Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Crna macka, beli macor, Emir Kusturica, 1998


 "Μαύρη Γάτα, Άσπρος Γάτος" είναι ο ελληνικός τίτλος ("Black Cat White Cat" ο διεθνής) αυτής της ανατρεπτικής κομεντί του Εμίρ Κουστουρίτσα (Emir Kusturica). Τρία χρόνια μετά το αριστουργηματικό "Underground", ταινία που καθιέρωσε τον Κουστουρίτσα παγοσμίως σαν έναν μεγάλο δημιουργό, ο σπουδαίος Σέρβος σκηνοθέτης δημιουργεί αυτήν εδώ την ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία με αστείρευτη θετική διάθεση!

 Η υπόθεση της ταινίας:
Ο Μάτκο μπορεί να παριστάνει τον έξυπνο κομπιναδόρο αλλά όπως λένε "το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται!". Έτσι αγοράζει νερό νομίζοντας πως είναι πετρέλαιο, γεγονός που τον οδηγεί στην οικονομική καταστροφή. Η μία συμφορά έρχεται μετά την άλλη και αναγκάζεται να πάει στο μεγαλύτερο γκάνγκστερ της περιοχής, τον Νταντάν, προκειμένου να ζητήσει χρηματοδότηση για την επόμενη κομπίνα του. Το σχέδιο του Μάτκο πάει στραβά και τώρα μόνο μία λύση του απομένει για να ξεπληρώσει τα χρέη: να παντρέψει το γιο του με την αδερφή του Νταντάν... 

 Ο Κουστουρίτσα σκηνοθετεί εντυπωσιακά, με μία πολύ καλή διάθεση, η οποία αποτυπώνεται σε κάθε σεκάνς, σε κάθε πλάνο και φυσικά προσδίδει μία ξεχωριστή νότα αισιοδοξίας στο φιλμ.
 Το στόρι είναι θεότρελο, οι ρυθμοί καταιγιστικοί, η περιήγηση στη γιουγκοσλαβική ενδοχώρα πανέμορφη, η μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς υπέροχη, τα άγνωστα σε εμάς μουσικά όργανα αναδύουν μαγικές μελωδίες και όπως προείπα, η ευχάριστη, κωμική διάθεση του σκηνοθέτη που ενίοτε μετατρέπεται σε ειρωνική βάζει τη δική της σφραγίδα στην ταινία, αφήνοντας ένα πλατύ χαμόγελο διασκέδασης και ικανοποίησης στον θεατή!
 Άλλωστε στο πνεύμα αυτό του σκηνοθέτη εξελίσσεται η ιστορία, με τους "καλούς" να επιβιώνουν, τους "κακούς" να την πληρώνουν και κάθε τι να παίρνει το δρόμο που πρέπει. Σαν παραμύθι με happy end δηλαδή.

 Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι με το "Μαύρη Γάτα, Άσπρος Γάτος" ο Κουστουρίτσα κάνει έναν ύμνο για τη ζωή! 


Το ευφυές, ανάλαφρο μαύρο χιούμορ του Κουστουρίτσα επισκιάζει τις όποιες, ελάχιστες δραματικές στιγμές και διανθίζει με τσιγγάνικα στοιχεία όλα τα αλλόκοτα γεγονότα που παρακολουθούμε.


Η ταινία έχει κερδίσει τον Αργυρό Λέοντα για Καλύτερη Σκηνοθεσία, στο Φεστιβάλ της Βενετίας.

 Βαθμολογία: 6/10

7 σχόλια:

  1. Ούτε ακουστά δεν την είχα :))
    Μοιάζει ενδιαφέρουσα πάντως!!

    Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν εχεις δει τον "Καιρο των Τσιγγανων" του ιδιου σκηνοθετη και -φυσικα- σου αρεσε, νομιζω οτι θα σου αρεσει και αυτο εδω.

    Σε ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες Σταλαγματια, να εισαι καλα, αντευχομαι, να εχεις μια ευτυχισμενη νεα χρονια και να περνας παρα πολυ ομορφα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mike Καλή Χρονιά! Δεν είμαι ιδαίτερα φαν του Κουστουρίτσα αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μια ταινία του μάλλον θα διάλεγα αυτήν . Θυμάμαι την είχα δει στην επίσημη πρεμιέρα της στην Αθήνα (στα πλαίσια του Πανοράματος) παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη , αλλά και μιας τσιγγάνικης ορχήστρας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. crispy καλη χρονια και σε σενα, οτι επιθυμεις!

    Φαν του Κουστουριτσα ουτε εγω ειμαι, δεν παραβλεπω ομως το γεγονος οτι αντικειμενικα ειναι σημαντικος σκηνοθετης.

    Απ' την περιγραφη σου σχετικα με αυτο που βιωσες στα πλαισια του Πανοραματος, πρεπει να ηταν μια ξεχωριστη -και ευχαριστη- εμπειρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σου Mike,
    μήπως ξέρεις που μπορώ να βρω αυτή την ταινία με ελληνικούς υπότιτλους; Δεν τη βρίσκω πουθενά ρε γμτ! :(
    Είναι η μόνη του Emir που δεν έχω δει μαζί με το "Do You Remember Dolly Bell?"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σου φιλε μου,
    εγω την ειχα βρει σε μια μικρη αλυσιδα DVD-club (πριν 5-6 χρονια), οποτε λογικα θα τη βρεις σε κανα Videoseven, Blue κλπ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μεγάλο ταλέντο που, δυστυχώς, ξεφούσκωσε γρήγορα. Αυτή είναι η αρχή της πτώσης του όπου μετά το εκπληκτικό Underground εγκατέλειψε όποιο ποιητικό ύφος και νόημα για να αφηγηθεί μια απλοϊκή ιστοριούλα βγαλμένη από φαρσοκωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου. Οκ, όμορφες εικόνες, ζωντάνια, ωραίες φάτσες και η μουσική καλή (αν και όχι σε επίπεδο Bregovic), αλλά το κιτς, το χοντροκομμένο χιούμορ και οι υπερβολές κουράζουν και αποδυναμώνουν το σύνολο. Δεν ήταν κακή ταινία, αλλά περίμενα περισσότερα από τον Κουστουρίτσα. Σίγουρα, πάντως, είναι πολύ καλύτερη από τις ανοησίες που θα ακολουθήσουν - Η ζωή είναι ένα θαύμα και Οι Τρεις Υποσχέσεις, κακά αντίγραφα του ύφους Κουστουρίτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή