Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Νύχτες Πρεμιέρας: Short Term 12, Destin Cretton, 2013

 

 Μπαίνοντας στο ΠΣΚ που σηματοδοτεί το τελευταίο τριήμερο των Νυχτών Πρεμιέρας, ας διαλέξουμε σιγά σιγά τις ταινίες εκείνες που ξεχώρισαν από το φετινό, 19ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας.
 Τo Short Term 12 λοιπόν ήταν σίγουρα από τις κορυφαίες στιγμές του φεστιβάλ. Ερχόμενο από τον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο, αυτό το δράμα του Destin Daniel Cretton κέρδισε τις εντυπώσεις και τα βραβεία στο Φεστιβάλ του SXSW, ενώ βάζει ήδη υποψηφιότητα για μια εκ των κορυφαίων ταινιών της σεζόν. 
Σε σκηνοθεσία και σενάριο Destin Daniel Cretton, με τους: Brie Larson, John Gallagher, Jr. Kaitlyn Dever, Stephanie Beatriz, Rami Malek, Keith Stanfield, Alex Calloway, Kevin Hernandez.

 Η υπόθεση:
 Νεαρή υπεύθυνη σε κέντρο φιλοξενίας παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς ταυτίζεται με την ιστορία ενός κοριτσιού, καθώς ταυτόχρονα οι δικοί της δαίμονες αφυπνίζονται. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Κοινού στο Φεστιβάλ του SXSW για αυτή τη συγκλονιστική σπουδή μιας βαθιά πληγωμένης ενηλικίωσης.

 Με τις δύο άνωθεν προτάσεις μας «συστήθηκε» η ταινία στο πλαίσιο της επίσημης παρουσίασής της στις 19ες Νύχτες Πρεμιέρας και ομολογουμένως οι προτάσεις αυτές ήταν αρκούντως παραινετικές για να δει κανείς το φιλμ. Και όποιος εν τέλει το έπραξε, μόνο κερδισμένος βγήκε..

 Η Γκρέις και ο Μέισον, ένα νεαρό ζευγάρι, εργάζονται ως σύμβουλοι σε ίδρυμα όπου φιλοξενούνται παιδιά και έφηβοι με ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά. Όταν στο κέντρο εμφανίζεται η Τζέιντεν, ένα χαρισματικό και ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο ψυχολογικά κορίτσι, η Γκρέις ταυτίζεται με τους πόνους ενός παιδιού που οφείλει αρχικά να προστατέψει, ενώ παράλληλα αφυπνίζονται οι προσωπικοί δαίμονες του σκοτεινού παρελθόντος της.

 Η Brie Larson, την οποία θα δούμε ξανά στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο "Don Jon", χωρίς να δίνει την ερμηνεία της χρονιάς ή έστω να αποτελεί ερμηνευτική αποκάλυψη (όπως πράγματι είναι ο νεοεμφανιζόμενος Keith Stanfield στο ρόλο του νεαρού ράπερ Μάρκους) δείχνει σημάδια ταχέως εξελισσόμενης ηθοποιού, καθώς στο ρόλο της Γκρέις οφείλεται εν πολλοίς η έκρηξη συναισθημάτων που γεννά το φιλμ, μιας και από τη δική της οπτική γωνία μαθαίνουμε τα τεκταινόμενα στο ίδρυμα.
Η ίδια, θύμα σωματικής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρα της, προσπαθεί πια -και ενώ ο άνθρωπος που της κατέστρεψε τα παιδικά χρόνια βρίσκεται στη φυλακή- να μεταλαμπαδεύσει όλα τα αποθέματα αγάπης και στοργής σε κακοποιημένα ή περιορισμένης νόησης ανήλικα παιδιά, όντας ταυτόχρονα σκληρή και γλυκιά, δυναμική και ευάλωτη, παθιασμένη και φοβισμένη, αφοσιωμένη στη δουλειά της και μητρική απέναντι σε κάθε ένα από τα μη προνομιούχα παιδιά. Παράλληλα, εξαιτίας του προσωπικού της Γολγοθά είναι παγιδευμένη σε μία φαινομενικά τέλεια σχέση, αφού ο φίλος και συνάδελφός της, Μέισον, την λατρεύει κυριολεκτικά.
Όλα στη ζωή της θα πάρουν νέα τροπή άμα τη εμφανίσει της νεαρής «γλωσσοκοπάνας» και ατίθασης αλλά εξίσου χαρισματικής Τζέιντεν, με την οποία η Γκρέις θα έρθει πολύ κοντά, μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ψυχολογικής ταύτισης και ελπίδας... Μάλιστα μέσα από την ιστορία της Τζέιντεν θα μάθουμε και εκείνη της Γκρέις.

 Ο σκηνοθέτης Destin Cretton μας είχε συστηθεί λιγότερους από 12 μήνες πριν με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "I am not a Hipster", ενώ αξίζει να αναφερθεί πως την ιδέα για το νέο του φιλμ την πήρε από ένα ομότιτλο μικρού μήκους... δικό του από το 2008!
Με το Short Term 12... μεγάλης διάρκειας λοιπόν, δημιουργεί ένα έντονο, εκρηκτικό σε συναισθήματα φιλμ, που κερδίζει μεμιάς τον θεατή. Αυτό το πετυχαίνει καταρχάς χρησιμοποιώντας αρκετό χιούμορ, αφενός για να «σπάσει» τη δραματικότητα του θέματος και αφετέρου για να δείξει ότι με το καλό χιούμορ μπορούμε να βρούμε διέξοδο, έστω προσωρινά, από καταστάσεις ιδιαίτερα δύσκολες ή και ακραίες ακόμη. Ακόμη, ο Cretton χρησιμοποιεί κι άλλα εύστοχα τρικς με απώτερο σκοπό να μην εκμαιεύσει τη συγκίνηση, κάτι που προσωπικά αποδέχομαι ως άκρως θετικό σε ταινίες που εκ των πραγμάτων θα σε κάνουν -έστω και τμηματικά- να βουρκώσεις, όπως είναι οι «εκμυστηρεύσεις» των ψυχολογικών τραυμάτων από τους ανήλικους, μέσα από ζωγραφιές (Μέιντεν) ή τραγούδι (Μάρκους) και βέβαια μπόλικο παιχνίδι ή ορισμένες στιγμές χαλάρωσης για εκπαιδευτές και τροφίμους.

 Με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόσο ο σκηνοθέτης όσο και το φιλμ γενικά, μας εξιστορούν μια απριόρι «σκοτεινή» και συγκινητική ιστορία, αποφεύγουν όμως έξυπνα το μελοδραματισμό και κλείνουν ανέλπιστα αλλά όχι αταίριαστα ευχάριστα με μια τεράστια χαραμάδα ελπίδας και αισιοδοξίας, με βάση τί άλλο; το χιούμορ!

 Πληθώρα βραβείων και διακρίσεων, για μία από τις κορυφαίες ταινίες της σεζόν... που μόλις ξεκίνησε!

 Βαθμολογία: 8/10

3 σχόλια:

  1. Καλή κινηματογραφική σεζόν Mike!

    Φαίνεται δυνατό και αφοπλιστικό δράμα. Εννοείται με την πρώτη ευκαιρία θα το δω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επισης φιλε μου!
      Ειναι δυνατο και, κυριως, οπως ηδη τονισα, δεν εκμαιευει τη συγκινηση. Σιγουρα αξιζει!

      Διαγραφή
  2. Πολυ καλη επιλογη ταινιων στοκ μπλογκ σας που ομολογω δεν εχω δει τις περισσοτερες. Αυτη εδω με κερδισε με την αφισα και την περιγραφη σας. Βλεπω εχει 8.0 στο imdb οποτε ειναι στις επομενες που θα δω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή