Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

The Boss Of It All, Lars von Trier, 2006


 «Το Μεγάλο Αφεντικό» με τον αυθεντικό τίτλο "Direktoren for det Helle" είναι η ατυχής απόπειρα του Lars Von Trier να κάνει κωμωδία(;). Από τη Δανία και το 2006.

 Η υπόθεση της ταινίας:
 Ο Ravn (Peter Gantzler), ο ιδιοκτήτης μιας δανέζικης εταιρίας, ετοιμάζεται να την πουλήσει σ' έναν Ισλανδό επιχειρηματία. Αντιμετωπίζει, όμως, ένα σοβαρό πρόβλημα: όλα τα χρόνια από την ίδρυση της εταιρίας του, έχει δηλώσει στους υπαλλήλους, για να μη χρεώνεται τις δυσάρεστες αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνει κατά καιρούς, ότι ο ίδιος είναι ένας απλός διευθυντής και ότι το 'μεγάλο αφεντικό' ζει μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν ο Ισλανδός αγοραστής επιμένει ότι θα υπογράψει τα συμβόλαια μόνο αν ο Πρόεδρος της εταιρίας είναι παρών, ο Ravn προσλαμβάνει τον Kristoffer (Jens Albinus), έναν άνεργο αλλά εγωκεντρικό ηθοποιό, με εκκεντρικές ιδέες περί υποκριτικής και δράματος, για να παίξει το ρόλο. Η παραμονή του στην εταιρία για μια εβδομάδα θα πυροδοτήσει μια αλυσίδα παρεξηγήσεων, καθώς όλοι οι υπάλληλοι θα θελήσουν να γνωρίσουν το πραγματικό τους αφεντικό με το οποίο μέχρι τώρα επικοινωνούσαν μόνο εξ αποστάσεως...

 Ο Λαρς φον Τρίερ αναφερόμενος στο «Μεγάλο Αφεντικό» έχει επανειλημμένως σημειώσει ότι γύρισε αυτό το φιλμ για την πλάκα του, για χαβαλέ. Αντίστοιχα τον «Αντίχριστο», το 2009, τον γύρισε ως αποτέλεσμα της χρόνιας θεραπείας που έκανε για την κατάθλιψη. Και στις δύο περιπτώσεις θύμα των πειραματισμών του εκκεντρικού σκηνοθέτη ήταν ο θεατής...

 Εν μέσω της τριλογίας "USA: The Land of Opportunities", που απαρτίζεται από τα "Dogville (2003), Manderlay (2005) και "Washington" (προγραμματισμένο για το 2007, χωρίς όμως να έχει γυριστεί ακόμη, ενώ παραμένει άγνωστο πότε και αν τελικά θα ολοκληρωθεί η τριλογία!) το "τρομερό παιδί" του δανέζικου σινεμά κάνει ένα "διάλειμμα" στρεφόμενος στην κωμωδία. Τουλάχιστον έτσι όπως την έχει στο μυαλό του ο σκηνοθέτης, γιατί μόνο κωμωδία δεν θυμίζει τούτος ο πειραματισμός του Τρίερ, που παραμένει πιστός στο Δόγμα.

 Και ναι, μπορεί να εμπεριέχει ορισμένα αστεία και να είναι διάχυτο στην ταινία το εγκεφαλικό χιούμορ του δημιουργού. Και μπορεί ακόμη να υπάρχει σάτιρα προς τους θεσμούς, προς τους ίδιους τους Δανούς αλλά και αλλοεθνείς, όπως π.χ τους Ισλανδούς και επίσης, έντονος αυτοσαρκασμός και έξυπνοι συμβολισμοί. Όμως οι συνεχείς διάλογοι κουράζουν και ο θεατής χάνει το ενδιαφέρον του πολύ γρήγορα.

 Επιπλέον όλα τα παραπάνω δεν αρκούν για να χαρακτηριστεί πετυχημένη κωμωδία αυτή η φανερά προχειρογυρισμένη (θυμίζει σε σημεία σλάπστικ) ταινία. Άλλωστε πέραν της παραδοχής (κάτι είναι κι αυτό) από πλευράς Τρίερ ότι με το «Αφεντικό» έκανε χαβαλέ, υπάρχει και κάτι ακόμη. Η τεχνική "Automavision" την οποία χρησιμοποίησε για τα γυρίσματα ο σκηνοθέτης κι έχει να κάνει, επί της ουσίας, με "αυτόματη κινηματογράφηση"! Ο αθεόφοβος «σκηνοθέτησε» το εν λόγω φιλμ εξ ολοκλήρου από τον υπολογιστή, ο οποίος ρύθμιζε τα καδραρίσματα, τη φωτογραφία και την κίνηση μίας κάμερας που υπήρχε στο χώρο των γυρισμάτων!

 Θεωρώ το «Μεγάλο Αφεντικό» την πιο αδιάφορη ταινία του Λαρς φον Τρίερ. Δεν του πάνε καθόλου οι κωμωδίες και καλό θα ήταν να σταματήσει γενικά τους «πειραματισμούς» του, γιατί βλέπω να αποκαθηλώνει ο ίδιος τον μύθο που έχει χτίσει γύρω από το όνομά του με πραγματικά σπουδαίες ταινίες του μακρινού -αλλά και κοντινού- παρελθόντος.

 Μόνο για τους φανατικούς οπαδούς του Δανού σκηνοθέτη και τους πιστούς ακολουθητές του Δόγματος.

 Βαθμολογία: 2,5/10

6 σχόλια:

  1. Συμφωνώ, πολύ αποτυχημένη κωμωδία, σπάνια βγαίνει γέλιο. Ειδικά προς το τέλος γίνεται πολύ βαρετή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Mike!
    Το "Boss of it all" το θεωρώ με διαφορά τη χειρότερη ταινία του Δανού. Και οι προθέσεις του χαβαλέ δεν το σώνουν.

    Από το "Washington" κανένα νέο, ε; Διλογία θα ξεμείνει μου φαίνεται στο τέλος... Τουλάχιστον, πλησιάζει το "Melancholia" σιγά σιγά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Simurgh, σπανια βγαζει γελιο, κουραζει γρηγορα και οντως, γινεται βαρετη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπερα moody,
    με διαφορα η χειροτερη!

    Απο το "Washington" φοβουμαι οτι δεν εχει νεα ουτε ο Τριερ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άλλη μια κακή ταινία του γελοίου Δανού τσιρκολανου που το μόνο που ξέρει είναι να προκαλεί με γελοίες φάρσες (βλ. Αντίχριστος, Ηλίθιοι) και άλλοτε εκβιάζει δάκρυα μέσα από φτηνές και ευκολες ιδέες... Μόνο θυμηδία και λύπη μου προκαλεί αυτό το άτομο.
    Εδώ προσπάθησε να το ρίξει στην κωμωδία, αλλά πατησε πεπονόφλουδα γιατί:
    1) Δεν έχει ιδέα από χιούμορ
    2) Η μεγάλη εξάρτηση από τους διαλόγους κουράζει γρήγορα.

    Χαίρομαι με το κείμενο και το βαθμό σου με τα οποία συμφωνώ, αν και ίσως να του έβαζα και κουλούρι... 0/10

    Η χειρότερη του είναι το Χορεύοντας στο Σκοτάδι, για μένα.

    Όλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απο οτι διαβαζω Ανωνυμε, δεν πας μια τον Τριερ, τον οποιο θεωρω πως αδικεις με τους μηδενιστικους χαρακτηρισμους...
    Κατα τη γνωμη μου εχει πολυ ταλεντο (μεγαλες ταινιες οι "Dogville", "Element of a Crime", "Breaking the Waves"), το οποιο ομως χαραμιζει βλακωδως, οπως στη συγκεκριμενη περιπτωση.
    Το "Χορευοντας στο Σκοταδι", οπως εχω ξαναπει, αξιζει μονο για την Bjork!

    ΑπάντησηΔιαγραφή