tag:blogger.com,1999:blog-51145428063184975532024-03-13T03:09:08.331-07:00Ένα αμιγώς κινηματογραφικό blog αφιερωμένο κυρίως στον Ευρωπαϊκό και Ασιατικό κινηματογράφοMikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.comBlogger241125tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-24131626019853176112022-01-04T02:12:00.015-08:002022-01-09T05:53:34.209-08:00Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2021<p><span style="font-family: times;"> Σε μία λειψή κινηματογραφική χρονιά, που εξαιτίας του κορωνοϊού ξεκίνησε ουσιαστικά το Μάιο στα θερινά, και με δεδομένο το γενικότερο πρόβλημα της περασμένη διετίας, είδαμε στις ελληνικές αίθουσες με καθυστέρηση αρκετές ταινίες, παραγωγής τόσο του 2020 όσο και του 2019. </span></p><p><span style="font-family: times;">Ακολουθούν λοιπόν οι καλύτερες ταινίες, που κυκλοφόρησαν στους ελληνικούς κινηματογράφους, εντός του ημερολογιακού έτους 2021:</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhfEtTltjOxLz_fbtYEaHI20XGKbkEn9OYxdp3QoRD0tcPqhljTe2Tdbtj2cCX6pZV2_005C4puRZQzdj9mek-Mtx78wbX8Z7yQNAAwCNmR9zACyrgO8WbaCMLg42nPDqPJeTojxhZ9vy1WV7dAIIXyHsGCjr-lcr4d3qcDGIJT1OQEMdrnsId2B3uf=s376" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" data-original-height="376" data-original-width="254" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhfEtTltjOxLz_fbtYEaHI20XGKbkEn9OYxdp3QoRD0tcPqhljTe2Tdbtj2cCX6pZV2_005C4puRZQzdj9mek-Mtx78wbX8Z7yQNAAwCNmR9zACyrgO8WbaCMLg42nPDqPJeTojxhZ9vy1WV7dAIIXyHsGCjr-lcr4d3qcDGIJT1OQEMdrnsId2B3uf=s320" width="216" /></span></a></div><span style="font-family: inherit;"><br /></span><p><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span>1</span><span>0) <b><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Evge</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"> (</span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Homeward</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">), </span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Nariman</span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"> </span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Aliev</span></b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Η σχέση πατέρα-γιου, που ξεκινούν ένα επικίνδυνο ταξίδι για να θάψουν
τον μεγαλύτερο γιο/αδερφό –θύμα του πολέμου ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία- στο
«Σπίτι», βρίσκεται στο επίκεντρο ενός εντυπωσιακά γυρισμένου </span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">road</span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">movie</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> με φόντο την πολύπαθη έως και σήμερα Κριμαία
όπου καταγράφονται (κι όχι εξετάζονται) οι έννοιες Πατρίδα, Μνήμη, Παράδοση,
Τραύμα, Ενηλικίωση, Ελπίδα, Ιστορική Κληρονομιά σε αυτό το θαυμαστά ώριμο κινηματογραφικό ντεμπούτο από την Ουκρανία.</span></span></span></p><p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="background-color: font-family: inherit;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">09) </span><em><b><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Nobody</span></b></em><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span><b><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Ilya</span></b><b><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Naishuller</span></b><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Άκρως απολαυστική αλά Τζον Γουίκ περιπέτεια
εκδίκησης, ο </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Κανένας» μπορεί να μην σκίζει σε πρωτοτυπία, προσφέρει όμως ένα
ανάλαφρο 90λεπτο καλογυρισμένου «ψυχαγωγικού» σινεμά, με έναν φιλήσυχο
οικογενειάρχη, έναν καθημερινό «Κανένα», που αντιτίθεται στην ανεξέλεγκτη βια,
να αναγκάζεται να καταφύγει σε αυτήν ανασύροντας τον ξεχασμένο… εκτελεστή, που
είχε κρύψει βαθιά μέσα του. Από τις πλέον «αδικημένες» ταινίες της χρονιάς!</span></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">08) </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Wheel of Fortune and Fantasy</span></b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <b>(</b></span><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">Gûzen to sôzô),</span></b></em><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <b>Ryûsuke Hamaguchi</b>: </span><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μία σπονδυλωτή ταινία τριών επεισοδίων ή τρεις ταινίες μικρού μήκους είναι
οι Ιστορίες Τύχης και Φαντασίας. Ο ασιάτης Ρομέρ, όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί
ο Ιάπωνας Χαμαγκούτσι, στήνει ένα ανθολόγιο γλυκόπικρων ιστοριών με ακατάπαυστους
διαλόγους και κοινό παρονομαστή την παρεξήγηση, που οδηγεί στις… κλασικές άβολες
καταστάσεις. Μεγάλο σινεμά δεν είναι, είναι όμως σίγουρα αληθινό, εύστοχο απέναντι
στην στερεοτυπική αποτύπωση των σχέσεων και κινηματογραφικά προσεγμένο.</span></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">07) </span><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Collective</span></b></em><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Alexander</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Nana</span></b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Ένα αφηγηματικά συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για
την πυρκαγιά, που είχε ξεσπάσει το 2015 στο μπαρ Κολεκτίβ του Βουκουρεστίου αφήνοντας
27 νεκρούς και περισσότερους από 100 τραυματίες. Από αρχικά μια γιατρό οι δημοσιογράφοι ξεσκεπάζουν
ένα τεράστιων διαστάσεων ιατρικό σκάνδαλο αναδεικνύοντας στο έπακρο τη διαφθορά
του Δημοσίου Συστήματος Υγείας. Κι όλα αυτά, φυσικά, είναι σε μας τόσο γνώριμα..</span></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">06) </span><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Quo</span></b></em><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%;"> </span></b></em><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Vadis</span></b></em><em><b><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%;">, </span></b></em><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Aida</span></b></em><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">?, </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Jasmila</span></b><b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Ž</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">bani</span></b><b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ć</span></b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Μια καθηλωτική κεντρική ερμηνεία (με διαφορά η καλύτερη φετινή γυναικεία)
από την Γιασνα Ντζουρισιτς και μια δυνατή πολιτική ταινία με σκηνοθετική ένταση
είναι η πρόταση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης για το όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, στην όποια
μια αεικίνητη διερμηνέας του (διπλωματικά ανίκανου να σώσει ανθρώπινες ζωές)
ΟΗΕ δίνει μάχη με το χρόνο ώστε να σώσει την οικογένεια της από τη διαφαινόμενη
«σφαγή της Σρεμπρένιτσα».</span></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">05) </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Don</span></b><b><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">’</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">t</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Look</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Up</span></b><b><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Adam</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">McKay</span></b><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Η πιο ξεκαρδιστική
πολιτική σάτιρα των τελευταίων χρόνων, από τον εξπέρ του είδους Ανταμ ΜακΚεϊ
και το πιο </span><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">in</span><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">your</span><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">face</span><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; line-height: 115%;">χολιγουντιανό «θα
πεθάνουμε όλοι» είναι η πιο αστεία ταινία της χρονιάς. Όλοι οι θεσμοί κατακεραυνώνωνται καθόλου άδικα από τον… βιτριολικό Αρμαγεδδώνα του
ΜακΚεϊ: Πρόεδρος, κυβερνητικά στελέχη, στρατός, ΜΜΕ, επιχειρηματίες, κοινωνικά
δίκτυα (αυτή η μάστιγα), κοινή γνώμη (αυτή η… κατάρα) ενώ σε πιάνει απελπισία
σκεπτόμενος πως αν αύριο εμφανιστεί πραγματικά ένα παρόμοιο θέμα, θα έχουμε
εξίσου γελοίες αντιδράσεις.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #5f6368; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">04) </span><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">First</span></b></em><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%;"> </span></b></em><em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Cow</span></b></em><em><b><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%;">, </span></b></em><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Kelly</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Reichardt</span></b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Ίσως η πιο λυρική ταινία της χρονιάς,
δεξιοτεχνικά γυρισμένη, χωρίς να αναζητά εντυπωσιασμούς, αποστασιοποιημένη αλλά
έντονα πολιτική και αφηγηματικά καθηλωτική, η «Πρώτη Αγελάδα» είναι μια
απομυθοποίηση της Άγριας Δύσης και του αμερικάνικου ονείρου.</span></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJNa_ujCmePLHD6UWhuzIIdddOXKUJWqJF3yzfkUrx3V62p3mjfzaNvw0810PUKdzi3RxwH2ShKHWTPm_z-yai7kgoWY_AJpJ51d11o1FgtkOvaLlUiH1fD11Sui2WwdREnw2maeKPipNI5Tkk7BuUqeMFrYKCdUiWdsCiVre-7DjWjBE21TbYB8Z1=s1000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" data-original-height="568" data-original-width="1000" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJNa_ujCmePLHD6UWhuzIIdddOXKUJWqJF3yzfkUrx3V62p3mjfzaNvw0810PUKdzi3RxwH2ShKHWTPm_z-yai7kgoWY_AJpJ51d11o1FgtkOvaLlUiH1fD11Sui2WwdREnw2maeKPipNI5Tkk7BuUqeMFrYKCdUiWdsCiVre-7DjWjBE21TbYB8Z1=s320" width="320" /></span></a></div><span style="font-family: inherit;"><br /><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></span><p></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">03) </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Hand</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">of</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">God</span></b><b><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> (È </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">stata</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">la</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mano</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">di</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Dio</span></b><b><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">), </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Paolo</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Sorentino</span></b><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Ο ναπολιτάνος
σκηνοθέτης επιστρέφει στη γενέτειρά του για να αφηγηθεί την πλέον
αυτοβιογραφική ιστορία του. Σε μια περίοδο όπου ο «Θεός» Ντιέγκο Μαραντόνα
ειδωλοποιείται εν μέσω μαζικής παράκρουσης πριν καν φτάσει στη Νάπολι (αφήνοντας την Μπαρτσελόνα), ο νεαρός Σορεντίνο (ερμηνευτικά αποκαλυπτικό άλτερ έγκο του ο Φιλίπο Σκότι), μοναχικός, ευαίσθητος θαυμάζει με τους γονείς, τα
αδέρφια και τους φίλους του τον θεό του ποδοσφαίρου κι ας μην ασχολείται ο
ίδιος ιδιαίτερα με το βασιλιά των σπορ ενώ ενηλικιώνεται, αφυπνίζεται
σεξουαλικά και κυνηγάει το όνειρό του να γίνει κινηματογραφιστής. Όλο αυτό το
υπέροχα νοσταλγικό κλίμα της εποχής φέρνει στην οθόνη ο ιταλός </span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">auter</span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> μέσα από μια τυπική, πολυάριθμη ναπολιτάνικη οικογένεια
της δεκαετίας του ’80 αποτίοντας φόρο τιμής στον σπουδαίο δάσκαλο Φεντερίκο
Φελίνι, αποθεώνοντας την πανταχού στο σορεντίνικο φιλμικό σύμπαν γυναικεία
ομορφιά και «ευχαριστώντας» τον «σωτήριο» Ντιέγκο, όχι τόσο για το θρυλικό
«Χέρι του Θεού» όσο για το γεγονός ότι άθελά του, τού έσωσε κυριολεκτικά τη ζωή.</span></span></p><p><span style="background: color: #534f51; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background:color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">02) </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: ; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Father</span></b><b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Florian</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: ; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Zeller</span></b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Αν η
γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς είναι της Ντζούρισιτς στο «</span><em><span lang="EN-US" style="background: ; color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;">Quo</span></em><em><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;"> </span></em><em><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;">Vadis</span></em><em><span style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-bidi-font-weight: bold;">, </span></em><em><span lang="EN-US" style="background: color: #5f6368; font-size: 12pt; font-style: normal; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;">Aida</span></em><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">?», αυτή του Σερ Άντονι Χόπκινς, στο ρόλο του
Πατέρα, του Φλοριάν Ζέλερ (που ντεμπουτάρει σκηνοθετώντας δικό του θεατρικό
έργο) είναι πάνω και πέρα από κάθε κριτική, καθώς κατορθώνει να θολώσει
εντυπωσιακά τα όρια ανάμεσα στην (πολύπλευρη) Τέχνη του και την προσωπική του
ζωή υποδυόμενος τον 80χρονο Άντονι(!), που πάσχει από άνοια και αδυνατεί να
γνωρίσει / θυμηθεί πρόσωπα και καταστάσεις. Και η εμμονή του με το ρολόι χειρός, που μόνιμα ψάχνει, σαν να προσπαθεί -μάταια- να σταματήσει τον αδυσώπητο χρόνο ο οποίος πλέον τρέχει με τρομακτικά υψηλή για εκείνον ταχύτητα. Σπουδαίο!</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #534f51; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">01) </span><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">The</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">French</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Dispatch</span></b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span><b><span lang="EN-US" style="background: ; color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Wes</span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Anderson</span></b><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Το οπτικό αριστούργημα της χρονιάς δε θα
μπορούσε να έχει σκηνοθετηθεί παρά μόνο από τον Γουές Άντερσον. Αυτόν τον μοναδικό
αμερικανό στυλίστα, που μπορεί γενικά ο φορμαλισμός του να ξενίζει και να
καπελώνει το περιεχόμενο των ταινιών του, όμως η αντερσονική τρυφερότητα, το
υπέροχο, πανέξυπνο χιούμορ, ο σπάνιος ανθρωπισμός του και η εμμονική του
τελειομανία στις τεχνικές λεπτομέρειες απογειώνουν εδώ το αποτέλεσμα, που είναι
ένα πολυεπίπεδο, ξέφρενο σε ρυθμό
φαντασμαγορικό «ξεφύλλισμα» και μια βαθιά υπόκλιση στην από καιρό χαμένη
δημοσιογραφία.</span></span></p><p><span style="background: ; color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Άλλες πολύ καλές ταινίες της χρονιάς, που μόλις έφυγε:</span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">- Nomadland, <span face="arial, sans-serif" style="font-size: 14px;">Chloé Zhao: Ένα λυρικό, πολυβραβευμένο road movie, που φέρνει την Άγρια Δύση στην Αμερική του σήμερα.</span> </span></p><p><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;">- Bacurau, </span><span face="arial, sans-serif" style="background-color: color: #5f6368; font-size: 14px;">Kleber Mendonça Filho</span><span face="arial, sans-serif" style="background-color: color: #4d5156; font-size: 14px;"> and </span><span face="arial, sans-serif" style="background-color: color: #5f6368; font-size: 14px;">Juliano Dornelles: Μία από τις εκπλήξεις της χρονιάς, από τη Βραζιλία, αυτό το ανεξάρτητο φιλμ είναι μία υπέροχη μίξη πολλών κινηματογραφικών ειδών κι ένα δυνατό πολιτικό σχόλιο για τη σημερινή Βραζιλία του Μπολσονάρου.</span></span></p><p><span style="background-color: color: #5f6368; font-family: inherit; font-size: 14px;"><br /></span></p><p><span face="arial, sans-serif" style="color: #5f6368;"><span style="background-color: font-family: inherit; font-size: 14px;">Περνώντας στις απογοητεύσεις της χρονιάς, ιδού κάποιες ταινίες, που συζητήθηκαν για διάφορους λόγους αλλά... δεν:</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">- The</span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Lamb, </span><span face="arial, sans-serif" style="background-color: color: #4d5156; font-size: 14px;">Valdimar Jóhannsson</span><span style="background-color: color: #534f51; font-size: 12pt;">: Ο
κακός άνθρωπος παρεμβαίνει στη Φύση, η οποία παίρνει ανθρώπινη μορφή και τον
εκδικείται. Μπεεε!</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">- The Last Duel, Ridley Scott: </span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Άσε</span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">, </span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ρίντλεϊ</span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">. </span><span style="background:; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ώρα για απόσυρση. Ίσως οι πιο χαμένες κινηματογραφικές 2μιση ώρες…<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">- Bad Luck Banging or Loony Porn (Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό), </span><span face="arial, sans-serif" style="background-color: color: #4d5156; font-size: 14px;">Radu Jude</span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: </span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ατυχές</span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">. </span><span style="background: ; color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ατυχέστατο. Ξεκάθαρα!</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">- Benedetta</span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Ο ίδιος ο Βερχόφεν σπάει πλάκα με την «ταινία» του, γιατί να τον πάρουμε εμείς
στα σοβαρά;<o:p></o:p></span></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">- Titane, </span><span face="arial, sans-serif" style="background-color: color: #4d5156; font-size: 14px;">Julia Ducournau</span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">: Η </span><span lang="EN-US" style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Titan</span><span style="background: color: #534f51; font-size: 12pt; line-height: 115%;">-ια παπαριά της χρονιάς! Η α-φυλη «νέα πραγματικότητα» τώρα και στο σινεμά! Ζήτω οι μόδες!</span></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ευτυχώς όμως, την χρονιά που πέρασε, είδαμε μετά από πολύ καιρό αρκετές ελληνικές ταινίες από αξιόλογες έως πάρα πολύ καλές. Χωρίς αξιολογική σειρά:</span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: #534f51; font-family: inherit;">- Ο Γιώργος του Κέδρου, Γιάννης και Γιώργος Κολόζης</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="color: #534f51;">- </span></span><span style="background-color: color: #534f51; font-size: 16px;">Μήλα, Νίκος Χρήστου</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: ; color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">- Σελήνη, 66 Ερωτήσεις, Ζακλίν Λέντζου</span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: ; color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">- Οφειλή, Σταύρος Ψυλάκης</span></p><p class="MsoNormal"><span style="background-color: color: #534f51; font-family: inherit; font-size: 12pt;">- Πρόστιμο, Φωκίων
Μπόγρης</span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">
</span></p><p class="MsoNormal"><span style="background: color: #534f51; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;">- Daniel ‘16, Δημήτρης
Κουτσιαμπασάκος<o:p></o:p></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span lang="EN-US" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">- Digger</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">, Τζώρτζης Γρηγοράκης</span></span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-family: inherit; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></span></p><p><span style="font-family: inherit;">Στηρίζουμε τους κινηματογράφους, στηρίζουμε το ελληνικό σινεμά.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Καλή κινηματογραφική χρονιά!</span></p><p><span style="background: color: #4d5156; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br /></span></span></p>Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-50049760004030496342020-01-05T06:24:00.001-08:002020-01-05T06:29:05.655-08:00Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2019<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Οι καλύτερες ταινίες της σεζόν, η οποία ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες, που κυκλοφόρησαν στις ελληνικές αίθουσες από τη 1/1/2019 έως τις 31/12/2019:<br />
<br />
<br />
10) Οι Αδελφοί Σίστερς (<span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Sisters</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Brothers</span>), του Ζακ Οντιάρ: Ο Ζακ Οντιάρ στην πρώτη του
αγγλόφωνη ταινία μας δίνει ένα υπέροχα διαφορετικό γουέστερν, με καλογραμμένους
χαρακτήρες, έξυπνους διαλόγους και ωραίο χιούμορ, χωρίς βασικό ήρωα, ή καλούς -
κακούς , ενώ αναζητά τις ρίζες της μαμάς Αμερικής μέσα από μια ποιητική μελαγχολία.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="959" data-original-width="959" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZsmJBzA_aE4/XhHxVwBxSiI/AAAAAAAAAUM/AOwB77PVu4k6b-vLWEvDoI5QSCRzGVWdgCLcBGAsYHQ/s320/Kapernaum.jpg" width="320" /></div>
<br />
09) Καπερναούμ (Capernaum), της Ναντίν Λαμπακί: Μία συγκλονιστική ταινία, που
αγνοήθηκε από την πλειονότητα των κριτικών (γιατί άραγε;), δήθεν για λόγους
εκμαίευσης συγκίνησης και "χρησιμοποίησης" μικρών παιδιών για αυτόν
τον σκοπό. Συγγνώμη, αλλά η Λιβανέζα Ναντίν Λαμπακί κινηματογραφεί εξόχως
ντοκουμενταρίστικα μια άκρως ρεαλιστική άθλια πραγματικότητα της χώρας της,
στην ανατριχιαστική μάχη ενός μικρού παιδιού για επιβίωση. Και αδυναμίες φυσικά
υπάρχουν, δεν στερούν όμως από την ταινία το δυναμισμό ενός κοινωνικού σινεμά.<br />
<br />
08) <span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">Πόνος και
Δόξα (Dolor y Gloria), του Πέδρο Αλμοδόβαρ: Ο πιο αυτοβιογραφικός Αλμοδόβαρ, σε ένα βαθύ απολογισμό
του έργου και της ζωής του, με όλες του τις εμμονές, τη μελαγχολία, την αίσθηση
νοσταλγίας, τους φόβους, τους πόνους, τις μνήμες, τα φαντάσματα του παρελθόντος,
τα πάθη, τις επιρροές, τα καλλιτεχνικά αδιέξοδα, τη μοναξιά και τη φθορά του
χρόνου, με έναν υπέροχο Μπαντέρας ως ιδανικό </span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">alter</span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">ego</span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"> </span><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">του και μια ειλικρινή αυτοψυχαναλυτική διάθεση.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"> 07) </span>Δυστυχώς Απουσιάζατε (<span lang="EN-US">Sorry</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">We</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Missed</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">You</span>), του Κεν Λόουτς: Ο ακούραστος δημιουργός συνεχίζει το σπουδαίο πολιτικό του
και ανθρωπιστικό έργο με μία ταινία καταγγελία στο άδικο καπιταλιστικό σύστημα
"ελαστικής εργασίας", αλλά ουσιαστικά σκλαβωμένης εκμετάλλευσης, ανάλγητων
εταιρειών, που αραδιάζουν ένα σωρό παραμύθια και μετράνε τα πάντα με νούμερα.
Ας μην πλησιάζει καν πρωτύτερα αριστουργήματά του, αρκεί που το σινεμά του
83χρονου Λόουτς είναι σταθερά ουμανιστικό.<br />
<br />
06) <span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"> Ντιέγκο Μαραντόνα (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">Diego</span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">Maradona</span><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;">), του Ασίφ Καπάντια: Ένα
ντοκιμαντέρ για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, τον ασυμβίβαστο
επαναστάτη, το κωλόπαιδο από το Μπουένος Άιρες, την αυτοκαταστροφική ιδιοφυΐα, τον... Θεό. Και μια ταινία, που ξεφεύγει από
τις γραμμές του γηπέδου για να ιδωθεί μέσα από την κάμερα του εξαίρετου
ντοκιμαντερίστα Ασίφ Καπάντια ως ένα αγωνιώδες ντέρμπι δύο ουσιαστικά
προσωπικοτήτων του Αργεντινού Μύθου, του ποδοσφαιριστή θρύλου Μαραντόνα και του
ανθρώπου Ντιέγκο. Σπουδαίο!</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="815" data-original-width="1082" height="241" src="https://1.bp.blogspot.com/-DbR9Z-pf5MU/XhHwrKBjXlI/AAAAAAAAAT4/gztgU7-Wczo75gEtkFumME4WxN4nwSh3ACLcBGAsYHQ/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1_%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1.png" width="320" /></div>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%;"> 05) </span><span lang="EN-US">T</span>α
Αγρια Αγόρια (<span lang="EN-US">Les</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Gar</span>ç<span lang="EN-US">ons</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Sauvages</span>), του Μπερτράν Μαντικό: Το ονειρικό,
εφιαλτικό, ποιητικό, ηδονιστικό, παραισθησιογόνο ντεμπούτο του Γάλλου Μπερτράν
Μαντικό είναι ένα πραγματικά σπάνιο έργο τέχνης, ένα αταξινόμητα εντυπωσιακό
φιλμ, με διάχυτες σινεφίλ αναφορές, ενδιαφέρουσες αντιθέσεις, εικαστική έκρηξη,
ετερόκλητες λογοτεχνικές επιρροές, ένα άγριας ομορφιάς αβάν γκαρντ κομψοτέχνημα.<br />
<br />
04) Αποδημητικά Πουλιά (<span lang="EN-US">Pajaros</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">de</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Verano</span> / <span lang="EN-US">Birds</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">of</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Passage), των </span>Cristina Gallego, Ciro Guerra<span style="color: #333333;"><span style="background-color: white;">: </span></span>Η
καταιγιστικά βίαιη σύγκρουση των παραδοσιακών αξιών με την απληστία της νέας
εποχής δοσμένη ως τραγωδία, στα βάθη της κολομβιανής ερήμου των 60<span lang="EN-US">s</span>, 70<span lang="EN-US">s</span> και 80<span lang="EN-US">s</span>, γυρισμένη στιλιζαρισμένα σε πολύχρωμη
σινεμασκόπ ως μία γκανγκστερική ταινία, που επιλέγει το εμπόριο ναρκωτικών, την
ωμή βία και την εμφύλια σύρραξη για να διαλύσει μία παραδοσιακή, γεμάτη αξίες
φυλή ιθαγενών, σε ένα επικό φιλμ, που όμοιό του δύσκολα μπορείς να θυμηθείς.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="383" data-original-width="681" height="179" src="https://1.bp.blogspot.com/-17Kxeev5aBE/XhHw7ImRWtI/AAAAAAAAAUA/eSqWEUn9QPUixhFMLc0uDuxScWJXPYIZQCLcBGAsYHQ/s320/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" width="320" /></div>
<br />
03) Παράσιτα (Parasite), του Μπονγκ Τζουν-χο: Ο (πρώτος νοτιοκορεατικός) Χρυσός
Φοίνικας των Καννών είναι ένα εξαιρετικό πάντρεμα οικογενειακού δράματος,
μαύρης κωμωδίας, αλληγορίας, πολιτικής σάτιρας και καυστικής κοινωνικής καταγγελίας,
που βρίθει από έξυπνες ανατροπές, ωραία σεναριακά ευρήματα και συναισθηματικές
εναλλαγές. Μία εκ των αληθινά μεγάλων ταινιών της χρονιάς.<br />
<br />
02) Ο Ιρλανδός (The Irishman), του Μάρτιν Σκορσέζε: Η πολυσυζητημένη επική ταινία
του 77χρονου Σκορσέζε είναι η εντυπωσιακά αφηγηματική ιστορία της μαφίας στη
μεταπολεμική Αμερική παράλληλα με τις πολιτικές εξελίξεις περίπου 40 ετών, από
τον «Ιρλανδό» εκτελεστή, ερμηνευτικό ογκόλιθο Ντε Νίρο, αλλά και μια νέα
ανάγνωση του γκανγκστερικού είδους από τον σπουδαίο δημιουργό, καθώς, πιο
αδυσώπητος κι από τον χειρότερο αρχιμαφιόζο αναδεικνύεται ο... χρόνος. Αυτόματα
κλασικό αριστούργημα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="350" data-original-width="616" height="181" src="https://1.bp.blogspot.com/-IhYc5LFyRzw/XhHwQRUC6DI/AAAAAAAAATw/Cdutfg5uGPkvRclvH-kHvAAN-JJL9KK7ACLcBGAsYHQ/s320/%25CE%2591%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582_%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="320" /></div>
<br />
01) Ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος (An Elephant Sitting
Still), του Χου Μπο: <a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>Ταινίες, που βλέπουμε κάθε 10-15 χρόνια και αν!
Έργο ζωής, αυτό το φιλόδοξο αριστούργημα του 29χρονου αυτόχειρα με την
ολοκλήρωση των γυρισμάτων Χου Μπο, μία σπαρακτική κραυγή , καταδικασμένη να
μείνει στην κινηματογραφική ιστορία. Μία συγκλονιστική πικρή ελεγεία για το διασταυρούμενο 24ωρο οδοιπορικό προς
αναζήτηση ενός μυθικού συμβόλου ελπίδας (ακίνητος ελέφαντας) τεσσάρων απόκληρων
της παρακμιακά ακίνητης κινεζικής κοινωνίας, μέσα από μαγικά μονοπλάνα, που
αποπνέουν μαυρίλα, μιζέρια, αδικία, απόγνωση, μοιρολατρία ίσως, μα πέρα για
πέρα (σκοτεινό/ μεταφυσικό) ρεαλισμό, αλλά κι ένα εικαστικά πανέμορφο και
ανθρώπινα αισιόδοξο φινάλε.</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-920388300001209072019-01-22T15:51:00.000-08:002019-01-22T15:51:07.706-08:00Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2018 (Μέρος 2ο)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Μετά το <a href="https://greatdirectorsgreatmovies.blogspot.com/2019/01/15-2018-1.html" target="_blank">1ο μέρος</a> των ταινιών, που ξεχώρισα σε μια μέτρια κινηματογραφική χρονιά, πάμε στο 2ο μέρος, στις 10 ουσιαστικά καλύτερες ταινίες για το 2018. Υπενθυμίζω, (βολική) προϋπόθεση οι ταινίες να κυκλοφόρησαν σε ελληνική αίθουσα, από 01/01 έως 31/12 2018.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-VpEVgNGNlyc/XEdepkGOekI/AAAAAAAAARw/pAuU9yurl7UH7xaiK4Wi5eDPscVue48NgCLcBGAs/s1600/vardafacesplaces.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="616" height="181" src="https://2.bp.blogspot.com/-VpEVgNGNlyc/XEdepkGOekI/AAAAAAAAARw/pAuU9yurl7UH7xaiK4Wi5eDPscVue48NgCLcBGAs/s320/vardafacesplaces.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
10) <u>Visages Villages (Faces Places), Agnes Varda</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Η φοβερή... γιαγιά και πρωτοπόρος της Nouvelle Vague Ανιές Βαρντά, στα 90(!) της χρόνια παίρνει τους δρόμους της γαλλικής επαρχίας, παρέα με τον εκκεντρικό 33χρονο φωτογράφο και συν-σκηνοθέτη της, JR, στο φορτηγάκι διαμορφωμένο σε φωτογραφικό θάλαμο του τελευταίου, για να δημιουργήσει αυτό το ιδιαίτερο, γοητευτικό ντοκιμαντέρ, ένα ολόφρεσκο σινεφίλ πορτρέτο καθημερινών ανθρώπων (και των ιστοριών που κουβαλούν). Οι ανθρώπινες ιστορίες, αλλά και εκείνες των χωριών, αναδεικνύονται μέσα από αυθόρμητες ωραίες συζητήσεις και αποτυπώνονται σε γιγάντια πορτρέτα, που κατόπιν σαν άλλα γκράφιτι κοσμούν δημόσια και εγκαταλελειμμένα κτήρια, τοίχους κλπ προσδίδοντας μια γοητεία στο ήδη φυσική ομορφιά της γαλλικής υπαίθρου. </div>
<div style="text-align: left;">
Λιτό, ανθρώπινο, απολαυστικό. Διαμαντάκι!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
09) <u>Zama, Lucrecia Martel</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Από τις πλέον ιδιαίτερες ταινίες της χρονιάς, από τη Λατινική Αμερική (Αργεντινή), βασισμένο σε μια σημαντική νουβέλα της δεκαετίας του 1950, αφηγείται το στόρι του ισπανού αξιωματικού Ζάμα (ένας καφκικομπεκετικός χαρακτήρας), που περιμένει τη μετάθεσή του στο Μπουένος Άιρες. Ένα πολυετές όραμα της διεθνώς αναγνωρίσιμης Μαρτέλ μετατρέπεται μέσω μίας άκρως ελλειπτικής αφήγησης και αργών ρυθμών σε μια μαγευτική, αινιγματική, υπνωτιστική, γοητευτική ταινία, που απαιτεί υπομονή, την οποία ανταμείβει γενναιόδωρα στο φινάλε. Κινηματογραφική εμπειρία από τις λίγες!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
08) <u>Three Billboards Outside Ebbing, Missouri, Martin McDonagh</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Μητέρα «τρελαίνεται» όταν οι αστυνομικές έρευνες για τον εντοπισμό του βιαστή-δολοφόνου της κόρης της παραμένουν άκαρπες μετά από μήνες και αφού νοικιάζει και "στολίζει" με μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση τις πινακίδες του τίτλου, παίρνει το νόμο στα χέρια της ζητώντας εκδίκηση. Ξεκινώντας από μια πρωτότυπη ιστορία, ο σημαντικός ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας στήνει δυναμικά μια ιστορία εκδίκησης, που παίρνει διαστάσεις σαιξπηρικής τραγωδίας, θέτοντας ευθέως όλα τα ερωτήματα του είδους και παίρνοντας από την ΜακΝτόρμαντ μια εξαιρετική ερμηνεία (αποτυπωμένη στο πρόσωπό της η οδύνη), αλλά ανοίγει πολλά μέτωπα και μην υποστηρίζοντάς τα όλα εξίσου χάνει την ευκαιρία (ατοπήματα στο πολυεπίπεδο σενάριο) να φτιάξει το αριστούργημα της 10ετίας. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
07) <u>Cold War, Pawel Pawlikowski</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Η θυελλώδης ερωτική σχέση ανάμεσα σε έναν μαέστρο και μια ανερχόμενη πανέμορφη τραγουδίστρια, δύο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων, σε βάθος 15ετίας ξεκινάει στη μεταπολεμική Πολωνία και "ταξιδεύει" στην Ευρώπη του Ψυχρού Πολέμου. Έχοντας για σύμμαχο μια υπέροχη άκρως μελωδική μουσική, ο βραβευμένος σκηνοθέτης με μοναδικό στιλ και απαράμιλλη δεξιοτεχνία αναβιώνει την παθιασμένη σχέση των ίδιων των γονιών του (κρατάει και τα ονόματα), στην προσπάθεια του ζευγαριού να μείνει μαζί ξεπερνώντας πάσης φύσεως εμπόδια και (προσωπικά σύνορα), στο πιο καθηλωτικά, στυλιζαρισμένα σκηνοθετημένο ασπρόμαυρο φιλμ των τελευταίων (πολλών) ετών.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
06) <u>No Date, No Signature, Vahid Jalilvand</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Ακόμη ένα διαμαντάκι από το υπέροχο κινηματογραφικά Ιράν. Και ο Τζαλιλβάντ, έχοντας λογικά σαν πρότυπο τον σπουδαίο Ασγκάρ Φαραντί, υφαίνει ένα ενδιαφέρον κοινωνικό θρίλερ έχοντας στο επίκεντρο του στόρι τί άλλο ένα (ηθικό) δίλημμα, με αφορμή ένα αυτοκινητιστικό. Μια μοντέρνα ματιά της σύγχρονης αστικής Τεχεράνης, όπου μέσω ενός υποδειγματικού σεναρίου και μιας εξαίσιας μελέτης χαρακτήρων ξετυλίγεται το κουβάρι της προσωπικής ηθικής, αλλά και της σημαντικότατης συλλογικής ευθύνης.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-e4L6-s8dzMY/XEer8N3pn5I/AAAAAAAAASM/MGtFPzbIMaM7abP23GAbSb82w9--thxpACLcBGAs/s1600/dogman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="507" data-original-width="924" height="175" src="https://4.bp.blogspot.com/-e4L6-s8dzMY/XEer8N3pn5I/AAAAAAAAASM/MGtFPzbIMaM7abP23GAbSb82w9--thxpACLcBGAs/s320/dogman.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
05) <u>Dogman, Matteo Garrone</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Ο Γκαρόνε ξανακάνει ταινία για το Έγκλημα, χωρίς τη Μαφία, οι γκανγκστερικοί "τρόποι" της οποίας ωστόσο επιστρατεύονται στα νότια ιταλικά προάστια σε μία άνιση μάχη κυριολεκτικά για την επιβίωση. Ο Μαρτσέλο (μία ερμηνεία πέρα και πάνω από κάθε κριτική από τον Μαρτσέλο Φόντε), ένας ντοστογιεφσκικός μικροκαμωμένος, ήσυχος και υποτακτικός φροντιστής σκύλων, που παράλληλα αγαπάει τα ζώα αλλά και διακινεί μικροποσότητες ναρκωτικών, αφού φτάσει στο «αμήν» από την αδικία που υφίσταται, ως νέος Δαβίδ θα αντιμετωπίσει τον... Γολιάθ παλιό του φίλο, τραμπούκο, εγκληματία, που δεν παύει να τον κακομεταχειρίζεται και εκμεταλλεύεται. Παρακμιακά τοπία, σπίτια καλύβες και ανθρώπινα ερείπια συνθέτουν το παζλ της ηθικά (και όχι μόνο) ξεπεσμένης σύγχρονης αστικής Ιταλίας, με τα κάθε λογής "αδέσποτα" να προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ολότελα σάπια κοινωνία με κανόνες ζούγκλας και έτοιμα να πληρώσουν κάθε κόστος για να τα καταφέρουν. Σπουδαίο!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
04) <u>Shoplifters, Hirokazu Koreeda</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Μία οικογένεια μικροκακοποιών... παίρνει ένα παραιτημένο και κακοποιημένο από τους γονείς του κοριτσάκι προσφέροντάς του μια νέα ζωή και πιστεύοντας ότι δεν κάνουν κάτι κακό. Ο ανθρωπιστής Ιάπωνας παρουσιάζει τρυφερά μία εναλλακτική, αντισυμβατική οικογένεια, καταδικασμένη φυσικά να μην στεριώσει. Τα ερωτήματα σχετικά με το τί είναι και τί όχι ηθικό, σωστό, καλό, κακό, αποδεκτό, νόμιμο, παράνομο πέφτουν βροχή, και οι "Κλέφτες Καταστημάτων" του Κόρε-Έντα δείχνουν ευτυχισμένοι στη δική τους μικρή κοινωνία, μακρυά από την... άλλη, την ενίοτε παράλογη ή και άδικη . Βαθιά ουμανιστικό!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-R_YBQPSiN-I/XEerhT8dwUI/AAAAAAAAASE/3nM_bHDNLIct1kHG9EIy0IC_95jLuENtACLcBGAs/s1600/therider2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="788" data-original-width="1400" height="180" src="https://4.bp.blogspot.com/-R_YBQPSiN-I/XEerhT8dwUI/AAAAAAAAASE/3nM_bHDNLIct1kHG9EIy0IC_95jLuENtACLcBGAs/s320/therider2017.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
03) <u>The Rider, Chloe Zhao</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Ένα πανέμορφο ταξίδι επαναπροσδιορισμού από την κινεζικής καταγωγής Ζάο, από τις πραγματικά τελευταία σπουδαίες στιγμές του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά. Πρώην ταλαντούχος καβαλάρης ροντέο εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού καλείται να μείνει μακρυά από αυτό που αγαπάει και να ψάξει ένα καινούργιο νόημα στη ζωή του. Ένα έξοχο ρεαλιστικό νεο-γουέστερν (ή αντί~), μία μελαγχολική ιστορία για έναν ολόκληρο κόσμο που χάνεται, εντός του οποίου όμως ορισμένα πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα και ένα ντοκουμενταρίστικου ύφους σχόλιο πάνω στο αμερικανικό όνειρο και των κάθε λογής στερεοτύπων. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
02) <u>Phantom Thread, Paul Thomas Anderson</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Είναι πραγματικά απίστευτο το τι έχουν κάνει εδώ Τόμας Άντερσον και Ντέι Λούις. Με ένα σχεδόν αδιάφορο θέμα καταφέρουν να φτιάξουν ένα μικρό αριστούργημα! Επί της ουσίας βέβαια ο τρομερός αμερικανός σκηνοθέτης υφαίνει με "αόρατες κλωστές" μια ταινία όχι για τους μόδιστρους, τη μόδα, τα φορέματα κλπ, αλλά για μία παθιασμένη σχέση ανάμεσα στον κορυφαίο μόδιστρο και μια νεαρή μούσα του. Μια σχέση που ξεκινάει με τον μόδιστρο Ρέινολντς «δυναμικό» και τη νεαρή Άλμα «αθώα». Οι ρόλοι όμως θα αντιστραφούν, η ψυχανάλυση θα έρθει στο επίκεντρο, ο μόδιστρος θα προσκολλάται στο παλιό, το κλασικό ενώ ουσιαστικά η αγάπη που τρέφει δεν είναι άλλο από το μεγάλο του φετίχ προς την (κατ' αυτόν) ιδεατή γυναικεία ομορφιά και η Άλμα θα πατάει όλο και πιο γερά στα πόδια της, αλλάζοντας τις ισορροπίες σε αυτό το κομψοτεχνημένο, φινετσάτο κυνήγι εξουσίας. Ο Άντερσον κλείνοντας και το μάτι διαρκώς στον Χίτσκοκ «κεντάει» σε όλο το καλλιτεχνικό μέρος της ταινίας και ο Ντέι Λούις, που θαρρείς πως σε όλη του τη ζωή έραβε φορέματα, δίνει ακόμη μία «σικάτη» ερμηνεία.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-KS5FPaiUDas/XEerFAIygpI/AAAAAAAAAR8/Er6hVEt0PfcUg_i-XOu6QZ2mj9lvvbjJwCLcBGAs/s1600/Romathalassa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="388" data-original-width="738" height="168" src="https://2.bp.blogspot.com/-KS5FPaiUDas/XEerFAIygpI/AAAAAAAAAR8/Er6hVEt0PfcUg_i-XOu6QZ2mj9lvvbjJwCLcBGAs/s320/Romathalassa.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
01) <u>Roma, Alfonso Cuaron</u>:</div>
<div style="text-align: left;">
Με διαφορά η κορυφαία ταινία της χρονιάς! Ένα ασύλληπτο καλλιτεχνικό επίτευγμα από τον Κουαρόν, αυτοβιογραφικό, με τρομερή δουλειά στον ήχο, πλάνα εικαστικής τελειότητας, συνεχείς σινεφίλ αναφορές, για μια (αδιάφορη) προβλέψιμη καθημερινότητα μιας μεξικάνικης μεσοαστικής οικογένειας του 1970, που όμως μετατρέπεται σε ΤΕΧΝΗ στα χέρια του μεξικανού μάστορα. Από το πρώτο κι όλας πλάνο αρχίζουν τα... μαγικά του Κουαρόν, ο οποίος παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας με λίγα νερά, σαπουνάδες και πλακάκια! Κατόπιν, λυρισμός, (νεο)ρεαλισμός, αντιθέσεις, κοινωνικά σχόλια, διάχυτοι συμβολισμοί, νοσταλγία, ορισμένες φανταστικές σκηνές (συγκρούσεις αστυνομίας-διαδηλωτών, οικογένεια αγκαλιά μαζί με την Κλεό μπροστά από την τηλεόραση, θάλασσα, μαιευτήριο, συνάντηση γιατρού-υπηρέτριας, κλπ) και εκπληκτικές εναλλαγές της κάμερας συνθέτουν την υπέροχη, ασπρόμαυρη, δεξιοτεχνικά σκηνοθετημένη instant classic ROMA.</div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-13530936341209401982019-01-18T05:16:00.001-08:002019-01-18T05:16:43.846-08:00Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2018 (Μέρος 1ο)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Σε μία μέτρια κινηματογραφικά χρονιά, ευτυχώς υπήρξαν τουλάχιστον κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις, ταινίες ιδιαίτερες, πρωτότυπες, ξεχωριστές με κάποιον τρόπο. Παρακάτω παραθέτω 15 εξ αυτών, με σειρά αξιολόγησης, αλλά και την αυστηρή -και βολική- προϋπόθεση να πήραν διανομή στην Ελλάδα από 1 Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου του 2018.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-HvNmz5O9Iho/XEHQruaTl4I/AAAAAAAAARc/xpH1xz7KyEULgjZvssJcNxO49u1w9XgUwCLcBGAs/s1600/%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BE%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2584.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1200" height="160" src="https://4.bp.blogspot.com/-HvNmz5O9Iho/XEHQruaTl4I/AAAAAAAAARc/xpH1xz7KyEULgjZvssJcNxO49u1w9XgUwCLcBGAs/s320/%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BE%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2584.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
15) <u>Den Skyldige (The Guilty), Gustav Moller</u>:<br />
Ένα δυνατό σκηνοθετικό ντεμπούτο από τη Δανία, αυτό το θρίλερ δωματίου, έξοχα σκηνοθετημένο, με καλογραμμένο σενάριο, αναλλοίωτο σασπένς, ανατροπές και στιβαρή πρωταγωνιστική ερμηνεία, ενός αστυνομικού, που όντας κατηγορούμενος για κάτι έχει περιοριστεί από την εξωτερική δράση σε ένα γραφείο και προσπαθεί μέσω τηλεφώνου να πιάσει τον... ένοχο, αποτελεί σίγουρα μία από τις εκπλήξεις, στο φινάλε της περασμένης σεζόν. Λαμπρό επίσης υπόδειγμα του πώς μπορεί να γίνει μια καλή ταινία με ελάχιστο μπάτζετ!<br />
<br />
14) <u>L' Insulte, Ziad Doueiri</u>:<br />
Μία ασήμαντη αφορμή οδηγεί έναν Λιβανέζο φανατικό Χριστιανό και έναν Παλαιστίνιο πρόσφυγα στα δικαστήρια, εκεί όπου ξετυλίγεται μαεστρικά, από τον ανήσυχο πολιτικά σκηνοθέτη, η σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα στην πολύπαθη Βηρυτό. Προκαταλήψεις, μίσος, βαθιά τραύματα, που δεν έχουν επουλωθεί, πολιτικές παρεμβάσεις και αναθεώρηση ιδεολογιών, αλλά και ολόκληρης της ζωής, μέσα από την εκδίκαση μιας φαινομενικά απλής (και σαχλής) υπόθεσης. Αν σε έχει απασχολήσει το Μεσανατολικό, θα σε ενθουσιάσει η ταινία (παρά τη "χολιγουντοποίσή" της). Αν όχι, σου παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία να μάθεις πολλά, μέσα από μια αντικειμενική ματιά, για μία εμφύλια διαμάχη δύο ολωσδιόλου διαφορετικών φυλών-κουλτουρών-θρησκειών-ηθών.<br />
<br />
13) <u>Foxtrot, Samuel Maoz</u>:<br />
Από τις "αδικημένες" ταινίες της προηγούμενης σεζόν, μία σπουδή πάνω στα (πολλαπλά) απρόβλεπτα της μοίρας, από τον σκηνοθέτη του κλειστοφοβικού «Λιβάνου», η "οδύσσεια" ενός ζευγαριού, που πληροφορείται από αξιωματικούς του ισραηλινού στρατού πως ο γιος τους σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας. Θρήνος, σιωπές, θυμός, πόνος, άρνηση, ξέσπασμα. Και μετά, ανατροπές. Ύβρις-τιμωρία-κάθαρση. Κι όλα αυτά δοσμένα συγκινητικά στο γεμάτο συμβολισμούς σουρεαλιστικό πλαίσιο, από το σημείο (φυλάκιο) της τραγωδίας, με τον σημαντικό αυτόν σκηνοθέτη να στήνει τόσο περίτεχνα τη βυθισμένη στο θρήνο χορογραφία της απώλειας. Κι ας είναι "τραβηγμένη" σε σημεία...<br />
<br />
12) <u>Beast, Michael Pearce</u>:<br />
Ακόμη ένα αξιοσημείωτο ντεμπούτο! Ο πρωτοεμφανιζόμενος βρετανός σκηνοθέτης στήνει επιδέξια ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, με ιδιότυπο love story, σκοτεινά ατμοσφαιρικό και εφιαλτικά ονειρικό, και καθηλωτικές ερμηνείες. Μία ήρεμη, απομονωμένη τοπική κοινωνία ταράσσεται από το... κτήνος που βιάζει και δολοφονεί γυναίκες. Όχι ολόκληρη πάντως, καθώς η (ερμηνευτικά) υπέροχη ιρλανδή πρωταγωνίστρια ελκύεται επικίνδυνα από εκείνο. Οι δυο τους τόσο μα τόσο διαφορετικοί, όμως στο τέλος δείχνουν(;) πια τόσο ίδιοι...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-36UlCQijFfQ/XEHRODDsESI/AAAAAAAAARk/ztUqE4xPpZsz2AGTLzMAkXJyVs5qzhenwCLcBGAs/s1600/ladybird.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="768" height="205" src="https://4.bp.blogspot.com/-36UlCQijFfQ/XEHRODDsESI/AAAAAAAAARk/ztUqE4xPpZsz2AGTLzMAkXJyVs5qzhenwCLcBGAs/s320/ladybird.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
11) Lady Bird, Greta Gerwig:<br />
Ένα φρέσκο, εντελώς διαφορετικό coming of age movie, που απόλυτα λογικά ενθουσίασε την πλειονότητα του νεανικού (και όχι μόνο) κοινού και μία αδιανόητα "φυσική" ερμηνεία από την ταλαντούχα Saoirse Ronan, για μία χαριτωμένη τρυφερή αυτοβιογραφική ιστορία ενηλικίωσης, η οποία μπορεί να μην αποφεύγει τα γνωστά κλισέ, εντούτοις κατορθώνει μέσα από την αυτοψυχανάλυση να σε γυρίσει πίσω στη δική σου προσωπική περίοδο ενηλικίωσης, σε βαθμό μερικής ταύτισης με τη νεαρή πρωταγωνίστρια. Με καλογραμμένους διαλόγους και τη σχέση κόρης-μητέρας στο επίκεντρο, η Gerwig ανοίγει φτερά για μία κραυγή απόδρασης, αλλά και ένα ολόφρεσκο, πρωτότυπο, γοητευτικό ανεξάρτητο σινεμά.</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-499837735823549002018-02-23T08:00:00.000-08:002019-01-18T00:44:03.413-08:00Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2017 (2ο μέρος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Μετά το <a href="https://greatdirectorsgreatmovies.blogspot.gr/2018/02/15-2017-1.html" target="_blank">1ο μέρος</a> του προσωπικού Top-15 ταινιών της χρονιάς 2017 (θυμίζω, περιλαμβάνονται όσες ταινίες κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα αυστηρά από 01/01/2017 έως 31/12/2017), όπου κάλυψα τις εκτός 10άδας, ας δούμε τις 10 καλύτερες ταινίες μιας πολύ ξεχωριστής για το σινεμά χρονιάς:<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-8QagPNiJv4g/WpAvqZO1C4I/AAAAAAAAANU/oYiHdxZ29IQzHq6YST_ZGjUMATUNoXsdACLcBGAs/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF_%25CE%25A4%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="655" data-original-width="1024" height="204" src="https://1.bp.blogspot.com/-8QagPNiJv4g/WpAvqZO1C4I/AAAAAAAAANU/oYiHdxZ29IQzHq6YST_ZGjUMATUNoXsdACLcBGAs/s320/%25CE%25A4%25CE%25BF_%25CE%25A4%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<b>10)</b> <b><u><span class="st">Kalandar Sogugu</span>, Mustafa Kara</u></b>:<br />
Με αργούς, υπνωτιστικούς αφηγηματικούς ρυθμούς, που στο φινάλε θα ανταμείψουν τον υπομονετικό θεατή, τον οποίο στην πορεία μαγνητίζει η καθηλωτική φωτογραφία, ο Καρά σκηνοθετεί εξόχως ατμοσφαιρικά και με εικαστική... τελειότητα τη σχέση ανθρώπου φύσης αλλά και την καθημερινή μάχη για επιβίωση, μιας πολυμελούς οικογένειας στα παγωμένα τουρκικά βουνά και καταγράφει συγκλονιστικά τις ακραίες ανισότητες μιας θλιβερής σημερινής πραγματικότητας.<br />
<br />
<b>09) <u>The Square<span class="description"></span>, <span class="st">Ruben Östlund</span></u></b>:<br />
Μια ακόμη έκπληξη, από τη βόρεια Ευρώπη, Σκανδιναβία, από τον σκηνοθέτη της εξαιρετικής «Ανωτέρας Βίας». Μία εξαιρετική σάτιρα των μίντια και της σύγχρονης τέχνης και σε δεύτερο στάδιο μια κριτική της "τέλειας" βορειοευρωπαϊκής καθημερινότητας αφού εξετάζει τις έννοιες της εμπιστοσύνης, της ανθρωπιάς, της ανιδιοτελούς βοήθειας. Κι όλα αυτά, με ωραίο χιούμορ, έντονο προβληματισμό και καμία πρόθεση για ηθικά διδάγματα. Σπουδαίο!<br />
<br />
<b>08)</b> <u><span class="st"><b>Manchester by the Sea</b></span><b>, Kenneth Lonergan</b></u>:<br />
Μία εκ των κορυφαίων δραματικών ταινιών τα τελευταία χρόνια από τον θεατρικής καταβολής εξαιρετικό σεναριογράφο Κένεθ Λόνεργκαν, που αν και λίγο εκβιαστική ως προς τη συγκίνηση (μοναδικό μικρο-μειονέκτημα), απογειώνεται χάρις στην εξαίσια ερμηνεία του Κέισι Άφλεκ. Μια πικρή σπουδή πάνω στον πόνο της απώλειας, που κουβαλάς μια ζωή, εν είδει αυτοτιμωρίας. Σε σημεία, συγκλονιστικό!<br />
<br />
<b>07)</b> <u><b>I Am Not Your Negro, <span class="st">Raoul Peck</span></b></u>:<br />
Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ, που ξεγυμνώνει σε όρους φυλετικού ρατσισμού τις ΗΠΑ, όχι των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μάλκομ Χ αλλά του σήμερα, του Τραμπ! Με τα αυθεντικά λόγια του σπουδαίου ακτιβιστή, συγγραφέα και διανοητή Τζέιμς Μπάλντουιν ως κραυγή για κοινωνική δικαιοσύνη και φυλετική ισότητα και πλάνα αρχείου που με καταγγελτική δύναμη και αναγωγή στο σήμερα καταδεικνύουν τα όσα δεν έχουν σταματήσει να υπομένουν οι μαύροι από τους «ανώτερους» λευκούς.<br />
<br />
<b>06)</b> <u><b>Paterson, <span class="st">Jim Jarmusch</span></b></u>:<br />
Η πιο cool, feel-good ταινία της χρονιάς από έναν -ορισμός του- κουλ σκηνοθέτη. Ό,τι πιο κοντινό στον αδόκιμο όρο «ποίηση στο σινεμά» και η αποθέωση της ποίησης που ενυπάρχει σε κάθε πτυχή της ζωής, μέσα από την «ανούσια» καθημερινότητα ενός πέρα για πέρα αληθινού ήρωα. Μεγάλε Τζάρμους!<br />
<br />
<b>05)</b> <u><b>Mother!, <span class="st">Darren Aronofsky</span></b></u>:<br />
Με ένα αλληγορικό θρίλερ που βρίθει από βιβλικές αλληγορίες και διάχυτους συμβολισμούς αλλά και «καταδικασμένο» να διχάσει, επιστρέφει ο σημαντικός Αμερικανός. Οι βαθιές θρησκευτικές αναζητήσεις του Αρονόφσκι (στοιχείο που ενδεχομένως δεν του "συγχώρησαν" όσοι έθαψαν το φιλμ), που εκτός των άλλων τσακίζει κάθε κανόνα τυποποιημένης κινηματογράφησης για να κάνει μια καθολική ταινία δημιουργού, προβάλλουν μέσα από ένα πολανσκικής ατμόσφαιρας ψυχολογικό θρίλερ, συνοδευόμενες από τις βαθύτερες έγνοιες και υπαρξιακές ανησυχίες του ανθρώπου (ζωή, θάνατος, μητρότητα, προέλευση-δημιουργία). Ταινία από εκείνες που είναι καταδικασμένες να αναγνωριστούν με το πέρασμα των χρόνων...<br />
<br />
<b>04)</b> <u><b><span class="st">Toivon tuolla puolen</span>ς, <span class="st">Aki Kaurismäki</span></b></u>:<br />
Ο,τι είχε να καταγγείλει και να πει στα σοβαρά για το προσφυγικό, ο Καουρισμάκι το έκανε στο σχεδόν αριστουργηματικό «Λιμάνι της Χάβρης». Εδώ, στην «Άλλη Όψη της Ελπίδας», ο αγαπημένος Φινλανδός γυρνάει το κουμπί και παρουσιάζει... από άλλη όψη (πάντα όμως με τη γνώριμη πανανθρώπινη οπτική του) το φλέγον αυτό ζήτημα, σπάζοντας (πολλή) πλάκα και επαναλαμβάνοντας ευχάριστα το λατρεμένο μοναδικό κινημ/κό του σύμπαν: ιδιαίτερο, ανορθόδοξο χιούμορ, κουλ, νουάρ, ανέκφραστοι χαρακτήρες, ρετρό ατμόσφαιρα, τρυφερότητα, μελαγχολική αισιοδοξία, ροκ εν ρολ και όλα αυτά ντυμένα με το γνωστό πέπλο ουμανισμού, που διέπει τη φιλμογραφία και τη ζωή του 60χρονου δημιουργού. Όποιος βλέποντας (και) αυτήν την ταινία του Καουρισμάκι δε βγει από την αίθουσα καλύτερος άνθρωπος, έχει χάσει κάθε όψη της ελπίδας...<br />
<br />
<b>03)</b> <u><b>Neruda, <span class="st">Pablo Larrain</span></b></u>:<br />
Μια απίθανη αντι-βιογραφία του σπουδαίου ποιητή από ένα διαρκώς εξελισσόμενο σκηνοθέτη. Μία αέναη αναζήτηση του πολιτικά διωκόμενου ποιητή, με άξονα πάντα αυτό που ξέρει να κάνει τόσο καλά και στο οποίο καταφεύγει και αντλεί δύναμη να συνεχίζει, προβάλλεται από τον Λαραΐν, μέσω της αστυνομικής πλοκής, με έναν έξοχο λυρισμό, έντονη θεατρικότητα, καταπληκτική μουσική, φαντασία και πάμπολλες αντιθέσεις, σε ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού και διαρκούς εναλλαγής ρόλων, με την ποίηση πάντα στο επίκεντρο, ακόμη και κατά την καταδίωξη. Υπέροχο!<br />
<br />
<b>02)</b> <u><b>Nelyubov, <span class="st">Andrey Zvyagintsev</span></b></u>:<br />
Σκηνοθετάρα ο Ρώσος! Μπορεί η «Επιστροφή» να μας στοιχειώνει ακόμη αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο Ζβιανγκιτσεφ δεν εξελίσσεται. Εδώ, δίχως οίκτο, ξεσκίζει τους δικούς του ανθρώπους και τη σημερινή ρωσική κοινωνία υφαίνοντας μία σκληρή, ανελέητη αλλά άκρως ρεαλιστική ηθογραφία χαρακτήρων και κάνοντας φόκους στην αλλά Αντονιόνι αλλοτρίωση του σημερινού δυτικού ανθρώπου και την ψυχική/συναισθηματική των ένδεια προς τέρψη των ψυχρών καταναλωτικών "αναγκών", μέσα από μία αφοπλιστική αντιπαράθεση της κενότητας των συναισθημάτων των γονιών προς το δικό τους παιδί απ΄ τη μία και της ανιδιοτελούς έγνοιας προς αυτό από την εθελοντική διασωστική ομάδα από την άλλη. Συγκλονιστικό!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-UPKa6D35eeY/WpA4StybqJI/AAAAAAAAANk/9mRpKCenRVcLlirw4o_jh7Aw9h8VjU0ZwCLcBGAs/s1600/%25CE%2597_%25CE%25A8%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B7_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25BF_%25CE%25A3%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="770" height="179" src="https://1.bp.blogspot.com/-UPKa6D35eeY/WpA4StybqJI/AAAAAAAAANk/9mRpKCenRVcLlirw4o_jh7Aw9h8VjU0ZwCLcBGAs/s320/%25CE%2597_%25CE%25A8%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25B7_%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25BF_%25CE%25A3%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<b>01)</b> <u><b>Teströl és lélekröl, <span class="st">Ildikó Enyedi</span></b></u>:<br />
Η απρόσμενα θετική έκπληξη της χρονιάς! Από τον τίτλο κιόλας γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων αντιθέσεων: Ψυχή-Σώμα, Όνειρο-Πραγματικότητα, ελεύθερα άγρια ζώα-φυλακισμένα, οδηγούμενα σε σφαγή οικόσιτα, παρθένα φύση-σκληρή βιομηχανία, άνδρας-γυναίκα, σωματική δυσλειτουργία-ψυχική νόσος,ζωή-θάνατος. Και δύο διαφορετικά ολομόναχοι άνθρωποι θα (προσπαθήσουν να) έρθουν κοντά μέσω των κοινών ονείρων που βλέπουν, κάτι που αντιτίθεται ακόμη και των επιστημονικών κανόνων (ψυχολόγος) αποτελώντας το νέο κάδρο της σταθερής αναζήτησης διαφυγής σε μία ονειρική πραγματικότητα, από την Ενιέντι. Η οποία, βέβαια, διαφυγή δεν μπορεί παρά να είναι βίαιη, τρομακτική, επώδυνα λυτρωτική. Για να φτάσουμε όμως εκεί, έχουν προηγηθεί μία αλλόκοτα όμορφη και σιωπηλά φαντασμαγορική εναρκτήρια σεκάνς και, στην πορεία, μια εξόχως κινηματογραφημένη εκκεντρική ερωτική ιστορία, με σκοτεινό ρομαντισμό, διάχυτο λυρισμό, τρυφερότητα, αναγκαίες ενέσεις έξυπνου χιούμορ, θαυμάσια φωτογραφία και μια φοβερά εύστοχη επιλογή, αυτή της απίθανης Αλεξάντρα Μπορμπέλι, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ονειρικό!<br />
<br />
<br />
Καλή κινηματογραφική χρονιά να έχουμε, αν και θεωρώ πως ήδη έχουμε δει δυνατές έως μεγάλες ταινίες και μες στο 2018, όντας ακόμη μόλις στο Φεβρουάριο: <span class="st">"Three Billboards Outside Ebbing, Missouri", "The Post", "1968", "Lerd", "Phantom Thread", "Call Me by Your Name", "The Shape of Water")!</span><br />
<span class="st"></span></div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-71572604528309786952018-02-19T11:53:00.001-08:002018-02-19T11:53:56.636-08:00Οι 15 καλύτερες ταινίες του 2017 (1ο μέρος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Το 2017 ήταν μια σπάνια, εξαιρετική κινηματογραφική χρονιά, ίσως η καλύτερη των τελευταίων πολλών ετών. Οι σπουδαίες ταινίες που είδαμε και οι εντυπωσιακές / ιδιαίτερες κινηματογραφικές εμπειρίες που αποκομίσαμε σε μα άκρως σινεφίλ χρονιά, με ώθησαν στο να επιστρέψω με θέρμη στο, δυστυχώς, παρατημένο τα τελευταία τρία χρόνια προσωπικό ιστολόγιο, για να μοιραστώ μαζί σας (αν έχετε παραμείνει εδώ τριγύρω!) τα φιλμ που ξεχώρισα, δημιουργώντας μέσω των... λατρεμένων λιστών ένα Top-15 ακολουθούμενο από ένα συνοπτικό σχόλιο. <br />
Αυστηρή προϋπόθεση, οι ταινίες να πήραν διανομή στην Ελλάδα αποκλειστικά εντός του 2017, κάτι που αφήνει εκτός π.χ. το αριστουργηματικό «Τρεις Πινακίδες <span class="st"><em> </em>Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι».</span><br />
<span class="st"> Στο δε εγγύς μέλλον θα προσπαθήσω να επιστρέψω με αναλυτικά κείμενα για κάποιες εξ αυτών.</span><br />
<span class="st"> Αλλά δίχως περαιτέρω φλυαρία, ας ξεκινήσουμε με το πρώτο μέρος του (πάντα) προσωπικού Top-15 καλύτερων ταινιών, για το 2017, με σειρά προτιμήσεως:</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="755" data-original-width="533" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-pqPwveyP0JU/Wosjwl6XriI/AAAAAAAAAMg/0kPqk1CPYsU7SZ0OVPb5itAOifhPIiJBACLcBGAs/s320/blade_runner_twenty_forty_nine_poster2.jpg" width="225" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<span class="st"><b>15) </b><u>Blade Runner 2049, </u></span><u><span>Denis Villeneuve</span></u><span class="st">: </span><br />
<div class="kno-ecr-pt kno-fb-ctx _h1w" data-local-attribute="d3bn" data-ved="0ahUKEwis8NWW3rLZAhXEKewKHQ5TDD4Q3B0I0gEoATAR">
<span class="st"></span></div>
<span class="st"> Ατμοσφαιρικό σίκουελ της θρυλικής ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ - ορόσημο στην ιστορία του sci-fi. Σαφώς υποδεέστερο (μοιραία θα μπούμε στη διαδικασία της σύγκρισης, αν και ευτυχώς ο Βιλνέβ δεν κάνει κάποιο ριμέικ) του ασύγκριτου προκατόχου του, καθώς παρά τα εντυπωσιακά εφέ και την πανέμορφη φωτογραφία αδυνατεί, λόγω εποχής, να «επικοινωνήσει» τη θεματική του στην καρδιά της τεχνολογικά εξαρτημένης πια κοινωνίας. </span><br />
<br />
<span class="st"><b>14)</b> <u>Geumul (Το Δίχτυ), </u></span><u><span>Kim Ki-duk</span></u><span class="st">:</span><br />
<div class="kno-ecr-pt kno-fb-ctx" data-local-attribute="d3bn" data-ved="0ahUKEwjsioSC3rLZAhUI66QKHdCVA3IQ3B0I2wEoATAU">
<span class="st"></span></div>
<span class="st"> Ο αγαπημένος Νοτιοκορεάτης μετά τις τελευταίες απογοητεύσεις βρίσκει ξανά τον καλό του εαυτό και με τη γνώριμη σκηνοθετική του βιρτουοζιτέ υπογράφει ένα πολιτικό-υπαρξιακό θρίλερ ρίχνοντας τα δίχτυα του στη κοινωνικόοικονομικόπολιτικότεχνολογική άβυσσο που χωρίζει Βόρεια και Νότια Κορέα. Τα οποία δίχτυα της κριτικής του απλώνει προς αμφότερες τις πλευρές στέλνοντας προς πάσα κατεύθυνση με απλό άλλα όχι απλοϊκό τρόπο τα μηνύματά του.<br /> </span><br />
<span class="st"><b>13)</b> </span><u><span>Dunkirk</span></u><span class="st"><u>, Christopher Nolan</u>:<br /> Ο σημαντικός αμερικανός σκηνοθέτης καταπιάνεται με ένα συγκεκριμένο κομμάτι του Β' Π' Π', την απόφαση των Βρετανών να διασώσουν 400.000 στρατιώτες, "εγκλωβισμένους" στο Λιμάνι της Δουνκέρνης, τελευταίο οχυρό των Συμμάχων απέναντι στην περικύκλωση των ναζί. Μια καθολική (στην αποστολή εκκένωσης συμμετείχαν ακόμη και πολίτες, πρόθυμοι με κάθε πλωτό μέσο να βοηθήσουν!) ηρωική πράξη αυτοθυσίας, στα πρόθυρα μια φαινομενικής ήττας και παράδοσης στον «εχθρό» (έτσι αποκαλείται, δεν κατονομάζεται ενώ η παρουσία του δεν είναι παρά έμμεση προκαλώντας έτσι μια διαρκή απειλή) μετουσιώνεται σε μία δυνατή κινηματογραφική εμπειρία στα χέρια του Νόλαν, ο οποίος ωστόσο προτιμάει την αποθέωση της εικόνας από π.χ. την ιστορική τοποθέτηση ή την ταύτιση του θεατή με τους ήρωες.<br /> </span><br />
<span class="st"><b>12) </b><u>Moonlight, </u></span><span class="st"><u><span class="st"> Barry Jenkins</span></u>:<br /> Μία από τις εκπλήξεις της χρονιάς, αυτό το μελαγχολικό ταξίδι ενηλικίωσης και την πορεία προς τον αυτοπροσδιορισμό παράλληλα με την αναζήτηση του έρωτα (ένα συγκινητικά διαφορετικό gay movie) και το κυνήγι του ονείρου μιας καλύτερης ζωής, σκιαγραφείται ως ένα λυρικό πορτρέτο απεικόνισης της αέναης πάλης ενός νεαρού μαύρου άνδρα να βρει τη θέση του στην Αμερική του σήμερα.<br /> </span><br />
<span class="st"><b>11)</b> </span><u><span>The Salesman</span><span class="st">, </span></u><span class="st"><u><span class="st">Asghar Farhadi</span></u>:<br /> Ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος του σύγχρονου ιρανικού σινεμά επανεξετάζει αλληγορικά τον αριστουργηματικό «Θάνατο του Εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, μέσα από ένα ερασιτεχνικό θεατρικό ανέβασμα σε αντιπαραβολή με την «αμερικανοποίηση» της Τεχεράνης, σκηνοθετώντας με απαράμιλλη δεξιοτεχνία ένα οικογενειακό δράμα, με επίκεντρο το δάσκαλο Εμάντ ως άλλος τραγικός μιλερικός «Γουίλι», εδώ να προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του αλλά και να αναμορφώσει την πόλη του.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="st" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="st" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="st" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="755" data-original-width="521" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-HUBP2VYquI4/WosUziVu0QI/AAAAAAAAAMQ/PeNu4nKJZ2EjBi3r1lZVmo6g9xyi8uMnQCLcBGAs/s320/forushande_salesman_poster.jpg" width="220" /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="st" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="st" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-83406918794343499742015-04-21T13:46:00.000-07:002015-04-21T13:46:37.355-07:00Kraftidioten, Hans Petter Moland, 2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ID12N4PZb6Q/VTYSl1N1__I/AAAAAAAAAKQ/SKjrgh4CpAc/s1600/KraftidiotenCruces.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-ID12N4PZb6Q/VTYSl1N1__I/AAAAAAAAAKQ/SKjrgh4CpAc/s1600/KraftidiotenCruces.jpg" height="212" width="400" /></a></div>
<br />
Από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις της κινηματογραφικής σεζόν! Μία ιστορία εκδίκησης με αναμεμιγμένα στοιχεία θρίλερ και μαύρης κωμωδίας. Από την Σκανδιναβία και συγκεκριμένα τη Νορβηγία. Σε σκηνοθεσία Hans Petter Moland, σενάριο Kim Fupz Aakeson, με τους: Stellan Skarsgard, Kristofer Hivju, Bruno Ganz, Birgitte Hjort Sorensen, Pal Sverre Hagen, Tobias Santelmann Jakob Oftebro.<br />
<br />
<b>Υπόθεση</b>:<br />
<i>Χειμώνας στη Νορβηγία. Ο εσωστρεφής και εργατικός Nils (Stellan
Skarsgard) οδηγεί το εκχιονιστικό του διατηρώντας τους δρόμους καθαρούς
και τα βουνά προσβάσιμα στo αφιλόξενο παγωμένο τοπίο, όπου ζει. Έχει
μόλις ανακηρυχθεί ο πολίτης της χρονιάς για τον ζήλο του, όταν
ενημερώνεται ότι ο γιος του πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης. Αρνείται
όμως να αποδεχτεί την επίσημη εκδοχή του θανάτου του γιου του και
ξεκινά μια μυστική έρευνα που τον οδηγεί στους δολοφόνους του παιδιού
του. Μια σειρά από αναπάντεχα γεγονότα τον μετατρέπουν σε αδίστακτο ήρωα
του υποκόσμου, ενώ η ταυτότητα του παραμένει άγνωστη...</i><br />
<br />
Ο αξιόλογος νορβηγός σκηνοθέτης (και σεναριογράφος) Hans Petter Moland ("Aberdeen", "The Beautiful Country", "A Somewhat Gentle Man") δημιουργεί ένα γοητευτικό κινηματογραφικό σύμπαν, προσφέροντάς μας μία από τις πιο ευχάριστες ταινίες της σεζόν.<br />
Ο ελληνικός τίτλος «Με Σειρά Εξαφάνισης» ακολουθεί τον αντίστοιχο αγγλικό "In Order of Disappearance", ενώ ο αυθεντικός νορβηγικός ("Πανηλίθιοι") κλείνει το μάτι στον Τριέρ, αγαπημένος ηθοποιός του οποίου (όπως και του Μόλαντ) είναι ο Σκάρσγκαρντ!<br />
<br />
Ο Σκάρσγκαρντ λοιπόν υποδύεται εδώ τον Νιλς (στιβαρή ερμηνεία από έναν σταθερά αξιόλογο ηθοποιό), έναν ιδιαίτερα ήρεμο και εργατικό άνθρωπο, ο οποίος ζει στο Μπεϊτονστόλεν (η κωμόπολη που έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας, μαζί με κάποια στην πρωτεύουσα Όσλο), είναι παντρεμένος με την Γκοντρούν κι έχει έναν γιο, τον
Ίνγκβαρ, που λείπει για σπουδές στο Όσλο. Είναι 45 ετών και δηλώνει
ευτυχισμένος, εργάζεται ως οδηγός εκχιονιστικού μηχανήματος, υπεύθυνος να διατηρεί
καθαρό τον δρόμο της περιοχής του. Πρόσφατα ανακηρύχτηκε πολίτης της
χρονιάς(!) στο Μπεϊτονστόλεν και περιμένει τη σύνταξη του και μερικά
εγγόνια, πάντα κοιτώντας με ασφαλή τρόπο τη ζωή. Τότε, όμως, λαμβάνει
ένα τηλεφώνημα που του γνωστοποιεί ότι ο γιος του πέθανε από υπερβολική
δόση ηρωίνης. Η θλίψη του μετατρέπεται σε οργή για εκδίκηση και ο Νιλς
βρίσκεται ξάφνου στο μέσο ενός πολέμου εμπόρων ναρκωτικών, στον οποίο ο
«κόμης» μάχεται την αντίπαλη σερβική μαφία. Ο ειδυλλιακός παράδεισος του
Μπεϊτονστόλεν έχει πλέον μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη...<br />
<br />
Με μια πρώτη ματιά εικάζει κανείς πως πρόκειται για μία ακόμη ιστορία εκδίκησης. Ο πατέρας, σε αντίθεση με τη μάνα που δέχεται μοιρολατρικά το ανακοινωθέν για την αιτία θανάτου του γιου της (ναρκωτικά), δεν το πιστεύει ποτέ παρά είναι βέβαιος πως το παιδί του δολοφονήθηκε και αποφασισμένος να βρει και να τιμωρήσει τους ενόχους, παίρνοντας ουσιαστικά το νόμο στα χέρια του, αφού οι εκκλήσεις του για ενασχόληση των αρχών με την υπόθεση δεν εισακούονται.<br />
Σωστά. Είναι μία ακόμη ιστορία εκδίκησης. Μόνο που ο Μόλαντ μας την αφηγείται εντελώς διαφορετικά από τα τετριμμένα. Και αν ο τίτλος παραπέμπει στον Τριέρ, όλο το φιλμ και μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους σίγουρα θα σκεφτείς τους αδερφούς Κοέν (καταρχάς το Φάργκο και μόνο για το χιονισμένο τοπίο δράσης) και τον Ταραντίνο -μεταξύ άλλων-.<br />
Είναι αυτό το εξαίρετο μαύρο χιούμορ αλλά και η ευαισθησία και αισιοδοξία που αποπνέει, για τους πρώτους, και η ακραία βία, για τον δεύτερο!<br />
Οι με σειρά εξαφάνισης λοιπόν, για να γυρίσουμε στον τίτλο, είναι τα πτώματα που αφήνει πίσω του ο πατέρας τιμωρός (ο μόνος δραματικός χαρακτήρας, μαζί με τη μάνα, όλοι οι υπόλοιποι είναι καθαρά κωμικοί) στον αιματοβαμμένο δρόμο της εκδίκησης. Το ξεκαρδιστικό εύρημα με τις απανωτές νεκρολογίες για τον καθένα είναι επαναλαμβανόμενα αστείο!<br />
Έχοντας ως σύμμαχο μια πανέμορφη φωτογραφία, ο Μόλαντ, με εξαίρετη κινηματογραφική ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό στοιχείο και το δραματικό υπόβαθρο της ιστορίας, στήνει το περιπετειώδες εκδικητικό στόρι στα πάλλευκα νορβηγικά τοπία (δημιουργούν μαγευτικά εικαστικά πλάνα), τα οποία ο Νιλς «βάφει» κόκκινα, αλλά φροντίζει πάντα να καθαρίζει με τί αλλο, το εκχιονιστικό του μηχάνημα. Μέχρι να φτάσει στο τέλος της διαδρομής, όπου τον περιμένουν οι δύο «επικεφαλής» του νορβηγικού καρτέλ ναρκωτικών, ο «Κόμης», ένας νεόπλουτος, βετζετέριαν(!), βίαιος, ψυχοπαθής γκάνγκστερ (εντελώς καρικατούρα ο ρόλος του Χάγκεν) και ο σέρβος αρχιμαφιόζος Πάπα (απολαυστικός ο πολύπειρος Μπρούνο Γκανζ), αμφότεροι επικίνδυνοι και φανατισμένοι, για την τελική μονομαχία. <br />
Όσο εξελίσσεται η πλοκή του πνευματώδους σεναρίου και μέχρι το απόλυτα «κοενικό» φινάλε, τόσο ο θεατής έχει αφήσει πίσω του το αγωνιώδες ξεκίνημα του φιλμ (εισαγωγή που παραπέμπει σε βαρύ οικογενειακό δράμα) και παρασύρεται σε μια ξέφρενη φονική μαύρη κωμωδία καταστάσεων με κλιμακούμενη ένταση, αρκετή ειρωνεία, διάχυτο λυρισμό, το παράλογο να αιωρείται (και πάλι Κοέν), «παιχνίδι» με τους θεατές, πολιτικά και κοινωνικά σχόλια (ρατσιστικά στερεότυπα), κάποιους πραγματικά εξαιρετικούς και αιχμηρούς διαλόγους, (αυτο)σαρκασμό, κριτική στο «τέλειο (πάλλευκο) σκανδιναβικό κοινωνικό μοντέλο», την... αιώνια κόντρα εντός της Σκανδιναβίας (Νορβηγία με Σουηδία) αλλά και γενικά Βόρειων-Νότιων και της Ευρώπης (ισχυροί-ανίσχυροι).<br />
<br />
Μία πραγματική κινηματογραφική έκπληξη, αναμφισβήτητα από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες των τελευταίων μηνών και οπωσδήποτε μία ακόμη απόδειξη του ανεβασμένου εσχάτως σκανδιναβικού σινεμά (η Δανή Σουζάνε Μπιέρ μόνο έχει κάνει καλή δουλειά).<br />
<br />
<b>Βαθμολογία: 7/10</b></div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-42384381741212925632013-11-18T14:30:00.000-08:002013-11-18T14:30:29.272-08:00La Danza de la Realidad, Alejandro Jodorowsky, 2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img class="irc_mut" src="http://arte.linio.com.mx/wp-content/uploads/2013/05/la-danza-de-la-realidad-poster.jpg" height="400" id="irc_mi" style="margin-top: 0px;" width="295" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
«Ο Χορός της Πραγματικότητας» ("The Dance of Reality") είναι η κινηματογραφική εμπειρία που αποκομίσαμε στο πλαίσιο του 26ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος καθώς και στο Capitol Cinema, ενώ από την Πέμπτη 21/11 μπαίνει στο χορό και το Ιντεάλ, με αρκετές ευρωπαϊκές πρεμιέρες. Σε σενάριο, παραγωγή και σκηνοθεσία Alejandro Jodorowsky φυσικά, με τους: Brontis Jodorowsky, Pamela Flores, Jeremias Herskovtis, Cristobal Jodorowsky, Adan Jodorowsky.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο Alejandro Jodorowsky λοιπόν επιστρέφει μετά από 23 ολόκληρα χρόνια(!) στη μεγάλη οθόνη, για να παρουσιάσει την καθ' ομολογίαν πλέον αυτοβιογραφική ταινία του και μόλις 7η σε 45 χρόνια πορείας, εκθέτοντας ανελέητα εαυτόν, οικογένεια, τόπο καταγωγής και κυρίως τα νεανικά προεφηβικά του χρόνια, τα οποία τον σημάδευσαν βάναυσα. Μια τολμηρή πράξη που, κυρίως από έναν 84χρονο, ασυζητητί θέλει πολλά κότσια, muchos cojones!</div>
<div style="text-align: left;">
Γράφοντας παλαιότερα κριτική για το <a href="http://greatdirectorsgreatmovies.blogspot.gr/2011/09/santa-sangre-alejandro-jodorowsky-1989.html#comment-form">Santa Sangre</a>, είχα αναφερθεί στη μεγαλομανία και το ναρκισσισμό του Χιλιανού με αφορμή την περίφημη δήλωσή του: <b style="font-weight: normal;">«<i>Οι περισσότεροι σκηνοθέτες κάνουν ταινίες με τα μάτια τους. Εγώ τις κάνω με τα αρχίδια μου</i>». Ε λοιπόν, αυτή η ταινία είναι πέρα για πέρα «αρχιδάτη»!</b></div>
<div style="text-align: left;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b style="font-weight: normal;"> Δεν είναι λίγο πράγμα να κάνει κανείς αυτό που αποτολμά ο Χιλιανός. </b><span style="font-weight: normal;">Να</span><b style="font-weight: normal;"> εκτείθ</b><span style="font-weight: normal;">ετ</span><b style="font-weight: normal;">αι δηλαδή δημοσίως με τέτοιον τρόπο, να ξεγυμνώνε</b><span style="font-weight: normal;">τ</span><b style="font-weight: normal;">αι ψυχικά, ψυχολογικά, ηθικά, πνευματικά, βιωματικά εμπρός των θεατών, κατά τη διάρκεια μιας βαθιάς σε επίπεδο και ουσία, σουρεαλιστικά πραγματικ</b><span style="font-weight: normal;">ής</span><b style="font-weight: normal;"><b> </b>εξομολόγησ</b><span style="font-weight: normal;">ης, που αφορά στην πρώτη δεκαετία της ζωής του, την οποία πέρασε στην Τοκοπίγια, μια παράκτια πόλη της Χιλής όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, πριν φύγει για το Σαντιάγο για σπουδές και από κει για το Παρίσι<b> </b>για περαιτέρω σπουδές αλλά και επαγγελματική σταδιοδρομία.</span><br />
<span style="font-weight: normal;"><br /></span>
<span style="font-weight: normal;"> Όλα βγαίνουν στη φορά, εξαρχής. Ο μικρός Γιοντορόφσκι αντιμετωπίζεται εχθρικά, περιθωριακά, χλευαστικά και σεξιστικά από τους συνομήλικους συμμαθητές του, ενώ παράλληλα βρίσκεται έρμαιο υπό το ζυγό και το έλεος του ακραία αυταρχικού, φανατικά άθεου, βαθιά συντηρητικού, μέλος του Κ.Κ, υποκριτή πατέρα του, ο οποίος με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ασκώντας του πότε ψυχολογική και πότε σωματική βία τον υποβάλλει σε ένα σωρό μαρτύρια ή, για τον ίδιο, διαπαιδαγωγικά μαθήματα. Μοναδικό στήριγμα του Αλεχαντρίτο, όπως τον αποκαλεί εκείνη, η ήρεμη, με βαθιά θρησκευτική αλλά περισσότερο εσωτερική πίστη και τεράστια αποθέματα αγάπης μητέρα του, η οποία παρουσιάζεται λίγο πολύ σαν «αγία» από τον δημιουργό και την υποδύεται γνωστή σοπράνο τραγουδώντας καθόλη τη διάρκεια του φιλμ!</span><br />
<span style="font-weight: normal;"><br /></span>
<span style="font-weight: normal;"> Από κει και πέρα διάχυτοι και ιδιαίτερα απλοί και σαφείς είναι οι συμβολισμοί του Χιλιανού, με τα αντιπολεμικά και αντιφασιστικά του μηνύματα, την αναρχία, την ειρωνεία και το διασυρμό της θρησκείας, το χλευασμό του κομμουνισμού, την αποτίναξη των φαντασμάτων του παρελθόντος και κυρίως του Στάλιν κλπ., ενώ όμορφα πλαισιώνονται από άλλες αγάπες του Γιοντορόφσκι, όπως οι κλόουν και οι μίμοι, αμφότερα επαγγέλματα που ακολούθησε κάποια στιγμή στη ζωή του. </span><br />
<br />
<span style="font-weight: normal;"> Ευφάνταστο και σπουδαίο εύρημα είναι η εξιστόρηση των γεγονότων από τον ίδιο τον Γιοντορόφσκι, στον «ειδικό ρόλο» σαν καλή νεράιδα του πιτσιρικά, που ως έμπειρος πια αλλά και ως κάποιος που δεν τον γνωρίζει ενώ ούτε και ο μικρός τον ξέρει ακόμη, τον καθοδηγεί σε κάθε του κίνηση, τον συμβουλεύει, τον αποτρέπει από το να προβεί σε μοιραίες πράξεις, τον συμπονεί, τον στηρίζει...</span><br />
<span style="font-weight: normal;"><br /></span>
<span style="font-weight: normal;"> Το σύμπαν που δημιουργεί ο πολυδιάστατος καλλιτέχνης είναι -όπως σε κάθε ταινία του βέβαια- μοναδικά εντυπωσιακό, πολυεπίπεδο, βαθιά ποιητικό, μαγικό, σουρεαλιστικά αληθινό. Άλλωστε μπορεί να κάνουμε λόγο για αυτοβιογραφία, όμως αυτό δε σημαίνει ότι όσα βλέπουμε στο πανί έγιναν με ακρίβεια... καρέ. Αντίθετα οι εικόνες που χρησιμοποιεί ο Χιλιανός, συχνά γεμάτες μεταφορές, αλληγορίες και σουρεάλ στοιχεία, αναδεικνύουν την πολυτάραχη νεανική του ζωή μέσα από το πρίσμα του ίδιου του Γιοντορόφσκι, ο οποίος θεωρεί πως η πραγματικότητα δεν -μπορεί να- είναι υποκειμενική αλλά μάλλον μια χορογραφία βασισμένη στη φαντασία μας. Στην άποψή του αυτή, σε συνδυασμό με τη φράση «<i>έχοντας αποσπαστεί από τον εξαπατημένο μου εαυτό, αναζητούσα απεγνωσμένα ένα μονοπάτι κι ένα νόημα στη ζωή</i>» συνοψίζεται ολόκληρο το βιογραφικό πρότζεκτ της ταραχώδους ζωής του Γιοντορόφκσι, ενώ κάπως έτσι προέκυψε κι ο τίτλος της ταινίας...</span><br />
<br />
<span style="font-weight: normal;"> Μία ιστορική κατάθεση ψυχής, ένα αυτοβιογραφικό μεγαλείο και μία κινηματογραφική εμπειρία από έναν αγέρωχο, ανεξάρτητο και ανεξάντλητο δημιουργό.</span><br />
<span style="font-weight: normal;"><br /></span>
<span style="font-weight: normal;"><b> Βαθμολογία: 8/10</b></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-7277137371371284232013-10-28T15:21:00.002-07:002013-10-28T15:21:40.260-07:00The Abominable Dr. Phibes, Robert Fuest, 1971<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img src="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQKVM72Pm4KoxZ0JKzamMjTkAIXzFxTm1O-EigUVils4f955OZ58Q" height="400" id="irc_mi" style="margin-top: 0px;" width="251" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ταινία τρόμου με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας από έναν σκηνοθέτη πολλών τηλεοπτικών σειρών και ταινιών και μόλις 8 κινηματογραφικών, εκ των οποίων οι 2 ήταν «Ο Σατανικός Δρ. Φάιμπς» και η συνέχειά του ένα χρόνο αργότερα, όχι πάντως το ίδιο πετυχημένη με το φιλμ του 1971. Σε σκηνοθεσία Robert Fuest, σενάριο James Whiton, William Goldstein, με τους: Vincent Price, Joseph Cotten, Virginia North, Peter Jefrey, Hugh Griffith, Terry-Thomas, Derek Godfrey, Norman Jones κ.ά..<br />
<br />
<b>Υπόθεση</b>:<br />
<i>Ο Δρ Φάιμπς, θεολόγος και μουσικός, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό
δυστύχημα τρέχοντας στο νοσοκομείο όπου η γυναίκα του Βικτόρια
εγχειρίζεται από ομάδα εννέα γιατρών με επικεφαλής τον Δρ Βεσάλιους.
Δυστυχώς, η Βικτόρια πεθαίνει κατά τη διάρκεια της εγχείρισης και το
ζεύγος Φάιμπς θάβεται. Μερικά χρόνια αργότερα, οι εννέα γιατροί ένας
ένας αρχίζουν να δολοφονούνται με παράξενες μεθόδους. Ο Επιθεωρητής
Τράουτ, με βάση ένα στοιχείο από τον φόνο ενός από τους γιατρούς,
αποκαλύπτει πως οι τρόποι που οι γιατροί δολοφονούνται είναι όμοιος με
τις δέκα πληγές της Αιγύπτου. Εκείνος και ο Δρ Βεσάλιους αρχίζουν να
υποπτεύονται πως πίσω από τους φόνους είναι ο Δρ Φάιμπς, αλλά είναι
νεκρός. Έτσι τουλάχιστον πιστεύεται, μέχρι που ανακαλύπτεται άδειο το
φέρετρο του γιατρού...</i><br />
<br />
<br />
Περί ταινίας τρόμου πρόκειται και μάλιστα από τις καλές του είδους, διανθισμένη με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, μπόλικο μυστήριο, υπέροχη ρεαλιστική ατμόσφαιρα αλλά και έξοχα εμπνευσμένους και εκτελεσμένους φόνους, από έναν "τηλεοπτικό" σκηνοθέτη.<br />
Γνωστό και ως "The Curse of Dr. Phibes", το φιλμ αποτελεί την καλύτερη στιγμή του Βρετανού Robert Fuest, ο οποίος μάλιστα έφυγε από τη ζωή την άνοιξη του 2012.<br />
Μια αφοσιωμένη αγάπη το κίνητρο πίσω από τις ιεροτελεστικά εκτελεσμένες δολοφονίες, στο πλαίσιο της εκδίκησης του συζύγου για τη νεκρή γυναίκα του με αιτιότητα 9 ιατρών. Κάθε δολοφονία είναι ιδιαίτερη περίεργη και... θρησκευτικά ενορχηστρωμένη (μουσικός εκκλησιαστικού οργάνου και θεολόγος ο Άντον Φάιμπς) από τον δόκτορα και ένα μουγκό βοηθό, θυμίζοντας τις Βιβλικές πληγές (νυχτερίδες, μέλισσες, βάτραχοι, αρουραίοι, ακρίδες κλπ.).<br />
Ο σύζυγος όμως θεωρείται επίσης νεκρός, αφού είναι γνωστό πως μόλις πληροφορήθηκε για το θάνατο της λατρεμένης του γυναίκας σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό. Έτσι η θεωρία εκδίκησης του επιθεωρητή Trout πέφτει στο κενό, μέχρι ωστόσο αποφασίσουν να ανοίξουν τον οικογενειακό τάφο...<br />
Ο θεατής βέβαια γνωρίζει από πολύ νωρίς ότι πίσω από τους θανάτους των ιατρών βρίσκεται ο σύζυγος εκδικητής και αυτό δεν έχει σημασία για την πλοκή του έργου, καθώς εκείνο που μετράει είναι περισσότερο το κίνητρο, το οποίο και αναπτύσσεται σταδιακά κατά την εξέλιξη, παράλληλα με τις εύστοχες ανατροπές και αποκαλύψεις.<br />
<br />
Μεγάλο ατού για τον σκηνοθέτη και συνολικά για το φιλμ, που έρχεται να ενισχύσει την άποψή μου περί κακώς χαρακτηριζόμενου ως b-movie, αποτελούν οι πολύ καλές ερμηνείες. Ο "καθιερωμένος τρομακτικός" των ταινιών τρόμου Vincent Price είναι όπως πάντα απολαυστικός, ενώ χωρίς καν να ανοίξει το στόμα του(!) δίνει μια έξοχη δραματική ερμηνεία, πλαισιωμένος ερμηνευτικά από τον έτερο μεγάλο ηθοποιό Joseph Cotten, στο ρόλο του Dr. Vecalious, χειρουργό και «δολοφόνο» της συζύγου του Phibes.<br />
Αλλά και οι κωμικοί ρόλοι από τους Peter Jefrey, Hugh Griffith και Terry-Thomas είναι εξίσου άξιοι αναφοράς, συμπληρώνοντας έτσι ένα «φουλ» αξιοσημείωτων ερμηνειών.<br />
<br />
Μία ανεξήγητα παραγνωρισμένη ταινία, αφού κακώς έχει μείνει συνειδητά μεν λανθασμένα δε, ως "ένα καλό b-movie", πιθανώς βέβαια εξαιτίας του σκηνοθέτη, της υπόθεσης ή ακόμη και του τίτλου. Όμως κάποια καλογυρισμένα πλάνα, ειδικά οι σκηνές ιεροτελεστικής εκτέλεσης των φαντασικών σε σύλληψη φόνων, το σενάριο, που δεν κάνει κοιλιά και βέβαια οι εξαιρετικές ερμηνείες δεν αφήνουν κανένα παράθυρο αμφισβήτησης της ποιότητας του φιλμ. Αξίζει! <br />
<br />
<b> Βαθμολογία: 7,5/10</b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-1213418343810073812013-09-26T17:19:00.000-07:002013-09-26T17:19:18.633-07:00Νύχτες Πρεμιέρας: Short Term 12, Destin Cretton, 2013<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="393" id="irc_mi" src="http://www.ramascreen.com/wp-content/uploads/2013/08/Short-Term-12-Poster_Mason.jpg" style="margin-top: 0px;" width="265" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μπαίνοντας στο ΠΣΚ που σηματοδοτεί το τελευταίο τριήμερο των Νυχτών Πρεμιέρας, ας διαλέξουμε σιγά σιγά τις ταινίες εκείνες που ξεχώρισαν από το φετινό, 19ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας.</div>
<div style="text-align: left;">
Τo Short Term 12 λοιπόν ήταν σίγουρα από τις κορυφαίες στιγμές του φεστιβάλ. Ερχόμενο από τον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο, αυτό το δράμα του Destin Daniel Cretton κέρδισε τις εντυπώσεις και τα βραβεία στο Φεστιβάλ του SXSW, ενώ βάζει ήδη υποψηφιότητα για μια εκ των κορυφαίων ταινιών της σεζόν. </div>
<div style="text-align: left;">
Σε σκηνοθεσία και σενάριο Destin Daniel Cretton, με τους: Brie Larson, John Gallagher, Jr. Kaitlyn Dever, Stephanie Beatriz, Rami Malek, Keith Stanfield, Alex Calloway, Kevin Hernandez.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Νεαρή υπεύθυνη σε κέντρο φιλοξενίας παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς
ταυτίζεται με την ιστορία ενός κοριτσιού, καθώς ταυτόχρονα οι δικοί της
δαίμονες αφυπνίζονται</i>. <i>Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Κοινού στο Φεστιβάλ του SXSW για αυτή τη συγκλονιστική σπουδή μιας βαθιά πληγωμένης ενηλικίωσης</i>.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Με τις δύο άνωθεν προτάσεις μας «συστήθηκε» η ταινία στο πλαίσιο της επίσημης παρουσίασής της στις 19ες Νύχτες Πρεμιέρας και ομολογουμένως οι προτάσεις αυτές ήταν αρκούντως παραινετικές για να δει κανείς το φιλμ. Και όποιος εν τέλει το έπραξε, μόνο κερδισμένος βγήκε.. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η Γκρέις και ο Μέισον, ένα νεαρό ζευγάρι, εργάζονται ως σύμβουλοι σε
ίδρυμα όπου φιλοξενούνται παιδιά και έφηβοι με ανάρμοστη κοινωνική
συμπεριφορά. Όταν στο κέντρο εμφανίζεται η Τζέιντεν, ένα χαρισματικό και
ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο ψυχολογικά κορίτσι, η Γκρέις ταυτίζεται με τους
πόνους ενός παιδιού που οφείλει αρχικά να προστατέψει, ενώ παράλληλα
αφυπνίζονται οι προσωπικοί δαίμονες του σκοτεινού παρελθόντος της.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η Brie Larson, την οποία θα δούμε ξανά στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο "Don Jon", χωρίς να δίνει την ερμηνεία της χρονιάς ή έστω να αποτελεί ερμηνευτική αποκάλυψη (όπως πράγματι είναι ο νεοεμφανιζόμενος Keith Stanfield στο ρόλο του νεαρού ράπερ Μάρκους) δείχνει σημάδια ταχέως εξελισσόμενης ηθοποιού, καθώς στο ρόλο της Γκρέις οφείλεται εν πολλοίς η έκρηξη συναισθημάτων που γεννά το φιλμ, μιας και από τη δική της οπτική γωνία μαθαίνουμε τα τεκταινόμενα στο ίδρυμα.</div>
<div style="text-align: left;">
Η ίδια, θύμα σωματικής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα της, προσπαθεί πια -και ενώ ο άνθρωπος που της κατέστρεψε τα παιδικά χρόνια βρίσκεται στη φυλακή- να μεταλαμπαδεύσει όλα τα αποθέματα αγάπης και στοργής σε κακοποιημένα ή περιορισμένης νόησης ανήλικα παιδιά, όντας ταυτόχρονα σκληρή και γλυκιά, δυναμική και ευάλωτη, παθιασμένη και φοβισμένη, αφοσιωμένη στη δουλειά της και μητρική απέναντι σε κάθε ένα από τα μη προνομιούχα παιδιά. Παράλληλα, εξαιτίας του προσωπικού της Γολγοθά είναι παγιδευμένη σε μία φαινομενικά τέλεια σχέση, αφού ο φίλος και συνάδελφός της, Μέισον, την λατρεύει κυριολεκτικά.</div>
<div style="text-align: left;">
Όλα στη ζωή της θα πάρουν νέα τροπή άμα τη εμφανίσει της νεαρής «γλωσσοκοπάνας» και ατίθασης αλλά εξίσου χαρισματικής Τζέιντεν, με την οποία η Γκρέις θα έρθει πολύ κοντά, μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ψυχολογικής ταύτισης και ελπίδας... Μάλιστα μέσα από την ιστορία της Τζέιντεν θα μάθουμε και εκείνη της Γκρέις.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο σκηνοθέτης Destin Cretton μας είχε συστηθεί λιγότερους από 12 μήνες πριν με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "I am not a Hipster", ενώ αξίζει να αναφερθεί πως την ιδέα για το νέο του φιλμ την πήρε από ένα ομότιτλο μικρού μήκους... δικό του από το 2008!</div>
<div style="text-align: left;">
Με το Short Term 12... μεγάλης διάρκειας λοιπόν, δημιουργεί ένα έντονο, εκρηκτικό σε συναισθήματα φιλμ, που κερδίζει μεμιάς τον θεατή. Αυτό το πετυχαίνει καταρχάς χρησιμοποιώντας αρκετό χιούμορ, αφενός για να «σπάσει» τη δραματικότητα του θέματος και αφετέρου για να δείξει ότι με το καλό χιούμορ μπορούμε να βρούμε διέξοδο, έστω προσωρινά, από καταστάσεις ιδιαίτερα δύσκολες ή και ακραίες ακόμη. Ακόμη, ο Cretton χρησιμοποιεί κι άλλα εύστοχα τρικς με απώτερο σκοπό να μην εκμαιεύσει τη συγκίνηση, κάτι που προσωπικά αποδέχομαι ως άκρως θετικό σε ταινίες που εκ των πραγμάτων θα σε κάνουν -έστω και τμηματικά- να βουρκώσεις, όπως είναι οι «εκμυστηρεύσεις» των ψυχολογικών τραυμάτων από τους ανήλικους, μέσα από ζωγραφιές (Μέιντεν) ή τραγούδι (Μάρκους) και βέβαια μπόλικο παιχνίδι ή ορισμένες στιγμές χαλάρωσης για εκπαιδευτές και τροφίμους.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόσο ο σκηνοθέτης όσο και το φιλμ γενικά, μας εξιστορούν μια απριόρι «σκοτεινή» και συγκινητική ιστορία, αποφεύγουν όμως έξυπνα το μελοδραματισμό και κλείνουν ανέλπιστα αλλά όχι αταίριαστα ευχάριστα με μια τεράστια χαραμάδα ελπίδας και αισιοδοξίας, με βάση τί άλλο; το χιούμορ!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Πληθώρα βραβείων και διακρίσεων, για μία από τις κορυφαίες ταινίες της σεζόν... που μόλις ξεκίνησε!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 8/10 </b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-41602298089645892992013-06-04T13:01:00.000-07:002013-06-04T13:01:04.105-07:00Tacones Lejanos, Pedro Almodovar, 1991<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/3/39/Tacones_lejanos_poster.JPG/220px-Tacones_lejanos_poster.JPG" style="margin-top: 122px;" width="277" /> </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Μία από τις όχι κορυφαίες ταινίες στην ώριμη ωστόσο δεκαετία του Pedro Almodovar, τα «Ψηλά Τακούνια» είναι μία ξέφρενη κωμωδία, που σε κάθε περίπτωση δεν απογοητεύει τους οπαδούς του «τρελού» Ισπανού. </div>
<div style="text-align: left;">
Σε σενάριο και σκηνοθεσία Almodovar, με τους: Victoria Abril, Marisa Paredes, Miguel Bosé. </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Η διάσημη τραγουδίστρια Becky Del Paramo (Marisa Paredes) επισκέπτεται
μετά από 15 χρόνια απουσίας την κόρη της (Victoria Abril) για να
ανακαλύψει ότι είναι παντρεμένη με έναν πρώην δεσμό της. Η δολοφονία του
συζύγου (Miguel Bosé) θα αναστατώσει τις ζωές τους στρέφοντας τις
υποψίες επάνω τους</i>. </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Ένα ιδιαιτέρως... φονικό τρίγωνο θα δημιουργηθεί, όταν μια διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός επιστρέφει μετά από πολύχρονη πορεία στο εξωτερικό στη Μαδρίτη, για να επανασυνδεθεί με την κόρη της. Πολύ σύντομα θα επέλθει η σύγκρουση, με αφορμές την εγκατάλειψη της κόρης στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών από μια μάνα που ενδιαφερόταν μόνο για την καλλιτεχνική της ανέλιξη αλλά και το γεγονός ότι πλέον, η πρώτη είναι παντρεμένη με έναν πρώην γκόμενο της τελευταίας.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Αυτή είναι μόλις η αρχή μια ξέφρενης αλμοδοβαρικής ταινίας, στο γνώριμο στιλ του ισπανού σκηνοθέτη, με το ανάλογο χιούμορ, πολύ και όμορφο τραγούδι, εικαστική πανσπερμία και πολλά στοιχεία από το παρελθόν του ιδιαίτερου αλμοδοβαρικού σύμπαντος.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Στην πορεία τα πράγματα θα μπλεχτούν ακόμη περισσότερο, όταν ο σύζυγος της κόρης βρεθεί νεκρός και φυσικά, οι υποψίες θα πέσουν σε μάνα-κόρη. Ακολουθεί ο κακός... αλμοδοβαρικός χαμός μέχρι το έντονο δραματικά φινάλε και ο υπέροχος σκηνοθετικός... φόρος τιμής στον τίτλο του φιλμ.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Πέρα από όλα όμως, ξεχωρίζουν οι συνολικά έξοχες πρωταγωνιστικές ερμηνείες (με λιγότερο καλή την Victoria Abril), ακολουθούμενες από 2-3 πραγματικές σπουδαίες σεκάνς, μία εκ των οποίων και εκείνη στο φινάλε.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Το... τρελό αγόρι της Ισπανίας και ανατόμος της γυναικείας ψυχολογίας, καταπιάνεται με τί άλλο, τις αγαπημένες του γυναίκες. Τοποθετεί λοιπόν στο επίκεντρο της ιστορίας του μάνα και κόρη, που έχουν να ιδωθούν 15 χρόνια και έρχονται σε σύγκρουση εξαιτίας ενός άντρα. Η σχέση τους θα δοκιμαστεί έντονα, όμως η επανασύνδεση θα έρθει μέσα από ένα λυτρωτικά επώδυνο τρόπο.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο το κωμικό στοιχείο -αναφαίρετο κομμάτι της αλμοδοβαρικής παλέτας- ενισχύει και/ή συμπληρώνει τη δραματουργική εξέλιξη της ιστορίας. Άποψη πολλών ότι με βάση το σενάριο, θα μπορούσε να αποφευχθεί, για να τονιστούν καλύτερα οι δραματικές στιγμές. Ίσως κι ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ να μην ήταν σίγουρος για το ποια στροφή ήθελε να πάρει το στόρι του (κωμική / δραματική). Αλλά, καλύτερα, ας αποφασίσουν για αυτό οι οπαδοί του ισπανού σκηνοθέτη.</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Η ατμόσφαιρα πάντως που στήνει ο Αλμοδόβαρ είναι εντυπωσιακή, οι ερμηνείες όπως προαναφέρθηκε άψογες, προεξάρχουσας της σταθερά πολύ καλής Marisa Paredes, ενώ οι υπέροχες μουσικές μαζί με τα πανέμορφα χρώματα ντύνουν με έναν ποικιλόμορφο μανδύα την ιστορία. Δε λείπουν βέβαια τόσο οι γνώριμες παρανοϊκές καταστάσεις που στήνει ο Ισπανός όσο και η ιδιότυπη αφήγηση που τον συντροφεύει στο σύνολο του έργου του.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Βέβαια η ταινία δε συγκαταλέγεται στα αριστουργήματά του, καθώς υπολείπεται των άλλων πέντε κορυφαίων ταινιών του. Κατά χρονολογική -όχι αξιολογική- σειρά: Καυτή Σάρκα (1997), Όλα για τη Μητέρα μου (1999), Μίλα της (2002), Κακή Εκπαίδευση (2004), Γύρνα Πίσω (2006).</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και υποψήφια για Χρυσή
Σφαίρα στην ίδια κατηγορία, για αυτή την «έξαλλη» ταινία από την πρώιμη
περίοδο του ισπανού σκηνοθέτη. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 6/10</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-15540265472494011622013-05-22T14:19:00.001-07:002013-11-08T05:45:39.321-08:00Cezare deve morire, Paolo e Vittorio Taviani, 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="http://www.primissima.it/images/sized/images/film_covers/Cesare_deve_morire_poster-596x852.jpg" style="margin-top: 0px;" width="280" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Το τελευταίο αριστούργημα των αδερφών Ταβιάνι, «Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει» είναι ένα ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας, που μεταφέρει το διάσημο σαιξπηρικό έργο «Ιούλιος Καίσαρας» σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της Ρώμης. Σε σενάριο-σκηνοθεσία Paolo, Vittorio Taviani, με τους: Salvatore Striano, Cosimo Rega, Giovanni Arcuri, Antonio Frasca, Juan
Dario Bonetti, Vincenzo Gallo, Rosario Majorana, Francesco De Masi,
Francesco Carusone, Maurilio Giaffreda.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Η κάμερα των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι εισχωρεί στη φυλακή Ρεμπίμπια,
στα προάστια της Ρώμης και καταγράφει την οντισιόν, τις κουβέντες και
τη διανομή των ρόλων, τις προετοιμασίες, και εντέλει το ανέβασμα της
παράστασης «Ιούλιος Καίσαρας», με πρωταγωνιστές πραγματικούς
κρατουμένους των φυλακών. Η ταινία αποτελεί μια μεταφορά όλο
συμβολισμούς, ένα πείραμα, το παιχνίδι της αναμόρφωσης, ή καλύτερα τον
άκρως ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης της ελευθερίας, με φόντο το περιβάλλον
των φυλακών...</i></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Διανύοντας την 9η(!) δεκαετία της ζωής τους οι σπουδαίοι Ιταλοί, που ανέκαθεν δούλευαν μαζί, εμπνεύστηκαν τη δημιουργία αυτού του φιλμ από μία επίσκεψή τους στη φυλακή Υψίστης Ασφαλείας, Rebibbia, στην πρωτεύουσα της Ιταλίας. </div>
<div style="text-align: left;">
Εκεί, παρακολούθησαν μία εκδήλωση όπου οι κρατούμενοι ανέβασαν αποσπάσματα από την αριστουργηματική «Κόλαση» του Dante. Τα αδέρφια έφυγαν, αλλά επιστρέφοντας λίγο αργότερα στη φυλακή, ρώτησαν τον επικεφαλής της καλλιτεχνικής αναμόρφωσης αλλά και τους κρατούμενους εάν θα ήθελαν να ανεβάσουν τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Shakespeare. Ενθουσιασμένοι αμφότεροι, απάντησαν θετικά, ανυπομονώντας μάλιστα για το ξεκίνημα των γυρισμάτων!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Κάπως έτσι φθάνουμε στη δημιουργία του "Cezare deve morrire". Η παράσταση «Ιούλιος Καίσαρας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ έχει μόλις τελειώσει
εν μέσω ενθουσιασμού και θερμότατων επιδοκιμασιών. Τα φώτα σβήνουν και οι ηθοποιοί επιστρέφουν στα κελιά τους... Πρόκειται βεβαίως για βαρυποινίτες, που κρατούνται στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Rebibbia, λίγο έξω από τη Ρώμη. Οι περισσότεροι εκτίουν ποινή ισόβιας κάθειρξης εξαιτίας των διασυνδέσεων με την Καμόρα, την ιταλική Μαφία. Ορισμένοι άλλοι για διακίνηση ναρκωτικών, ενώ κάποιοι λίγοι για ανθρωποκτονία από πρόθεση.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Και οι υπερήλικες Ταβιάνι ορμούν με νεανική τόλμη, δυναμισμό και φαντασία στις φυλακές Ρεμπίμπια, για να σκηνοθετήσουν βαρυποινίτες, οι οποίοι με τη βοήθεια της παγκόσμιας γλώσσας του Σαίξπηρ μελετούν πολύ και ανακαλύπτουν την ελπίδα αλλά και οτιδήποτε εμπεριέχουν οι χαρακτήρες που υποδύονται στο δρόμο προς το ανέβασμα της παράστασης. Αντιμετωπίζοντας το όλο εγχείρημα ως παιχνίδι, απελευθερώνονται, ξεχνούν προς στιγμήν ότι είναι φυλακισμένοι και κυριεύονται από συναισθήματα ευφορίας, πίστης, αγωνίας, φόβου, τα οποία τους συντροφεύουν κατά τις νυχτερινές ώρες, όπου αδυνατούν να κοιμηθούν μπροστά στη λαχτάρα της πρωινής πρόβας. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στις πρόβες πάλι, που θα ξεκινήσουν μετά από οντισιόν για τη διανομή των χαρακτήρων, θα μπουν για τα καλά στο πετσί των ρόλων που υποδύονται, σε βαθμό αδιανόητης ταύτισης, αλλά ταυτόχρονα δε θα απαγκιστρωθούν από τα δικά τους, εσωτερικά προβλήματα, εξαιτίας των οποίων ορισμένοι πιάνονται στα χέρια, λίγο πριν επέμβουν οι ψυχραιμότεροι και επαναφέρουν την -καλλιτεχνική- τάξη. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, οι τρόφιμοι θα αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους και θα ενωθούν για έναν ύψιστο σκοπό. Όχι, δε θα σκεφτούν στιγμή να αποδράσουν, αλλά να πετύχουν σε αυτό το υπέροχο καλλιτεχνικό εγχείρημα.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Οι πρόβες εν τέλει, μετά από έξη μήνες, θα στεφθούν με επιτυχία κι εμείς θα παρακολουθήσουμε αρκετά αποσπάσματα του σαιξπηρικού έργου, από τις φιλοδοξίες του Καίσαρα μέχρι τη συνωμοσία του Βρούτου και από τη δολοφονία του Καίσαρα μέχρι τη «δίκη» του συνωμότη και δολοφόνου, την υπεράσπισή του από τον Κάσιο και την τελική μάχη στους Φιλίππους. Όλα όσα πραγματεύεται ο Βάρδος επί «σκηνής»: Εξουσία, φιλοδοξία, τυραννία, αυλοκόλακες, συνωμοσία, δολοφονία, βασανισμοί, φιλίες που μετατρέπονται σε έχθρες, προδοσίες, αναζήτηση της αλήθειας, ανάγκη για ελευθερία.</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;">Η παράσταση θα ανέβει και θα καταπλήξει τους παρευρισκόμενους θεατές, μεταξύ των οποίων άλλοι τρόφιμοι, φοιτητές, άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου. Μετά το πέρας της παράστασης, όταν τα φώτα... και τα χρώματα (μόνο η παράσταση είναι γυρισμένη σε έγχρωμο, όλο το υπόλοιπο έργο σε ασπρόμαυρο, σε μία από τις πολλές ενδιαφέρουσες αντιθέσεις των Ταβιάνι, με το χρώμα να προσδίδει ρεαλισμό, το ασπρόμαυρο όχι) θα πέσουν, οι «ηθοποιοί» (παρεμπιπτόντως πολύ καλοί στους ρόλους τους ο Βρούτος και ο Κάσιος) θα επιστρέψουν στα κελιά τους, με τον Κάσιο να μονολογεί <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">«Από τότε που ήρθα σε επαφή με την Τέχνη, το κελί
μετατράπηκε σε φυλακή».</span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> Σαφέστατα το σπουδαίο σαιξπηρικό έργο αποκτά διαφορετική διάσταση ερμηνευμένο από έγκλειστους φυλακών,<span style="font-size: small;"> όπως φυσ<span style="font-size: small;">ικ<span style="font-size: small;">ά και από το <span style="font-size: small;">«ιδ<span style="font-size: small;">ιαίτερο» περιβάλλον μεταφοράς του. <span style="font-size: small;">Ενώ τόσο ταιρι<span style="font-size: small;">αστά το πρ<span style="font-size: small;">οαύλιο της φυλακής θα μας «μεταφέρει<span style="font-size: small;">» στην αρχαία ρ<span style="font-size: small;">ωμα<span style="font-size: small;">ϊ</span>κή αγορά.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Και η κινηματογραφική ποίηση των Ταβιάνι συναντά τη<span style="font-size: small;">ν επίσης γνώριμη πολιτική φόρμα των αγέραστων δημιουργών, που <span style="font-size: small;">εν αντιθέσει με τον <span style="font-size: small;">Καίσαρα, δεν πρέπ<span style="font-size: small;">ει να πεθάνουν ποτέ!</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Ο Καίσαρας πάντως, ήτοι κάθε μορφή <span style="font-size: small;">τυραννίας, καταπιεστικής εξουσίας και κατεστημένου ΠΡΕΠΕΙ να πεθ<span style="font-size: small;">άνει, πολλώ δε μάλλον όταν στέκεται <span style="font-size: small;">εμπόδιο στην <span style="font-size: small;">Ελευθερία.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Η Τέχνη προς αναζήτησ<span style="font-size: small;">η τ<span style="font-size: small;">ης προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας, μέσα σε μόλις 76' <span style="font-size: small;">έξοχου λυρισμού<span style="font-size: small;">,</span> ψ<span style="font-size: small;">ή</span>γ<span style="font-size: small;">ματα νεορεαλισμού,</span> ανείπωτης εικαστικής δύναμης<span style="font-size: small;"> και <span style="font-size: small;">υπέροχα θλιμμ<span style="font-size: small;">ένης μουσικής από το<span style="font-size: small;">υς </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Τζιουλιάνο Ταβιάνι<span style="font-size: small;"> και</span> Καρμέλο Τράβια.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει<span style="font-size: small;">»</span> κέρδισε<span style="font-size: small;"> π<span style="font-size: small;">έραν της Χρυσής Αρκούδας και</span></span> το βραβείο της <span style="font-size: small;">Ο</span>ικουμενικής Επιτροπής του 62ου Φεστιβάλ Βερολίνου, όπως και σημαντικές διακρίσεις στα
ιταλικά βραβεία.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b> Βαθμολογία: 8/10 </b></span></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-8346995676712579672013-05-13T13:51:00.004-07:002013-05-13T13:51:53.901-07:00Boy A, John Crowley, 2007<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRnS3kkBf2szcJLtwlU29zDh9pfmiOjktY_1JyeuNTvT2Uh9B8n" style="margin-top: 70px;" width="285" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μια όμορφη ιστορία με κεντρικά θέματα το δικαίωμα μιας δεύτερης ευκαιρίας και τη συγχώρεση. Σε σκηνοθεσία John Crowley, σενάριο Mark O'Rowe, βασισμένο στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Jonathan Trigell, <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">με τους: Andrew Garfield, Peter Mullan,</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US"> </span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span lang="EN-US"><span style="line-height: 20.7969px;">Katie, Lyo<span style="font-size: small;">ns, </span>Siobhan Finneran</span></span></span></span>, Alfie Ow<span style="font-size: small;">en, </span>κ.ά..</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Βασισμένο
στο πολυβραβευμένο ομώνυμο μυθιστόρημα του νεαρού Βρετανού συγγραφέα
Τζόναθαν Τρίγκελ, το "Boy A" είναι μια τολμηρή και όμορφη ιστορία για τη
φύση της συγχώρεσης και την αναζήτηση ταυτότητας. Πρωταγωνιστής είναι ο Τζακ, ένας 24χρονος νεαρός που έχει ζήσει το
μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη φυλακή, για ένα έγκλημα που διέπραξε
ως παιδί. Τώρα πρέπει να επανενταχθεί σε μια κοινωνία, για την οποία
γνωρίζει ελάχιστα, πρέπει να αφήσει πίσω το παρελθόν και να διαμορφώσει
μια νέα ταυτότητα, με νέους φίλους και μια νέα φιλενάδα. Δεν ξεφεύγεις
όμως τόσο εύκολα από το παρελθόν. Θα καταφέρει ο Τζακ να λυτρωθεί από
αυτό;</span></span></i></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Καταρχάς το εν λόγω φιλμ, λόγω σεναρίου (βασισμένο στο ομώνυμο πολυβραβευμένο μυθιστόρημα του βρετανού συγγραφέα Jonathan Trigell), <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span> επρόκειτο να γυριστεί για την τηλεόραση. Ωστόσο η οπτική του John Crowley (Intermission), που αφορά στην ουδέτερη προσέγγιση του παρελθόντος του πρωταγωνιστή, ώθησε τους παραγωγούς να το γυρίσουν για τη μεγάλη οθόνη. Και φυσικά, να δικαιωθούν από το αποτέλεσμα.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Σε αυτήν λοιπόν τη low budget ταινία, με ύφος πλησίον του βρετανικού Free Cinema των '60s, θίγονται κυρίως τα ζητήματα της δεύτερης ευκαιρίας αλλά και της συγχώρεσης. Δεύτερη ευκαιρία σε έναν εγκληματία (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να επανενταχθεί στην κοινωνία και συγχώρεση για το αμαρτωλό παρελθόν από τον κοινωνικό περίγυρο.</div>
<div style="text-align: left;">
Γράφω κυρίως, διότι ο Crowley ασχολείται και με τα αιμοβόρα ΜΜΕ στο ρόλο δικαστών-εισαγγελέων, με τις αδιάφορες μητέρες, την οικογενειακή εγκατάλειψη γενικά, τον εφηβικό και αγνό έρωτα, τις συμμορίες ανηλίκων, τη λεκτική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, τα ναρκωτικά, την υποκρισία της κοινωνίας, την ευκολία με την οποία μικρά παιδιά προβαίνουν σε άνομες πράξεις, ακόμη και σε δολοφονία ζώων, τη μοναξιά, τη μετάνοια, την αναζήτηση νέας ταυτότητας και το θάψιμο του παρελθόντος, την εσωτερική κραυγή αγωνίας, το θάνατο...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η ιστορία ξεκινάει παρουσιάζοντας τον νεαρό Jack. Είναι το Αγόρι Α, μόνο που παλιά... δε λεγόταν Jack Barridge αλλά Eric Wilson. Ουσιαστικά του πήραν το όνομα για να του δώσουν τη ζωή...</div>
<div style="text-align: left;">
Στην ηλικία των 11 ετών διέπραξε μαζί με το φίλο του (ένα αντικοινωνικό, επιθετικό παιδί, θύμα σεξουαλικής κακοποίησης) ένα αποτρόπαιο έγκλημα (σκότωσαν ένα συνομήλικο κορίτσι), εξαιτίας του οποίου πέρασε τα προεφηβικά του χρόνια στη φυλακή, ενώ μόλις έχει αποφυλακιστεί, περίπου 15 χρόνια μετά και έφηβος πια και αυτό που θέλει είναι να ξανακερδίσει τη ζωή του, συμπληρώνοντας το κενό των χαμένων χρόνων. Όμως τα εμπόδια είναι πάρα πολλά, με αναγκαιότερο να διαγράψει την παλιά του ταυτότητα και να ξεκινήσει από το μηδέν, με άλλο όνομα. </div>
<div style="text-align: left;">
Έτσι τυχαία επιλέγει το Τζακ και με την πολύτιμη βοήθεια του Terry, κοινωνικού λειτουργού / δικαστικού επιμελητή προσπαθεί να ενσωματωθεί σε μια εντελώς αλλαγμένη κοινωνία.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Σιγά σιγά, υπό τη σωστή καθοδήγηση του μέντορά του και την αρμόζουσα συμπεριφορά, ο έτσι κι αλλιώς συμπαθής, χαμηλών τόνων, καλοκάθαγος έφηβος θα ενσωματωθεί στην κοινωνία βρίσκοντας δουλειά, δημιουργώντας νέες φιλίες αλλά και ανακαλύπτοντας τον εφηβικό έρωτα, κάτι που δεν είχε την ευκαιρία να κάνει «τότε».</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Όμως γνωρίζει καλά ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκρύψει για πάντα την παλιά του ταυτότητα και ώ, τι ειρωνεία, αυτό θα γίνει με αφορμή μια ηρωική πράξη. Όντας συνοδηγός στο φορτηγάκι του καλύτερού του φίλου και συναδέλφου, ο Τζακ ενστικτωδώς θα του φωνάξει να σταματήσει μόλις είδε ένα αυτοκίνητο εκτός πορείας κάπου μέσα στα χωράφια. Οι δυο τους θα τρέξουν και θα σώσουν εν τέλει ένα κοριτσάκι απεγκλωβίζοντάς το. Η ηρωική του πράξη θα γίνει γνωστή και δημοσιογράφοι θα εμφανιστούν στη δουλειά του για να του κάνουν αφιέρωμα. </div>
<div style="text-align: left;">
Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που λίγο καιρό μετά θα ταυτοποιήσουν τον Τζακ με τον Έρικ και ουσιαστικά θα τον επαναφέρουν απότομα στην ωμή πραγματικότητα επιβεβαιώνοντας τους φόβους του, ότι δηλαδή δε θα μπορέσει ποτέ να «δραπετεύσει»...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο Andrew Garfield (<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><i>Λέοντες αντί Αμνών</i>)</span></span>, στον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο της καριέρας του, σε ηλικία μόλις 25 ετών, δίνει μία καθηλωτική ερμηνεία και αποτελεί έναν ισχυρό λόγο για να δει κανείς την ταινία. Η οποία ωστόσο έχει κι άλλα θετικά. Όπως αυτήν την ουδέτερη ματιά του σκηνοθέτη στο παρελθόν του Τζακ ή τον σταθερά αξιόλογο ερμηνευτικά Σκοτσέζο Peter Mullan αλλά και όλους τους δεύτερους ρόλους ή την έξοχη φωτογραφία και ακόμη, κάποια credits στο μοντάζ και ορισμένα ιδιαίτερα προσεγμένα πλάνα. </div>
<div style="text-align: left;">
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι παρουσιάζει κενά στο σενάριο, με τον Κρόουλι να προσπαθεί μάταια να τα καλύψει με τα απανωτά flashbacks αλλά και μέσω μιας αναίτιας αγιοποίησης του ήρωα, κάτι που αποτελεί ένα (μεγάλο για πολλούς) μείον για μια θλιβερά όμορφη, σκληρή, έντονα συναισθηματική και αληθινά συγκινητική ταινία (ειδικά το φινάλε, όπου επιτέλους παρακολουθούμε την ψυχική κραυγή του ήρωα), που ναι μεν πραγματεύεται ένα γνώριμο και χιλιοειπωμένο θέμα, όμως είναι τόσο μα τόσο διαφορετική από κάθε άλλη ταινία του είδους. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Τελικά δεύτερη ευκαιρία υπάρχει; <span style="font-size: small;">Δυστυχώς, όχι! <span style="font-size: small;">Όχι, εξαιτίας των προκαταλήψεων, τ<span style="font-size: small;">ων εισαγγελικών ΜΜ<span style="font-size: small;">Ε, των ανθρώπων που δεν έχουν μάθει να συγχωρούν αλλά αντίθετα ταμπελοποιούν εύκολα, των οπισθοδρομικών, υποκριτικών κοινωνιών</span></span></span></span>.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Το <i>Boy A</i> <span style="font-size: small;">τ</span>ιμήθηκε με βραβεί<span style="font-size: small;">α</span>
BAFTA για την ερμηνεία του Άντριου Γκάρφιλντ<span style="font-size: small;">, <span style="font-size: small;">τη σκηνοθεσία του Τζον Κ<span style="font-size: small;">ρόουλι<span style="font-size: small;"> και</span> το μοντάζ της Λουκία Ζουκέτι αλλά </span></span></span>και με
βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο φεστιβάλ του Βερολίνου 2008.</span></span><span style="font-family: "Comic Sans MS";"></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> <b>Βαθμολογία: 6,5<span style="font-size: small;">/10</span></b> </span></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-91330617683890952442013-05-08T14:16:00.001-07:002013-07-19T01:37:38.309-07:00Murder at the Gallop, George Pollock, 1963<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="266" id="irc_mi" src="http://farm1.static.flickr.com/200/469289384_5c91b25b6b.jpg" style="margin-top: 114px;" width="400" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η δεύτερη από τις συνολικά πέντε ταινίες με τη Miss Marple, δια χειρός George Pollock. Του 1963, βασισμένο φυσικά στη νουβέλα της Agatha Christie, με την απολαυστική Margaret Rutherford στον πρωταγωνιστικό ρόλο.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> <i>Όταν ένας πλούσιος ηλικιωμένος<span style="font-size: small;"> </span>άνδρας φαίνεται να έχει πεθάνει<span style="font-size: small;"> </span>από φόβο εξ αιτίας μιας γάτας<span style="font-size: small;">, τ</span>ότε η <span style="font-size: small;">Μ</span>ις Μαρπλ υποπτεύεται<span style="font-size: small;"> </span>έναν από τους τέσσερις συγγενείς του, όλους κληρονόμους της περιουσίας τ<span style="font-size: small;">ου...</span></i> </span></span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> Ο άσημος <span style="font-size: small;">σκηνοθέτης George P<span style="font-size: small;">ollock έκ<span style="font-size: small;">ανε μεγαλύτερη καριέρα ως<span style="font-size: small;"> βοηθός σκηνοθέτη</span></span></span></span></span></span></span>, όμως τουλάχιστον μας χάρισε <span style="font-size: small;">έναν από τους πλέον απολαυστικούς πρωτα<span style="font-size: small;">γωνιστικούς ρόλους, αυτόν της Miss Marple, υποδυόμενη έξοχα από την Marga<span style="font-size: small;">ret Rutherford<span style="font-size: small;">, μέσα από</span></span></span></span> <span style="font-size: small;">μια σειρά πέντε ταινιών<span style="font-size: small;">, βασισμ<span style="font-size: small;">ένες στις νουβέλες της <span style="font-size: small;">Agatha Christie<span style="font-size: small;">. </span></span></span></span></span></div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <span style="font-size: small;">Το <span style="font-size: small;"><i>Murder at the Gallop</i> ήταν η δεύτερη <span style="font-size: small;">χρονικά, εν έτει 1963, <span style="font-size: small;">μετά τ<span style="font-size: small;">ο αρχικό <i>Mur</i><span style="font-size: small;"><i>der She Said</i><span style="font-size: small;">, το 1961 και ακολουθ<span style="font-size: small;">ούμενο από τα <i>Murder Most Foul</i>, <i>Murder Ahoy</i>, αμφότερα το 1964 και τέλος, το <i>The Alphabet Murders</i>, τ<span style="font-size: small;">ο 1965,</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> όπου <span style="font-size: small;">η <span style="font-size: small;">Μ<span style="font-size: small;">ις Μαρπλ θα<span style="font-size: small;"> σ</span>υναντήσει τον... Ηρακλή Πουαρό, <span style="font-size: small;">όμως αυτό δεν αρκεί για να γλιτώσει τ<span style="font-size: small;">ο φιλμ από μια ανεκ<span style="font-size: small;">τική μετριότητα<span style="font-size: small;"> και να το καταστήσει σίγουρα ως το λιγότ<span style="font-size: small;">ερο καλό της σειράς.</span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Εδώ<span style="font-size: small;"> λοιπόν, σ<span style="font-size: small;">το<i> Μυστήριο των Τεσσά</i><span style="font-size: small;"><i>ρων Κληρονόμων</i>, όπως είναι <span style="font-size: small;">ο ελληνικός τίτλος, μάλλον παρακολουθούμε το πιο ενδιαφέρο<span style="font-size: small;">ν από τα πέντε φιλμ, κυρίως χάρη στο έξυπνο<span style="font-size: small;">, καλογραμμένο σενάριο<span style="font-size: small;">, από τον James P. <span style="font-size: small;">Cavanagh. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <span style="font-size: small;">Η Μ<span style="font-size: small;">ις Μαρπλ<span style="font-size: small;"> έχοντας στο πλευ<span style="font-size: small;">ρό της τον πιστό της φίλο<span style="font-size: small;"> κ. Στρίνγκερ θα βρεθεί τυχαία -όπως πά<span style="font-size: small;">ντα-</span> στον τό<span style="font-size: small;">πο του εγκλήματος</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>. Στο σπίτι τ<span style="font-size: small;">ου κείτεται νεκρ<span style="font-size: small;">ός</span></span> ο ηλικιωμένος ζάπλουτος Έντερμπι. «Καρδιακή προσβολή<span style="font-size: small;">» απεφάνθη ο ιατρός, όμως η<span style="font-size: small;">... δαιμόνια γεροντοκόρη, πο<span style="font-size: small;">υ βρίσκει πολλ<span style="font-size: small;">ές ασχολίες εξίσου ενδιαφέρουσες με το πλέξιμο,</span> <span style="font-size: small;">έχει τις αμφιβολίες της. Ν<span style="font-size: small;">αι μεν καρδιά σου λέε<span style="font-size: small;">ι, όχι όμως ξαφνικά<span style="font-size: small;">. Κά<span style="font-size: small;">ποιος <span style="font-size: small;">προκάλεσε ηθελημένα το επεισόδιο. Κ<span style="font-size: small;">άπ<span style="font-size: small;">οιος που πιθανώς </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>είχε οφέλη από το<span style="font-size: small;"> θάνατο του γέρου. <span style="font-size: small;">Πολύ <span style="font-size: small;">πιθαν<span style="font-size: small;">ό ένας εκ των τεσσάρ<span style="font-size: small;">ων συγγενών του, όλοι κληρονόμοι της μεγάλης πε<span style="font-size: small;">ριουσίας του...</span></span></span></span></span></span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Οι κληρονόμοι θα συ<span style="font-size: small;">ναντηθούν στο Gallop, όπου η οικογένεια διατηρεί ένα σπίτι <span style="font-size: small;">για εξοχική κατοικία αλλά και <span style="font-size: small;">ως χώρο μαθημ<span style="font-size: small;">άτων ιππασίας. Η Μαρπλ θα βρει τον τρό<span style="font-size: small;">πο να μείνει μαζί τους<span style="font-size: small;"> ώστε να εξερευνήσει από κοντά τα <span style="font-size: small;">κίνητρα των συγγενών και <span style="font-size: small;">να επιβεβαιώσει τις υποψίες της αποκαλύπτοντας τον δολοφόνο του γερο Έντερμπι.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Φωτογραφία, φωτισμοί<span style="font-size: small;"> και μουσική δένουν</span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>έξοχα, σε ένα τεχνικά άρτιο αποτέλεσμα. Η αστεία πα<span style="font-size: small;">ρουσία της <span style="font-size: small;">Μάργκαρετ Ράδερφορντ επιβεβαιώνεται εκ νέου, ενώ εξίσου απολαυστικός <span style="font-size: small;">-όπως πάντα βέβ<span style="font-size: small;">αια- είναι ο ταλαντούχος Stringer Davis (ως <span style="font-size: small;">κ. Στρίνγκερ)<span style="font-size: small;"> στο πλάι της αγέραστης ντετέκτιβ.</span></span></span></span></span></span></div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span>Τέλο<span style="font-size: small;">ς</span> θα μπορούσε να γίνει λόγος για την πιο καλογραμμένη <span style="font-size: small;">ιστορία με έντονη τη<span style="font-size: small;">ν αγωνία ως προς την έκβασ<span style="font-size: small;">ή τ<span style="font-size: small;">ης <span style="font-size: small;">μέχρι την επίλυση το<span style="font-size: small;">υ μυστηρίου. Κάτι βέβαια που είναι <span style="font-size: small;">δεδομένο όταν<span style="font-size: small;"> μιλάμε για Άγκαθα Κρίστι,<span style="font-size: small;"> όμως θεωρώ πως εδώ γίνεται<span style="font-size: small;"> ακ<span style="font-size: small;">όμη εντονότερο. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Βαθμολογία: 7,5/10</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-64488932550018791382013-04-24T08:28:00.001-07:002013-04-24T08:28:38.465-07:00Hangmen Also Die!, Fritz Lang, 1943<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRZu0pbbqZDtgGn0RBUfagcP-RhbKW4yDbkD3QsA8zJiIKtnE91" style="margin-top: 0px;" width="281" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ένα κλασικό φιλμ νουάρ και μία από τις κορυφαίες αντιναζιστικές ταινίες της ιστορίας. Με τις υπογραφές δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων της Τέχνης, των Bertolt Brecht και Fritz Lang. Του 1943, σε σενάριο Brecht, Lang αλλά και John Wexley, σκηνοθεσία Fritz Lang, με τους: Brian Donlevy, Walter Brennan, Hans Heinrich von Twardowski, Anna Lee, Nana Bryant, Gene Lockhart, Margaret Wycherly. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Στις 27 Μαΐου του 1942, ο ναζί διοικητής Βοημίας και Μοράβιας πέφτει
νεκρός από σφαίρα της αντίστασης. Ο δολοφόνος βρίσκει βοήθεια από
Τσέχους, οι οποίοι κινδυνεύουν άμεσα από θάνατο. Ο κλοιός σφίγγει... </i></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Τσεχοσλοβακίας ο χειρουργός
Δρ. Franticek Svoboda (Brian Donlevy), ένας Τσέχος πατριώτης, δολοφονεί
τον άγριο “Δήμιο της Ευρώπης” Reichsprotektor Reinhard Heydrich (Hans
Heinrich von Twardowski) και τραυματίζεται κατά τη διάρκεια. Στην
προσπάθειά του να διαφύγει λαμβάνει βοήθεια από ένα Καθηγητή Ιστορίας
τον Stephen Novotny (Walter Brennan), ο οποίος παρακολουθείται από τους
Ναζί και την κόρη του Mascha (Anna Lee). Ως αντίποινα για τη δολοφονία ο
αρθρογράφος Emil Czaka (Gene Lockhart) κι ένας ζυθοποιός βοηθούν τις
διαδικασίες για την εκτέλεση 400 πολιτών της Πράγας, συμπεριλαμβανομένου
του Καθηγητή Novotny, αν δεν αποκαλυφθεί ο δολοφόνος. Μέσα από μία
σύνθετη αλληλουχία γεγονότων, η Αντίσταση καταφέρνει να παγιδέψει και να
υποδείξει τον Czaka ως τον δολοφόνο, αλλά όχι πριν οι Ναζί εκτελέσουν
πολλούς ομήρους<span style="font-size: small;">.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"> Ο<span style="font-size: small;"> ί<span style="font-size: small;">δ<span style="font-size: small;">ιος ο Fritz Lang, <span style="font-size: small;">αυτός ο σπουδαίος κινηματογραφιστής (Destiny, Metropolis, M, Fury, You Only Live Once, Scarlet Str<span style="font-size: small;">eet<span style="font-size: small;">), θεωρεί <span style="font-size: small;">αυτό <span style="font-size: small;">εδώ το φιλμ «Κ<span style="font-size: small;">αι οι Δήμιοι Πεθαίνουν»</span></span></span></span></span></span></span></span></span>, ως την πλέον ικανοποιητική δουλ<span style="font-size: small;">ειά τ<span style="font-size: small;">ου στο Χόλιγουντ<span style="font-size: small;">, μαζί με τ<span style="font-size: small;">ην</span> αρ<span style="font-size: small;">ιστουργηματικ<span style="font-size: small;">ή</span> <span style="font-size: small;"><i>Μεγάλη Κάψα</i>, δέκα χρόνια μετά.</span></span></span> </span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Κάτι τέτοι<span style="font-size: small;">ο βέβαια έγκειται στ<span style="font-size: small;">ην προσωπική <span style="font-size: small;">άπο<span style="font-size: small;">ψη και αισθητική του θεατή, όμως σκεφτείτε<span style="font-size: small;">: Γυρίζει μια ταινία για τους Ναζί εν έτει 1943, πριν δηλαδή παύσει η παράνοι<span style="font-size: small;">α του Β<span style="font-size: small;">ΠΠ'. Αναφέρεται σε <span style="font-size: small;">ένα αληθινό πολεμικό</span></span></span></span></span></span></span></span> </span></span>γεγον<span style="font-size: small;">ός, που συνέβη μόλι<span style="font-size: small;">ς λίγους <span style="font-size: small;">μήνες πριν τα γυρίσματα, τα οποία με <span style="font-size: small;">τη σειρά τους <span style="font-size: small;">ολοκληρώθηκαν ταχύτατα, ενώ τέλος, ο <span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Αυστριακός δ<span style="font-size: small;">ημιουργός και<span style="font-size: small;"> του γερμανικού εξπρεσιονισμού (μαζί με τον F.W. Murnau<span style="font-size: small;">, φυσικά)</span></span></span></span> <span style="font-size: small;">«ντύνει» την </span></span></span></span></span></span></span>ιστορία τ<span style="font-size: small;">ου με ένα εντυπωσιακό νουάρ πέπλο.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Κι όμως, από τα απίστευτα που όμως συμβαίνουν<span style="font-size: small;">, το <i>Hangmen Also Die!</i> είναι από τις λιγότερο γνωστές ταινίες του Lang.<span style="font-size: small;">..</span> </span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Από το σημείο λοιπόν (δολοφονία του Reinhard Heydrich) που ο Lang (μαζί βέβαια με τον Brecht) σκαρφίστηκαν το στόρι της ταινίας, ξεκίνησαν από την Αμερική να ερευνούν τα αίτια του θανάτου. Ωστόσο δυσκολεύονταν αισθητά, καθώς ναι μεν συγκέντρωναν διάφορες «μαρτυρίες», όμως δεν μπορούσαν να διασταυρώσουν τις πηγές των και μη θέλοντας να παραχαράξουν την ιστορία στράφηκαν στην πανέξυπνη ιδέα της δημιουργίας μιας αντιναζιστικής ή αν θέλετε ακόμη καλύτερα, μιας αντιστασιακής ταινίας με κεντρικό θέμα την ανεύρεση των αιτίων της δολοφονίας του «Προστάτη του Γ' Ράιχ», διοικητή της Βοημίας και Μοράβιας, νυν Τσεχίας, ενός εκ των πιο αδίστακτων Ναζί, «άνθρωπο» χάρη στην αγριότητα του οποίου ο Χίτλερ είχε προσδώσει το χαρακτηρισμό «Σιδηρά Καρδιά»...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Κάπου εκεί το δαιμόνιο δίδυμο Brecht-Lang, προκειμένου να κερδίσει και τους τελευταίους θεατές τοποθέτησε το χαρακτήρα της Mascha, κοπέλας που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, αφού είναι εκείνη που βοηθάει και μάλιστα δύο φορές τον κύριο καταζητούμενο για τη δολοφονία του «Δήμιου» (έναν χειρουργό, επίσης σεναριακή επινόηση, που φυσικά κλείνει το μάτι στις θυσίες που απαιτεί η Ελευθερία -ένας γιατρός δηλαδή διαπράττει φόνο-), ενώ παράλληλα αγωνιά για την τύχη του πατέρα της Novotny, Καθηγητή Ιστορίας και πρώην αντιστασιακού, ο οποίος μαζί με εκατοντάδες άλλους Τσέχους συλλαμβάνεται από τους Ναζί, οι οποίοι για να τους αφήσουν ελεύθερους ζητούν ως αντάλλαγμα από την Αντίσταση ένα εξιλαστήριο θύμα, τον δολοφόνο δηλαδή του «Προστάτη». </div>
<div style="text-align: left;">
Τότε, ο περήφανος τσεχικός λαός, αν και θα ανταμώσει με τα όρια του εθνικού διχασμού, εντούτοις θα παραμείνει ενωμένος στήνοντας παγίδα στον Czaka, προδότη των Τσέχων και πιστό σκυλί των Γερμανών. Βέβαια η απανθρωπιά των Ναζί γνωστή. Δε χάνουν χρόνο, δεν κάνουν χάρες, δεν αναστέλλουν παρά εντείνουν τις εκτελέσεις, με αποτέλεσμα να θανατωθούν πολλοί αθώοι έως ότου παραδοθεί από τους Τσέχους ο «δολοφόνος».</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η έντονη αγωνία μέχρι το φινάλε καθιστά το φιλμ ως ένα καλογυρισμένο θρίλερ, ενώ με βάση την επιτηδευμένη στόχευση σε Ναζί-καρικατούρες αλλά και την παρουσίαση των κτηνωδιών της φασιστικής Γερμανίας, σαφώς γίνεται λόγος για την πλέον πολιτική ταινία στην πλουσιότατη φιλμογραφία του Λανγκ, οπωσδήποτε για μία από τις κορυφαίες αντιναζιστικές και ακόμη περισσότερο μέσα στις σημαντικότερες αντιστασιακές, γενικά. Το μοναδικό αρνητικό σε αυτό το υπέροχο ασπρόμαυρο νουάρ προπαγανδιστικό αντιφασιστικό μανιφέστο, η αχρείαστα μεγάλη διάρκεια, που ξεπερνάει τις δύο ώρες.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η ταινία το 1944 προτάθηκε για Oscar Καλύτερου Ήχου και Καλύτερης Μουσικής. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Βαθμολογία: 8/10 </div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-873707939003290122013-04-12T14:32:00.002-07:002013-04-12T14:32:34.185-07:00The Hunt (Jagten), Thomas Vinterberg, 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQe2w7WtBLkILN_aRTgAKnVM12lHtZLHwYW2gpzWtelHfDoWcJd" style="margin-top: 42px;" width="270" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο Thomas Vinterberg επιστρέφει δύο χρόνια μετά το αξιόλογο -αν και σχεδόν άγνωστο- Submarino και 14 ολόκληρα ~ μετά το αριστουργηματικό Festen χαρίζοντάς μας μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Το «Κυνήγι» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο εξετάζει ρεαλιστικά ηθικά ζητήματα που πηγάζουν από ένα παιδικό ψέμα, το οποίο με τη σειρά του επιφέρει λαϊκά δικαστήρια, την «καταδίκη» ενός αθώου αλλά και τη ρετσινιά, στοιχεία που επιφέρει ένας κοινωνικός φασισμός.<br />
Σε σενάριο Tobias Lindholm, Thomas Vinterberg, σκηνοθεσία Thomas Vinterberg, με τους: <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span>Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Alexandra Rapaport</span></span></span>.<br />
<br />
<b>Η υπόθεση:</b><br />
<i>Ο Λούκας είναι ένας άνδρας μοναχικός, επικεντρωμένος στην προσπάθειά του
να διεκδικήσει περισσότερο χρόνο με τον γιο του απ’ την πρώην σύζυγό
του. Εργάζεται στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς του όπου τα παιδιά τον
αγαπούν, τρελαίνονται να παίζουν με τον γιγαντόσωμο, ευγενικό άνδρα.
Ιδιαίτερη αδυναμία του δείχνει και η μικρή κόρη του καλύτερου του φίλου,
η εσωστρεφής και συγκρατημένη Κλάρα. Όταν μια μέρα θυμώνει μαζί του
όμως, στο μυαλό της διευθύντριας μπαίνουν υποψίες για άσεμνη συμπεριφορά
έως και ασέλγεια. Οι υποψίες γρήγορα γίνονται βεβαιότητα και το νέο
φτάνει στα αυτιά των γονέων και ολόκληρης της κωμόπολης φέρνοντας τον
Λούκας στη θέση του ένοχου με συνοπτικές διαδικασίες. Τότε, με
μοναδικούς συμμάχους τον κουμπάρο και τον γιο του, θα προσπαθήσει να
ανατρέψει αυτό που φαίνεται μη αντιστρέψιμο…</i><br />
<br />
Ο Lucas (ένας εκφραστικά εξαιρετικός Mads Mikkelsen, με βράβευση στις Κάνες) είναι ένας μοναχικός, φιλήσυχος άνδρας, που εργάζεται σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό, όπου και είναι ιδιαίτερα αγαπητός από όλα τα παιδάκια. Εκείνο που τον απασχολεί έντονα είναι το πώς θα κερδίσει περισσότερο χρόνο με το γιο του, απ' την όχι ιδιαίτερα διαλλακτική πρώην σύζυγό του. Πάνω που θα τα καταφέρει, ένα «αθώο» ψέμα δείχνει περισσότερο από ικανό να του καταστρέψει τη ζωή.<br />
Ουσιαστικά όλα ξεκινούν από αυτό το ψέμα. Ένα παιδικό ψέμα, απόρροια καταπιεσμένων αναμνήσεων και τραυματικών γεγονότων της κόρης του καλύτερου φίλου του, Κλάρα, η οποία τρέφει ιδιαίτερα αισθήματα προς εκείνον (αυτή είναι και η ατυχία του), που εξαπλώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σαν ιός στη μικρή δανέζικη πόλη και εξελίσσεται σε ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών. Η αμφιβολία θα δώσει πολύ γρήγορα τη θέση της στη βεβαιότητα.<br />
"Ένοχος ο «κατηγορούμενος»!" φωνάζει, μετά από υπόδειξη της διευθύντριας του νηπιαγωγείου, σύσσωμη η κλειστή, ταραγμένη η κοινωνία του ευρωπαϊκού βορρά, που είναι έτοιμη να λιντσάρει το εγκλωβισμένο, απομονωμένο, ανήμπορο να αντιδράσει και μοιρολατρικά αποδεχόμενο την τύχη του, θήραμά της.<br />
Γιατί κάπως έτσι «αντιστέκεται» ο Λούκας. Δε φωνάζει για το δίκιο του, δεν περνάει στην αντεπίθεση, δεν αναποδογυρίζει τον κόσμο προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του, δε ζητά νομική στήριξη (η συνολική μη αντίδραση ουσιαστικά του Λούκας μέγα φάουλ του Βίντερμπεργκ), παρά προσπαθεί να επανακτήσει τη χαμένη του αξιοπρέπεια βρίσκοντας στα πρόσωπα του κουμπάρου και του γιου του τους μοναδικούς συμμάχους. Μονάχα ξεσπάει στους άμεσα εμπλεκόμενους, τους γονείς δηλαδή του κοριτσιού που τον κατηγόρησε, ο πατέρας του οποίου τυγχάνει να είναι ο καλύτερός του φίλος...<br />
<br />
Επί δύο ώρες ο θεατής παρακολουθεί με αγωνία την προσπάθεια του αθώου πρωταγωνιστή και θύματος να γλιτώσει από τη συλλογική παράνοια των σε παροξυσμό «κυνηγών» συμπολιτών του, οι οποίοι σε ρόλο δικαστών τον καταδίκασαν ερήμην, βασισμένοι στην «εξομολόγηση» ενός μικρού κοριτσιού. Ενώ η κάμερα του Δανού κινηματογραφεί υποβλητικά προσδίδοντας -μαζί με την έξοχη φωτογραφία- μεγαλύτερη δόση έντασης και αγχωτικής ατμόσφαιρας. Και φυσικά, ο συμπάσχων θεατής ταυτίζεται με τον άτυχο και αδικημένο πρωταγωνιστή, εννοείται πως κατανοεί πλήρως το μικρό κορίτσι, τον κατά λάθος «θύτη» της ιστορίας, ενώ στρέφεται με οργή και αηδία κατά της μάζας. Παράλληλα βέβαια ο καθείς εξ ημών θα μπει και στη θέση του «κακού όχλου» προσπαθώντας να εκτιμήσει πως εκείνος θα αντιδρούσε απέναντι σε κάποιον κατηγορούμενο ως παιδεραστή για ασέλγεια επάνω σε ανήλικο παιδί.<br />
<br />
Εδώ στάθηκαν πολλοί «χρεώνοντας» ως αρνητικό της ταινίας την «υπερβολική» αντίδραση της μάζας ή την όχι ιδιαίτερη ψυχραιμία των κατά τα άλλα ψυχρών, ώριμων και δίκαιων Βορείων. Εμ, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Σίγουρα θα μπορούσαν όλοι να μην είναι απόλυτοι και να έδιναν την ευκαιρία στον συμπολίτη τους αν μη τι άλλο να «απολογηθεί» πριν του κολλήσουν την στάμπα του παιδεραστή και τον απομονώσουν πλήρως από την κοινωνία βασισμένοι στη μαρτυρία ενός 5χρονου κοριτσιού, όμως από την άλλη πρόκειται για ένα ιδιαιτέρως ευαίσθητο ζήτημα, αυτός της ασέλγεια ανηλίκου που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ψύχραιμη στάση και αποστασιοποιημένη ματιά.<br />
Για τον γράφοντα μάλιστα ο βιασμός ανηλίκου είναι χειρότερος κι από φόνο, επομένως προσωπικά μπορώ να κατανοήσω την αγανάκτηση και το θυμό, όχι όμως τα λαϊκά δικαστήρια και τη δημόσια διαπόμπευση.<br />
<br />
Όλα αυτά μέχρι το εκπληκτικό φινάλε, όπου στο καθιερωμένο ετήσιο κυνήγι που «οι άνδρες γίνονται παιδιά και τα παιδιά άνδρες», μέσα από μια σαφέστατη και εξαιρετική σκηνή, ο Κυνηγός γίνεται θήραμα. Θύτης αυτήν τη φορά; Μια ολόκληρη κοινωνία...<br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Ιδιαίτερη αξ<span style="font-size: small;">ία έχει η σημε<span style="font-size: small;">ίωση του T<span style="font-size: small;">homas Vinterberg, σχετικά με το πώς συνέλαβε την ιδέα για <span style="font-size: small;">να γυρίσει το Κυνήγι: </span></span></span></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <span style="font-size: small;">"</span></span></span></span></span>Μια χειμωνιάτικη βραδιά το 1999, κάποιος χτύπησε την
πόρτα μου. Ένας περίφημος Δανός παιδοψυχολόγος, στεκόταν με κάποια έγγραφα στα
χέρια του παραληρώντας για τα παιδιά και τις φαντασιώσεις τους. Μίλαγε για έννοιες όπως
«καταπιεσμένες αναμνήσεις», και ακόμη πιο ανησυχητικά για τη θεωρία του ότι
«πίστευε ότι είναι ιός». Δεν τον άφησα να μπει. Δε διάβασα τα χαρτιά. Πήγα για
ύπνο. Δέκα χρόνια αργότερα χρειάστηκα ψυχολόγο. Του τηλεφώνησα, και κάπως σαν
καθυστερημένη πράξη ευγένειας, διάβασα τα έγγραφα. Σοκαρίστηκα. Μαγεύτηκα.
Ένοιωσα ότι υπήρχε μια ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί. Μια ιστορία ενός
σύγχρονου κυνηγιού μαγισσών. Το Κυνήγι είναι το αποτέλεσμα αυτής της
ανάγνωσης." Τόμας Βίντερμπεργκ.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b> Βαθμολογία: <span style="font-size: small;">8</span>/10</b></span></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-55530271721261526992013-04-03T11:51:00.005-07:002013-04-03T11:51:48.531-07:00Simon del Desierto, Luis Bunuel, 1965<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="http://static5.opensubtitles.org/gfx/thumbs/9/1/7/9/0059719.jpg" style="margin-top: 38px;" width="270" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Έχοντας ήδη ένα πλούσιο ιστορικό σημαντικών ταινιών (<i>An Andalusian Dog, </i><i>The Golden Age, Nazarin, Viridiana, </i><i>The Exterminating Angel) </i>πίσω του, ο σπουδαίος εκφραστής του Σουρρεαλισμού, Luis Bunuel, σκηνοθετεί εν έτει 1965 μία εξαιρετική σάτιρα, βασισμένος στην ιστορία του Συμεών του Στυλίτη. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /> <b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>4ος αιώνας μ.Χ. Ο Σιμών θέλει να πλησιάσει τον Θεό κι ανεβαίνει πάνω σε
έναν στύλο. Ο Διάβολος προσπαθεί να τον κάνει να κατέβει και με
διάφορες φορές προσπαθεί να τον αποπλανήσει. Αφού αποτυγχάνει συνεχώς,
βρίσκει τρόπο να τον μεταφέρει σε ένα κλαμπ του Λονδίνου των 1960</i>. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Με βάση μια ιστορία, του Συμεών του Στυλίτη, ενός ασκητή του 5ου αιώνα από τη Συρία, ο οποίος πέρασε 37 χρόνια από τη ζωή του πάνω σε μια κολόνα, για να βρίσκεται πιο κοντά στο θεό(!), ο δαιμόνιος Λουίς Μπουνουέλ μέσα από μία μεσαίου μήκους ταινία (45') κάνει μια έξοχη θρησκευτική σάτιρα, όπου με το δικό του μοναδικά εύστοχο, υπόγεια καυστικό, ανελέητα επιθετικό στιλ ασκεί δριμεία κριτική στην «αγιοσύνη», στα «θαύματα», στη χριστιανοσύνη γενικά, ενώ σφραγίζει την τρίτη συνεργασία του με τους πρωταγωνιστές Claudio Brook, Silvia Pinal αλλά και το σύζυγο της τελευταίας και παραγωγό Gustavo Alatriste.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο Σιμών λοιπόν, γιος του Συμεών του Στυλίτη, έχει ζήσει επί 6 χρόνια, 6 βδομάδες και 6 μέρες πάνω σε μία κολόνα, ώστε να «έρθει πιο κοντά στο Θεό», ενώ παράλληλα έχει ως μοναδική ασχολία την προσευχή με σκοπό την πνευματική αγνότητα. Από κάτω ένα σωρό ιερείς αλλά και πιστοί τον εξυμνούν και «διδάσκονται» από την αγαθοσύνη και την πίστη του. Ακόμη η μητέρα του του μιλάει συχνά αδυνατώντας να δεχτεί το δρόμο που τράβηξε ο γιος της, ενώ τέλος, ο Σατανάς με τη μορφή μιας γυναίκας τον επισκέπτεται τρεις φορές προσπαθώντας να τον πείσει να κατέβει στη Γη. Μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες, θα τον πάρει με το ζόρι και θα εξαφανιστούν... εμφανιζόμενοι λίγο αργότερα σε ένα... nightclub, όπου ροκ συγκρότημα παίζει instrumental και οι θασιώτες χορεύουν έξαλλα τον τελευταίας μόδας χορό. Ο Σιμών, εμφανώς «παρασυρόμενος» υποκρίνεται ότι θέλει να επιστρέψει σπίτι, όμως ο Σατανάς του απαντάει πως αυτό δεν είναι εφικτό.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η ταινία κέρδισε το βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Βενετίας του 1965, καθώς και το Ειδικό βραβείο της Επιτροπής, ενώ ήταν υποψήφια για το Χρυσό Λιοντάρι.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 8/10</b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-48702298507258107352013-03-15T15:43:00.000-07:002013-03-15T15:43:11.535-07:00The Bow, Kim Ki-duk, 2005<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="irc_mi" src="http://i194.photobucket.com/albums/z46/silverbear19871/The_Bow_film_poster.jpg" style="margin-top: 6px;" width="280" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Λίγο καιρό μετά τα αριστουργηματικά "Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring" "3-Iron", με ενδιάμεσα το "Samaritan Girl" ο σπουδαίος νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Kim Ki-duk μας χαρίζει, εν έτει 2005, ακόμη μία ενδιαφέρουσα ταινία, το «Τόξο» (Hwal). Σε σενάριο και σκηνοθεσία Kim Ki-duk, με τους: Yeo-reum Han, Si-jeok Seo, Gook-hwan Jeon, Seong-hwang Jeon.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Δέκα χρόνια μακριά από τον πολιτισμό, πάνω σε μια αγκυροβολημένη μαούνα,
στην ανοιχτή θάλασσα, την οποία χρησιμοποιούν οι ερασιτέχνες ψαράδες,
βρίσκεται η νεαρή κοπέλα, που ο ηλικιωμένος βαρκάρης περιμάζεψε από την
ηλικία των έξι ετών. Όμορφη και συνάμα φιλική με τους κατά καιρούς
επισκέπτες του σαπισμένου από την πολυκαιρία σκαριού, έχει εξάψει πολλές
φορές την ερωτική τους διάθεση, που όμως σβήνει πάντοτε μπρος στις
απειλητικές διαθέσεις του γερο-καπετάνιου, όταν τους σημαδεύει με το
αυτοσχέδιο τόξο του. Η μέρα της ενηλικίωσης της μικρής όμως πλησιάζει,
μαζί με την στιγμή που ο μαουνιέρης έχει υποσχεθεί πως θα την κάνει
γυναίκα του... </i></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στη μέση του πουθενά ή τέλος πάντων της απέραντης θάλασσας σαν... σταγόνα στον ωκεανό βρίσκεται αγκυροβολημένο ένα καΐκι, το οποίο φιλοξενεί το παράξενο ζευγάρι της ταινίας. Δηλαδή έναν 60χρονο άνδρα και ένα 16χρονο κορίτσι, που ζουν μαζί τα τελευταία δέκα χρόνια, από την ημέρα που ο ηλικιωμένος πια βαρκάρης περιμάζεψε το έξη ετών τότε νεαρό κορίτσι. Και που ο οποίος, όντας παθολογικά ερωτευμένος μαζί της περιμένει να γίνει 17 ετών ώστε να μπορεί πλέον να την παντρευτεί. Το καΐκι επισκέπτονται συχνά διάφοροι ψαράδες, οι οποίοι το νοικιάζουν, ενώ παράλληλα απολαμβάνουν την ευγενική φιλοξενία της κοπέλας, την οποία, όπως φαντάζει λογικό, πολιορκούν ερωτικά. Όμως κάθε φορά έρχονται αντιμέτωποι με το... τόξο του γέρου, ο οποίος τους κρατάει μακρυά ενώ ο τελευταίος δεν... κρατιέται έως ότου μπορέσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του μέχρι την πραγμάτωση του οποίου φροντίζει, περιποιείται στο έπακρο τη νεαρή σύντροφό του. Στο οποίο όμως θα μπουν, καθώς φαίνεται, ανυπέρβλητα εμπόδια με τον ερχομό στο καΐκι ενός νεαρού...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μια ταινία γεμάτη λυρισμό και συμβολισμούς. Από τον ίδιο τον τίτλο (το αγγλικό Bow σημαίνει πέρα από Τόξο και Πλώρη) και τους πρωταγωνιστές δίχως ονόματα (οι ίδιοι αποτελούν σύμβολα του έργου) μέχρι το τόξο πότε σαν όπλο, πότε σα μουσικό όργανο και άλλοτε ως μαντικό εργαλείο, τη βάρκα ως καθρέφτη και το νερό, το οποίο φυσικό διαδραματίζει καθαρτήριο ρόλο και τα διάχυτα ζητήματα που θίγει ο Νοτιοκορεάτης γύρω από τη θρησκεία, τη ζωή, τον έρωτα, τη ζήλια, το αίσθημα ιδιοκτησίας, τα γηρατειά, τη νιότη, την προσωπική ελευθερία και τέλος, την ίδια την Κορέα, η οποία καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της νεαρής κοπέλας, έρμαιο των παραδόσεων και της ιστορίας.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Όλα αυτά δοσμένα με απαράμιλλη τεχνική, από το ιδιαίτερο στιλ του Κιμ Κι-ντουκ, με υπέροχα πλάνα, λυρισμό και πανέμορφες εικόνες (εδώ φυσικά βοηθάει πολύ η φύση, το νερό κι ο ήλιος) όπου η εικαστική πανδαισία του Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και Άνοιξη συναντάει το πάθος και τη δυναμική του 3-Iron και βεβαίως οικονομία στους διαλόγους, η αισθητή απουσία των οποίων εξυπηρετεί στο έπακρο τη μετάδοση των μηνυμάτων αυτού του ιδιαίτερου νοτιοκορεάτη δημιουργού. Οπωσδήποτε να σημειωθούν οι έξοχες ερμηνείες και ιδιαίτερα της κοπέλας, που είναι έντονα εκφραστική.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ακόμη, την εμφάνισή τους κάνουν όλα τα γνώριμα μοτίβα και οι εμμονές του Νοτιοκορεάτη, σε ένα φιλμ που επαναλαμβάνεται συχνά αποτελώντας το μοναδικό αρνητικό του σημείο, καθώς με την εκκωφαντική σιωπή, τη λιτότητα και την ποίησή του δεν μπορεί παρά να σε καθηλώσει και να αφήσει τις αισθήσεις σου να ταξιδέψουν...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Προσωπικά δε συγκαταλέγω το Τόξο ανάμεσα στα αριστουργήματα του Kim Ki-duk, όμως είναι ακόμη μια βαθιά ποιητική ταινία, ένας υπέροχος πίνακας ζωγραφικής του Νοτιοκορεάτη, μία ιχνογραφία που ακροβατεί μεταξύ μύθου και αλληγορίας.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 7/10 </b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-35231064237904240232013-03-04T13:38:00.003-08:002013-04-03T09:04:27.960-07:00Antoine et Colette, Francois Truffaut, 1962<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="il_fi" src="http://pics.filmaffinity.com/Love_at_Twenty-146361407-large.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="293" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο έρωτας στα χρόνια της εφηβείας... ανά τον κόσμο μέσα από μία διεθνή, πολυγλωσσική συνεργασία διάφορων δημιουργών. Εδώ, ο Francois Truffaut, «ανοίγει» το σετ των ιστοριών του σπονδυλωτού “L'amour à vingt ans” («Έρωτας στα Είκοσι») με το μεγαλύτερης διάρκειας φιλμάκι (32') ακολουθώντας το alter ego του, Antoine Doinel (Jean-Pierre Leaud) από τα «400 Χτυπήματα» και τις νεανικές περιπέτειες στον εφηβικό έρωτα. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση, γνωστή</b>: <i>Η ιστορία ενός δεκαεφτάχρονου ο οποίος ερωτεύεται παράφορα μια κοπέλα, που την είδε σε μια συναυλία</i>.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η Γαλλία, η Ιταλία, η Πολωνία, η Δυτική Γερμανία, αλλά και η Ιαπωνία εκπροσωπούνται από τους Francois Truffaut, Renzo Rossellini, Andrzej Wajda, Marcel Ophuls και Shintaro Ishihara, αντίστοιχα και μας παρουσιάζουν διάφορες οπτικές του εφηβικού έρωτα, με κάθε συναίσθημα χαρμολύπης και κάθε ευτυχή ή μη κατάληξη, που αυτός επιφέρει.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Πρωταγωνιστής ο Antoine Doinel, κινηματογραφικός ήρωας και alter ego του Φρανσουά Τρυφό, ο οποίος παρακολούθησε κινηματογραφικά τον άνθρωπο που τον υποδύθηκε, Jean-Pierre Leaud καθόλη τη νεανική, προεφηβική και εφηβική ηλικία του, μέσα από συνολικά πέντε φιλμ. </div>
<div style="text-align: left;">
Το πρώτο ήταν, φυσικά, τα «400 Χτυπήματα», ένα φιλμ πανέμορφο, τρυφερό και ημιαυτογραφικό του σπουδαίου σκηνοθέτη, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "ηγέτη" του γαλλικού νέου κύματος, το 1959. </div>
<div style="text-align: left;">
Ακολούθησε αυτό εδώ τρία χρόνια αργότερα, πριν από τα <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-weight: normal;"><span class="title-extra" itemprop="name">Baisers volés (1968), </span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-weight: normal;"><span class="title-extra" itemprop="name">Domicile conjugal (1970) και </span></span></span></span><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name">L'amour en fuite (1979)<span style="font-size: small;">, που έκλεισαν την 5άδα.</span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"><br /></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"> Ο Anto<span style="font-size: small;">ine Doinel λοιπ<span style="font-size: small;">όν, εδώ, είναι ένας 17χρονος πιτσιρικάς, ο οποίος ζ<span style="font-size: small;">ει μόνος του, καθώς θεωρεί αρκετά σημαντική τ<span style="font-size: small;">ην ανεξαρτησία του<span style="font-size: small;"> και το να καταφέρνει να κερδίζει από μόνος του τα προς το ζην<span style="font-size: small;">, δίχως την πα<span style="font-size: small;">ραμικρή βοήθεια και τη<span style="font-size: small;">ν στήρι<span style="font-size: small;">ξη άλλων. Αυτό το πετυχαίνει <span style="font-size: small;">δουλεύοντας σε <span style="font-size: small;">ένα εργο<span style="font-size: small;">στάσιο π<span style="font-size: small;">αραγωγής δίσκ<span style="font-size: small;">ων β<span style="font-size: small;">ι</span>ν<span style="font-size: small;">υ</span>λίου.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Ακούγοντας τις αγαπημένες του όπερες και γενικά, κλασικ<span style="font-size: small;">ή μουσική <span style="font-size: small;">στο πικ απ και π</span>ερνώντας τον ελεύθερο χρόνο του πότε με τον φί<span style="font-size: small;">λο του </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">René (τον παιδικό τ<span style="font-size: small;">ου φίλο στα 400 Χτυπήματα) και π<span style="font-size: small;">ότε</span></span> σε κινηματογραφικές αίθουσες<span style="font-size: small;">, μουσικά κον<span style="font-size: small;">τ</span>σέρτα<span style="font-size: small;"> και συναυλίες, ο</span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>Αντουάν θα γνωρίσει την Κ<span style="font-size: small;">ολέτ (</span><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Marie-France Pisier), μια μικροαστή, <span style="font-size: small;">σχεδόν συνομ<span style="font-size: small;">ή</span>λ<span style="font-size: small;">ι</span>κη</span> κοπέλα την οποία μεμι<span style="font-size: small;">ά</span>ς θα ερωτευθεί. Θα κάνει τα πάντα για να ευχαριστεί την ίδια και τους γονείς της<span style="font-size: small;">.</span> <span style="font-size: small;">Εκείνη όμω<span style="font-size: small;">ς δεν το<span style="font-size: small;">ν βλέπει καθόλου ερωτικά, α<span style="font-size: small;">ντίθετα</span> δείχνει να <span style="font-size: small;">απολαμβάνει τη φιλία <span style="font-size: small;">που έχει <span style="font-size: small;">χτιστεί</span> μεταξύ των <span style="font-size: small;">γύρω από συ<span style="font-size: small;">ζη</span>τήσει<span style="font-size: small;">ς</span>, ως επί το πλείστον μουσικ<span style="font-size: small;">ού ενδι<span style="font-size: small;">αφέροντος.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"><br /></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span class="title-extra" itemprop="name"> Ο Αν<span style="font-size: small;">τουάν<span style="font-size: small;"> αδυνατεί ή δε θέλει <span style="font-size: small;">να αποδεχθεί τις φιλικές προθέσεις τη<span style="font-size: small;">ς Κολέτ <span style="font-size: small;">εντείνοντας τ<span style="font-size: small;">ην ερωτική προσέγγιση<span style="font-size: small;"> έως ότου <span style="font-size: small;">προσγειωθεί απότομα με την απ<span style="font-size: small;">όρρι<span style="font-size: small;">ψη<span style="font-size: small;">, <span style="font-size: small;">όταν, <span style="font-size: small;">σε <span style="font-size: small;">ένα από τα τραπέζια<span style="font-size: small;"> που του κάνει συ<span style="font-size: small;">χνά η οικογένεια, η Κολέτ θα <span style="font-size: small;">καλέσει το νέο της φίλο, με τ<span style="font-size: small;">ον οποίο θα<span style="font-size: small;"> φύγει μαζί για βραδινή έξοδο, μπροστά στα έκ<span style="font-size: small;">πληκτα μάτια τ<span style="font-size: small;">όσο του Αντουά<span style="font-size: small;">ν όσο και τ<span style="font-size: small;">ων γονιών της, που σε όλο το<span style="font-size: small;"> διάστημα τ<span style="font-size: small;">ης γνωριμίας των είναι <span style="font-size: small;">φιλικο<span style="font-size: small;">ί κ<span style="font-size: small;">αι ευχάριστοι</span> απέναντί τ<span style="font-size: small;">ου, ενώ δε<span style="font-size: small;">ί<span style="font-size: small;">χνουν ότι θα ήθελαν να γίνει κάτι μεταξύ των παιδιών.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μία ιδιαίτερα όμορφη ματιά του Τρυφό πάνω στον δίχως ανταπόκριση εφηβικό έρωτα.</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
Όσο για το “L'amour à vingt ans” συνολικά, που ήταν υποψήφιο για τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου (1962), για την ιστορία στο φιλμάκι του Rossellini μια σκληρή ερωμένη θέλει τον εραστή της
δεμένο με σκοινί. Σε εκείνο του Wajda ένας
στρατιώτης γίνεται ήρωας και κερδίζει τον θαυμασμό μιας γυναίκας. Σε αυτό του Ophuls ένας δημοσιογράφος αναγκάζεται να κάνει
οικογένεια μετά από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και τέλος, στου
Ishihara ένας εργάτης γίνεται δολοφόνος
γυναικών.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 6,5/10</b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-8607282462544917572013-02-16T13:28:00.000-08:002013-02-16T13:28:52.545-08:00No, Pablo Larraín, 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="il_fi" src="http://angellapresta.files.wordpress.com/2013/01/no-cartel.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="277" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η νέα ταινία του Pablo Larra<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">ín (<span style="font-size: small;">Post Mortem<span style="font-size: small;">) <span style="font-size: small;">είναι <span style="font-size: small;">ένα μάθημα πολιτικής ιστορίας αλλά και μία </span>σάτιρα<span style="font-size: small;"> πάνω σ<span style="font-size: small;">τ<span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">η χρήση</span> του mar<span style="font-size: small;">keting<span style="font-size: small;"> και της διαφήμισης, ως μέσα χειραγώγησης. Σε<span style="font-size: small;"> σενάριο,</span> σκηνοθεσία <span style="font-size: small;">Pablo Larraín</span>, με τους: </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">Gael García Bernal, Alfredo Castro, Antonia Zegers, Alejandro Goic, Ricardo, Luis Gnecco, Néstor Cantillana.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <b>Η υπόθεση</b>:</span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><i>Το 1988, όταν ο Πινοσέτ ετοιμάζεται για το δημοψήφισμα που θα καθορίσει
την προεδρία του στη Χιλή, η αντιπολίτευση αναθέτει σ' ένα νεαρό
μαρκετίστα την καμπάνια της. <br /> O Gael Garcia Bernal υποδύεται έναν παράτολμο νέο, στέλεχος μιας
διαφημιστικής εταιρίας που ηγείται της εκστρατείας ‘ΝΟ', εναντίον του
Πινοσέτ. Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους
καθεστωτικούς ο René Saavedra παράλληλα με την δική του μάχη στην
προσωπική του ζωή, επιστρατεύει τους πιο δυνατούς όρους μάρκετινγκ και
με τη βοήθεια των ακτιβιστών της αντιπολίτευσης καταστρώνουν ένα σχέδιο
κι έχουν 27 ημέρες για να το εκτελέσουν σωστά, να υπερισχύσουν στο
δημοψήφισμα και να απελευθερώσουν την χώρα τους.</i> </span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Ο<span style="font-size: small;"> <span style="font-size: small;">Πάμπλο Λ<span style="font-size: small;">α</span>ρ<span style="font-size: small;">α<span style="font-size: small;">ΐ</span></span>ν, που <span style="font-size: small;">έγινε γνωστός στη χώρα μας όσο κ<span style="font-size: small;">αι <span style="font-size: small;">διεθνώς με το Post Mortem<span style="font-size: small;">, εδώ, με την 4η μεγάλου μήκους ταινία του, εξ<span style="font-size: small;">ετάζει την πολιτ<span style="font-size: small;">ική ανατροπή του δικτάτορα Αουγκούστο <span style="font-size: small;">Πινοσέτ</span> στη Χιλή του 1988, εστιάζοντας σε <span style="font-size: small;">ένα «απί<span style="font-size: small;">θανο» γεγονός, όπως είναι αυτό της διαφήμ<span style="font-size: small;">ισης και του μάρκετινγκ, τα οποία στάθηκ<span style="font-size: small;">αν αρωγοί στ<span style="font-size: small;">ον αγώνα για την ανατροπ<span style="font-size: small;">ή του διδακτορικού καθεστώτος!</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Εμ<span style="font-size: small;">μέσως λοι<span style="font-size: small;">πόν ο <span style="font-size: small;">Χιλιανός <span style="font-size: small;">στήνει</span> μία σάτιρα <span style="font-size: small;">γύρω από το χώρο της διαφήμισης και πώς αυτή μπορεί να επηρεάζει την κοινή γνώμη και να διαμορφώνει καταστάσει<span style="font-size: small;">ς, ακόμη και<span style="font-size: small;">, όπως βεβαίως συνέβη στην πραγματικό<span style="font-size: small;">τητα, να καταφέρει, μέσω ενός χαζού jingle, να γκρεμίσει μια δικτατορία και μάλιστα <span style="font-size: small;">από τις πλέον στυγερ<span style="font-size: small;">ές στην ιστορία του 20ού αιώνα</span></span>...</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Βρισκόμαστε στ<span style="font-size: small;">α 1988. Δεκα<span style="font-size: small;">πέντε χρόνια μετά το πραξικόπημα κατά του Σαλβαδόρ Αγιέντε<span style="font-size: small;"> (από τη CIA<span style="font-size: small;"> και τον Κίσινγκερ επί προεδρίας Νίξον) και τη δολοφονία του πρώην μαρξιστή <span style="font-size: small;">Προέδρου (και μαζί χιλιάδων Χιλιανών)</span></span>,<span style="font-size: small;"> </span>ά</span>παν<span style="font-size: small;">τες στη Χιλή εί<span style="font-size: small;">ναι δυ<span style="font-size: small;">σαρεστημένοι με την πολιτική Πινοσέτ, ακόμη και οι ίδιοι οι υποστηρικτές του. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Αποτέ<span style="font-size: small;">λεσμα της γενικής δυσαρέσκειας αλλά και των πιέσεων από το εξωτερικό, είναι <span style="font-size: small;">το επιτελείο συ<span style="font-size: small;">μβούλων του δικτάτορα να θέσει ένα <span style="font-size: small;">δημοψήφισμα,<span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> στο οποίο <span style="font-size: small;">ο λαός θα ερωτάται εάν επιθυμεί ή όχι <span style="font-size: small;">να συνεχίσει η Χι<span style="font-size: small;">λή με τον Πινοσέτ στο τιμόνι της διακυβέρνησης για ακόμη<span style="font-size: small;"> οχτώ χρόνια</span>.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Φυσικά, το δημοψήφισμα είναι «στημένο»<span style="font-size: small;">, <span style="font-size: small;">καθοδηγώντας έτσι το λαό με ψευτοδιλήμματα να «σφραγίσει</span></span>» την <span style="font-size: small;">παραμονή</span> του δικτάτορα <span style="font-size: small;">στον <span style="font-size: small;">προεδρικό</span> θώκο, για</span> το «καλό» και την «ασφάλεια» <span style="font-size: small;">της χώρας<span style="font-size: small;">. Την <span style="font-size: small;">υποστ<span style="font-size: small;">ηρικτική καμπ<span style="font-size: small;">άνια του «ΝΑΙ<span style="font-size: small;">» ανα<span style="font-size: small;">λαμβάνει το δεξί χέ<span style="font-size: small;">ρι του δικτάτορ<span style="font-size: small;">α, Λο<span style="font-size: small;">ύτσο Γκάζμαν.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Τότε, η αντιπολίτευση </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;">με επικεφαλής τον Ρενέ Σααβέδρα, ένα<span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> θαρραλέο</span> πι<span style="font-size: small;">τσιρικά, με <span style="font-size: small;">αμερικανικές ρίζες,</span> φιλόδοξο μαρκετίστα<span style="font-size: small;">, </span>έμπ<span style="font-size: small;">ειρο στο χώρ<span style="font-size: small;">ο της διαφήμισης,</span></span></span></span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>θα στήσει με πυρετώδεις ρυθμούς μια καμπάνια με κ<span style="font-size: small;">εντρικό φυσικά σύνθημα <span style="font-size: small;">«ΟΧΙ», ενώ <span style="font-size: small;">οι αντικαθεστωτικοί μαζί με τη βοήθεια ακτιβι<span style="font-size: small;">στ<span style="font-size: small;">ών</span></span> θα έχουν μπροστά τους 27 μέρες και 15' καθημερινά, για να πείσουν το χιλιανό <span style="font-size: small;">λαό για <span style="font-size: small;">τις φρικαλεότητες του Πινοσέτ, να κερδίσουν τις εκλογές και να οδηγήσουν οι ίδιοι τη Χιλή<span style="font-size: small;"> στην επόμενη μέρα, ελεύθερη.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Μια μεγάλη μάχη θα ξεσπάσει. Το αστείο; <span style="font-size: small;">Όχι σε πολιτικό επίπεδο, το οποίο <span style="font-size: small;">περνάει<span style="font-size: small;"> δεν περνάει καν σε δεύτερη μοίρα, <span style="font-size: small;">εξαφανίζεται από το<span style="font-size: small;"> παιχνίδι των εντυπώσεων. Γιατί ως τέτοιο θα εξελιχθεί το δημοψήφισμα. Οι δυο πλευρές θα <span style="font-size: small;">αφήσουν στην άκρη πολιτικοϊδεολογικές πεποιθήσεις και θα «μιλήσουν» στο μυαλό και την καρδιά των πολιτών, χτυπώντας τον αντίπαλο κάτω απ' τη μέση <span style="font-size: small;">τόσο με την προπαγάνδα όσο και με διάφορα τρικς<span style="font-size: small;"> που τους προσφέρει η χρήση των μίντια.</span></span></span></span></span></span></span></span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <span style="font-size: small;">Κι ο</span> Λαρα<span style="font-size: small;">ΐ</span>ν<span style="font-size: small;">, που ήταν μόλις 12 ετών <span style="font-size: small;">τη χρονιά του δημοψ<span style="font-size: small;">ηφίσματος,</span></span> αναβιώνει ρεαλιστικά <span style="font-size: small;">τη <span style="font-size: small;">σκοτεινότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας το<span style="font-size: small;">υ, <span style="font-size: small;">υπό το π<span style="font-size: small;">ρίσμα της σάτιρας γύρω από το μάρκετινγκ<span style="font-size: small;">, τη διαφήμιση και την τηλεόραση, ως μέσα χειραγώγησης <span style="font-size: small;">τ<span style="font-size: small;">ων μαζών<span style="font-size: small;"> και προπαγάνδας<span style="font-size: small;">.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Ωστόσο ο Χιλιανός κατηγορήθηκε από τους μετέχοντες στην καμπάνια NO <span style="font-size: small;">συμπατριώτες του, οι οποίοι, μόλις είδα<span style="font-size: small;">ν την ταινία <span style="font-size: small;">διαμαρτυρήθηκαν <span style="font-size: small;">στον σκηνοθέτη για την «ήπια <span style="font-size: small;">αν<span style="font-size: small;">απαράσταση»</span></span></span></span></span></span> των σκληρών πολιτικών αναταραχών. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Εντάξ<span style="font-size: small;">ει, πιθανώς δ<span style="font-size: small;">εν έχουν άδικο, άλλωστε μόνον εκείνοι αντιμετώπισαν τη φρίκη του δικ<span style="font-size: small;">τάτορα Πινοσέτ <span style="font-size: small;">όντας μάρτυρες<span style="font-size: small;"> γεγονότων<span style="font-size: small;"> που κανείς δε θα μάθει ποτέ, όμως από την άλλη πλευρά ο Λαρα<span style="font-size: small;">ΐν</span> ήταν έντιμος ως προς τις προθέσεις του.<span style="font-size: small;"> Ο ταλαντούχος σκην<span style="font-size: small;">οθέτη<span style="font-size: small;">ς είχε δηλώσει πω<span style="font-size: small;">ς αυτό που ήθελε ήταν να ανα<span style="font-size: small;">βιώσ<span style="font-size: small;">ει τις<span style="font-size: small;"> μαύρες πολιτικές στιγμές της Χιλής <span style="font-size: small;">του Πινοσέ<span style="font-size: small;">τ, χωρίς όμως να κάνει ακόμη μία αντιστασιακή ταινία, αλλά <span style="font-size: small;">εστιάζοντας σε <span style="font-size: small;">μία τόσο σημαντική και καθοριστική <span style="font-size: small;">αν και άγνωσ<span style="font-size: small;">τη </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>περίοδο της <span style="font-size: small;">χιλιανής δικτατορίας. Α<span style="font-size: small;">υτές δηλαδή τις 27 μέρες, <span style="font-size: small;">κατά τις οποίες οργανώθηκε<span style="font-size: small;">, προωθήθηκε<span style="font-size: small;"> και εν τέλει <span style="font-size: small;">διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην ανατροπή του<span style="font-size: small;"> δικτάτορα</span>, μία αντικαθεστ<span style="font-size: small;">ωτική καμπάνια.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Για να παραδώσει τελικά ένα ολοκληρωμένο μάθημα πολιτικής ιστορίας, <span style="font-size: small;">μακρυά από αντίστοιχες <span style="font-size: small;">επιτηδευμένες προσπάθειες (<span style="font-size: small;">Σπίλμπεργκ-Λίνκολν) και αποσπώντας εξίσου ρεαλιστικές ερμηνείες (προεξάρχοντος του Μπερνάλ) να μας χαρίσει <span style="font-size: small;">-μαζ<span style="font-size: small;">ί με <span style="font-size: small;">τ<span style="font-size: small;">ο Amou<span style="font-size: small;">r του Haneke- <span style="font-size: small;">την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία της σ<span style="font-size: small;">εζ<span style="font-size: small;">όν<span style="font-size: small;"> και γενικά, μία από τις καλύτερες πολιτικές (και όχι μόνο) ταινίες των τελευταίων χρόνων<span style="font-size: small;">.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Συμμετοχές και βραβεία: <br /> - Μέσα στις 5 υποψήφιες ταινίες για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2013.<br /> - Βραβείο Κοινού στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.<br /> - Η ταινία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Καννών 2012 και απέσπασε το C.I.C.A.E. Award.<br /> - Βραβείο Κοινού Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάο Πάολο. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Βαθμολογία: 8/10</b> </div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-29828731062973012902013-02-04T14:50:00.000-08:002013-02-05T05:09:33.523-08:00Dupa dealuri (Beyond the Hills), Cristian Mungiu, 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="il_fi" src="http://www.cinematoria.com/images/films/dupa-dealuri_2012/posters/dupa-dealuri_2012-ro-1-800x1121.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="284" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η νέα ταινία του Ρουμάνου Cristian Mungiu, που είδε τις μετοχές του να εκτοξεύονται με το αριστουργηματικό «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες» (Χρυσός Φοίνικας), το «Πέρα απ' τους Λόφους» (και όχι «Πίσω...») είναι ένα δυνατό αλληγορικό ψυχολογικό δράμα, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Tatiana
Niculescu Bran<span style="font-size: small;">, που κέρδισ<span style="font-size: small;">ε το βραβείο σεναρίου στις Κάννες.</span></span> Σε σενάριο και σκηνοθεσία Cristian Mungiu, με τους: </span></span>Cosmina Stratan, Cristina Flutur, Valeriu Andriuta, Dana Tapalaga, Catalina Harabagiu.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Η υπόθεση</span></span></b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><i>Η Alina
(Cristina Flutur) κι η Voichiţa (Cosmina Stratan) γνωρίζονται από τα
παιδικά τους χρόνια στ' ορφανοτροφείο κι έχουν αναπτύξει μια σχέση,
σχεδόν, αδελφική. Η Alina, στα 19 της υιοθετήθηκε από μια οικογένεια και
πλέον ζει κι εργάζεται μόνιμα στην Γερμανία. Η Voichiţa, από την άλλη,
φεύγοντας από τ' ορφανοτροφείο, βρήκε την χαμένη της οικογένεια στο
πρόσωπο του Θεού. Κάποια στιγμή, η Alina θα επιστρέψει στην Ρουμανία για
να πάρει μαζί της τον μόνο άνθρωπο που αγάπησε πραγματικά στην ζωή της,
την Voichiţa. Η Voichiţa, όμως, θεωρεί πια οικογένειά της το μοναστήρι
και διστάζει να κάνει μια νέα αρχή με την καρδιακή της φίλη. Μ' αυτόν
τον τρόπο, άθελά της, θέτει σε κίνδυνο την ζωή της ήδη άρρωστης Alina,
καθώς ο Ηγούμενος (Valeriu Andriuţă) κι οι υπόλοιπες μοναχές, βλέπουν
στο πρόσωπο της φιλοξενούμενης τον σατανά</i>.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στο αριστουργηματικό «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες» ο Μουντζίου <span style="font-size: small;">κριτίκαρε έντονα μια συγκεκριμένη πολιτικοκοινωνική πτυχή τ<span style="font-size: small;">ου καθεστώτος Τσαουσέσκου (αμ<span style="font-size: small;">βλώσεις)</span>. Εδώ, μ<span style="font-size: small;">ε τη μόλις <span style="font-size: small;">3</span>η μεγάλου μήκους ταινία της καριέρας του (<span style="font-size: small;">ο</span>ι αστικοί μύθοι στο «Ιστορί<span style="font-size: small;">ες από τη Χρυσή Εποχή» γράφτηκαν απ' τον <span style="font-size: small;">Μουντζίου αλλά </span>σκηνοθετήθηκαν από πέντε συνολικά δημιουργούς)</span>, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ρ<span style="font-size: small;">ουμανικού σινεμά</span></span></span></span> ρίχνει τα δίχτυα της κριτικής του στον σκοταδισμό της ρουμανικής (και όχι μόνο) εκκλησίας, κρατώντας ωστόσο αποστάσεις σε αντίθεση με την ευθεία επίθεση στο ρουμάνο δικτάτορα.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι... πέρα απ' τους λόφους (ο τίτλος αναφέρεται σε όσα συμβαίνουν μακρυά απ' την κοινή θέα) εκτυλίσσεται το στόρι του φιλμ. Η Αλίνα θα επιστρέψει στη Ρουμανία από τη Γερμανία όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια, για να πάρει μαζί της την Βοϊκίτσα, αγαπημένη της φίλη και μεγάλο έρωτα, η οποία μετά τη συμβίωσή τους στο ορφανοτροφείο και την υιοθεσία της Αλίνα, στράφηκε στην αναζήτηση του Θεού, στον οποίο και αφιέρωσε πια τη ζωή της, ενώ βρήκε και την οικογένεια που ποτέ δεν είχε.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η επανασύνδεση των δύο γυναικών δε θα γίνει, όπως τουλάχιστον η Αλίνα είχε φανταστεί. Θα αντικρίσει μια αποστασιοποιημένη, κλεισμένη στον εαυτό της Βοϊκίτσα, η οποία ναι μεν θα χαρεί από την επανεμφάνιση της φίλης της, αλλά θα της προσφέρει χείρα βοηθείας διαφορετική από εκείνη που θα επιθυμούσε. Απόμακρη, έχοντας αποβάλλει τα ανθρώπινα θέλω, η νεαρή καλόγρια έχει επιλέξει το δρόμο της προσευχής, της εγκράτειας, της πνευματικής αναζήτησης. </div>
<div style="text-align: left;">
Πράγματα ολωσδιόλου ξένα στην Αλίνα, που αδυνατεί να κατανοήσει τον τρόπο ζωής των μοναχών, τόσο σκοτεινό, απόμακρο και «περίεργο» από το συνηθισμένο. Θα της ζητήσει έντονα και επαναλαμβανόμενα να την ακολουθήσει, όμως, όπως λέει κι ο παππάς «ο δρόμος του Θεού μοιάζει να μην έχει επιστροφή» και η Βοϊκίτσα δε δείχνει διατεθειμένη να αφήσει τη γαλήνη αλλά και την «οικογένεια» που μόλις βρήκε.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Όμως δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Αλίνα, αφού σύντομα, λόγω του εκρηκτικού χαρακτήρα, της έντονης επιμονής της, αλλά και του διαλυμένου ψυχολογικού της κόσμου και του συχνά υψηλού πυρετού που οδηγεί σε υστερικές κρίσεις θα αντιμετωπιστεί εχθρικά από τις καλόγριες και τον «Πατέρα» (ιερέα της μονής), καθώς θα την παρομοιάσουν με το Σατανά...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> <span style="font-size: small;">Όπως προαναφέρθηκε<span style="font-size: small;"> </span>η</span> ταινία<span style="font-size: small;"> είναι</span> βασισμένη
στη νουβέλα της Τατιάνα Νικουλέσκου Μπραν<span style="font-size: small;"> και </span>αναφέρεται σε ένα πραγματικό γεγονός
εξορκισμού, που </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">συνέβη
στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας,<span style="font-size: small;"> </span>στο χωριό Τανάκου της Ρουμανίας και είχε συγκλονίσει την τοπική κοινωνία. <span style="font-size: small;">Ο εξορκισμός<span style="font-size: small;">, που θα γίνει πάνω σε ξύλινο σταυρό<span style="font-size: small;">(!), θα <span style="font-size: small;">αποτελέσει μέρος του μαρτυρίου <span style="font-size: small;">στο οποίο θα υποβληθεί η δυναμική Αλίνα, στην προσπάθεια να κερδίσει πίσω την αγάπη της φίλης της<span style="font-size: small;">. Θα αποτελέσει κομμάτι της «τιμωρίας» της, που θα αρνηθεί τ<span style="font-size: small;">η μοναστηριακή ζωή και μαζί τον προά<span style="font-size: small;">γγελο της τραγικής κατάληξης. Μιας σταύρωσης, «αυτοθυσία» ως τη μοναδική λύση(;) στο<span style="font-size: small;">ν ψυχικό πόνο<span style="font-size: small;"> ενός ανεκπλήρωτου, «προδομένου» έρωτ<span style="font-size: small;">α.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Τ<span style="font-size: small;">α κατάλοιπα από το</span> διαβρωτικό, απάνθρωπο παρελθόν της Ρουμανίας του Τσαουσέσκου συναντ<span style="font-size: small;">ούν</span> τη σημερινή Ρουμανία μέσα από φορείς όπως οι αστυνομικοί α<span style="font-size: small;">λλά ακόμη κι οι</span> ιατροί. </span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η συνολική ματιά του Μουντζίου απέχει πολύ από την δριμύ κριτική που ασκεί στον Τσαουσέσκου στο «4 Μήνες...», αφού εδώ, ναι μεν διατηρεί την αγαπημένη του ρεαλιστική απεικόνιση, όπως και τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του φιλμ, αλλά από την άλλη ούτε πολιτικολογεί ούτε ηθικολογεί. Απλώς, εξετάζει ακόμη ένα πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο (με σαφείς θρησκευτικές διαστάσεις) και πώς αυτό επηρεάζει τους εμπλεκόμενους ήρωές του. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Και εδώ πάντως, όσον αφορά στο τεχνικό κομμάτι, απουσιάζει η μουσική, ενώ οι λήψεις είναι μικρής ή μεγάλης διάρκειας νατουραλιστικά και ανθρωποκεντρικά μονοπλάνα, για κάθε σεκάνς. Συνολικά παρακολουθούμε μια στιβαρή, υποβλητική σκηνοθεσία με μινιμαλιστική αφήγηση, που στηρίζει απόλυτα το εξαιρετικό βραβευμένο στις Κάννες σενάριο, διεισδυτική ματιά στα ζητήματα που θέτει και μια κλιμακωτά δραματική εξέλιξη με υπόγεια δοσμένο καυστικό χιούμορ.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Θα ήταν αφελές από πλευράς Ρουμάνου να ασχοληθεί με σαχλά ερωτήματα τύπου «τί είναι η πίστη» ή να αναλωθεί σε επιθέσεις θρησκευτικές, χριστιανικές, καθολικές, παπικές, κ.ά.. Εκείνο όμως που κάνει με ιδιαίτερη ευφυΐα είναι να σκαλίσει στο εσωτερικό του μοναστηρίου και να αναρωτηθεί κατά πόσο ο σκοταδισμός της τυφλής πίστης έχει ελπίδα να δει αληθινό φως και ακόμη, αν είναι εφικτό αυτή η τυφλή πίστη να καταφέρει (χωρίς να εξετάζεται αν χρειάζεται) να συνυπάρξει με τον άθρησκο άνθρωπο χωρίς να τον αντιμετωπίζει δαιμονοποιημένα. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ένα αλληγορικό δράμα με εξαιρετικό σενάριο και έξοχες ερμηνείες από τις δύο πρωταγωνίστριες εκτυλίσσεται ατμοσφαιρικά σε πλάνα παγωμένα, φυσικά και ψυχικά, μέσα σε 2 1/2 ώρες, που κυλάνε σα νερό χωρίς να κουράζουν στιγμή. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Πληθώρα συμμτοχών και διακ<span style="font-size: small;">ρίσεων: </span>Βραβειο Φεστιβαλ Καννων ε<span style="font-size: small;">ξ ημισίας σ</span>τις 2<span style="font-size: small;"> </span>πρωταγωνιστικές γυναικείες ερμηνε<span style="font-size: small;">ί</span>ες</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">, </span>Βραβείο Σεναρίου στο
Φεστιβαλ Κανν<span style="font-size: small;">ώ<span style="font-size: small;">ν, </span></span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Επίσημη συμμετοχη στο
διαγωνιστικό τμημα του Φεστιβαλ Καννων και</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> </span>στ<span style="font-size: small;">α</span>
Φεστιβαλ Karlovy Vary</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">, </span>Τορόν<span style="font-size: small;">το</span></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">, </span>Νεας Υόρκη<span style="font-size: small;">ς</span></span></span>, Πολωνίας, Αμβούργου, ενώ συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και απέσπασε το Βραβείο Κοινού του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια.</div>
<span style="font-size: small;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> <b>Βαθμολογία: 8/10</b> </span></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-52824699390821401842013-01-29T17:08:00.000-08:002013-01-29T17:08:08.359-08:00Mat (Mother), Vsevolod Pudovkin, 1926<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="356" id="irc_mi" src="http://entertainnow.net/img.php?type=m&src=v_movies_10481_51585.jpg" style="margin-top: 0px;" width="242" /></div>
<br />
Από το 1958 η «Μάνα» συγκαταλέγεται στις 12 καλύτερες ταινίες από καταβολής κινηματογράφου. Αυτό εδώ, το αριστουργηματικό φιλμ του βωβού σοβιετικού κινηματογράφου, βασισμένο στο θρυλικό ομώνυμο μυθιστόρημα του Maxim Gorky και γυρισμένο από τον Vsevolod Pudovkin, σε σενάριο Nathan Zarkhi, με τους: Vera Baranovskaya, Nikolai Batalov, Aleksandr Chistyakov, Anna Zemtsova.<br />
<br />
<div class="details">
<div style="text-align: justify;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<i> Η ιστορία λαμβάνει χώρα στις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία, καθώς οι
εντάσεις μεταξύ του κράτους και των επαναστατών. Ο χαρακτήρας της μάνας
γίνεται το ανυποψίαστο εργαλείο για τη σύλληψη του επαναστάτη γιου της
κι με αυτό τον τρόπο γίνεται μέλος του εργατικού κινήματος, έχοντας ως
στόχο την απόδραση του</i>.</div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Κατά τη
διάρκεια του 1905, μια μάνα (Vera Baranovskaya) χάνει τον αυταρχικό της
σύζυγο σε μια διαμάχη των δυο αντίπαλων στρατοπέδων της Ρωσίας της
εποχής. Έχοντας πλέον ως μόνο της μέλημα τη φροντίδα του γιου της, Pavel (Nikolai Batalov), ο
οποίος είναι μέλος της ομάδας των επαναστατών, παραδίδει στις αρχές,
που έχουν έρθει να συλλάβουν τον νεαρό Pavel, τα κρυμμένα όπλα,
θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο θα γλυτώσει τη ζωή του. Αντίθετα απ'
αυτό που νομίζει, όμως, αποδεικνύει ότι ο γιος της είναι όντως ένοχος
και συμβάλλει στην καταδίκη του. Μετά από αυτό της το σφάλμα,
συνειδητοποιεί ότι οι επαναστάτες έχουν συνείδηση κι ενώνει τις δυνάμεις
της μαζί τους, προσπαθώντας να βοηθήσει τον γιο της να επανακτήσει την
ελευθερία του.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Ο Μα<span style="font-size: small;">ξίμ Γκόρκι, ένας από τους σημαντικότ<span style="font-size: small;">ερους Ρώσους λογοτέχνες, με το πασίγνωστο έργο του «Μάνα» κέρδισ<span style="font-size: small;">ε παγκόσμια αναγνώριση</span></span> και καθιερ<span style="font-size: small;">ώθηκε ως μεγάλος κλασικός</span>. Έντονα πολιτικοποιημένος και ιδ<span style="font-size: small;">ρυτής <span style="font-size: small;">του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, ο Αλε<span style="font-size: small;">ξέι Μαξίμοβιτ<span style="font-size: small;">ς Πέτσκοφ <span style="font-size: small;">(</span>το πραγματικό του όνομα), για πρώτη φορά σ<span style="font-size: small;">την ιστορία της λογοτεχνίας παρουσιάζει την πάλη του επαναστατημένου προλεταριάτου</span></span></span></span></span></span> για σοσιαλισμό<span style="font-size: small;">, υπό την καθο<span style="font-size: small;">δή<span style="font-size: small;">γηση του εργατικού κόμματος.</span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Κι ο ε<span style="font-size: small;">πίσης σπουδαίος σοβιετικός <span style="font-size: small;">σκηνοθέτης</span> </span>Vsevolod Pudovkin, στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο, μεταφέρει στο πανί τη<span style="font-size: small;">ν επαναστατική</span> ιστορία<span style="font-size: small;"> των εργαζομένων<span style="font-size: small;"> με <span style="font-size: small;">τη Μάνα, φυσικά, στο επίκεντρο</span></span></span> και <span style="font-size: small;">αφήνει εποχή για την ασύλληπτη χρήση του μοντ<span style="font-size: small;">άζ. Ουσιαστικά ο<span style="font-size: small;"> Pudovkin <span style="font-size: small;">κι ο <span style="font-size: small;">S. Eisenstein</span></span></span></span></span> ήταν οι πρωτοπόροι στο χώρο του μοντάζ, με έργα αναφοράς τη Μάνα και το Θωρ<span style="font-size: small;">ηκτό Ποτέμκιν, αντίστοιχα.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Βρισκόμαστε στη Δύση τη<span style="font-size: small;">ς Ρωσικής Αυτοκρατορίας<span style="font-size: small;">, περίοδο <span style="font-size: small;">έντονης αμφισβήτησης <span style="font-size: small;">του αρ<span style="font-size: small;">ι</span>στ<span style="font-size: small;">ο</span>κρα</span></span></span></span>τορικού καθεστώτος. <span style="font-size: small;">Όπο<span style="font-size: small;">υ εδώ, εκφράζεται μέσα απ<span style="font-size: small;">ό την<span style="font-size: small;"> επανάσταση του προλεταρι<span style="font-size: small;">άτου, το 190<span style="font-size: small;">5</span> (δύο χρόνια πριν γραφτεί το έργο από τον Γκόρκι). </span></span></span></span></span>Στο επίκεντρο δε, της επανάστασης βρίσκεται η Μάνα, σύμβολο αντίστασης, η οποία θα ασπαστεί τον κομμουνισμό στην πορεία<span style="font-size: small;">, μετά από συνεχ<span style="font-size: small;">είς αδικίες που <span style="font-size: small;">θα βιώσει η ίδια και το παιδί της. Μια γυναίκα-σ<span style="font-size: small;">ύμβολο (ιερή μορφή γ<span style="font-size: small;">ια τη ρωσική κοινωνία, ε<span style="font-size: small;">κπρόσωπος της εργατικής τάξης)</span></span>, η οποία βρισκόταν <span style="font-size: small;">πάντα στην σκιά του μέθυσου άνδρα της, άβουλη. Ωστόσο είχε στο π<span style="font-size: small;">λευρό της το γιο, <span style="font-size: small;">που εναντι<span style="font-size: small;">ωνό</span>ταν<span style="font-size: small;"> στον εχθρικό πατέρα αφέντη. Όμ<span style="font-size: small;">ως ο νέος έχει διαφορετικά ιδανικά απ' τον παλιό. Κι έτσι, υπηρέτης του Τσάρου ο πατέρας, επαναστάτης <span style="font-size: small;">στους λαϊκούς αγώνες ο γιος!</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Κι η μάνα πάντα κάπου στη μ<span style="font-size: small;">έση, αρνούμεν<span style="font-size: small;">η να επιλέξει «στρατόπεδο</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span>», κινούμενη είτε από συζυγική αφοσίωση είτε <span style="font-size: small;">από μητρική στοργή. </span>Μέχρ<span style="font-size: small;">ι που η ίδια η ζωή τη<span style="font-size: small;">ς δείξει το δρόμο...</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"></span></span></span><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Το Σύστημα της πήρε το<span style="font-size: small;">ν άνδρα και το ίδιο σκοπεύε<span style="font-size: small;">ι να κάν<span style="font-size: small;">ει με τον γιο. Έτσι η Μάνα, που θέλοντας να προστατέψει την οικογένει<span style="font-size: small;">ά της</span> ήταν εναντίον του Συστήματος, θα υψώσει τ<span style="font-size: small;">ην κ<span style="font-size: small;">όκκινη</span> σημαία των Μπολ<span style="font-size: small;">σεβίκων</span></span></span></span></span></span></span></span> με σκοπό να <span style="font-size: small;">επιτεθεί <span style="font-size: small;">εκείνη στο Σύστημ<span style="font-size: small;">α, που τόσο άδικα και β<span style="font-size: small;">ίαια κ<span style="font-size: small;">υνήγησε τ<span style="font-size: small;">α αγαπημένα της πρόσωπα («ταξική συνειδητοποίηση»).</span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> Κι ο Πουντόβκιν με ασύλληπτ<span style="font-size: small;">η,</span> πρωτοποριακ<span style="font-size: small;">ή </span>για την εποχή τεχνικ<span style="font-size: small;">ή μοντ<span style="font-size: small;">άζ (αλλά και εξαιρετικές λήψεις, υπέροχα πλάνα και αφ<span style="font-size: small;">ήγηση)</span> στήνει δεξιοτεχνικά την -προπαγανδ<span style="font-size: small;">ιστική- υπερπαραγωγ<span style="font-size: small;">ή</span> του<span style="font-size: small;">, με την οποία περιγράφει εντυπωσιακά την επικρατούσα κ<span style="font-size: small;">οινωνικοπολιτική κατάσταση <span style="font-size: small;">μερικά χρόνια πριν την Οκτωβριανή Επαν<span style="font-size: small;">άσταση.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Ένα τεράστιο μάθημα <span style="font-size: small;">ψυχικού σθένους και αυτοθυσίας</span>, <span style="font-size: small;">όπου μόνο<span style="font-size: small;"> μέσα από</span> το<span style="font-size: small;">υς</span> αγώνες των καταπι<span style="font-size: small;">εσμένων και αδικ<span style="font-size: small;">η</span>μένων</span></span> για τα ιδανικά της πανανθρώπινης ελευθερίας και δικαιοσύνης<span style="font-size: small;">, <span style="font-size: small;">δεν επιβάλλεται η αδικία, η ε<span style="font-size: small;">ργασιακή εκμετάλλευση<span style="font-size: small;"> και κοινωνική εξαθλίωση.</span></span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> <span style="font-size: small;">Τέλος<span style="font-size: small;">, έ</span></span>να <span style="font-size: small;">χαλαρό σενάριο στα χέρια του Πουντόβκιν αποκ<span style="font-size: small;">τά μία μεστή συμπύκνωση και αυτό οφείλεται στην ελε<span style="font-size: small;">υθερία που έδωσε ο σκηνοθέτης στο σεναριογράφο Ζαρκί, ο οποίος μεταξύ άλλων πρόσθεσε τ<span style="font-size: small;">ο ρόλο του πατέρα (δεν<span style="font-size: small;"> υπάρχει στο κείμενο του Γκόρκι)</span></span></span></span></span>, προσδίδοντας έτσι μια δυνατ<span style="font-size: small;">ή κοινωνική νότα στην πλοκή.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> Ταινία ορόσημο της ρωσικής πρωτοπορίας και κατά τη γνώμη μου σημαντικότατη στιγμή στο παγκόσμιο σι<span style="font-size: small;">νεμά<span style="font-size: small;">, γενικά.</span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-size: small;"> <b>Βαθμολογία: <span style="font-size: small;">8,5/10</span></b></span> </span></span></span></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-38775797651923218842013-01-18T08:01:00.002-08:002013-01-18T08:05:14.297-08:00Life of Pi, Ang Lee, 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="il_fi" src="http://meetinthelobby.com/wp-content/uploads/2012/12/Life-of-Pi-Movie-Poster-Large.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="269" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Το νέο φιλόδοξο εγχείρημα του Ang Lee είναι μια περιπέτεια φαντασίας, βασισμένη στο ομότιτλο best-seller μυθιστόρημα του Yann Martel, το 2001. «Η Ζωή του Πι» είναι ένα υπέροχο φιλοσοφικών προεκτάσεων παραμύθι, παρουσιασμένο στο νέο κινηματογραφικό σύμπαν του 3D και διηγείται την περιπετειώδη ζωή ενός 16χρονου αγοριού, μοναδικού επιζώντα ενός ναυάγιου. Σε σενάριο David Magee, σκηνοθεσία Ang Lee, με τους: <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Suraj Sharma, Irrfan Khan, Tabu, Adil Hussain, Gerard Depardieu.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Η νέα σκηνοθετική δουλειά του τιμημένου με Όσκαρ Ανγκ Λι (“Brokeback
Mountain”, “Crouching Tiger, Hidden Dragon”), είναι βασισμένη στο
μπεστ-σέλερ του Γιαν Μαρτέλ, και μας αφηγείται την απίστευτη περιπέτεια
επιβίωσης του Πι, ενός νεαρού άντρα, στην θάλασσα κάτω από αντίξοες
συνθήκες. Ένα αξιόλογο τεχνολογικό επίτευγμα σε 3D, η επική περιπέτεια
του Πι είναι μια συναισθηματικά μαγευτική εμπειρία που θα εμπνεύσει, θα
συγκινήσει και θα ταξιδέψει το κοινό σε ένα πρωτόγνωρο τόπο που δεν θα
ξεχάσει ποτέ</i>.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> Ο
Πι Μολι<span style="font-size: small;">τόρ</span> Π<span style="font-size: small;">α</span>τέλ είναι ένα 16χρονο αγόρι, γιος ιδιοκτήτη ζωολογικού κήπου. Μια
μέρα, όλη η οικογένεια μαζί με πλήθος ζώων επιβιβάζονται σε ένα πλοίο
με προορισμό τον Καναδά, προκειμένου να χτίσουν μια νέα ζωή. Στην
πορεία, το πλοίο βυθίζεται και ο Πι σώζεται σε μια βάρκα στην μέση του
Ειρηνικού ωκεανού, μαζί με μια ύαινα, έναν ουρακοτάγκο, μία ζέβρα και
μια τίγρη της Βεγγάλης.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> <span style="font-size: small;">Μόνον αυτ<span style="font-size: small;">ός ο απίθανος Ταϊβανέζος, ο σκηνοθετικός χαμαιλέ<span style="font-size: small;">ων</span> θα μπορούσε να μεταφ<span style="font-size: small;">έρει στον κινηματογράφο το επικό παραμύθι <span style="font-size: small;">του Μαρτέλ. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιόλογοι συνάδε<span style="font-size: small;">λφοι του Λι, όπως </span></span></span></span></span></span></span>ο Jean-Pierre Jeunet αλλά και ο μέγας παραμυθάς Alfonso Cuaron προσπάθησαν να πράξουν κάτι ανάλογο στο παρελθόν δίχως ωστόσο επιτυχία. </div>
<div style="text-align: left;">
Και οι θεατές, κάθε ηλικίας, θα παρασυρθούν στον φανταστικό κόσμο του Πι, όπου θα ρουφήξουν κάθε στιγμή, όπως ακριβώς κάνει ο ήρωας στα παιδικά του χρόνια. Τρισδιάστατες εικόνες, πανέμορφες φωτογραφίες, απίστευτα ειδικά εφέ συμπληρώνουν το έξοχο παζλ του τεχνολογικού επιτεύγματος σε συνδυασμό με τον έξοχο λυρισμό του Λι (δεν πειράζει στο ελάχιστο το πρωτότυπο στόρι, ακριβώς για να τα δώσει όλα στη μαγεία των εικόνων) και μαγεύουν το θεατή, που ΜΟΝΟ στις ειδικές 3D προβολές θα το ευχαριστηθεί στον απαιτούμενο βαθμό.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Από εκεί λοιπόν, την παιδική ηλικία του πρωταγωνιστή, ξεκινά η αφήγηση του ενήλικα πλέον Πατέλ προς τον Καναδό συγγραφέα, που άκουσε για μια συγκλονιστική εμπειρία και συνάντησε τον Πι, για να «τον κάνει να πιστέψει στο Θεό».</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Γεννημένος και μεγαλώνοντας στο Ποντίτσερι της Ινδίας στα '70s, ο μαθητής Πισίν Πατέλ (ονομάστηκε έτσι από τον πατέρα του, ο οποίος συνήθιζε να κολυμπάει σε κάθε πισίνα) αντιμετωπίζεται ειρωνικά από τον περίγυρό του εξαιτίας του ομολογουμένως αστείου ονόματος ("Πισιν", με τη γαλλική προφορά «πισίνα», με την αγγλική «κατούρημα»!). Όμως δεν πτοείται ιδιαίτερα, καθώς εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να ρουφάει όση περισσότερη γνώση μπορεί. Στο πλαίσιο αυτό, ο πιτσιρικάς αρχίζει να γοητεύεται από τις διάφορες θρησκείες, σε βαθμό μάλιστα που προσηλυτίζεται σε κάμποσες, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στην οικογένειά του και κυρίως στον πατέρα του, που τον ωθεί στο δρόμο της λογικής και της επιστήμης και άρα εκτός οιουδήποτε θρησκευτικού προσανατολισμού. Ο Πι όμως (αποφάσισε να «κόψει» το αστείο του όνομα, με πρόφαση τον άρρητο υπερβατικό ελληνικό αριθμό Π, το 3,14, ) έχει υψηλές πνευματικές και φιλοσοφικές ανησυχίες κρατώντας έτσι από κάθε θρησκεία το κομμάτι που τον ευχαριστεί!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5114542806318497553" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5114542806318497553" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a> Κάποια στιγμή, 17 πλέον ετών θα μπαρκάρει (αφήνοντας πίσω την εφηβική του αγάπη) μαζί με όλην του την οικογένεια και τα ζώα του κήπου, που ανήκουν στον πατέρα του και όπου εργαζόταν ο ίδιος, με κατεύθυνση τον Καναδά κι ένα καλύτερο μέλλον (σε μίνι αλλά απολαυστική εμφάνιση εν πλω, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ ως γάλλος Σεφ). Όμως το ναυάγιο θα του στερήσει γονείς και αδερφό και θα τον αφήσει για 227 μέρες καταμεσής του Ειρηνικού Ωκεανού, σε μια σχεδία παρέα με έναν ουρακοτάγκο, μια ζέβρα, μια ύαινα και μια τεράστια άγρια τίγρη Βεγγάλης. </div>
<div style="text-align: left;">
Σαν άλλος Νώε ο πιτσιρικάς είναι υπεύθυνος για τη φροντίδα των απειλούμενων ζώων και σαν άλλος Οδυσσέας ξεκινά το δικό του ταξίδι προς την προσωπική σωτηρία.</div>
<div style="text-align: left;">
Σύντομα η χτυπημένη ζέβρα, ο ουρακοτάγκος και η ύαινα να σκοτωθούν και μοναδικός «σύντροφος» στη συνέχεια του ταξιδιού θα είναι ο... Ρίτσαρντ Πάρκερ (το όνομα της τίγρης, που του δόθηκε από ένα τυχαίο, αστείο γεγονός).</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<img height="232" id="il_fi" src="http://www.artsandthecity.gr/cm/ckfinder/userfiles/images/life-of-pi02.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></div>
Ο Πι (it's pronounced "pi", not "pai", you idiots!) θα ενηλικιωθεί απότομα και παράλληλα ερχόμενος σε σύγκρουση με τους δαίμονές του θα επιστρατεύσει κάθε πολυμήχανη σκέψη και δράση δημιουργικότητας, ελέγχου, στρατηγικής, πίστης, φαντασίας, επιβίωσης. Θα δει το πρόσωπο του «Θεού», που αναζητούσε από μικρός, σε ένα σωρό θαλάσσια και ουράνια φαινόμενα. Θα παρελάσουν μπροστά από τα έκπληκτα μάτια του καρχαρίες, φάλαινες, δελφίνια, ιπτάμενα ψάρια, μέδουσες και τόσα άλλα θαλάσσια πλάσματα και φυτά, όπως και καταιγίδες «βιβλικές καταστροφές». Μέσα σ' όλα θα πρέπει να αντιμετωπίσει και το «κτήνος» που έχει απέναντί του και που όπως ο πατέρας του είχε πει «η τίγρης δεν είναι φίλος σου, δεν έχει την ίδια λογική με σένα, είναι άγρια, όποιος άνθρωπος το ξεχνάει αυτό, σκοτώνεται!».</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στο εκφραστικότατο πρόσωπο του πρωτοεμφανιζόμενου Suraj Sharma, ο Ταϊβανέζος προφανώς βρίσκει όλα όσα έψαχνε, για να ζωντανέψει το μύθο.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Το δε φινάλε, όπου αποκαλύπτεται μία φανταστική αλληγορία, εκπληκτικό, ενώ υπάρχει κι ο συγκινητικός μονόλογος του Πι προς τον Καναδό, ήρεμο ινδουιστή.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Κάποιοι που ακόμη δεν έχουν δει το φιλμ, απορούν «πώς γίνεται να κεντρίζει το ενδιαφέρον μια ταινία που στο μεγαλύτερο μέρος της εξελίσσεται στη μέση του ωκεανού, σε μία σχεδία με ένα ανήλικο παιδί και μία τίγρη!». Ε, μόλις το δουν θα λυθούν μεμιάς οι απορίες, αφού θα παρασυρθούν στην φανταστική μαγεία του παραμυθά σκηνοθέτη και του επιτελείου του, οι οποίοι στήνουν ένα μεθυστικό τεχνολογικό εικονοκλαστικό μουσικό όργιο για μικρούς και μεγάλους, σαρώνοντας τις εντυπώσεις, τσιμπώντας 11 υποψηφιότητες Oscar, κερδίζοντας ήδη Χρυσή Σφαίρα μουσικής (Μάικλ Ντέινα) κι έχοντας άλλες δύο υποψηφιότητες (καλύτερη ταινία-σκηνοθεσία), έχοντας 9 υποψηφιότητες BAFTA και τέλος, αφενός έχοντας ήδη ξεπεράσει σε έσοδα κατά πολύ τα περίπου 120.000.000 του προϋπολογισμού και αφετέρου έχοντας κερδίσει τη συντριπτική πλειονότητα κριτικών και κοινού, παγκοσμίως. </div>
<div style="text-align: left;">
Όσο για κάποιους άλλους, που ψάχνουν την -όποια- ουσία που χάνει ο Λι από το μυθιστόρημα του Μαρτέλ, ας έχουν κατά νου πως ο Ταϊβανέζος εν γνώση του κάνει μια άσκηση μεταφοράς στο πανί ενός παραμυθιού, που αποδεδειγμένα δεν μπορούσε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη και ας απολαύσουν την ποίηση των εικόνων, του ορισμού δηλαδή του σινεμά.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Βαθμολογία: 8/10</b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-20564673813998929932013-01-11T15:01:00.000-08:002013-01-17T06:29:18.166-08:00Dans la Maison, François Ozon, 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img height="400" id="il_fi" src="http://www.photos.cinereves.com/FILM%202012/DANS%20LA%20MAISON/DANS%20LA%20MAISON%202012%20POSTER.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="291" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η νέα ταινία του Francois Ozon, «Το Αγόρι στο Τελευταίο Θρανίο» («Μέσα στο Σπίτι» μεταφράζεται κατά λέξη) είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο σε μία όντως ιδιαίτερη σεναριακή ιδέα, όμως το αποτέλεσμα ξεπερνά ελαφρώς τη μετριότητα, που συναντάται στο σύνολο σχεδόν της φιλμογραφίας του «τρομερού παιδιού του γαλλικού σινεμά». Σε σενάριο<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="color: black;"> François Ozon, Juán Mayorga</span></span></span>, σκηνοθεσία François Ozon, με τους: <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Fabrice Luchini, Ernst Umhauer, Kristin Scott Thomas, Emmanuelle Seigner, Denis Ménochet, Bastien Ughetto, Jean-François Balmer</span></span>.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ο Κλοντ, ένας 16χρονος μαθητής μεσοαστικής οικογένειας, είναι ένα παιδί
ήπιων τόνων. Ο καθηγητής του, Ζερμέν, αξιολογώντας τα γραπτά του,
αντιλαμβάνεται ότι ο Κλοντ είναι ένα παιδί με εξαιρετικά χαρίσματα. Στην
πραγματικότητα όμως, ο νεαρός έχει παρεισφρήσει στην οικογένεια ενός
συμμαθητή του και από εκεί αντλεί τα θέματα των εκθέσεων του. Κάτι πιο
σκοτεινό φαίνεται να υπάρχει στο μυαλό του Κλοντ...</i>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> Ο Claude (Ernst Umhauer</span></span>) είναι ένας 16χρονος μαθητής, φαινομενικά ντροπαλός και ήσυχος,
με ιδιαίτερο ταλέντο στο γράψιμο. Πηγή έμπνευσής του, το σπίτι της
μεσοαστικής οικογένειας ενός συμμαθητή του<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">, του Rapha (Bastien Ughetto)</span></span>, στο οποίο καταφέρνει να
τρυπώσει παραδίδοντας μαθήματα μαθηματικών. Οι εκθέσεις του θα
γοητεύσουν τον Germain <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">(Fabrice Luchini)</span></span>, έναν πικρόχολο καθηγητή λογοτεχνίας, ο οποίος
φαίνεται να έχει χάσει από καιρό τη χαρά της διδασκαλίας, αλλά και της
ζωής γενικότερα. Καθώς το ενδιαφέρον του για τη δουλειά του
αναζωπυρώνεται μέσα από τα προκλητικά γραπτά του μαθητή του, ο Germain
θα αναλάβει να καθοδηγήσει τον Claude στις συγγραφικές του προσπάθειες,
χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι παρασύρεται ο ίδιος σε ένα επικίνδυνο
παιχνίδι ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Καραρχάς να σημειωθεί ότι η ταινία είναι εμπνευσμένη από το ισπανικό θεατρικό «The Boy in the Last Row» του Χουάν Μαγιόργκα. Ένα εξαιρετικό κείμενο, χάρις στο οποίο το -μέτριο- φιλμ του Οζόν απέσπασε θετικές κριτικές. Ο επονομαζόμενος ως «το τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά» σκηνοθέτης κατά την προσωπική μου άποψη δε δικαιολογεί τον ομολογουμένως βαρύ τίτλο που φέρει. Με εξαίρεση οπωσδήποτε το «5χ2» και δευτερευόντως την «Πισίνα» (μετριότατα τα «8 Γυναίκες», «Ο Χρόνος που απομένει»), ο Οζόν κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά κινηματογραφικά επίπεδα και ειλικρινά δυσκολεύομαι να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό ή τα θετικά σχόλια που ακολουθούν κάθε του ταινία. Anyways...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Εδώ λοιπόν, αυτό το διαφημισμένο ως θρίλερ (ψυχολογικό εννοείται), είναι περισσότερο μια έντονα μυστηριώδης ταινία, με δραματική πλοκή διανθισμένη με στοιχεία χιουμοριστικά, ηδονοβλεπτικά, κυνικά, μα κυρίως στοιχεί που παίζουν το αγαπημένο παιχνίδι του γάλλου σκηνοθέτη, αυτό της ακροβασίας μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει στο συγκεχυμένο απ' τον ιδιαίτερο και αλλοπρόσαλλο πιτσιρικά μυαλό του κορεσμένου και ψυχρού καθηγητή. </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Το μπερδεμένο μυαλό του καθηγητή φιλολογίας είναι ο ένας θεματικός άξονας του φιλμ. Ο άλλος, είναι στραμμένος πάνω στον 16χρονο πιτσιρικά, ο οποίος, ως διαρρήκτης όχι σπιτιού αλλά ανθρώπινου ψυχισμού, εισχωρεί βίαια στην καθημερινότητα μιας φαινομενικά τέλειας οικογένειας, αλλά δεν αρκείται μόνο στο να καταγράφει λεπτομερώς και με τη χρήση της πλούσιας φαντασίας του τις ζωές των μελών της μέσω εκθεσιακών συνεχειών που δίνει για feedback στον καθηγητή, καθώς επιδιώκει να αποτελεί ο ίδιος μέρος της ζωής των και κατά συνέπεια με τη συμπεριφορά την τροποποιεί προσπαθώντας παράλληλα να καλύψει τις δικές του ανάγκες (η μητέρα του τον εγκατέλειψε μικρό και ο πατέρας του είναι καθηλωμένος σε καροτσάκι), είτε ως γιος ενός φιλικού και δυναμικού πατέρα που δεν είχε είτε ως καλύτερος φίλος του συμμαθητή του και αδύναμου σε χαρακτήρα, Ράφα είτε αρχικά ως αποδέκτης της μητρικής στοργής η ερωμένος της συζύγου και κατά συνέπεια πατέρας στη θέση του πατέρα Ράφα.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Καθηγητής και μαθητής αλληλοβοηθούνται και αλληλοσυμπληρώνονται. Στο πρόσωπο του χαρισματικού στο γράψιμο μαθητή ο -έχω χάσει το νόημα της ζωής- καθηγητής βρίσκει το ταλέντο που ποτέ δεν είχε ο ίδιος και μεταχειρίζεται ιδιαιτέρως το μαθητή του, ενώ ο πιτσιρικάς δράττεται της εύνοιας του καθηγητή, αφενός για να τον χειραγωγήσει, αφετέρου να προχωρήσει ευθαρσώς στο μακιαβελικά διαστροφικό σχέδιό του (χειραγώγηση της οικογένειας).</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο Φρανσουά Οζόν μεταφέρει με χαμηλούς τόνους το εξαίρετο ισπανικό κείμενο και προσεγγίζει ηδονοβλεπτικά τη γαλλική μεσοαστική τάξη κλείνοντας το μάτι στο μπλέξιμο φανταστικού και αληθινού, ενώ «παίζει» διανοητικά με τους θεατές, οι οποίοι βλέπουν να ανατρέπονται οι ψυχολογίες αλλά και οι χαρακτήρες των ηρώων, όπως και τα στερεότυπα, σε κάθε καρά που ξετυλίγεται το στόρι. Ο αρχικά φαινομενικός θύτης μετατρέπεται σε θύμα και τούμπαλιν. Ένα έξυπνο «παιχνίδι» εδώ από τον πάντα «διαστροφικό» Οζόν, που σαφώς και κλείνει το μάτι τόσο στον Παζολίνι και το αριστουργηματικό «Θεώρημα» όσο και στον Χίτσκοκ και το «Σιωπηλό Μάρτυρα» (και σε άλλους συναδέλφους), ενώ δε λείπουν και τα ντοστογιεφσκικά ερωτήματα, ωστόσο δεν αρκεί για να δημιουργηθεί κάποιο αριστούργημα.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, με κάποιες αρκετά συνεπείς <span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">(<span style="font-size: small;">Kristin Scott Thomas, Fabrice Luchini), ενώ ενδιαφέρουσα είναι η μουσική επένδυση. Όμως τα γνωστά προβλήματα του σκηνοθέτη εμφανίζονται και εδώ, ενώ και η ψυχρή και ανάλαφρη ματιά του στο καταπληκτικό κείμενο, η μη σαφής τοποθέτησή του προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση και το ήπιων τόνων φινάλε δεν προδικάζουν για ένα πιθανό comeback του σκηνοθέτη των «5χ2», «Πισίνα». Ωστόσο θεωρώ</span> ήδη πως αυτή είναι η 3η καλύτερή του.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"> «Το Αγόρι στο Τελευταίο Θρανίο» απέσπασε Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Τορόντο, όπως και τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σεναρίου στο Σαν Σεμπαστιάν. </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 5,5/10</b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5114542806318497553.post-74211613750432936172013-01-06T13:09:00.002-08:002013-01-06T13:09:58.859-08:00Der Tunnel, Roland Suso Richter, 2001<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="Der Tunnel 2001" border="0" class="postermovie" height="400" src="http://flickfacts.com/posters/tt0251447.jpg" width="270" /> </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το «Τούνελ» αφηγείται την ιστορία κάποιων ανθρώπων, που με επικεφαλής τον Harry Melchior «δραπέτευσαν» απ' την ανατολική στη δυτική Γερμανία. Του 2001, σε σκηνοθεσία Roland Suso Richter, με τους: Heino Ferch, Nicolette Krebitz, Sebastian Koch, Alexandra Maria Lara, Claudia Michelsen.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>Η υπόθεση</b>:</div>
<div style="text-align: left;">
<i><span class="hps">Βασισμένη στην</span> <span class="hps">αληθινή ιστορία</span> <span class="hps">μιας ομάδας</span> <span class="hps">Ανατολικών </span><span class="hps">Βερολινέζων, οι οποίοι</span> <span class="hps">δραπέτευσαν</span> <span class="hps">προς τη Δύση</span>. <span class="hps">Ο Harry</span> <span class="hps">Melchior</span> <span class="hps">ήταν</span> <span class="hps">πρωταθλητής</span> <span class="hps">της κολύμβησης στην Ανατολική Γερμανία και παράλληλα ήρθε</span><span class="hps"></span> <span class="hps">σε ρήξη με</span> <span class="hps">το Σύστημα</span> <span class="hps">εξαιτίας του οποίου</span> <span class="hps">έχει</span><span class="hps"></span> <span class="hps">φυλακιστεί στο παρελθόν</span>. <span class="hps">Έτσι περνάει στη δυτική πλευρά και από 'κει οργανώνει</span> <span class="hps">τη διαφυγή</span> <span class="hps">τόσο </span><span class="hps">της</span> <span class="hps">αδελφής του</span> όσο <span class="hps">και της οικογένειάς της</span>. <span class="hps">Η ιδέα</span> <span class="hps">του τούνελ</span> <span class="hps">γεννιέται</span>, <span class="hps">αλλά το πλάνο</span> <span class="hps">δε</span> <span class="hps">λειτουργεί ομαλά.</span> <span class="hps">Οι συμμετέχοντες</span> <span class="hps">αντιμετωπίζουν προβλήματα</span> <span class="hps">όχι μόνο</span> <span class="hps">με</span> <span class="hps">την</span> <span class="hps">υλικοτεχνική υποστήριξη</span> <span class="hps">του έργου τους</span>, <span class="hps">αλλά και</span> <span class="hps">με την προδοσία</span> <span class="hps">από τους... φίλους</span> <span class="hps">στην Ανατολή</span>. <span class="hps">Και</span> <span class="hps">πάντα</span>, <span class="hps">η</span> <span class="hps">αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας</span> <span class="hps">είναι πολύ κοντά</span> <span class="hps">στην ανακάλυψη</span> </i><span class="hps"><i>του οικοπέδου</i>.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="hps"> Ο </span>Roland Suso Richter είναι γνωστός σκηνοθέτης τηλεοπτικών ταινιών, στη Γερμανία. Το Τούνελ αν και βγήκε τελικά στις αίθουσες και «κρατάει» κινηματογραφικά, ήταν παραγωγή τηλεοπτικών προθέσεων, καθώς παίχτηκε στη γερμανική τηλεόραση σε δύο μέρη, ενώ είχε συνολική διάρκεια 188' αντί των 150', της βερσιόν δηλαδή που βρήκαμε στην ταινία και των 167', της βερσιόν που βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η -αληθινή- ιστορία εξελίσσεται το 1961 προς 1962, όταν κάποιοι άνθρωποι που ζούσαν στο πρώην ανατολικό Βερολίνο, με επικεφαλής τον Χάρι Μέλχιορ «δραπέτευσαν» προς τη Δύση. Υπενθυμίζεται ότι εκείνη ακριβώς την περίοδο χτιζόταν το τείχος του Βερολίνου (13 Αυγούστου 1961), που χώριζε στα δύο μια ολόκληρη χώρα...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ο Μέλχιορ λοιπόν ήταν πρωταθλητής στην κολύμβηση, στο ανατολικό Βερολίνο κερδίζοντας εκτός των μεταλλίων και την καθολική αναγνώριση και καταξίωση. Αρνούμενος όμως να συνεργαστεί με τις Αρχές, είχε έρθει σε ρήξη με το Σύστημα, με αποτέλεσμα να εκτίσει ποινή φυλάκισης επειδή το 1953 είχε συμμετάσχει σε διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης των κομμουνιστών της Ανατολικής Γερμανίας. Αηδιασμένος αποφασίζει να φύγει για τη Δύση (με πλαστό διαβατήριο και μεταμφιεσμένος), μαζί με τους φίλους του Ματίζ (Sebastian Koch), Βικ (Mehmet Kurtulus) και Φρεντ (Felix Eitner), αλλά το μυαλό του είναι διαρκώς στην πολυαγαπημένη του αδερφή Λότε <span id="movieSynopsisRemaining">(Alexandra Maria Lara)</span>. Έτσι με μια ομάδα {(αποτελούμενη απ' τους φίλους, κάποιους εθελοντές που επίσης θέλουν να φέρουν μέλη των οικογενειών τους και τη νεαρή<span id="movieSynopsisRemaining"> Φρίτζι (Nicolette Krebitz)</span>} θα σκαρφιστούν την ιδέα του τούνελ, μέσω του οποίου θα φέρουν στη Δύση τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που έμειναν πίσω στην ανατολική πλευρά. Ένα τούνελ μήκους περίπου 150 μέτρων, το οποίο από απλή σήραγγα καταλήγει σε μεγαλειώδη κατασκευή..</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Η ιδέα του τούνελ ανήκει φυσικά στον Μέλχιορ και γίνεται γνωστή πολύ νωρίς στην ταινία. Αυτό σημαίνει πως η δράση είναι μακράς διάρκειας και ιδιαίτερα έντονη. Με στοιχεία θρίλερ και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, καθώς μεγάλο μέρος του φιλμ εκτυλίσσεται κάτω από τη γη, εντός τούνελ δηλαδή, παρακολουθούμε με αγωνία (αν και γνωρίζουμε την κατάληξη) τη φυγή μιας ομάδας ανθρώπων προς την ελευθερία. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Γιατί στην ουσία αυτό διαπραγματεύεται ο γερμανός σκηνοθέτης. Την «πτήση» προς την ελευθερία. Σίγουρα υπάρχει κάποιο πολιτικό σχόλιο, όμως ο Ρίχτερ δεν ενδιαφέρεται να κάνει (ακόμη μία) πολιτική καταγγελία. Εκείνο που τον εκφράζει είναι να αγκαλιάσει αυτούς τους ανθρώπους, τον αγώνα τους για το ύψιστο ιδανικό, αυτό της ελευθερίας και την αλληλεγγύη που αναπτύσσεται μεταξύ των. Στη διαδρομή τους βέβαια θα συναντήσουν πολλές δυσκολίες με χαρακτηριστικότερες την ίδια την κατασκευή του τούνελ, καθώς αλλιώς σχεδιάστηκε στο χαρτί και άλλα έβλεπαν σκάβοντας αργά, πολύ σκληρά και ενίοτε επικίνδυνα, τους βαλτούς απ' τη Στάζι πληροφοριοδότες (ρουφιάνοι) στο ανατολικό Βερολίνο, όπου πηγαινοέρχονταν για να επικοινωνούν με τους εκεί φίλους και φυσικά, με τον διοικητή του τμήματος παράνομης μετανάστευσης και όλον τον στρατό του ανατολικού Βερολίνου.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μία πολύ δυνατή ταινία, με υψηλή ένταση και ιδιαίτερα καλογυρισμένη, αν υπολογιστεί ότι οι αρχικές προθέσεις ήταν τηλεοπτικής λογικής. Νικήτρια πληθώρας βραβείων, από τα τηλεοπτικά βραβεία της Βαυαρίας μέχρι τα ~ της γερμανικής τηλεόρασης συνολικά και από τη Χρυσή Κάμερα Γερμανίας μέχρι το βραβείο Κοινού στο Μόντρεαλ και εκείνα του Κοινού και το Διεθνές στο Σεντ Λούις.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Σίγουρα μες στις κορυφαίες ταινίες για το Τείχος του Βερολίνου και μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες και δυνατές ευρωπαϊκές ταινίες της περασμένης δεκαετίας. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b> Βαθμολογία: 8/10</b></div>
</div>
Mikehttp://www.blogger.com/profile/13414364225825216125noreply@blogger.com0