Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Simon del Desierto, Luis Bunuel, 1965

 

 Έχοντας ήδη ένα πλούσιο ιστορικό σημαντικών ταινιών (An Andalusian Dog, The Golden Age, Nazarin, Viridiana, The Exterminating Angel) πίσω του, ο σπουδαίος εκφραστής του Σουρρεαλισμού, Luis Bunuel, σκηνοθετεί εν έτει 1965 μία εξαιρετική σάτιρα, βασισμένος στην ιστορία του Συμεών του Στυλίτη. 

 Η υπόθεση:
 4ος αιώνας μ.Χ. Ο Σιμών θέλει να πλησιάσει τον Θεό κι ανεβαίνει πάνω σε έναν στύλο. Ο Διάβολος προσπαθεί να τον κάνει να κατέβει και με διάφορες φορές προσπαθεί να τον αποπλανήσει. Αφού αποτυγχάνει συνεχώς, βρίσκει τρόπο να τον μεταφέρει σε ένα κλαμπ του Λονδίνου των 1960

 Με βάση μια ιστορία, του Συμεών του Στυλίτη, ενός ασκητή του 5ου αιώνα από τη Συρία, ο οποίος πέρασε 37 χρόνια από τη ζωή του πάνω σε μια κολόνα, για να βρίσκεται πιο κοντά στο θεό(!), ο δαιμόνιος Λουίς Μπουνουέλ μέσα από μία μεσαίου μήκους ταινία (45') κάνει μια έξοχη θρησκευτική σάτιρα, όπου με το δικό του μοναδικά εύστοχο, υπόγεια καυστικό, ανελέητα επιθετικό στιλ ασκεί δριμεία κριτική στην «αγιοσύνη», στα «θαύματα», στη χριστιανοσύνη γενικά, ενώ σφραγίζει την τρίτη συνεργασία του με τους πρωταγωνιστές Claudio Brook, Silvia Pinal αλλά και το σύζυγο της τελευταίας και παραγωγό Gustavo Alatriste.

 Ο Σιμών λοιπόν, γιος του Συμεών του Στυλίτη, έχει ζήσει επί 6 χρόνια, 6 βδομάδες και 6 μέρες πάνω σε μία κολόνα, ώστε να «έρθει πιο κοντά στο Θεό», ενώ παράλληλα έχει ως μοναδική ασχολία την προσευχή με σκοπό την πνευματική αγνότητα. Από κάτω ένα σωρό ιερείς αλλά και πιστοί τον εξυμνούν και «διδάσκονται» από την αγαθοσύνη και την πίστη του. Ακόμη η μητέρα του του μιλάει συχνά αδυνατώντας να δεχτεί το δρόμο που τράβηξε ο γιος της, ενώ τέλος, ο Σατανάς με τη μορφή μιας γυναίκας τον επισκέπτεται τρεις φορές προσπαθώντας να τον πείσει να κατέβει στη Γη. Μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες, θα τον πάρει με το ζόρι και θα εξαφανιστούν... εμφανιζόμενοι λίγο αργότερα σε ένα... nightclub, όπου ροκ συγκρότημα παίζει instrumental και οι θασιώτες χορεύουν έξαλλα τον τελευταίας μόδας χορό. Ο Σιμών, εμφανώς «παρασυρόμενος» υποκρίνεται ότι θέλει να επιστρέψει σπίτι, όμως ο Σατανάς του απαντάει πως αυτό δεν είναι εφικτό.

 Η ταινία κέρδισε το βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Βενετίας του 1965, καθώς και το Ειδικό βραβείο της Επιτροπής, ενώ ήταν υποψήφια για το Χρυσό Λιοντάρι.

 Βαθμολογία: 8/10

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου