν συναινεί στο δεσμό τους(!!!), άλλο τόσο απλό, απλούστατο το κάνει να φαίνεται ο Κιτ και κατ' επέκταση ο Μάλικ που σκηνοθετεί αυτό τον εφιάλτη με τρομακτική ωμότητα.
Ο φόνος θα γίνει και οι δύο κατά τα άλλα συμπαθείς νεαροί πρωταγωνιστές θα ξεκινήσουν το ταξίδι της διαφυγής προς τη Μοντάνα, αφήνοντας πίσω τους έναν σωρό από πτώματα.
Απ' τη μία πλευρά ο 25χρονος Κιτ (Martin Sheen) είναι οδοκαθαριστής και συχνά περηφανεύεται συγκρίνοντας εαυτόν με τον Τζέιμς Ντιν. Εκείνο όμως που θέλει περισσότερο από οτιδήποτε, εκείνο που λαχταράει πραγματικά είναι να βιώσει ο ίδιος αλλά και να δείξει στον κόσμο την "διαφορετικότητα" που πιστεύει ότι διαθέτει.
Απ' την άλλη, η μόλις 15 ετών Χόλι (Sissy Spacek) δεν συμμετέχει σε όλο αυτό που έχει στήσει ο σύντροφός της. Ωστόσο, βιώνει την ένταση παρακολουθώντας αμμέτοχη τις πράξεις του, και εξάπτεται μέσα απ' αυτές. Μπορεί να μη συμμετέχει επί τη πράξει, συνενεί όμως με τη σκέψη της, μη κατανοώντας μέσα στην "αθωότητά" της το μέγεθος και τον αντίκτυπο των πράξεων του Κιτ. Μαζί του άλλωστε θα ταξιδέψει ταυτιζόμενη πλήρως με την αναζήτηση της διαφορετικότητάς του.
Ακριβώς αυτό, την διαφορετικότητα του ατόμου, επισημαίνει ο Τέρενς Μάλικ, ο οποίος δε δείχνει να ενδιαφέρεται για τον αντίκτυπο που έχουν οι πράξεις του νεαρού ζευγαριού. Μάλιστα δεν εμπλέκει κανέναν άλλον στην ιστορία, παρά μόνο σκιαγραφεί αποκλειστικά τις προσωπικότητες των δύο παιδιών στην προσπάθεια που καταβάλουν να ακολουθήσουν το όνειρό τους, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το να... ξεχωρίσουν. Δύο παιδιά "άσημα" που θέλησαν να μείνουν στην ιστορία απλά με το να... ξεχωρίσουν. Ακόμη και στο τέλος, όταν συλληφθούν, ο Κιτ θα ρωτήσει γεμάτος αγωνία τον αστυνομικό, εάν το δικαστήριο που θα τους δικάσει θα λάβει υπόψην την "διαφορετικότητα" της προσωπικότητάς του! Υπέροχη σκηνή!
Κάτι που θα πετύχαιναν (την πιστοποίηση της διαφορετικότητας) μονάχα μέσα από ένα δρόμο. Αυτόν του θανάτου (που φυσικά θα συνοδευόταν απ' την ανωνυμία). Κάτι που φυσικά γνώριζαν τα παιδιά, κάτι που αντιλαμβάνονταν όσο κυλούσε βασανιστικά ο χρόνος, όσο αυξανόταν το λουτρό αίματος, όσο όδευαν προς τον τελικό προορισμό τους.
Κάπου εδώ, συναντάμε πολλά κοινά στοιχεία με την εκπληκτική ταινία, Μπόνι και Κλάιντ.
Και ο πολύ σημαντικός σκηνοθέτης, Terrence Malick, που εδώ υπογράφει τη δεύτερη ταινία του, ενώ συνολικά έκανε τέσσερα φιλμ σε διάρκεια 30 χρόνων(!), δεν κάνει μια συνηθισμένη ταινία απλώς για δύο φυγάδες, αλλά αντίθετα δημιουργεί μία υπέροχη, λυρική ταινία για τη βίαιη ενηλικίωση, όπου ο ίδιος μένει αμμέτοχος και δεν κρίνει το νεαρό ζευγάρι των δολοφόνων, αλλά βέβαια ούτε παίρνει το μέρος τους.
Μία πραγματικά πολύ όμορφη ταινία, απ' τις καλύτερες της δεκαετίας, που δυστυχώς δεν παίχτηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Κυκλοφορεί πάντως σε DVD.
Βαθμολογία: 8/10
Μία από της cult ταινίες του ’70 που συλλαμβάνει απόλυτα το κλίμα αυτής της δεκαετίας που όμως δεν με ενθουσίασε κυρίως λόγω της κάπως ψυχρής αλλά ομολογουμένως εξαιρετικής σκηνοθεσίας του Μάλικ. Η φωτογραφία της ταινίας ήταν εξαιρετική κι έδενε τέλεια με τα απέραντα τοπία της αμερικανικής υπαίθρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά εγώ θέλω να σταθώ στον Μάλικ όπου για μένα είναι ένας υπερτιμημένος σκηνοθέτης ως προς την σημαντικότητά του, ο οποίος έχει κάνει μόνο τέσσερις ταινίες σε 36 χρόνια. Δεν λέω είναι ένας ξεχωριστός-εκκεντρικός-τελειομανής σκηνοθέτης, με δικό του στίγμα όπου σε συνδυασμό με την μακροχρόνια απουσία του από τα κινηματογραφικά δρώμενα συντέλεσε στο να φτιαχτεί ένας μύθος γύρω από το όνομά του. Για μένα όλος αυτός ο μύθος δεν φτάνει για να τον κάνει τόσο πολύ σημαντικό όσο θέλουν κάποιοι να τον κάνουν. Έχει κάνει αυτήν την cult ταινία, το αριστουργηματικό “The Thin Red Line” και το αρκετά συμπαθητικό αλλά άνισο και αρκετά βαρετό “The New World”. Βέβαια δεν έχω δει το “Days of Heaven” ακόμα.
Ξέρω ότι θα διαφωνήσεις με τα παραπάνω, αλλά είπα να πω την γνώμη μου.
Εμένα πάντως μου άρεσε αρκετά περισσότερο το “Εξπρές του Σούγκαρλαντ” το σκηνοθετικό ντεπούτο του Spielberg, ένα χρόνο αργότερα από το "Badlands" (κι αυτό road movie με παρόμοιο θέμα) η οποία ήταν ένα έντονο καυστικό σχόλιο προς το κοινωνικό και νομικό σύστημα των ΗΠΑ. Άλλα επειδή είναι του Σπίλμπεργκ (τον οποίο σνομπάρει η σινεφίλ κοινότητα) δεν έχει πάρει την αναγνώριση που της αξίζει.
3: Καλή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Η σκηνοθεσια του Μαλικ ειναι εκπληκτικη. Το μεγαλο ατου της ταινιας! Οπως μεγαλο αριστουργημα ειναι η "Λεπτη Κοκκινη Γραμμη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα θα συμφωνησω οτι προκειται για υπερτιμημενο σκηνοθετη. Μολις 4 φιλμ σε 30 χρονια και μαλιστα χωρις να πλησιαζει καν το μεγαλειο ενος Ταρκοφσκι για παραδειγμα...
Θα διαφωνησω παντως με τον Σπιλμπεργκ. Τον θεωρω καλο σκηνοθετη αλλα οχι εξαιρετικο. Και δεν τον σνομπαρω... Αλλα ενταξει, γουστα ειναι αυτα..
Δεν περίμενα να συμφωνήσεις για τον Μάλικ. Συμφωνώ με το παράδειγμα που έθεσες με τον Ταρκοφσκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ο Σπίλμπεργκ είναι ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη συναισθηματική αξία στον χώρο του κινηματογράφου, γιατί εκτός του ότι μεγάλωσα με τις ταινίες του είναι ο πρώτος σκηνοθέτης που έκατσα να μελετήσω το έργο του όπου μέσα από αυτό έμαθα πολλά Έτσι όπως καταλαβαίνεις του έχω μεγάλη αδυναμία. Παρακάτω είναι ένα κομμάτι από ένα σχόλιο που είχα γράψει στο μπλογκ μου:
“Όσοι τον κατηγορούνε για διάφορα πράγματα το κάνουν επειδή δεν έχουν κάτσει να δουν βαθύτερα το έργο του αλλά προτιμούν να το κοιτάνε επιφανειακά επειδή φαίνεται ότι είτε τους βολεύει αυτό είτε τους έχει επηρεάσει η φήμη ότι ο Spielberg είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται μόνο για τα λεφτά. Σίγουρα θα νοιάζεται και για τα λεφτά. Μήπως ξέρεις κανέναν άνθρωπο που να μην τον ενδιαφέρουν; Μόνο εκείνος που θα κάτσει να ασχοληθεί σοβαρά με την φιλμογραφία του και θα διαβάσει σχετικά με το πως ξεκίνησε τον κινηματογράφο θα καταλάβει πόσο σπουδαίος σκηνοθέτης είναι αλλά και πόσο πολύ αγαπάει τον κινηματογράφο, όπου από τα πρώτα κιόλας σκηνοθετικά του βήματα πριν κάνει το ντεπούτο του στον κινηματογράφο παραδίδει την περίφημη τηλεοπτική “Μονομαχία - Duel” που ήταν ένα μάθημα σκηνοθετικής μαεστρίας και επιδεξιότητας (δεν το έχω δει αλλά έχω διαβάσει γι’ αυτό). Όσο για το σκηνοθετικό του ντεπούτο στον κινηματογράφο, το πολύ καλό “Εξπρές του Σούγκαρλαντ” το οποίο είμαι σίγουρος λίγοι το ξέρουν, ήταν ένα έντονο καυστικό σχόλιο προς το κοινωνικό και νομικό σύστημα των ΗΠΑ δείχνοντας ότι ήταν ένας ανήσυχος δημιουργός. Περιττό να σου πω ότι έχω δει όλη την φιλμογραφία του εκτός από μία το “1941”.”
Πάντως σου προτείνω να δεις το “Εξπρές του Σούγκαρλαντ” γιατί είναι μια ταινία που όταν την δεις είμαι σίγουρος ότι θα πεις ότι αυτήν την ταινία αποκλείεται να την έχει γυρίσει ο Σπίλμπεργκ.
Αλλά στην τελική, όπως είπες κι εσύ γούστα είναι αυτά.
Καλημέρα!
Εισβάλοντας με καθυστέρηση στα σχόλια, δεν θα μιλήσω το εκπληκτικό Badlands, ούτε τον κατά την γνώμη μου υποτιμημένο Malick.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως όπου βλέπω να αναφέρεται το όνομα του Spielberg δεν γίνεται να μην επέμβω. Βλέπετε, άνθρωπος αυτός δεν είναι μόνο ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες που έβγαλε ποτέ η άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είναι ένας από τους ελάχιστους που έχουν την δύναμη μέσα από τις εικόνες τους να μαγνητίζουν το κοινό και να μετατρέπουν τους θεατές σε αιώνιους εραστές του κινηματογράφου. Και μη μου πει κάποιος ότι δεν μεγάλωσε και δεν αγάπησε κάποιες από τις ταινίες του δίνοντας το έναυσμα για περισσότερη μελέτη πάνω στο αντικείμενο. Total respect…
Την καλησπέρα μου.
P.S.: Πόσο όμορφο μπορεί να είναι αυτό το Duel…
argiri κι ομως συμφωνησαμε για Μαλικ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγουρα ειναι αλλιως να εκφερεις αποψη για καποιον εχοντας μελετησει το εργο του.
Φυσικα και θα την δω την ταινια που μου προτεινεις.
Να εισαι καλα.
Chris υποτιμημενος ο Μαλικ, οπως συμφωνησα και με τον Αργυρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλεπω οτι κι εσυ θαυμαζεις τον Σπιλμπεργκ.
Για μενα παραμενει ενας απλα καλος σκηνοθετης που δεν "εκτοξευθηκε" με καμια ταινια του, χανομενος μεσα σε μετριοτητες και αρπαχτες...
Δεν εκτοξεύτηκε με καμία ταινία του ο Σπίλμπεργκ?
ΔιαγραφήΜάλλον ξέχασες την ''Λίστα Του Σίντλερ'', που πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα (αν όχι μεγαλύτερο) ιστορικά έπη του κινηματογράφου.
Άν δεν ήταν αυτό εκτόξευση, τότε ποιό ήταν?
Chris χαίρομαι πολύ που σου αρέσει ο Σπιλμπεργκ. Μετά και το P.S. σου, δεν μπορώ να περιμένω άλλο μέχρι να βγουν ελληνικοί υπότιτλοι για το "Duel". Θα το κατεβάσω με αγγλικούς υπότιτλους. Ούτως η άλλως δεν είναι ταινία που βασίζεται στους διαλόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφή