The Bow, Kim Ki-duk, 2005

 

 Λίγο καιρό μετά τα αριστουργηματικά "Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring" "3-Iron", με ενδιάμεσα το "Samaritan Girl" ο σπουδαίος νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Kim Ki-duk μας χαρίζει, εν έτει 2005, ακόμη μία ενδιαφέρουσα ταινία, το «Τόξο» (Hwal). Σε σενάριο και σκηνοθεσία Kim Ki-duk, με τους: Yeo-reum Han, Si-jeok Seo, Gook-hwan Jeon, Seong-hwang Jeon.

 Η υπόθεση:

 Δέκα χρόνια μακριά από τον πολιτισμό, πάνω σε μια αγκυροβολημένη μαούνα, στην ανοιχτή θάλασσα, την οποία χρησιμοποιούν οι ερασιτέχνες ψαράδες, βρίσκεται η νεαρή κοπέλα, που ο ηλικιωμένος βαρκάρης περιμάζεψε από την ηλικία των έξι ετών. Όμορφη και συνάμα φιλική με τους κατά καιρούς επισκέπτες του σαπισμένου από την πολυκαιρία σκαριού, έχει εξάψει πολλές φορές την ερωτική τους διάθεση, που όμως σβήνει πάντοτε μπρος στις απειλητικές διαθέσεις του γερο-καπετάνιου, όταν τους σημαδεύει με το αυτοσχέδιο τόξο του. Η μέρα της ενηλικίωσης της μικρής όμως πλησιάζει, μαζί με την στιγμή που ο μαουνιέρης έχει υποσχεθεί πως θα την κάνει γυναίκα του... 

 Στη μέση του πουθενά ή τέλος πάντων της απέραντης θάλασσας σαν... σταγόνα στον ωκεανό βρίσκεται αγκυροβολημένο ένα καΐκι, το οποίο φιλοξενεί το παράξενο ζευγάρι της ταινίας. Δηλαδή έναν 60χρονο άνδρα και ένα 16χρονο κορίτσι, που ζουν μαζί τα τελευταία δέκα χρόνια, από την ημέρα που ο ηλικιωμένος πια βαρκάρης περιμάζεψε το έξη ετών τότε νεαρό κορίτσι. Και που ο οποίος, όντας παθολογικά ερωτευμένος μαζί της περιμένει να γίνει 17 ετών ώστε να μπορεί πλέον να την παντρευτεί. Το καΐκι επισκέπτονται συχνά διάφοροι ψαράδες, οι οποίοι το νοικιάζουν, ενώ παράλληλα απολαμβάνουν την ευγενική φιλοξενία της κοπέλας, την οποία, όπως φαντάζει λογικό, πολιορκούν ερωτικά. Όμως κάθε φορά έρχονται αντιμέτωποι με το... τόξο του γέρου, ο οποίος τους κρατάει μακρυά ενώ ο τελευταίος δεν... κρατιέται έως ότου μπορέσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του μέχρι την πραγμάτωση του οποίου φροντίζει, περιποιείται στο έπακρο τη νεαρή σύντροφό του. Στο οποίο όμως θα μπουν, καθώς φαίνεται, ανυπέρβλητα εμπόδια με τον ερχομό στο καΐκι ενός νεαρού...

 Μια ταινία γεμάτη λυρισμό και συμβολισμούς. Από τον ίδιο τον τίτλο (το αγγλικό Bow σημαίνει πέρα από Τόξο και Πλώρη) και τους πρωταγωνιστές δίχως ονόματα (οι ίδιοι αποτελούν σύμβολα του έργου) μέχρι το τόξο πότε σαν όπλο, πότε σα μουσικό όργανο και άλλοτε ως μαντικό εργαλείο, τη βάρκα ως καθρέφτη και το νερό, το οποίο φυσικό διαδραματίζει καθαρτήριο ρόλο και τα διάχυτα ζητήματα που θίγει ο Νοτιοκορεάτης γύρω από τη θρησκεία, τη ζωή, τον έρωτα, τη ζήλια, το αίσθημα ιδιοκτησίας, τα γηρατειά, τη νιότη, την προσωπική ελευθερία και τέλος, την ίδια την Κορέα, η οποία καθρεφτίζεται στο πρόσωπο της νεαρής κοπέλας, έρμαιο των παραδόσεων και της ιστορίας.

 Όλα αυτά δοσμένα με απαράμιλλη τεχνική, από το ιδιαίτερο στιλ του Κιμ Κι-ντουκ, με υπέροχα πλάνα, λυρισμό και πανέμορφες εικόνες (εδώ φυσικά βοηθάει πολύ η φύση, το νερό κι ο ήλιος) όπου η εικαστική πανδαισία του Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και Άνοιξη συναντάει το πάθος και τη δυναμική του 3-Iron και βεβαίως οικονομία στους διαλόγους, η αισθητή απουσία των οποίων εξυπηρετεί στο έπακρο τη μετάδοση των μηνυμάτων αυτού του ιδιαίτερου νοτιοκορεάτη δημιουργού. Οπωσδήποτε να σημειωθούν οι έξοχες ερμηνείες και ιδιαίτερα της κοπέλας, που είναι έντονα εκφραστική.

 Ακόμη, την εμφάνισή τους κάνουν όλα τα γνώριμα μοτίβα και οι εμμονές του Νοτιοκορεάτη, σε ένα φιλμ που επαναλαμβάνεται συχνά αποτελώντας το μοναδικό αρνητικό του σημείο, καθώς με την εκκωφαντική σιωπή, τη λιτότητα και την ποίησή του δεν μπορεί παρά να σε καθηλώσει και να αφήσει τις αισθήσεις σου να ταξιδέψουν...

 Προσωπικά δε συγκαταλέγω το Τόξο ανάμεσα στα αριστουργήματα του Kim Ki-duk, όμως είναι ακόμη μια βαθιά ποιητική ταινία, ένας υπέροχος πίνακας ζωγραφικής του Νοτιοκορεάτη, μία ιχνογραφία που ακροβατεί μεταξύ μύθου και αλληγορίας.

 Βαθμολογία: 7/10