Sommaren med Monika, Ingmar Bergman, 1952

 «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» ("Summer with Monika"), απ' τις πρώτες σημαντικές ταινίες του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη Ingmar Bergman και του 1952. Αποτελεί ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, ενώ ουσιαστικά το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» ήταν το φιλμ που έφερε διεθνή αναγνώριση και καταξίωση στον σπουδαίο δημιουργό.

 Η υπόθεση της ταινίας:
 Ο Χάρι και η Μόνικα γνωρίζονται σε ένα μπαρ και πηγαίνουν μαζί στον κινηματογράφο. Εκείνη ονειρεύεται να αποδράσει από τη μιζέρια του σπιτιού της και το μεθύστακα πατέρα της. Ο Χάρι από τη μεριά του θα ήθελε να την καλέσει στο διαμέρισμά του, αλλά επειδή φοβάται την αυταρχική θεία του προτιμά να φύγουν με τη βάρκα του. Η αρχική ευφορία που τους δίνει η προσωρινή φυγή από τα προβλήματα, σιγά-σιγά αρχίζει να μετατρέπεται σε εφιάλτη από την έλλειψη χρημάτων και την έλευση ενός αντίζηλου. Τελικά οι δυο τους θα παντρευτούν και θα κάνουν ένα παιδί, αλλά η Μόνικα δεν θα αντέξει τη συμβατική οικογενειακή ζωή και θα τον εγκαταλείψει.

 Απ' την μία ο ντροπαλός και ρεαλιστής Χάρι (Λαρς Έκμποργκ), 19 ετών, εργάζεται σε αποθήκη γυαλικών και απ' την άλλη η ατίθαση και ανώριμη Μόνικα (Χάριετ Άντερσον), 17 ετών, σε αποθήκη λαχανικών. Οι δυο τους θα γνωριστούν σε ένα καφέ-μπαρ και στην αρχή θα κουβεντιάζουν και θα πηγαίνουν σινεμά, ενώ περιέργως δεν θα αργήσουν να ερωτευθούν. Σύντομα θα αποφασίσουν να πραγματοποιήσουν μία νεανική τρέλα: να αφήσουν πίσω τις μίζερες ζωές τους και να δραπετεύσουν μαζί, έστω και για λίγα εικοσιτετράωρα, μέσα σε μία βάρκα κάτω απ' τα αστέρια..
 Δυστυχώς όμως πολύ σύντομα θα ξεμείνουν από τρόφιμα και χρήματα και θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στην άσχημη και δυσάρεστη καθημερινότητά τους και το εχθρικό περιβάλλον των σπιτιών τους. Έτσι όχι μόνο δεν θα καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά της κοινωνίας και να επαναστατήσουν, αλλά θα φτάσουν μέχρι τον γάμο και τις όποιες υποταγές έχει αυτός στο σύστημα που πολεμούσαν μέχρι πρότινος, για να οδηγηθούν τελικά στη διάλυση..

 Το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» θεωρείται ως η πρώτη ώριμη ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, ενώ αποτελεί σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, αφού θεωρείται ο πρόδρομος ενός σπουδαίου Ευρωπαϊκού κινηματογραφικού ρεύματος, της nouvelle vague.
 Την ομώνυμη πρωταγωνίστρια (Μόνικα) υποδύεται μία εκπληκτική Χάριετ Άντερσον, σε μία απ' τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της εδώ, σε ρόλο που δεν απέχει ιδιαίτερα απ' τον πραγματικό της εαυτό. Σεκάνς ανθολογίας που άφησε εποχή, αυτή όπου η Άντερσον κλείνει το μάτι στους θεατές κοιτώντας κατάματα την κάμερα.
 Η φωτογραφία του Γκούναρ Φίσερ είναι μαυρόασπρη και υποβλητική, ενώ ο Μπέργκμαν σκηνοθετεί ρεαλιστικά την αρχή και το τέλος της ταινίας και σκιαγραφεί άκρως ποιητικά και ρομαντικά το ενδιάμεσο, που αφορά στην καλοκαιρινή απόδραση με το εμπλεκόμενο ειδύλλιο. Αν και ασπρόμαυρη πάντως η ταινία είναι γεμάτη χρώματα, έρωτα, ζωή και απεικονίζει έξοχα το πέρασμα απ' την αθωότητα και την ανεμελιά της εφηβίας στην σκληρή πραγματικότητα της ενηλικίωσης.

 Συνολικά πάντως πρόκειται για ρεαλιστική ταινία με ένα αντικομφορμιστικό σενάριο, που δεν έγινε αποδεκτό απ' τον πουριτανισμό της εποχής. Αποδεκτές τότε δεν έγιναν και κάποιες ερωτικές σκηνές, που σήμερα θεωρούνται πολύ soft.

  Το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» αποτελεί μία απ' τις διασημότερες ταινίες της πρώτης μπεργκμανικής περιόδου, αλλά και ταινία-σταθμό για το σινεμά, όπως προαναφέρθηκε. Σήμερα βλέπεται ευχάριστα και σίγουρα είναι λίγο ξεπερασμένη, αλλά κρατάει την φρεσκάδα της και τον ρομαντισμό της.

 Βαθμολογία: 7,5/10